H διαδικασία των εξετάσεων στο Εθνικό Θέατρο αρχίζει για πολλούς σπουδαστές πολύ νωρίτερα από την ημερομηνία διεξαγωγής τους. Πολύωρες προετοιμασίες με ή χωρίς βοήθεια από δασκάλους, διάβασμα θεατρικών και λογοτεχνικών κειμένων, συζητήσεις επί συζητήσεων για το ποια κομμάτια θα επιλέξει ο κάθε υποψήφιος και γενικώς μια αγωνιώδης κατάσταση, που φανερώνει συνήθως μια προσμονή χρόνων.
Αγχος υπάρχει φυσικά σε κάθε λογής εξετάσεις, όμως ενδεχομένως σ’ αυτές του Εθνικού να μεγαλώνει. Όχι μόνο γιατί για να περάσεις απαιτούνται δύο φάσεις εξετάσεων, αλλά και γιατί ο συναγωνισμός είναι μεγάλος.
Υπολογίζεται πως φέτος οι υποψήφιοι είναι κοντά στους 800, όμως ούτε 20 δε θα είναι τελικά εκείνοι που θα εισαχθούν στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου μετά την ολοκλήρωση και των δύο φάσεων των εξετάσεων. Για τη διαδικασία προετοιμασίας, για τις αντιδράσεις στις φάσεις των εξετάσεων και για τις συμβουλές στα νέα παιδιά, που θα δώσουν αυτές τις ημέρες αναζητήσαμε απαντήσεις από απόφοιτους του Εθνικού, οι οποίοι καταφέρνουν παρά τις αντιξοότητες αυτής της δουλειάς να παραμένουν στον χώρο.
Και παρά το γεγονός ότι οι αντιδράσεις τους ήταν σχεδόν οι ίδιες, αυτό για το οποίο όλοι σχεδούν συμφωνούν είναι πως ακόμη και αν κάποιος δεν περάσει, δε σημαίνει πως έρχεται και το τέλος του κόσμου. Όπως φυσικά και το ότι κάποιος ο οποίος πέρασε δε σημαίνει πως είναι και καλύτερος από εκείνον που δεν τα κατάφερε.
Όλα εξάλλου, είναι θέμα στιγμής, ημέρας και σωστής διαχείρισης του άγχους και της εν γένει κατάστασης την ώρα των εξετάσεων. Τα ερωτήματα που τους θέσαμε ήταν τα εξής:
1. Τι θυμάσαι από την περίοδο προετοιμασίας για τις εξετάσεις; Πόσο καιρό σου πήρε, αν είχες βοήθεια και τι κομμάτια έδωσες;
2. Περιέγραψε μας πώς είχες νιώσει κατά τη διάρκεια των εξετάσεων του πρώτου και δεύτερου γύρου, και πώς όταν έμαθες το αποτέλεσμα ότι πέρασες;
3. Τι θα συμβούλευες στα παιδιά που δίνουν τώρα εξετάσεις;
4. Σε περίπτωση που δεν περάσουν τι θα τους έλεγες;
Ιωάννα Αγγελίδη
1. Βέβαια τη θυμάμαι. Η διάθεση να ασχοληθώ με το θέατρο είχε ωριμάσει πλέον αρκετά: Ήμουν ήδη σε ερασιτεχνική ομάδα τα προηγούμενα οκτώ χρόνια και τελειόφοιτη στην σχολή Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Ως προς το θεωρητικό της κομμάτι ήταν για μένα μια πολύ ενδιαφέρουσα σχολή, αλλά ουδέποτε μ’ ενδιέφερε να ασχοληθώ πρακτικά. Ήταν η τελευταία μου ευκαιρία ηλικιακά να δώσω εξετάσεις στη Δραματική Σχολή του Εθνικού. Οπότε άρχισα την προετοιμασία συνειδητοποιημένη. Πιο εντατικά προετοιμάστηκα το καλοκαίρι πριν τις εξετάσεις, αν και από την Άνοιξη είχα ήδη μπει σε διαδικασία αναζήτησης μονολόγων. Με τη βοήθεια του Γιώργου Βουζουλίδη, συναδέλφου πλέον, που μου είχε προτείνει η Κατερίνα Αλεξοπούλου, υπεύθυνη της ερασιτεχνικής ομάδας και την πολύτιμη εποπτεία της ίδιας, καταλήξαμε στα εξής: Χρυσόθεμις από την Ηλέκτρα του Σοφοκλή (μτφρ. Γ. Χειμωνά), Αντιγόνη από την Αντιγόνη του Σοφοκλή (μτφρ. Κ.Χ. Μύρη) Καλλιόπη απ’τον Πειρασμό του Γρ. Ξενόπουλου, και Κυρα-Φροσύνη απ’την Κυρα – Φροσύνη του Αρ. Βαλαωρίτη.
.jpg)
2. Στις εξετάσεις της πρώτης φάσης έφτασα ελάχιστα λεπτά πριν μπω στην αίθουσα, είχε ήδη μπει η προηγούμενη κοπέλα (αλφαβητικά ήμουν στη λίστα από τα πολύ πρώτα ονόματα). Κάθισα στο διάδρομο αναμονής και αισθανόμουν την καρδιά μου να πάει να σπάσει.Βαθιές αναπνοές, συγκέντρωση και αποφασιστικότητα, ώστε να επιβληθώ στο άγχος μου και να δείξω τον καλύτερο εαυτό μου. Στη δεύτερη φάση των εξετάσεων ήμουν δεύτερη στη σειρά. Θυμάμαι μια ξανθιά κοπέλα πριν από μένα να μιλά με έπαρση για τον εαυτό της και απαξιωτικά για όλους τους υπόλοιπους. Σκέφτηκα ότι αυτή είναι η στιγμή μου και δε θα αφήσω κανέναν να με επηρεάσει και μπήκα στην αίθουσα σε αντίστοιχη διάθεση με την προηγούμενο γύρο:
Καρδιοχτύπι, βαθιές ανάσες, συγκέντρωση, αποφασιστικότητα. Έμαθα ότι πέρασα ενώ πήγαινα να γραφτώ σε άλλη δραματική σχολή, πεπεισμένη ότι οι πόρτες του Εθνικού είναι ούτως ή άλλως ερμητικά κλειστές, όπως άκουγα συχνά πυκνά γύρω τριγύρω.
Απερίγραπτη χαρά, από τις πιο μεγάλες της ζωής μου. Χοροπηδούσα στο δρόμο μόνη μου, μ’ ένα παπούτσι μάλιστα γιατί στο άλλο είχε σπάσει το τακούνι. Εκείνη την ημέρα πρέπει να έφτασα στο σπίτι μου πετώντας…
3. Καλή επιτυχία! Μακάρι να απολαύσουν τη διαδικασία και τις στιγμές ακρόασης που τους αντιστοιχούν, να είναι παρόντες- ούσες σ’αυτό που συμβαίνει χωρίς να αφήσουν το άγχος για το τελικό αποτέλεσμα να τους μπλοκάρει.
4. Θα τους υπενθύμιζα ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου και ότι δεν κρίνεται καθολικά το ταλέντο και η δυνατότητά τους να ασχοληθούν με το θέατρο. Υπάρχουν πολλοί ικανότατοι και καταξιωμένοι ηθοποιοί που φοίτησαν σε άλλες σχολές.
* Η Ιωάννα θα παίζει στις “Γειτόνισσες” του Γρηγόριου Ξενόπουλου σε σκηνοθεσία Αλεξάνδρας Βουτζουράκη,από 5 Νοεμβρίου κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 21.00 στο Θέατρο “Αθηναϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη.
Στεφανία Γουλιώτη
1. Oταν πρωτοέδωσα δεν πέρασα και αυτό είναι σημαντικό να το πούμε, διότι θεωρώ πως ήμουν υπεροπτική. Είχα πολύ τονωμένη αυτοπεποίθηση, επειδή τα πήγαινα καλά στο θέατρο στο σχολείο και έτσι το αποτέλεσμα ήταν μια μεγάλη αποτυχία. Τη δεύτερη χρονιά χρειάστηκε να κάνω πολύ – πολύ καλή προετοιμασία, διάβασα πολύ, γνώρισα πολλούς δασκάλους, αλλά κυρίως δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου. Μετράει η προσωπική σου αντίληψη για τα πράγματα. Τη δεύτερη φορά είχα πολύ – πολύ άγχος, γιατί είχα κάνει πολλή δουλειά και δεν ήθελα να χάσω και μια δεύτερη ευκαιρία. Είχα δώσει μεταξύ άλλων Ανδρομάχη, Μήδεια, Εβραία του Μπρεχτ και Μπλανς από το Λεωφορείο ο Πόθος.
2. Νομίζω πως μετά τα αποτελέσματα της πρώτης φάσης δεν έδωσα πολλή σημασία, γιατί ήταν σαν να μην είχα περάσει. Και έτσι μεγάλωσε το άγχος μου. Και όταν πέρασα και τη δεύτερη φάση νομίζω πως ποτέ δε βίωσα τη χαρά του να περνάω τις εξετάσεις, γιατί είχα δουλέψει πάρα πολύ και ένιωθα πως τώρα ανοίγεται κάτι πιο μεγάλο, που χρειάζεται πολλή μεγαλύτερη ευθύνη και ωριμότητα. Και νομίζω πως ποτέ δεν πανηγύρισα το ότι πέρασα. Αισθάνομαι πως το ένιωσα σαν μια μεγαλύτερη ευθύνη.
3. Αυτό που νομίζω ότι θα βοηθούσε τα παιδιά είναι το να μην προσπαθήσουν να εντυπωσιάσουν. Αυτό θα πρότεινα και επίσης θα έλεγα πως το καλύτερο είναι να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους, όπως ακριβώς είναι χωρίς να προσπαθήσουν να κοροϊδέψουν τους ανθρώπους της επιτροπής ότι μπορούν κάτι καλύτερο από αυτό που μπορούν τη δεδομένη στιγμή.
