Η Κατερίνα Παπουτσάκη έχει διαγράψει μια μακρά πορεία στο θέατρο, στο σινεμά και στην τηλεόραση σε πολύ πετυχημένους και ιδιαίτερα λαμπερούς ρόλους. Φέτος αποφάσισε να δοκιμαστεί σε έναν ρόλο αρκετά μακριά από αυτούς που μας είχε συνηθίσει υποδυόμενη την Κάρολ στην “Ολεάννα” του Ντέιβιντ Μάμετ.
Ένα στοίχημα που κερδίζει με εμφατικό τρόπο καθώς ντύνεται εξαιρετικά την νευρωτική, εμμονική γεμάτη συμπλέγματα κατωτερότητας φοιτήτρια. Την συναντήσαμε στο Θέατρο Olvio όπου μας μίλησε για τον ρόλο της, για τον συμπρωταγωνιστή της, για τις μελλοντικές γενιές καθώς και για το νέο σήριαλ στο οποίο πρωταγωνιστεί.
– Μιλήστε μας για την “Ολεάννα” μια παράσταση που το κοινό έχει ξεχωρίσει.
Είμαι πάρα πολύ χαρούμενη για αυτή την δουλειά. Είναι ένα έργο δικής μου επιλογής σε συνεννόηση με τον σκηνοθέτη μας Νικορέστη Χανιωτάκη ο οποίος είναι ένας νέος σκηνοθέτης με πολύ ωραίες τεχνικές και χαίρομαι πολύ που δουλεύουμε μαζί γιατί υπάρχει μια αρμονία στην σχέση μας και μια ταύτιση απόψεων. Ο Δημήτρης Πετρόπουλος είναι ο καθηγητής και εγώ είμαι η Κάρολ η φοιτήτρια. Είναι ένα παιχνίδι εξουσίας, με εναλλαγές της εξουσίας από τον έναν ρόλο στον άλλον, μιλάει για το πρόβλημα της έλλειψης επικοινωνίας ανάμεσα στους δύο χαρακτήρες που είναι τελείως ασύμβατοι μεταξύ τους, οι προθέσεις των δύο παρερμηνεύονται φτάνοντας σε αδιέξοδα. Μέσα από τον ελλειπτικό λόγο καταδεικνύεται η αυτόματη γραφή, ο λόγος δηλαδή του ενός μπερδεύεται με τον λόγο του άλλου και αυτό είναι κάτι μαγικό γιατί με προσπάθεια το κάνουμε στα έργα, δηλαδή το να μπλέκουμε στις ατάκες του άλλου για να δώσουμε ζωντάνια και αυτό είναι κάτι που με γοητεύει πάρα πολύ στην γραφή του Μάμετ και αυτό χρειάζεται πολύ ακρίβεια και ρυθμό για να το πετύχει κανείς.
-Σας αρέσει ο ρόλος της Κάρολ;
Μου αρέσει πολύ ο ρόλος της Κάρολ γιατί περνάει από διάφορες εκφάνσεις και αυτό είναι πολύ σπουδαίο γιατί δίνεται ερμηνευτικά η δυνατότητα στον ηθοποιό να κάνει πάρα πολλές μεταβάσεις και να δουλέψει πάρα πολύ πάνω σε αυτό το πλαίσιο. Αυτή η εγκεφαλική διαδικασία και ανάλυση ήταν αυτό που είχα πάρα πολύ ανάγκη να καταπιαστώ, ήθελα ένα κείμενο που να θέλει όλη αυτή την ανάλυση. Με μαγεύει γενικά να προσπαθώ να αποκωδικοποιήσω έναν ρόλο και να τον κατανοήσω και να προσπαθήσω να τον αποδώσω. Είναι μαγικό γιατί είναι ένα έργο ερμηνείας για τους δύο ηθοποιούς και είναι πολύ ωραίο που έχουμε την δυνατότητα με ένα τέτοιο κείμενο να δουλέψουμε σε αυτή την κατεύθυνση και μου συμβαίνει μετά από καιρό, μετά τις δούλες του Ζενέ, και έχουν περάσει κάμποσα χρόνια από τότε.
