.jpg)
Η Εριφύλη Στεφανίδου ανήκει στην κατηγορία των ηθοποιών, που φροντίζουν να κρατούν χαμηλούς τόνους.
Πολύ περισσότερο απ’ όσο χρειάζεται με βάση τις ικανότητες τους και το ταλέντο τους.
Μετά από απουσία αρκετών μηνών από τη σκηνή και ένα διάστημα, όπου βρέθηκε σε άλλα πόστα του θεάτρου, το οποίο υπηρετεί με πίστη και αυταπάρνηση όλα αυτά τα χρόνια, επιστρέφει φέτος, συμμετέχοντας με την αγαπημένη της ομάδα Patari Project στη “Μύτη”, ένα έργο που βασίζεται στο ομώνυμο διήγημα του Νικολάι Γκόγκολ και παρουσιάζεται στο θέατρο Πόρτα σε σκηνοθεσία της Σοφίας Πάσχου.
– Η «Μύτη» είναι ένα έργο παραλόγου εμπνευσμένο από το διήγημα του Νικολάι Γκόγκολ. Πώς είναι να ξυπνάει κάποιος έχοντας χάσει κάτι που θεωρεί δεδομένο πως το έχει;
Νομίζω πως ειδικά στην Ελλάδα, τη σήμερον ημέρα, ο καθένας θα μπορούσε να απαντήσει σε αυτή την ερώτηση. Μας έχει συμβεί επανειλλημένως τα τελευταία χρόνια. Όπως και σε κάποιες άλλες χώρες, πιο μακρινές, που μπορώ να σκεφτώ. Λες να ζούμε σε διήγημα που έγραψε ο Γκόγκολ;
– Υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης του κόσμου ή ο καθένας από μας είναι απλά ένα πιόνι του συστήματος και δεν μπορεί να ξεφύγει από όσα του ορίζουν και επιβάλλουν;
Aν πίστευα πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο αντίδρασης και ότι δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από όσα μας επιβάλλουν μάλλον θα αυτοκτονούσα… Σαφώς είναι πολύ δύσκολο και κάποιες φορές ίσως αδύνατο. Είναι σημαντικό όμως να συνειδητοποιούμε πως η αντίδραση, ενέχει τη ‘δράση’ και μάλιστα προς την αντίθετη κατεύθυνση από αυτό που μας ενοχλεί. Επίσης ενέχει κόστος… Πολλές φορές –και βάζω τον εαυτό μου πρώτο μέσα- θεωρούμε ότι δηλώνοντας την αντίθεσή μας σε κάτι αντιδρούμε σε αυτό. Είναι όμως έτσι; Η ερώτηση για μένα δεν είναι αν υπάρχουν περιθώρια αντίδρασης, αλλά αν είμαστε διατεθειμένοι να πληρώσουμε το τίμημα.
– Τελικά όπως γράφει και στο δελτίο τύπου, «πώς είναι αλήθεια να ισορροπείς στο χείλος του γκρεμού ή στην άκρη της καρέκλας;’ Υπάρχει σανίδα σωτηρίας;
Στη δική μας περίπτωση – μιλώ για την ομάδα- η σανίδα σωτηρίας του καθενός μας είναι οι άλλοι. Τώρα στον ‘ έξω κόσμο’, δεν ξέρω… Λες να είναι το ίδιο;
– Τι το ιδιαίτερο πρόκειται να δούμε στη νέα δουλειά της ομάδας και γιατί θα συνιστούσες σε κάποιον/α να έρθει να δει το έργο;
Το όλο concept αυτής της παράστασης πιστεύω ότι είναι ιδιαίτερο. Ξεκινώντας από το διήγημα του Γκόγκολ «Η Μύτη» που μας έδωσε έμπνευση και συνεχίζοντας με την επιλογή να αντιστραφούν οι όροι μέσα στο θέατρο- δηλ. οι ηθοποιοί να παίζουν στις θέσεις του θεάτρου και οι θεατές να κάθονται πάνω στη σκηνή. Ωστόσο για μένα το πιο σημαντικό είναι ότι εκεί, πάνω στις καρέκλες, δημιουργείται ένας κόσμος, ένα σύμπαν. Μια ‘πραγματικότητα’ που επειδή είναι ‘λοξή’ φαντάζει διαφορετική από αυτό που ξέρουμε. Τελικά όμως όλοι μπορούμε να αναγνωρίσουμε σε αυτή ένα μεγάλο κομμάτι αυτού που ζούμε καθημερινά.
– Επιστρέφεις μετά από καιρό στη σκηνή ως ηθοποιός. Πόσο περιμένεις αυτήν την επιστροφή, πόσο σου έλειψε η σκηνή και πόσο πολύ περιμένεις να έρθεις ξανά σε άμεση επαφή με το κοινό ως ηθοποιός και όχι από κάποιο άλλο πόστο;
Πραγματικά έχει περάσει πάνω από ένας χρόνος από την τελευταία φορά που έπαιξα… Μου έλειψε πάρα πολύ! Είναι αλήθεια ότι όλα αυτά τα χρόνια φλερτάρω και με άλλα ‘πόστα’ -όπως τα λες κι εσύ- της δημιουργικής διαδικασίας. Με ενδιαφέρουν κι αυτά, παθιάζομαι, ανακαλύπτω νέους δρόμους… Αλλά η αποχή ενός χρόνου με έκανε να συνειδητοποιήσω ότι πάνω από όλα είμαι ηθοποιός. Αυτό με ξυπνάει και με ‘ερεθίζει’ περισσότερο από κάθε τί.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους συντελεστές και τις ημέρες που παίζεται η παράσταση ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/14283-qq—.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 11/2/2017