Όχι η στιγμή εκείνη είναι πάρα πολύ σημαντική, είναι τα πάντα και μπορούν να περάσουν, δείχνοντας την αυθεντικότητα τους και το πόσο ικανοί είναι να βρίσκονται τη συγκεκριμένη στιγμή σε διαθεσιμότητα απέναντι στους ανθρώπους της επιτροπής. Δηλαδή να είναι με τις κεραίες τους ανοιχτές χωρίς να προσπαθούν να είναι κάτι που δεν είναι.
Είναι πολύ σημαντικό επίσης το «μήνυμα» που θα φέρουν στους ανθρώπους που τους εξετάζουν: Οτι “είμαι ένα πολύ ενδιαφέρον υλικό, θέλω να με κάνετε καλό ηθοποιό και είμαι σίγουρος ότι θα σας βγάλω ασπροπρόσωπους”. Και να μην πάνε με την αίσθηση ότι «είμαι πολύ καλός, δείτε με, αξίζει να με πάρετε» Αυτό μόνο την αντιπάθεια θα προξενήσει στους ανθρώπους της επιτροπής.
4. Αν κάποιος δεν περάσει δε σημαίνει πραγματικά απολύτως τίποτα. Εγώ τουλάχιστον έχω μάθει να πολεμάω μέχρι να σιγουρευτώ ότι δεν μπορώ να καταφέρω αυτό το οποίο έχω αποφασίσει, αλλά πάρα πολύ σημαντικό είναι να είναι σίγουροι πως αυτό που έχουν επιλέξει είναι αυτό που θέλουν να κάνουν. Γιατί υπάρχει περίπτωση μετά από κάποιες αποτυχίες ν’ ανακαλύψεις με επώδυνο τρόπο τελικά αυτό που έχεις επιλέξει δεν είναι αυτό που ήθελες εσύ πραγματικά να κάνεις μέσα σου.
Και τότε έρχεται μια συνειδητοποίηση επώδυνα. Αν κάνουν, όμως, μια διαδρομή αυτογνωσίας καλύτερη μπορούν ν’ αποφύγουν τον επώδυνο τρόπο του ν’ ανακαλύψουν ότι δεν κάνουν γι’ αυτό το πράγμα. Θα πρότεινα δηλαδή να είναι πολύ σίγουροι ότι είναι αυτό που θέλουν. Αν αποφασίσουν πραγματικά ότι είναι αυτό που θέλουν, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχουν. Και να δίνουν και να ξαναδίνουν για πολλά χρόνια…
* H Στεφανία Γουλιώτη θα συμμετάσχει για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στον πολύ επιτυχημένο “Θεό της Σφαγής” της Γιασμίνα Ρεζά (http://www.all4fun.gr/fun/
Νατάσα Εξηνταβελώνη
1. Σε μια φάση που δεν ήξερα τι θέλω να κάνω γενικά και ψάχνοντας έμπνευση δεξιά και αριστερά, δοκίμασα την υποκριτική. Ξεκίνησα να κάνω δυο σεμινάρια στο Επί Κολωνώ με την Ελένη Σκότη, για κάποιους μήνες και ένα χρόνο μετά πήρα την απόφαση να δώσω εξετάσεις σε δραματικές σχολές. Η «προετοιμασία» δεν πήρε πολύ καιρό – ένας καλός φίλος με βοήθησε να οργανωθώ σε σχέση με τις απαιτήσεις των διαφόρων φάσεων που έχουν οι εξετάσεις. Από εκεί και έπειτα, δεν είχα καμία εμπειρία σε σχέση με το τραγούδι ή τον χορό. Ήμουν πολύ ανυποψίαστη σε σχέση με τα περισσότερα από αυτά που διδάχτηκα έπειτα. Έδωσα Κατερίνα, από «το Ημέρωμα της στρίγγλας» του Σαίξπηρ και Αντιγόνη από το ομώνυμο έργο του Ζαν Ανούιγ.
2. Γενικά, τότε είχα την τύχη, θα έλεγα, να φανώ ψύχραιμη στις όποιες απαιτήσεις. Ίσως λόγω άγνοιας, δεν το ανέλυα πολύ, ούτε με απασχολούσε ιδιαίτερα η σκέψη του να κάνω κάτι εντυπωσιακό – δεν είχα αξιώσεις τέτοιου τύπου. Σίγουρα είχα άγχος, κυρίως γιατί εκείνη τη χρονιά στην τελευταία φάση των εξετάσεων του Εθνικού δώσαμε στη σκηνή του Ρεξ – δεν ξεχνάω το πόσο αχανής μου φαινόταν. Ήταν ωστόσο μια πολύ ωραία εμπειρία, που τη θυμάμαι με χαρά, μάλιστα ως μια εποχή μεγάλης αθωότητας! Όταν έμαθα πως πέρασα χάρηκα βέβαια πολύ, αλλά ήμουν και κάπως αμήχανη σε σχέση με τις – πολλές αλήθεια – επερχόμενες απαιτήσεις.
3. Απλότητα και ειλικρίνεια. Επίσης: χαρά, όσο κλισέ κι αν μοιάζει. Είναι κρίμα να μην αποδίδει κανείς λόγω δικού του «κριτικαρίσματος», το οποίο συχνά λόγω άγνοιας μπορεί να είναι και πολύ άδικο. Η πραγματικότητα είναι πολύ απλή και όμορφη: Δίνοντας εξετάσεις ζητάς μόνο να φοιτήσεις σε μια σχολή, δεν έχεις καμία υποχρέωση να είσαι έτοιμος ηθοποιός. Σαφέστατα δεν τα κάνεις όλα τέλεια – κι αν τα κάνεις, δε χρειάζεσαι την σχολή. Λες «είμαι αυτός που είμαι και θέλω να κάνω θέατρο» – Tί πιο όμορφο;
4. Καταρχάς, ο δρόμος της τέχνης αυτής δεν έχει τελειωμό, είναι γεμάτος κατηφοριές και κόπο και αποτυχίες. Το πιο σημαντικό είναι να υπάρχει όραμα και θέληση. Θέλω να πω, αν δεν είναι φέτος, θα είναι του χρόνου – αυτό δε σημαίνει παραίτηση, ούτε ότι παύει κανείς να ασχολείται με τον στόχο του. Υπάρχουν εξαιρετικά σεμινάρια να παρακολουθήσει κανείς και άπειρα –αλήθεια- πράγματα για να λύσει σε σχέση με τον εαυτό του. Βέβαια πιστεύω ότι η φοίτηση τελικά σε μια σχολή είναι, με τα καλά και τα στραβά της, απαραίτητο θεμέλιο. Καλή επιτυχία σε όλους!
* Η Νατάσα θα παίζει στην «Αρρώστια της νιότης» από την Παρασκευή 30 Σεπτεμβρίου (http://all4fun.gr/fun/
Τάσος Ιορδανίδης
1. Πολύ όμορφη περίοδος γιατί είχα άγνοια κινδύνου. Έδωσα στο Υπουργείο και στο Εθνικό και θυμάμαι όλους τους γνωστούς να μου λένε ότι δεν υπήρχε περίπτωση να περάσω γιατί…τα γνωστά…Ότι παίρνουν πολύ λίγους, ότι μόνο με μέσο κλπ. Από τη μεριά μου πίστευα ότι αν δεν περνούσα στη σχολή του Εθνικού δε θα έπρεπε να γίνω ηθοποιός! Μέγα λάθος! Υπάρχουν σχολές που κάνουν εξαιρετική δουλειά. Από την άλλη μεριά, όλα κρίνονται στον επαγγελματικό στίβο καθημερινά. Προετοιμάστηκα για ένα μήνα μετά από παρότρυνση μιας οικογενειακής φίλης – ηθοποιού της Σοφίας Βογιατζάκη.
Ήταν μία πολύ ωραία περίοδος. Δεν είχα άγχος και με πολύ γέλιο, αλλά και με προσήλωση δουλεύαμε καθημερινά. Θυμάμαι να με πηγαίνει στο λόφο του Στρέφη, να με βάζει να τρέχω και να λέω τα κομμάτια μου. Τομ από Γυάλινο κόσμο και Ορέστη του Ευριπίδη μετά από δική μου απαίτηση. Γιατί το λέω αυτό; Η Σοφία μου έλεγε -για τον Ορέστη- “Πουλάκι μου αυτά τα πράγματα δεν αγγίζονται…Πάμε μ’ έναν αγγελιαφόρο…”Εγω…μουλάρι! Αγνοια κινδύνου που λέγαμε!
2. Πέρασα στο Υπουργείο, πέρασα και στη δεύτερη φάση των εξετάσεων του Εθνικού και αρχίσαμε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα να ετοιμάζουμε άλλα κομμάτια. Πετρούκιο από το Ημέρωμα της στρίγγλας και τον αγγελιαφόρο των Περσών. Από τραγούδι Κεμαλ του Χατζιδάκη. Στα πρώτα αποτελέσματα χάρηκα αλλά ήμουν πολύ προσγειωμένος. Κάποια στιγμή, αφού είχα δώσει και στη δεύτερη φάση των εξετάσεων βρισκόμουν στην Αθήνα για δουλειά. Η διαδρομή μου περνούσε έξω από τη δραματική σχολή του Εθνικού. Λέω, «δεν μπαίνω μπας και έχουν βγει;».Μπήκα μέσα, ανέβηκα την κλασική ξύλινη σκάλα και πήγα στη γραμματεία. Στο γραφείο ήταν εκείνη τη στιγμή η Δώρα Ταραμπίκου,η Δώρα μας, οι του Εθνικού σίγουρα ξέρουν. “Γεια σας, Ιορδανίδης λέγομαι, μήπως έχουν βγει τα αποτελέσματα των…”Ναι, έχουν βγει και συγχαρητήρια…Αν θες πήγαινε κάτω να δεις και με ποια σειρά πέρασες…”(Η Δώρα ήξερε αλλά άφησε το κερασάκι στην τούρτα για μένα). Κατέβηκα κάτω και είδα στον πίνακα τους επιτυχόντες. Είχα περάσει πρώτος! Κοιτούσα τον πίνακα σα βλάκας για ώρα. Εν συνεχεία βγήκα έξω. Το πρώτο τηλέφωνo που έκανα ήταν στη Σοφία (το ήθελα και της το όφειλα) και θυμάμαι ότι την ώρα που της μιλούσα κατευθυνόμενος προς το αμάξι μου, που το είχα παρκάρει στην Κουμουνδούρου ότι χωρίς να το καταλάβω έτρεχα…
3. Στα παιδιά που δίνουν τώρα εξετάσεις θα έλεγα ηρεμία, ψυχραιμία και να χαρούν την αθωότητα αυτής της περιόδου. Επίσης να μην ακούν τις “δεισιδαιμονίες”. Όσο πιο ψηλά στοχεύουν, τόσο πιο κοντά θα βρεθούν στο στόχο τους.