-Θα μπορούσατε να δράσετε όπως η Κάρολ;
Όχι σε καμία περίπτωση. Η Κάρολ είναι ειδική περίπτωση ανθρώπου. Βρίσκεται σε μια συνθήκη διαφορετική γιατί είναι μία νευρωτική τυπική Αμερικάνα, εμμονική, από αυτές που έχουν σημαία την πολιτική ορθότητα, ενώ εμείς οι Βαλκάνιοι δεν το βιώνουμε αυτό όπως το ζούνε στην Αμερική και ιδιαίτερα στην δεκαετία του 90 που ήταν πιο έντονο. Εμείς είμαστε πιο εξοικειωμένοι με τις αγκαλιές. Εκεί τα όρια είναι πιο συγκεκριμένα και αν κάποιος τα υπερβεί έστω και άθελά του χωρίς να έχει κακό σκοπό είναι πολύ πιο εύκολο να παρερμηνευτεί και να παραπεμφθεί ακόμα και νομικά η όλη ιστορία, και η Κάρολ το ασκεί στο έπακρο αυτό της το δικαίωμα.Φυσικά και ο καθηγητής έχει τα δικά του προβλήματα γιατί από την μία η Κάρολ είναι εμμονική, ανασφαλής, σε μειονεκτική θέση και με κόμπλεξ κατωτερότητας, ενώ από την άλλη ο καθηγητής δεν βλέπει στην πραγματικότητα ποιον άνθρωπο έχει απέναντί του για να τον αντιμετωπίσει με τον αντίστοιχα κατάλληλο τρόπο. Υπερβαίνει τα όρια, έχει μια έντονη επιδειξιομανία και δεν την ακούει στην πραγματικότητα με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει το θέμα του άλλου. Δεν υπάρχει κανένας συντονισμός και όλη αυτή η έλλειψη επικοινωνίας οδηγεί σε αυτό το μεγάλο μπάμ.
-Γιατί η Κάρολ παθιάζεται τόσο πολύ εναντίον του καθηγητή;
Η Κάρολ παθιάζεται γιατί ο καθηγητής είναι η εξουσία. Η Κάρολ εντάσσεται σε μία ομάδα που την αλλάζει πολύ, και είναι κάτι που τονίζεται αρκετά από την β’ πράξη και μετά. Άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση όταν ενσωματώνονται σε τέτοιες εξτρεμιστικές ομάδες παίρνουν χαρακτηριστικά από αυτές τις ομάδες και διαμορφώνουν έναν χαρακτήρα που δεν είναι ακριβώς ο δικός τους.
-Έχετε προσθέσει δικά σας χαρακτηριστικά στην Κάρολ;
Η Κάρολ έχει έναν τσαμπουκά όπως έχω και εγώ, είναι δυναμική όπως είμαι και εγώ και όταν αισθανθώ ότι αδικούμαι, όχι κυρίως εγώ περισσότερο όταν αδικείται κάποιος δίπλα μου, γίνομαι πάρα πολύ δυναμική. Όσον αφορά τον εαυτό μου δεν είμαι τόσο προστατευτική όσο θα πρεπε. Φυσικά όταν νιώθω ότι παραβιάζεται εντελώς το δίκιο μου προφανώς και θα αντιδράσω. Η Κάρολ όμως είναι μια εντελώς διαφορετική προσωπικότητα από μενα πιο extreme. Δεν νομίζω ότι έχω αρκετά κοινά με την Κάρολ.
-Αυτός ο ρόλος είναι αρκετά μακριά από ότι σας είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Είχατε ανάγκη μια τέτοια αλλαγή;
Ναι, εγώ επιδίωξα μια τέτοια αλλαγή. Μετά τα μιούζικαλ τα οποία αγαπώ πάρα πολύ και είναι ένα πολύ δύσκολο είδος που απαιτεί πολλές ειδικές γνώσεις, σωστό συντονισμό και ικανότητες που πρέπει να συνδυάζονται, ήθελα να μπω σε μια διαδικασία πιο εγκεφαλική, πιο εσωτερική και να εξελιχθώ προς αυτή την κατεύθυνση, σε ένα κομμάτι που κοιμόταν μέσα μου για κάποιο καιρό το οποίο όμως είναι για μένα πολύ κυρίαρχο γιατί είναι ο λόγος για τον οποίο ήθελα να γίνω ηθοποιός. Τέτοια κείμενα δηλαδή που σε βάζουν σε μια διαδικασία ψυχικής αναζήτησης και πιο κλασικού ρεπερτορίου.
-Πως ήταν η συνεργασία σας με τον Δημήτρη Πετρόπουλο;
Ήταν πολύ αρμονική. Έχουμε μια πολύ δυνατή χημεία πάνω στην σκηνή. Είναι ένας ηθοποιός με πολλές δεξιότητες, πολύ άμεσος, με γνήσιο αληθινό συναίσθημα και με πολύ καλή επικοινωνία. Χαρακτηριστικά που χρειάζονται για να υπάρξει μια καλή συνεργασία.
-Η Κάρολ αναφέρει σε κάποια στιγμή την “δυνητική παράταση της νεότητας”. Σας φοβίζει ο χρόνος;
Όχι ιδιαίτερα. Αν ήμουν σε μια άλλη κατάσταση και δεν είχα κάνει παιδί ίσως. Το γεγονός ότι έχω φτιάξει την οικογένειά μου και έχω κάνει και ένα παιδί με έχει κάνει λίγο ατρόμητη απέναντι στο χρόνο. Όταν βλέπεις το παιδί σου να μεγαλώνει μετράς διαφορετικά το χρόνο και είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία. Εκτός αυτού μ αρέσει που μεγαλώνω γιατί εξελίσσομαι και μαθαίνω πιο πολλά πράγματα για τον εαυτό μου. Ισορροπώ καλύτερα και αυτή είναι μια διαδικασία πολύ μαγική.