4. Αν δεν περάσουν δεν ήρθε ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. Θα έχουν βιώσει μια πολύ ωραία εμπειρία, μια πολύ όμορφη διαδικασία και θα βρεθούν σίγουρα σε κάποια σχολή που θα τους ταιριάζει περισσότερο. Κάθε εμπόδιο για καλό και επαναλαμβάνω ότι υπάρχουν σχολές που κάνουν εξαιρετική δουλειά. Επίσης το ποια σχολή θα τελειώσεις ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΡΟΛΟ στην επαγγελματική καλλιτεχνική διαδρομή του καθενός.
Η καθημερινότητα του επαγγελματία ηθοποιού είναι η ουσιαστική σχολή, καθώς από την πρώτη στιγμή που θ’ ανέβεις για πρώτη φορά στη σκηνή θητεύεις και αυτό δε σταματάει ποτέ. Όταν αρχίσεις να πιστεύεις ότι είσαι επαρκής και ότι τα ξέρεις όλα, τότε αυτομάτως παύεις να είσαι ηθοποιός!
* Ο Τάσος θα βρίσκεται στο θέατρο Άνεσις όπου για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ανεβαίνει η παράσταση “Έγκλημα και τιμωρία” σε σκηνοθεσία Λεβάν Τσουλάτζε. Πρεμιέρα στις 5 Οκτωβρίου μέρες από Τετάρτη έως και Κυριακή. (http://all4fun.gr/fun/
Ιωσήφ Ιωσηφίδης
1. Είναι από τα πράγματα που νομίζω δεν τα ξεχνάει κανένας ηθοποιός. Προετοιμαζόμουν περίπου ένα δίμηνο με τη βοήθεια δύο φίλων μου ερασιτεχνών από τη Νάουσα που όμως έχουν τεράστια θεατρική πείρα. Δεν είχα γνωριμίες τότε με επαγγελματίες ηθοποιούς. Στον πρώτο γύρο έδωσα έναν μονόλογο του Καρίωνα από τον Πλούτο του Αριστοφάνη και έναν μονόλογο από την αρκούδα του Τσέχωφ, τον κύριο Σμηρνώφ και για ποίημα τη Λήθη του Λορέντζο Μαβίλη. Στο δεύτερο γύρο πήγα με Κρέοντα από την Αντιγόνη και τον Τρελό από το έργο του Ντάριο Φο ‘Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού’. Είπα το ποίημα ‘Επιτύμβιον’ του Μανόλη Αναγνωστάκη.
2. Τα συναισθήματα είναι πολύ έντονα και υπάρχει πάντα μια γλυκιά αγωνία σε τέτοιες καταστάσεις. Υπήρχε πολύ άγχος πιο πολύ γιατί αντιμετώπιζα αυτή την κατάσταση με δέος. Ιδίως όταν πέρασα στον δεύτερο γύρο, γυρίζεις και λες στον εαυτό σου ότι είναι κρίμα να μην περάσω τώρα που έφτασα ως εδώ. Και βέβαια όταν έμαθα ότι πέρασα εντάξει δε με έπιανες, δεν κοιμόμουν μέχρι να αρχίσουν τα μαθήματα. Ζούσα σ’ ένα συννεφάκι. Νομίζω αυτά τα συναισθήματα πιο πολύ βιώνονται παρά περιγράφονται. Οι λέξεις αδικούν το μέγεθος του συναισθήματος.
3. Θα τους έλεγα να το απολαύσουν όσο τουλάχιστον μπορούν και να προσπαθήσουν να ρουφήξουν κάθε στιγμή της διαδικασίας από την αρχή μέχρι το τέλος, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα. Και βέβαια τίποτα δεν τελειώνει εκεί, είτε περάσουν είτε όχι.
4. Τίποτα δεν τελειώνει εκεί. Υπάρχει η επιλογή να ξαναδώσουν και υπάρχουν πολλές καλές σχολές ώστε να συνεχίσουν εκεί το όνειρό τους. Ούτε αν περάσουν, τελειώνουν εκεί τα πράγματα. Το θέατρο και γενικώς η τέχνη μας είναι ένας διαρκής αγώνας σε πολλά επίπεδα και αυτό πρέπει να το γνωρίζουν από την αρχή της πορείας τους. Η πραγματική αγάπη όμως προς την τέχνη αυτή θεωρώ ότι μπορεί να κάμψει τις πολλές δυσκολίες.
* Οι παραστάσεις στις οποίες θα συμμετάσχει ο Ιωσήφ τη νέα σεζόν θ’ ανακοινωθούν άμεσα.
Κόρα Καρβούνη
1. Οταν έδωσα εξετάσεις δεν είχα βοήθεια. ούτε είχα κάνει ιδιαίτερη προετοιμασία κι αυτό δεν ήταν καλό με την έννοια ότι έπαιζα με τον παράγοντα της τύχης. Έδωσα κλασικά κομμάτια όπως Αντιγόνη, Ηλέκτρα.
2. Θυμάμαι πως πήγα με πολύ τσαμπουκά έχοντας ακούσει φήμες για μέσον. Ένας καθηγητής μου μάλιστα κράτησε σημειώσεις και μου είπε, “πώς έγραψε αυτό το κορίτσι δεν έχει νεύρο, αλλά νεύρα”! Όταν έμαθα πως πέρασα ήταν μια μεγάλη επιβράβευση γιατί το ήθελα πολύ κι ας πέρασα από τις τελευταίες!
3. Θα τους έλεγα να τις απολαύσουν, τίποτα άλλο. Να πάνε εκεί για τους ίδιους κι όχι να αποδείξουν κάτι. Δεν είναι απλό, δεν υπάρχει κάτι άλλο να κάνουν. Αφού δούλεψαν ας περάσουν καλά!
4. Να ξαναδώσουν! Είναι θέμα τύχης. Μην το βάζετε κάτω, κάντε το όνειρο σας, εφόσον το θέλετε.
* Η Κόρα θα πρωταγωνιστεί στο Λεωφορείο ο πόθος σε σκηνοθεσία της Ελενης Σκότη στο Σύγχρονο θέατρο Αθήνας από αρχές Οκτωβρίου. http://all4fun.gr/
Μαρία Κίτσου
1. Θυμάμαι πολύ καθαρά την περίοδο προετοιμασίας για τις εξετάσεις του Εθνικού. Έδωσα εξετάσεις δύο φορές και σε σχετικά μεγάλη ηλικία. Την πρώτη χρονιά έκανα προετοιμασία σε μια δραματική σχολή και διήρκησε 1,5 μήνα. Εκείνη την χρονιά πέρασα στην πρώτη φάση και κόπηκα στη δεύτερη. Την επόμενη χρόνια που ξαναπροσπάθησα ήταν και η τελευταία μου ευκαιρία, καθώς δεν είχα ηλικιακά πια το περιθώριο. Τότε αποφάσισα να το ρισκάρω και να προετοιμαστώ μόνη μου. Επέλεξα προσεκτικά τα κομμάτια που θα δώσω στις εξετάσεις έτσι ώστε να ποικίλουν και να είναι διαφορετικά μεταξύ τους για να μπορέσω να δείξω το εύρος των δυνατοτήτων μου. Τα κομμάτια που επέλεξα ήταν Κλυταιμνήστρα του Αγαμέμνονα , “Εβραία του Μπρεχτ, Ιώ απο Προμηθέα Δεσμώτη και Μιραντολίνα απο τη Λοκανιέρα του Γκολντόνι. Και τα ποιήματα ήταν η Σατραπεία του Καβάφη και Τους πόνους της Παναγιάς του Βάρναλη.
2. Την πρώτη χρονιά είχα αυτοπεποίθηση και την ημέρα τον εξετάσεων, άγχος για το αποτέλεσμα, το οποίο όμως εξαφανίστηκε με το που ανέβηκα στη σκηνή. Η αδρεναλίνη ανέβηκε και έδωσα τον καλύτερο μου εαυτό. Τη δεύτερη χρονιά επειδή ήταν και η τελευταία μου ευκαιρία, είχα περισσότερο άγχος. Αλλά και πάλι κατάφερα να το ξεπεράσω όπως και κάθε φορά που πατάω το πόδι μου στη σκηνή.
Την ημέρα των αποτελεσμάτων περιττό να πω ότι μου ‘χαν κοπεί τα γόνατα. Όταν έφτασα στη σχολή και είδα το όνομα μου ανάμεσα τους επιτυχόντες ήμουν σε κατάσταση σοκ. Τα πρώτα λεπτά δεν μπορούσα να το συνειδητοποιήσω. Μέτα άρχισα να χοροπηδάω σαν μικρό παιδί γιατί το μεγάλο μου όνειρο, παρ’ ότι φάνταζε μακρινό και άπιαστο, μόλις είχε πραγματοποιηθεί.
3. Στα παιδιά που τώρα δίνουν εξετάσεις, εύχομαι καλή επιτυχία και τους συμβουλεύω να μην αφήσουν το άγχος να τα καταβάλλει. Να έχουν πίστη στον εαυτό τους και στις δυνατότητες τους, να οπλιστούν με θάρρος και να αφήσουν στην άκρη κάθε συστολή και να απολαύσουν τη διαδικασία. Και μια τελευταία συμβουλή, μιας και είναι σύνηθες κατά τη διαρκεια της εξέτασης, οι εξεταστές να σε διακόψουν στη μέση του κομματιού και να μη σε αφήσουν να ολοκληρώσεις. Δεν χρειάζεται να απογοητευτείτε γιατί δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Δεν είναι δείχτης πως δεν έμειναν ικανοποιημένοι. Να συνεχίσουν με θάρρος σε ό,τι τους ζητηθεί. Το λέω από προσωπική εμπειρία.
4. Σε περίπτωση που δεν τα καταφέρουν, θα τα συμβούλευα να μην απογοητευτούν και να μην παρατήσουν το όνειρο τους. Υπάρχουν και άλλες ευκαιρίες να δώσουν ξανά εξετάσεις. Ας παραδειγματιστούν από εμένα και από πολλούς ακόμη ταλαντούχους ηθοποιούς που έκαναν καριέρα, ενώ χρειάστηκε να δώσουν δεύτερη φορά και σε κάποιες περιπτώσεις και σε τρίτη.
Σε καμία περίπτωση να μην ξεχνούν πως το μυστικό είναι η πολύ καλή προετοιμασία και η πίστη στον εαυτό τους και να θυμούνται πως πολλές φορές η θετική έκβαση του αποτελέσματος εξαρτάται από τρίτους παράγοντες, όπως ή τύχη και το ζητούμενο της σχολής την κάθε χρονιά. Όπως και να χει, αν αυτό είναι το όνειρο τους , πεισμώσουν και να προετοιμαστούν καλύτερά για την επόμενη χρονιά. Αν λόγω ηλικίας δεν έχουν πια το περιθώριο, υπάρχουν κάποιες ιδιωτικές σχολές αντίστοιχα καλές με το Εθνικό θέατρο με εξαιρετικούς δασκάλους.
* Η Μαρία θα είναι φέτος, απο τις 12 Οκτωβρίου και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη μέχρι τα Χριστούγεννα μαζί με τον Σπύρο Κυριαζόπουλο στο «Για την Ελένη» του Μάνου Καρατζογιάννη στον καινούργιο χώρο του Δημήτρη Λάλου Tempus Verun-Εν Αθήναις στο Γκάζι (http://www.all4fun.gr/fun/
Αναστασία Κονίδη
1. Φυσικά και θυμάμαι την περίοδο προετοιμασίας για τις εξετάσεις. Θυμάμαι είχα αρχίσει να κάνω κάποια μαθήματα υποκριτικής και είχα βοήθεια αλλά όχι στο να στήσω τα κομμάτια μου τόσο όσο γενικότερα να μάθω πιο πρακτικά πράγματα και συγκεκριμένα για την τέχνη του ηθοποιού κι αυτό ήταν μεγάλο δώρο για μένα. Έδωσα Νίνα από τον Γλάρο του Τσέχωφ και Ελένη από το όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του Σαίξπηρ. Και ένα ποίημα του Καρυωτάκη.
2. Είχα πολύ άγχος το οποίο από κάποια στιγμή και μετά εξανεμίστηκε. Ευτυχώς από νωρίς κατάλαβα ότι ο ανταγωνισμός δεν έχει σημασία γιατί επί της ουσίας ο καθένας βασικά μόνο τον εαυτό του πρέπει να ξεπερνάει. Το άγχος μου είχε να κάνει με τις δικές μου προσδοκίες γιατί άσχετα από το αποτέλεσμα ήθελα να νιώθω ότι έκανα ό.τι καλύτερο μπορούσα. Ανά στιγμές όμως ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί.
3. Θα συμβούλευα τα παιδιά που δίνουν τώρα εξετάσεις να το χαρούν όσο μπορούν και να δρουν πιο πολύ απ’ όσο σκέφτονται.
4. Αν δεν περάσουν εκεί που θέλουν να δοκιμάσουν αλλού κι αν δεν περάσουν αλλά θέλουν να ξαναδοκιμάσουν.
* Η Αναστασία θα συνεργαστεί με τον Θοδωρή Αμπαζή στους “Δαιμονισμενους” του Ντοστογιεφσκι τον Φεβρουάριο του 2017 στο Ρεξ.
Βίβιαν Κοντομάρη
1. Έδωσα δύο φορές εξετάσεις. Την πρώτη φορά πέρασα τον πρώτο γύρο και κόπηκα στον δεύτερο. Μου είχε προτείνει κομμάτια ένας φίλος, αλλά είχα προετοιμαστεί μόνη μου. Τη δεύτερη φορά με την καθοδήγηση του φίλου μου με δική μου προετοιμασία δυο περίπου μηνών και με μια εβδομάδα μάθημα με εναν αγαπημένο ηθοποιό, δάσκαλο και άνθρωπο, κατάφερα να περάσω και τον δεύτερο γύρο με “Ιφιγενεια εν Αυλίδι” και “Ροζαλίντα”.
2. Ενώ το άγχος με είχε σχεδόν κατακλύσει, ωστόσο αισθανόμουν μια απερίγραπτη χαρα και μια ανεξήγητη δύναμη επειδή και μόνο συμμετείχα στις εξετάσεις! Θυμάμαι πως το ίδιο είχα νιώσει και την πρώτη φορά. Εννοείται πως δεν το πίστευα οταν πέρασα τελικά! Για μια εβδομάδα έβλεπα στον ύπνο μου οτι είχε γινει λάθος και οτι με έδιωχναν απο τη σχολή.
3. Θα τους συμβούλευα να προχωρούν με ορμή και σοφία.
4. Να μην απογοητεύονται και να συνεχίζουν. Οι δάσκαλοι που συναντούμε ειναι πολυ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και της δουλειάς μας, αλλα η επιτυχία ενός ηθοποιού ειναι αποτέλεσμα πολλών συνιστωσών και δεν εξαρτάται μόνο απο τη σχολη που τελειώνεις.
4. Να μην απογοητεύονται και να συνεχίζουν. Οι δάσκαλοι που συναντούμε ειναι πολυ σημαντικό κομμάτι της ζωής μας και της δουλειάς μας, αλλα η επιτυχία ενός ηθοποιού ειναι αποτέλεσμα πολλών συνιστωσών και δεν εξαρτάται μόνο απο τη σχολη που τελειώνεις.
* Η Βίβιαν θα είναι φέτος στην Αθηναϊδα στο “Νύφη κουράγιο” για δεύτερη σεζόν, για μια μόνο παράσταση στο Ηρώδειο την Κυριακη 9 Οκτωβρίου “Ένας ντελικανής” του Μανώλη Σκουλούδη σε σκηνοθεσία και θεατρικη διασκευή του Ηλία Μαλλανδρή και για 3η χρονιά στην τηλεοπτική σειρά του Alpha “Το σόι σου”
Νικολέτα Κοτσαηλίδου
1. Φυσικά και τη θυμάμαι! Ένας μήνας προετοιμασία. Ήμουν τυχερή, όμως, γιατί “συνάντησα” την Αφροδίτη Ιωαννίδου που κυριολεκτικά μ’ έσωσε με τόσο λίγο χρόνο που είχα – τελευταία στιγμή αποφάσισα να δώσω. Μου έδωσε Κλυταιμνήστρα, την παράβαση από τις Θεσμοφοριάζουσες, ένα απόσπασμα από το “Και Ιουλιέττα” του Άκη Δήμου, κι έναν μονόλογο του Γιώργου Μανιώτη… Τώρα που το σκέφτομαι…. Έλληνες συγγραφείς με “έβαλαν” στο Εθνικό!
2. Και κατά την περίοδο των εξετάσεων αλλά και της προετοιμασίας, δεν είχα ιδιαίτερο άγχος. Έγιναν και όλα τόσο γρήγορα που δεν υπήρχε χρόνος για σκέψη. Άλλωστε, το θεωρούσα ένα μακρινό όνειρο το να περάσω, μιας και οι πιθανότητες είναι τόσο λίγες. Όταν έμαθα τα αποτελέσματα, ήταν τέτοιο το σοκ που δεν είχα καμία αντίδραση. Αντίθετα, η αδελφή μου άρχιζε να τσιρίζει από χαρά και ταυτόχρονα να κλαίει, γιατί θα έφευγα από τη Θεσσαλονίκη!
3. Να μην “παραφορτώνουν” τα κομμάτια που θα δώσουν, να τα σκηνοθετούν όσο γίνεται πιο απλά και να επικεντρωθούν στο υποκριτικό κομμάτι. Άλλωστε, εσένα θέλουν να δουν στην κριτική επιτροπή, όχι τις σκηνοθετικές ικανότητες αυτού που σε προετοιμάζει.
4. Το ότι κάποιος δεν περνάει στο Εθνικό δε σημαίνει ότι δεν αξίζει. Απλά οι θέσεις είναι ελάχιστες, και οι υποψήφιοι εκατοντάδες. Να ψάξουν να βρουν μία καλή σχολή – υπάρχουν κάποιες – και να συνεχίσουν να κυνηγούν το όνειρό τους.
* H Nικολέτα θα συμμετέχει φέτος στο θέατρο σε δουλειά που πρόκειται ν’ ανακοινωθεί σύντομα.
Λάμπρος Κτεναβός
1.Τη θυμάμαι άλλα πολύ θολά, λες και ο οργανισμός μου θέλει να την αποβάλει. Πολύ άγχος, πολύ στρες σε μία γενικά δύσκολη περίοδο της ζωής μου. Όλο αυτό με απασχόλησε σοβαρά έξι μήνες αλλά με έτρωγε χρόνια. Οι μονόλογοι μου ήταν Tom από γυάλινο κόσμο Και Ορέστη από Χοηφορες.
2. Ο πρώτος γύρος είχε στρες. Και ο δεύτερος γύρος στρες. Όταν όμως έμαθα τα αποτελέσματα έκανα την απόσταση Γαλάτσι – Εθνικό θέατρο σε δυόμιση λεπτά!!!!
3. Όλοι χρειαζόμαστε το θέατρο αλλά το θέατρο δεν μας χρειάζεται όλους….. Να το χαρούν και να μην πάνε πουθενά εάν δεν ξέρουν πραγματικά τον ίδιο τους τον εαυτό.
4. Να επιμείνουν μέχρι να μπορέσουν να κάνουν την εκάστοτε επιτροπή να καταλάβει ότι αυτή τους η επιλογή είναι σοβαρά προσωπική τους υπόθεση.
* Ο Λάμπρος ολοκλήρωσε τις υποχρεώσεις του στο “Συρανό” σε σκηνοθεσία του Γιάννη Κακλέα και σύντομα θ’ ανακοινωθεί και επίσημα η νέα του δουλειά για αυτήν τη σεζόν.