-Πιστεύετε ότι η σημερινή νεολαία διακατέχεται από οργή σαν της Κάρολ ή είναι βολεμένη σε έναν κόσμο με υλικά αγαθά;
Πιστεύω ότι η νέα γενιά θα τα πάει καλύτερα. Η δική μας δυστυχώς είναι μία γενιά που αδικείται πάρα πολύ από τις συνθήκες. Ελπίζω το νέο αίμα που θα έρθει να βοηθήσει να φτιάξουν τα πράγματα. Είναι η ελπίδα μας και εγώ προσωπικά θα είμαι εκεί για να την στηρίξω. Και πιστεύω ότι η δική μας η γενιά θα είναι πιο γενναιόδωρη απέναντι στους νέους και θα τους δώσει πολλές ευκαιρίες. Και από την προσωπική μου σκοπιά ανυπομονώ να παραδώσω την σκυτάλη στους άλλους. Δεν θέλω να στρογγυλοκαθίσω σε καμία καρέκλα. Σαφώς χρειαζόμαστε γενναιοδωρία για να έχουμε μία καλύτερη κοινωνία και ένα καλύτερο αύριο και όλοι πιστεύω ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με μία καλύτερη αίσθηση. αι επειδή οι νέοι γονείς είναι πιο συνειδητοποιήμενοι θέλω να πιστεύω ότι μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με ένα τρόπο ελευθερίας και κατανόησης. Νομίζω ότι αυτή η γενιά είναι πιο προοδευτική και πιο συνειδητοποιημένη και πιστεύω ότι θα έχουμε ένα καλύτερο αύριο.
-Η Κάρολ στην τελευταία φράση του έργου λέει “έτσι είναι”. Τι θέλει να πει με αυτό;
Μπορεί να λέει πολλά πράγματα. Μία κατεύθυνση στην οποία έχουμε εμείς κινηθεί είναι ενδεχομένως μία ενωσή τους δυνατή, που μπορεί να μην έγινε με άλλο τρόπο αλλά να έγινε έστω με την βία. Ότι ήρθαν κοντά και αυτό τους έφερε μια ηδονή. Από την άλλη ίσως και να είναι μία επισήμανση προς τον καθηγητή ότι τελικά ήρθε στην θέση της και κατάφερε να τον ρίξει χαμηλά και να του δείξει ότι τελικά δεν είναι κάτι παραπάνω από αυτόν που την χτύπησε.
-Φεύγοντας ο θεατής τι θέλετε να θυμάται από την παράσταση;
Θέλω να προβληματιστεί για το πόσο κακό μπορεί να κάνει η εξουσία και πόσο μπορεί να διαφθείρει τον άνθρωπο. Θέλω να σκεφτεί πόσο ο εξουσιαζόμενος μπορεί να επηρεάσει τον εξουσιαστή και γενικά ότι πρέπει να προσπαθήσεις να κατανοήσεις τον άλλον, να καταλάβεις τις προθέσεις του. Είναι πολυ σημαντικό αυτό για τις σχέσεις των ανθρώπων.
-Πως προετοιμάζεστε για να βγείτε στην σκηνή;
Κάνω ένα ζέσταμα γιατί το έχω ανάγκη και προσπαθώ να μπω στην κατάσταση, να βρω τον στόχο. Βάζω μία συνθήκη στο μυαλό μου, η οποία με βοηθάει να μου φρεσκάρει την κατάσταση και να ανανεώσει τον στόχο μου.
-Θα μας πείτε δυο λόγια για το καινούριο σήριαλ που ετοιμάζετε;
Το σήριαλ ονομάζεται “Παραμύθι…αλλιώς”. Θα παίζεται κάθε Παρασκευή στις 21.00 στον Alpha και είναι ένα μεσαιωνικό παραμύθι με στοιχεία παρωδίας. Ένα ρομάντζο με τον κλασικό πρίγκιπα και την πριγκίπισσα, με τους κακούς και τους καλούς, με την μάγισσα, τον βασιλιά και την βασίλισσα…ένα τυπικό παραμύθι. Για τις ανάγκες του ρόλου έμαθα ιππασία, έκανα μαθήματα ξιφασκίας και είχε πολλή πλάκα όλη αυτή η διαδικασία. Είναι μια πολύ φροντισμένη παραγωγή του Alpha Ελλάδος με τον Alpha Κύπρου που με κάνει πολύ περήφανη σε μία εποχή όπου τα πράγματα είναι δύσκολα στην μυθοπλασία. Το σενάριο είναι του Λώρη Λοιζίδη που είναι πολυ δημοφιλής στην Κύπρο και γράφει εξαιρετικά. Πρωταγωνιστούν ο Νίκος Κουρής, η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου, ο Γιάννης Μποσταντζόγλου και η Λένια Σορόκου που είναι μια εξαιρετική Κύπρια ηθοποιός που κάνει την μαμά μου. Υπάρχουν 25 πρωταγωνιστικοί ρόλοι στο επιτελείο και ελπίζουμε να πάει καλά.
Του Περικλή Μπίκου, 25/4/2017