Σπύρος Κυριαζόπουλος
1. Θυμάμαι ότι έψαχνα κείμενα μόνος μου να προτείνω στην ηθοποιό που με προετοίμαζε. Ήθελα να είναι η επιλογή δική μου. Μου πήρε ένα μήνα σχεδόν η όλη προετοιμασία. Έδωσα τον Ηνίοχο έναν αγγελιοφόρο από την τραγωδία Ρήσος του Ευριπίδη. έναν μονόλογο του Τσάτσκι από το “Συμφορα από το πολύ μυαλό” του Γκριμπογέντοφ, το μονόλογο της αυτοκτονίας του Αίαντα και ένα μικρό κομμάτι από Αμλετ.
2. Είχα την αίσθηση ότι είχε σταματήσει ο χρόνος όταν έδινα και στις δύο φάσεις. Ήμουν απόλυτα προσηλωμένος στην διαδικασία. Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα του πρώτου κύκλου είχα στείλει μια φίλη να δει μπας και πέρασα γιατί ήμουν και ζούσα εκτός Αθηνών. Όταν μου είπε ότι είχα περάσει χοροπηδούσα από τη χαρά μου και δεν το πίστευα. Ταυτόχρονα μ’ έπιασε πανικός να βρω και κομμάτια για τον δεύτερο κύκλο γιατί δεν είχα ετοιμάσει τίποτα.
3. Καμία σχολή και κυρίως κανένας “δάσκαλος ” δεν μπορεί να σε κάνει ηθοποιό. Στην υποκριτική μαθαίνω από εμένα για μένα. Τα υπόλοιπα είναι κατευθύνσεις για δρόμους. Χρειάζεται απόλυτη παρατήρηση και προσήλωση στον καθοδηγητή αλλά ποτέ προσκόλληση σε μεθόδους και τεχνικές.
4. Οι εξετάσεις είναι μια απλή αξιολόγηση από τρίτους. Εσύ είσαι όμως ο πρώτος και εννοώς πως δεν πρέπει να σε νοιάζει η κρίση των άλλων.
* Ο Σπύρος θα είναι στις «Τρεις αδερφές» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Μυλωνά Δευτέρα και Τρίτη, στην «Ελένη» σε σκηνοθεσία του Μάνου Καρατζογιάννη Τετάρτη και Πέμπτη, αμφότερα στο θέατρο TempusVerum Εν Αθήναις http://www.all4fun.gr/
Αγησίλαος Μικελάτος
1. Ξεκίνησα την προετοιμασία μου αρχές Αυγούστου μελετώντας κείμενα και δοκιμάζοντας τις περιοχές στις οποίες αυτά με πήγαιναν. Υπήρχε δημιουργικό άγχος το οποίο εκμεταλλευόμουν κάθε στιγμή που μου εμφανιζόταν και μια απερίγραπτη χαρά που πάω να δώσω εξετάσεις. Τα κομμάτια που έδωσα ήταν ο μονόλογος του Άμλετ «Τώρα οι δυο μας». και του Κλόβ «Μου είπαν έτσι είναι ο έρωτας» από «Το τέλος του παιχνιδιού» του Samuel Beckett.
2.Η αλήθεια είναι ότι η αναμονή για να μπεις μέσα στην αίθουσα στον πρώτο γύρο ήταν το χειρότερο μου. Εκεί κατάλαβα πρώτη φορά πόσο σημαντικό είναι να προφυλάσσεις την ενέργεια σου από εξωτερικούς παράγοντες. Ο δεύτερος γύρος με τα εργαστήρια και την ατομική εξέταση στο τέλος είναι μια πολύ όμορφη διαδικασία. Είσαι πιο ήρεμος και δεν έχεις παρά να απολαύσεις την ευκαιρία που σου δίνεται. Να κάνεις παιχνίδι, να αφεθείς, να το γλεντήσεις.
3. Να είναι ο εαυτός τους και διαθέσιμοι ψυχή τε και σώματι.
4. Δεν σημαίνει απολύτως τίποτα αν περάσει ή δεν περάσει κάποιος. Δεν κρίνεται η καλλιτεχνική σου πορεία από μια αποδοχή ή απόρριψη. Εμείς δημιουργούμε τις ευκαιρίες στη ζωή μας και κανένας άλλος. Να συνεχίσουν τη δουλειά και το κυνήγι γι’ αυτό που διάλεξαν και όλα είναι εδώ.
* Ο Αγησίλαος (απόφοιτος του 2015) θα βρίσκεται ξανά στο Φάουστ για 20 παραστάσεις στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά από 21/09 έως 16/10 σε σκηνοθεσία Κατερίνας Ευαγγελάτου (Τετάρτη έως Σάββατο στις 20.30 και Κυριακή 19.00) http://www.all4fun.gr/
Ειρήνη Μουρελάτου
1. Θυμάμαι την περίοδο προετοιμασίας και για τις πρώτες εξετάσεις προετοιμάστηκα περίπου 1.5 μήνα. Σπούδαζα στη Ρόδο νηπιαγωγός και εκεί πήγα σε μια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα και ο ηθοποιός που μας σκηνοθέτησε προετοίμασε 3-4 από μας για να δώσουμε εξετάσεις. Είχα δώσει Δεσποινίς Τζούλια του Στρίντμπεργκ, Ανδρομάχη από Τρωάδες του Ευριπίδη και ένα ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη, το Σκάκι. Στη δεύτερη φάση δεν είχα προετοιμάσει κομμάτια, γιατί μου είχαν πει ότι δε θα περνούσα. Όταν, λοιπόν, βγήκαν τα αποτελέσματα στις 3-4 μέρες πριν τη δεύτερη εξέταση προετοίμασα νέα κομμάτια. Τη Νύφη από τον Ματωμένο Γάμο του Λόρκα, την Ιφιγένεια Εν Αυλίδη του Ευριπίδη και από την Αμοργό του Νίκου Γκάτσου.
2. Είχα άγχος, αλλά επειδή δεν περίμενα να περάσω καν στην πρώτη φάση μπήκα στη διαδικασία που δεν το πίστευα αρχικά και πήγα απλά για την εμπειρία. Όταν, όμως, έμαθα ότι πέρασα τις πρώτες εξετάσεις, είπα στις 3-4 μέρες που απέμεναν ότι θα ασχοληθώ μ’ αυτό και ό,τι γίνει. Όταν έμαθα ότι πέρασα ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη.
3. Θα τους έλεγα να προετοιμαστούν όσο καλύτερα γίνεται, αλλά ακόμα και αν δεν έχει συμβεί αυτό το πιο σημαντικό είναι πώς θα είναι εκείνη την ώρα. Να πιστέψουν εκείνη την ώρα ότι μπορούν να τα καταφέρουν. Και αυτός είναι ο λόγος που λέω να έχουν κάνει καλά προετοιμασία, διότι σε τέτοιες στιγμές σε βοηθάει ψυχολογικά. Δε σημαίνει πως δεν περνάς αν δεν έχεις κάνει καλή προετοιμασία. Απλά πατάς καλύτερα στα πόδια σου.
4. Αν δεν περάσουν αυτό μπορεί να μη σημαίνει τίποτα. Σημασία έχει το πόσο θέλεις να το κάνεις και πολλά πράγματα είναι θέμα στιγμής. Μπορεί κάποιος που θα περάσει να μην είναι τόσο ταλαντούχος, όσο κάποιον που δε θα μπει. Σε εξετάσεις αυτής της μορφής αυτό που μετράει είναι η στιγμή. Αυτό που έχει σημασία, πάντως, είναι το πόσο το θες, διότι αυτό που θα τον παρακινεί πάντα. Το θέλω και πόσο θα μπαίνει σ’ αυτή τη διαδικασία, που κρατάει για χρόνια και όχι για μια στιγμή. Οπότε να δουν πόσο το θέλουν, είτε πετύχουν ή όχι.
* Η Ειρήνη θα είναι και πάλι στην επανάληψη «Σωτηρία με λένε» του ΚΘΒΕ σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου στη Μονή Λαζαριστών με την Έφη Σταμούλη από αρχές Νοέμβρη (Τετάρτη έως Κυριακή)
Μιχάλης Οικονόμου
1. Έδωσα δύο φορές στο Εθνικό. Την πρώτη φορά είχα προετοιμαστεί πολύ καλά, με πολλές πρόβες 1-2 μήνες και βοήθεια από μια φίλη επαγγελματία. Δεν πέρασα ούτε στην πρώτη φάση. Τη δεύτερη χρονιά απογοητευμένος και σίγουρος πως χρειάζεται “μέσο” για να περάσει κάνεις στο Εθνικό, έδωσα μόνο και μόνο επειδή η αδερφή μου το ζήτησε, τύπου “δώσε άλλη μια φορά, για μένα”, και πέρασα.
Χωρίς ιδιαίτερη προετοιμασία. Με λίγη βοήθεια 3,4 φορές από την ίδια φίλη. Από κομμάτια θυμάμαι έδωσα αγγελιαφόρο από “Οιδίποδα Τύραννο”, Καθηγητή από το “Μάθημα” του Ιονέσκο, το ποίημα “η Απόφαση” του Αναγνωστάκη, Χρεμύλο από “Πλούτο” του Αριστοφάνη, και τραγούδι το “ο Σωκράτης” από τους Όρνιθες του Χατζιδάκι. Αυτά χονδρικά. Θυμάμαι την αείμνηστη Μαρία Χορς να μου χτυπάει το τύμπανό της για να αυτοσχεδιάσω πάνω στο ρυθμό.
2. Είχα νιώσει πολύ όμορφα. Ήξερα κάπως μέσα μου πως είχα περάσει. Αλλά φυσικά δεν μπορούσα να’ μαι σίγουρος. Έλεγα πως αν δεν έχω περάσει θα πήγαινα σε ιδιωτική σχολή αλλά τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για να εξοικονομώ τα δίδακτρα κλπ, ενώ αν έχω περάσει ένα άπιαστο όνειρο θα γινόταν πραγματικότητα και η ζωή μου θα έκανε στροφή 180 μοιρών. Απ’ το τηλέφωνο δεν μπορούσαν να μου πουν αν πέρασα έτσι πήρα το λεωφορείο μες στη βροχή και όταν έφτασα μου είπαν στη γραμματεία: “Καλώς όρισες στο εθνικό “. Τι; Πέρασα, ή απλά είστε ευγενικοί; Ε ναι η ζωή μου έκανε στροφή 180 μοιρών.
3. Να είναι τόσο ο εαυτός τους, όσο και ένα πολύ εύπλαστο ζυμάρι σε ό,τι τους ζητηθεί. Και καλή επιτυχία.
4. Ας ζυγίσουν μέσα τους πόσο συνειδητά θέλουν να μπουν σε αυτό τον χώρο του θεάτρου, που κανείς πάρα τις δυσκολίες, πρέπει να είναι ταγμένος και αφοσιωμένος εργάτης της τέχνης, να πονάει και να χαίρεται μαζί μέσα απ’ τη δουλειά του, και να υπερβαίνει τον εαυτό του καθημερινά. Κι αν αποφασίσουν πως αυτό θέλουν πιο πολύ στη ζωή τους, ε, τότε ας δοκιμάσουν άλλη μια φορά να δώσουν εξετάσεις. Όπως έκανα κι εγώ.
* Ο Μιχάλης θα συμμετέχει για 2η σεζόν στο «Δάνειο» του Τζόρντι Γκαλθεράν μαζί με τον Γιάννη Σαρακατσάνη σε σκηνοθεσία των Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, Παντελή Δεντάκη στο θέατρο του Νέου Κόσμου από 5 Οκτωβρίου (Τετ-Κυρ) http://all4fun.gr/
Γιώργος Παπαγεωργίου
1. Βρισκόμουν στη Θεσσαλονίκη την περίοδο που έκανα προετοιμασία για τις εξετάσεις του Εθνικού καθώς σπούδαζα παράλληλα Μαρκετινγκ. Είχα αποφασίσει ότι δεν ήθελα να σχοληθώ με τα οικονομικά και έκανα προετοιμασία για τις εξετάσεις του Εθνικού κυριολεκτικά έναν χρόνο. Παράλληλα είχα κάνει διακοπή της αναβολής μου από το στρατό ώστε αν δεν περνούσα στο Εθνικό να μην πήγαινε χαμένη η χρονιά και να τελείωνα με το φανταρικό.. Έδωσα Ετεοκλή από “Φοίνισσες”, τον Σερίφη από τον “Ορφέα στον Άδη”, Διόνυσο από “Βακχες” και τον γιατρο Μιράντα από το “Ο Θάνατος και η κόρη”. Τραγούδησα τον “μπαγάσα” του Νικόλα Άσιμου.
2. Είχα κατέβει στην Αθήνα και έμενα στο σπίτι του φίλου μου του Κώστα στο Παγκράτι. Στον πρώτο γύρο ένιωσα ότι όλα έγιναν πολύ γρήγορα, σχεδόν δεν πρόλαβα να το χωνέψω. Θυμάμαι ότι πριν δώσω τις εξετάσεις του δεύτερου γύρου είχα κοιμηθεί από το άγχος γύρω στις δύο ώρες. Κατα τις 5 το πρωί ήρθε στο σπίτι και η κοπέλα του φίλου μου και προσπαθούσαν να με κάνουν να νιώσω καλύτερα. Πήγα στη Νέα Σκηνή του Εθνικού ακουγωντας μουσική για να μπορέσω να χαλαρώσω και θυμάμαι ότι όσοι έβγαιναν μετά τις εξετάσεις έλεγαν ότι τα πήγαν πολύ καλά.
Αμέσως σκέφτηκα ότι θα περάσουν όλοι εκτός από εμένα. Τελικά μπήκα στην αίθουσα, ξεκίνησα από το Διόνυσο και στη διάρκεια του κομματιού άρχισαν τα μάτια μου να τρέχουν όχι δάκρυα αλλά…νερό! Πιστεύω λόγω αυπνίας και άγχους. Όταν βγήκα από την αίθουσα δεν είχα ιδέα πως τα είχα πάει. Την ημέρα που έμαθα ότι πέρασα με πήραν κανα δυο ώρες αργότερα ότι πρέπει να παρουσιαστώ για το φανταρικό μου στον Σκαραμαγκά. Δυστυχώς δεν μπορούσα να πάρω άλλη αναβολή, επειδή είχα ήδη κάνει διακοπή της αναβολής μου και έτσι κράτησα τη θέση μου στο 1ο έτος, πήγα στο στρατό και ουσιαστικά ξεκίνησα να σπουδάζω την επόμενη χρονιά. Και ευτυχώς που έγινε έτσι γιατί η πρώτη μου δουλειά μετά τη σχολή ήταν η “Κατσαρίδα” που αν τελικά δεν μπορούσα να τη κάνω λόγω θητείας θα είχα χάσει την πιο σημαντική ευκαιρία της καριέρας μου.
3. Να κάνουν σωστή προετοιμασία. Όχι με σκηνοθετισμούς και κολπάκια, αλλά να προετοιμάσουν το σώμα τους, τη φωνή τους, την αντίληψη τους, την ικανότητα να προσαρμόζονται σε αυτοσχεδιασμούς. Και να μην δίνουν καμία σημασία σε αυτό που συμβαίνει γύρω τους, αλλά σε αυτό που συμβαίνει μέσα τους. Το θέατρο απαιτεί τη δική σου πραγματικότητα, τη φαντασία σου και την απομόνωση από το θόρυβο που θα σε βγάλει εκτός στόχου.
4. Εγώ έλεγα ότο αν δεν περάσω στο Εθνικό θα δώσω μέχρι να φτάσω στο ηλικιακό όριο των 25 και μετά θα έδινα σε κάποια καλή ιδιωτική σχολή. Δεν σημαίνει ότι μια αποτυχία στο Εθνικό ή μια επιτυχία αντίστοιχα, θα σου ορίσει την μετέπειτα καριέρα σου στο θέατρο. Σημασία έχει να πάρεις καλές βάσεις. Και υπάρχουν 2-3 σχολές με πολύ δυνατούς καθηγητές που κάνουν σημαντική δουλειά. Απλά θα πρέπει οι μαθητές να μην εντυπωσιάζονται με γνωστά ονόματα ηθοποιών, αλλά να ψάχνουν αυτούς τους ηθοποιούς που είναι καλοί στην διδασκαλία. Ένας καλός ηθοποιός δεν είναι απαραίτητα καλός δάσκαλος. Κσι τέλος να ξέρουν ότι η εξέλιξη τους σαν ηθοποιός δεν σταματάει στη σχολή. Αν είσαι τυχερός δεν θα σταματήσει ποτέ.
* Ο Γιώργος θα βρίσκεται αυτήν τη σεζόν ξανά στο θέατρο του Νέου Κόσμου στην επανάληψη της παράστασης: “Η ωραία του Πέραν” και στη “Δύναμη του Σκότους¨του Λεβ Τολστόι στο Σύχρόνο Θέατρο Αθήνας σε σκηνοθεσία Ελένης Σκότη.
Νικόλας Παπαδομιχελάκης
1. Ένας καταξιωμένος ηθοποιός, μεγάλος σε ηλικία έλεγε: “Ξέρετε τι θυμάμαι απ’ το θέατρο; Όχι τους μεγάλους ρόλους και τη διασημότητα, αλλά τις πρώτες μου οντισιόν. Παρότι δεν έχουν περάσει πολλά χρόνια απ’ τις εξετάσεις μου στη δραματική, νομίζω ότι η ανάμνηση εκείνης της περιόδου θα εξακολουθεί να είναι έντονη, όσος καιρός κι αν περάσει. Η προετοιμασία για τις εξετάσεις πήρε περίπου ένα – ενάμιση μήνα. Αφού βρήκα κείμενα που μου άρεσαν, με βοήθησε να τα “στήσω” ο σκηνοθέτης της θεατρικής ομάδας που ήμουν τότε, ο Πέτρος Μαυροματίδης, καθώς και οι φίλοι μου που είχαμε αποφασίσει να δώσουμε μαζί εξετάσεις, δουλεύαμε όλοι μαζί. Τα κομμάτια που διάλεξα ήταν απ’ το Όνειρο θερινής νυκτός του Σαιξπηρ, ο μονόλογος του Κυδώνη που προλογίζει την παράσταση των μαστόρων, απ’ το Βυσσινόκηπο του Τσέχωφ ο μονόλογος του Λοπάχιν που λέει πώς κέρδισε το κτήμα στη δημοπρασία, και το ποίημα του Μανώλη Αναγνωστάκη, “η απόφαση”.
2. Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων στο Εθνικό ένιωθα τρομερό άγχος γιατί ήμουν σ’ ένα εντελώς ξένο περιβάλλον. Είχα μόλις έρθει στην Αθήνα απ’ την Κρήτη και δεν ήξερα κανέναν, ούτε παιδιά που δίναμε μαζί, ούτε τους καθηγητές. Θεωρούσα τον εαυτό μου ανεπαρκή κι ότι είχα λίγες πιθανότητες να περάσω. Αυτή η σκέψη όμως ήταν που μ’ έκανε και να πω: “Ας το χαρώ τουλάχιστον”. Αυτό που με βοήθησε στην πρώτη φάση των εξετάσεων ήταν η διαθεσιμότητά μου στο να δοκιμάσω τα πράγματα που μου ζήτησαν, να πω τα κείμενα με διαφορετικές συνθήκες. Η δεύτερη φάση μου ήταν πιο εύκολη, γιατί τότε ήταν το σύστημα με τα εργαστήρια, μια εβδομάδα με μαθήματα υποκριτικής, τραγουδιού και κίνησης όπου δουλεύαμε σε τμήματα των 30 παιδιών.
Είχα μάθει να δουλεύω σε πολυμελείς ερασιτεχνικές ομάδες οπότε αυτή η διαδικασία μου ήταν πιο οικεία. Έβλεπα επίσης ότι όλα τα παιδιά ήταν ταλαντούχα, οπότε δε με ένοιαζε αν θα περνούσα, μου αρκούσε να ζήσω εκείνες τις στιγμές και να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα. Όταν τέλειωσαν οι εξετάσεις έφυγα αμέσως για Κρήτη και νομίζω ότι κοιμόμουν για τρεις μέρες, μέχρι την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων. Όταν είδα ότι είχα περάσει δε χάρηκα ιδιαίτερα, θυμάμαι απλώς να σκέφτομαι “Εντάξει, τουλάχιστον δε θα πληρώνω”. Για μένα τότε δεν έκανε ιδιαίτερη διαφορά η σχολή που θα φοιτούσα, αλλά η απόφασή μου να σπουδάσω αυτό που ήθελα.
3. Στα παιδιά που δίνουν τώρα θα έλεγα να είναι ο εαυτός τους. Οι καθηγητές οποιασδήποτε εξεταστικής επιτροπής αυτό που θέλουν να δουν είναι θέληση και δυνατότητες. Δε θέλουν να δουν έτοιμους ηθοποιούς και καλοστημένους ρόλους, αλλά κατά πόσο μπορείς να βάλεις τον εαυτό σου στη συνθήκη του κειμένου και να το πεις σαν να ήταν δικά σου λόγια. Και να μην ξεχνάνε να χαίρονται το παιχνίδι. Είναι καλό να δουλεύεις με σοβαρότητα, όμως ας μην παίρνουμε τα πράγματα σοβαρά. Λέμε “παίζω θέατρο” για κάποιο λόγο.
4. Αν δεν περάσουν στις σχολές που επιθυμούν, δεν πειράζει, δε σημαίνει ότι απέτυχαν ή ότι “δεν κάνουν για το θέατρο” κλπ. Έχω φίλους εξαιρετικούς ηθοποιούς που δεν έχουν τελειώσει δραματική σχολή, αλλά ξεκίνησαν σε θεατρικά εργαστήρια, ομάδες και τώρα δουλεύουν και είναι καταξιωμένοι. Ξέρω επίσης παιδιά που είχαν εξαιρετικές δυνατότητες, αλλά τελειώνοντας τη σχολή αποφάσισαν ότι δε θέλουν να ασχοληθούν με το θέατρο. Ο μόνος που μπορεί να πει αν κάνεις ή δεν κάνεις για το θέατρο είναι ο εαυτός σου.
* Ο Νικόλας θα βρίσκεται στο πολύ επιτυχημενο έργο του Ευγένιου Τριβιζά “Η τελευταία μαύρη γάτα”, που θα επαναληφθεί (αυτήν τη φορά από το θέατρο Χορν στο θέατρο Άλφα) σε σκηνοθεσία της ομάδας Ιδέα, Σαββατοκύριακα από τέλος Οκτώβρη και στο έργο του Κλαούντιο Τολκατσίρ “Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν”, σκην. Μαριτίνα Πάσσαρη, στη δεύτερη σκηνή του Οδού Κεφαλληνίας, Δευτέρα και Τρίτη από 8 Νοέμβρη.
Ιωάννης Παπαζήσης
1. Θυμάμαι ότι έκανα προετοιμασία μόνος μου για μία εβδομάδα και όταν μπήκα μέσα στη σχολή τα παιδιά που στάμπαρα με την πρώτη ματιά κατά ένα μεγάλο ποσοστό ήταν και αυτά που πέρασαν. Μεταξύ άλλων είχα δώσει ένα μονόλογο από τον Οιδίποδα, Ιούλιο Καίσαρα του Σαίξπιρ και είχα χορέψει το «Ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας».
2. Στον πρώτο γύρο ήμουν σίγουρος ότι θα περάσω και το κατάλαβα από την επιτροπή και όσα μου είπαν τότε. Αρα δεν είχα καμία αγωνία για το αν θα ήμουν στον δεύτερο γύρο. Στον δεύτερο υπήρχε άγχος, αλλά θυμάμαι πως ήμουν πολύ συγκεντρωμένος και είχα μια τρομερή αυτοπεποίθηση ότι θα περάσω. Αλλά είναι σημαντικό πως είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου ότι δε χάθηκε ο κόσμος και να μη συμβεί αυτό.
3. Με ρώτησε ένα κορίτσι τι χρειάζεται για να περάσεις στις εξετάσεις και της απάντησα ότι αυτό που χρειάζεται είναι να δείξεις κάτι διαφορετικό. Θεωρώ πως οι κριτές δεν μπορούν να έχουν την καλύτερη αξιολόγηση, αφού αυτά που θα δουν είναι ένα μικρό δείγμα. Επίσης το ότι θα περάσεις στο Εθνικό δε σημαίνει ότι θα γίνεις και ο καλύτερος ηθοποιός. Όταν πηγαίνεις να δώσεις εξετάσεις, δουλέψεις ή δε δουλέψεις πολύ έχεις μόνο κάποια λεπτά στη διάθεσή σου.
Οι εξεταστές δεν μπορούν να έχουν ασφαλή κριτήρια αν είσαι καλός ή κακός, γιατί πρώτα απ’ όλα δεν είσαι ακόμα ηθοποιός. Δηλαδή σ’ αυτά τα 3-4,7-8 λεπτά ή όσα αναλογούν στον καθένα δεν είναι ενδεικτικά του πόσο καλός είσαι. Είναι σημαντικό να δείξεις τι μπορείς να γίνεις στην αγορά και δεν το έχουμε μέχρι τώρα. Κάτι το νέο, κάτι για να πιστέψουμε σε μια νέα γενιά του ελληνικού θεάτρου. Φρεσκάδα, νειάτα, καινούριο πράγμα.
4. Πρώτον εννοείται πως δεν έγινε και τίποτα. Δεύτερον να ξαναδώσουν και του χρόνου αν μπορούν ηλικιακά, γιατί αυτό που θα χάσουν κυρίως δεν είναι το δικαίωμα του να γίνουν ηθοποιοί, αλλά το ότι απλά τα τρία τους χρόνια στο Εθνικό θέατρο θα είναι μαγικά…
* Ο Ιωάννης θα βρίσκεται από τον Οκτώβριο στην Αστροφεγγιά σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια (Τετ-Κυρ) στο θέατρο Χώρα, ενώ οι επόμενες θεατρικές του δραστηριότητες θ’ ανακοινωθούν αργότερα.
Αγγελική Πασπαλιάρη
1. Αθήνα, καλοκαίρι του ’11. Κάπου στην Καισαριανή, στο parking του κύριου Θωμά ακούγονται τα τραγούδια της Κασσάνδρας, οι ιστορίες του Albee και τα ποιήματα του Καβάφη. Εγώ προσπαθούσα να μυρίσω το θέατρο κι ο δάσκαλός μου ο Γιάννης ο Τσορτέκης μου έδειχνε τον δρόμο.
2. Κατά τη διάρκεια των εξετάσεων βίωσα μια έκρηξη συναισθημάτων, άγχος, έκπληξη, σιγουριά, αγωνία, χαρά, αμφιβολία, απόλαυση. Στον δεύτερο γύρο έμειναν μόνο η αγωνία και η απόλαυση, πραγματικά απολάμβανα τη διαδικασία, ήθελα απλώς να παίξω. Όταν έμαθα ότι πέρασα πραγματικά πιστεύω πως για λίγο σταμάτησε η καρδιά μου να χτυπά. Έτσι, με την καρδιά σταματημένη, ο δάσκαλός μου με πήρε απ’ το χέρι και πήγαμε να γραφτώ στη Σχολή, ακριβώς όπως κάνουν τα πρωτάκια την 1η ημέρα του σχολείου.
3. Επειδή δε νομίζω πως είμαι σε θέση να δώσω συμβουλές θα τους ευχόμουν μόνο να χαρούν, να βουτήξουν, να παίξουν σαν παιδιά.
4. (Συνεχίζω να μην είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές) Τίποτα γλυκανάλατο, δεν είναι εύκολη η απόρριψη. Θα πρότεινα να απογοητευτούν όσο θέλουν μα αν όντως αποδειχτούν δυνατότεροι της απόρριψης και πραγματικά θέλουν να περάσουν στη Σχολή τότε να δώσουν και να ξαναδώσουν. Εξάλλου και εγώ αλλά και οι περισσότεροι συμμαθητές μου δεν περάσαμε με την πρώτη.
* Η Αγγελική θα βρίσκεται στο Μικρό Παλλάς με την παράσταση “Η ωραία κοιμωμένη, ο πρίγκηπας Αστέρης και το νησί της Γνώσης” σε σκηνοθεσία Σταύρου Στάγκου από τα τέλη Οκτώβρη. Τα υπόλοιπα έπονται.
Κατερίνα Πατσιάνη
2.Εντονα συναισθήματα, τόσο ακραία, τόσο της νιότης!!! Μεγάλη δυστυχία την πρώτη χρονιά που ήμουν τόοοοοσο κοντά και μεγάλο πείσμα τη δεύτερη που τελικά μου βγήκε σε καλό! Πάντως ήθελα να πάρω την ευθύνη του εαυτού μου, ήθελα το καλό ή το κακό αποτέλεσμα να είναι δική μου επιλογή, άλλαξα το κομμάτι την τελευταία βδομάδα πριν δώσω, γιατί τελικά ήθελα άλλο! Ρίσκο…
3. Παιδιά, πίστη σε ό,τι και αν αποφασίσετε να κάνετε! Δική σας η επιλογή, μην ακούτε κανέναν στο πώς πρέπει να ναι κάτι, δική σας η επιτυχία και η αποτυχία! Άλλωστε υπάρχουν μόνο καλές αποτυχίες!
4. Αν δεν περάσουν, δεν πειράζει, την επόμενη θα αποτύχουν καλύτερα! Δουλειά, δουλειά, δουλειά…
* Η Κατερίνα θα βρίσκεται στο ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας με την παράσταση..”Ο πρίγκηπας και ο φτωχός” του Μαρκ Τουαίην σε σκηνοθεσία Ελεάνας Τσίχλη και σε μια παράσταση πάνω στον Σαίξπηρ σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη.
Ραφίκα Σαουίς
1. Ναι ήταν μια πολύ εντατική περίοδος γεμάτη όνειρα και ελπίδες. Με πολλή δουλειά και άγχος. Η προετοιμασία πήρε ένα εξάμηνο και δασκάλα μου ήταν η Σοφία Κακαρελίδου.
Έδωσα από τη νύχτα των δολοφόνων του Χοσέ Τριάνα τη μπέμπα, τη Γέρντα από τον πελεκάνο του Στρίντμπεργκ, τη Χρυσόθεμις από την Ηλέκτρα του Ευριπίδη και την προφήτισσα από τις Ευμενίδες του Αισχύλου.
2. Η αίσθηση ήταν απόλυτη συγκέντρωση, πολύ δουλειά και μια πολύ όμορφη αίσθηση, καθώς η επιτροπή τόσο στο υπουργείο όσο και στο Εθνικό ήταν ιδιαίτερη φιλική και προσπαθούσε να μας χαλαρώσει από το άγχος των εξετάσεων…Αλλά ήταν και ανακουφιστική η διαδικασία συνάμα να αναμετριέσαι με κάτι τόσο ζωντανό και αγαπημένο…. Όταν έμαθα τα αποτελέσματα …χοροπηδούσα πάνω – κάτω με μεγάλη χαρά…
3. Κουράγιο και καλή συγκέντρωση! Είναι η στιγμή για την οποία δουλεύουν καιρό και καλό είναι να πάρουν τον χρόνο τους…4. Να μην απογοητευθούν. Καθώς οι εξετάσεις είναι ένα ρευστό πράγμα που δεν αποδεικνύουν τίποτα και θέλουν επιμονή και υπομονή…
* Η Ραφίκα θα παρουσιάσει ένα νέο έργο στο Εθνικό θέατρο του Οσλο στις 25 Σεπτεμβρίου στο πλαίσιο του Φεστιβάλ του Ιψεν, ενώ τον Οκτώβριο με τον Αντώνη Βολάνάκη θα παρουσιάσει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά την πλατφόρμα ονειροπόλησης Common Platforms. Στις 20 Οκτώβρη συμμετέχει μ’ έναν μονόλογο μαραθώνιο για το trafficking στο φεστιβάλ brake the chain στην Τεχνόπολη.
Νάνσυ Σιδέρη
1. Ξεκίνησα την προετοιμασία δέκα μήνες πριν δώσω. Με βοήθησαν πάρα πολύ η Γιούλα Αθανασίου, ο Μιχάλης Μαραγκός και η Ελένη Δημητρουλάκη. Κείμενα: Ιφιγένεια εν Αυλίδι του Ευριπίδη, Γουίλι από το μονόπρακτο “Προς Κατεδάφιση” του Τένεσι Ουίλιαμς και το ποίημα “Τελική Έξοδος” του Τάσου Λειβαδίτη.
2. Είχα πάρα πολύ άγχος. Στην πρώτη φάση κατάλαβα ότι τα πήγα καλά. Στη δεύτερη φάση δεν πέρασα πολύ όμορφα. Είχα πει τότε, πως δε θα ξαναδώσω. Στην τελική φάση όλα πήγαν καλά. Περίμενα με αγωνία τα αποτελέσματα. Όταν έμαθα πως πέρασα έβαλα τα κλάματα και πήρα τη μαμά μου. Έβαλε κι εκείνη τα κλάματα. Μεγάλη χαρά.
3. Ο καθένας έχει τον τρόπο του. Άλλος θέλει να κουβεντιάζει και άλλος να πιάνει μια ωραία γωνιά και να μη μιλάει σε κανέναν.
4. Θα τους έλεγα να μην τα παρατήσουν ποτέ. Να δώσουν όσες φορές θέλουν. Η αποτυχία είναι μέρος του παιχνιδιού και η δουλειά του ηθοποιού απαιτεί στομάχι πέτρα και μεγάλη καρδιά.
Ελεάνα Στραβοδήμου
1. Καταρχάς έδωσα δύο φορές για τις εξετάσεις του Εθνικού. Μία τον Σεπτέμβριο του’07 που δεν πέρασα και μία τον Σεπτέμβριο του ’08, που πέρασα. Και τις δύο χρονιές με βοήθησαν αφιλοκερδώς και αυτό είναι προς τιμήν τους, δύο άνθρωποι με τους οποίους είχα ήδη παρακολουθήσει μαθήματα. Το ‘07 ο Βασίλης Μαυρογεωργίου σε κείμενα από τον Μαριβώ – Το Νησί των Σκλάβων, Κλεάνθη – και του Ρομπέτο Ατάυντε – Δεσποινίς Μαργαρίτα. Το ’08 με βοήθησε η Βίκυ Γεωργιάδου σε κείμενα του Σοφοκλή – από Ηλέκτρα, Κλυταιμνήστρα – και του Μπύχνερ- Ο Θάνατος του Δαντόν, Μαριόν. Την πρώτη φορά είχα επενδύσει με περισσότερη στόχο-προσήλωση στις εξετάσεις και αυτό έφερε περισσότερο άγχος.Τη δεύτερη φορά είχα ήδη την εμπειρία ενός χρόνου μαθητείας στη Δραματική Σχολή της Νέλλης Καρρά και δεν είχα τόσο προσηλωθεί στις εξετάσεις αλλά στην απόλαυση της διαδικασίας, στη στιγμή της δεύτερης προσπάθειας – δεν θα ερχόταν πια και ο κόσμος μου τούμπα αν δεν περνούσα. Έκανα απλά άλλη μία προσπάθεια, γιατί όχι – και στα ίδια τα κείμενα καθεαυτώ, μου άρεσε να τα μιλώ. Η όλη προετοιμασία και τις δύο φορές έγινε το καλοκαίρι πριν τις εξετάσεις ζώντας παράλληλα…το καλοκαίρι. Ωραία ήταν.
2. Πάντα υπάρχει άγχος όταν βρίσκεσαι απέναντι από μία «κριτική επιτροπή», αυτό που ανακάλυψα μετά μέσα από τις ακροάσεις πως είναι σύμφυτο με το επάγγελμα του ηθοποιού. Παρόλαυτά είχα πάντα και ένα έντονο αίσθημα έκστασης. Απλά στους δεύτερους, τρίτους κτλ. γύρους λόγω του ότι φεύγεις πια από τα κείμενα – ρόλους κτλ. θυμάμαι να το διασκεδάζω περισσότερο, να έχω μεγαλύτερη χαρά. Ήταν λίγο λιγότερο εξέταση και λίγο περισσότερο παιχνίδι, γιούργια. Όταν πέρασα, χαρά, απορία-τι έγινε τώρα ρε παιδιά-, φόβος στο άγνωστο γιατί είχα ήδη συνδεθεί με μία σχολή, αμηχανία για τον ίδιο λόγο, έκσταση μπρος στο άγνωστο. Ανάκατα.
3. Ότι η ζωή στο θέατρο δεν αρχίζει και δεν τελειώνει με τις εξετάσεις. Προτρέπω στο να χαίρονται τη διαδικασία στην οποία στο κάτω κάτω οι ίδιοι από ενδιαφέρον και φυσική έλξη βάζουν τους εαυτούς τους, να συγκεντρώνονται όταν πρέπει και να θέλουν βαθειά.
4. Προτρέπω στο να συνεχίσουν να θέλουν βαθειά και στο να προσέξουν σε ποια σχολή θα επενδύσουν τους εαυτούς τους και τα λεφτά τους, να τους ταιριάζει. Το πρόγραμμα σπουδών, οι συμμαθητές, οι διδάσκοντες, οι άνθρωποι δηλαδή όπως θα τους αφουγκραστούν, ο χώρος και η οπτική της σχολής να τους ταιριάζει ώστε να υπάρχουν όμορφα εκεί μέσα. Τρία χρόνια είναι αυτά. Και αν τελικά δε τους ταιριάζει, ν’ αλλάξουν.
* Η Ελεάνα θα παίζει φέτος στους 3 Σωματοφύλακες στο θέατρο Ακροπόλ (Κονστάνς), σκην. Β. Νικολαιδης και από 7 Νοέμβρη στις 3 Αδελφές του Τσεχωφ (Ιρίνα) στο θέατρο Τempus Verum Εν Αθήναις, σκην. Δ. Μυλωνάς.
Ηλέκτρα Τσακαλία
1. Όταν αποφάσισα να δοκιμάσω να φοιτήσω στο Εθνικό ήμουν στην Αγγλία. Ταξίδεψα με αυτοκίνητο αργά – αργά για την Ελλάδα. Ήταν Ιούλιος. Στον δρόμο αποφασίστηκε το τραγούδι, το «Γιάννη μου το μαντήλι σου» Φτάνοντας στην Ελλάδα φρόντισα να συναντηθώ με όλους όσους ασχολούνταν με το θέατρο και να τους ρωτήσω τη γνώμη τους καθώς και προτάσεις για κομμάτια. Και επεξεργαζόμουν την κάθε γνώμη ανάλογα με την δική μου για τον άνθρωπο που μου μιλούσε. Από τον 15Αύγουστο και μετά ξυπνούσα πρωί κάθε μέρα, παρακολούθησα για δέκα μέρες και κάποιο τμήμα προετοιμασίας. Έκανα τις ασκήσεις μου καθημερινά και τραγουδούσα το τραγούδι μου δέκα φορές τη μέρα. Έκανα επίσης τα κομμάτια μου δέκα φορές τη μέρα. Στην πρώτη φάση είχα διαλέξει μια γυναίκα από τις Θεσμοφοριάζουσες και την Οφηλία. Ποίημα του σαρανταρη “το βλέμμα σου δεν εδυσε”. Δεύτερη φάση, «Πολυξένη” από αρχαίο και Λίζα’ από το ” ποιος ανακάλυψε την Αμερική”. Ποίημα του Ελύτη από τη Μαρία-Νεφέλη.
2. Στην πρώτη φάση ήμουν τόσο συγκεντρωμένη στην απόδοση που δεν πρόσεξα ότι το φόρεμα μου που ήταν από καλοκαιρινό ύφασμα και έτρεμε (επειδή εγώ έτρεμα). Στην δεύτερη πήγα φορώντας κοτλέ φόρεμα για να μην φαίνεται αν τρέμω. ήμουν αποφασισμένη να περάσω αξιομνημόνευτα καλά. Εξέλαβα το ότι πέρασα στην δεύτερη φάση ως ενθάρρυνση. Και πήρα θάρρος. Θυμάμαι την δεύτερη φάση ως μια ανοιχτή εμπειρία συνάντησης με τους θεατές (εν προκειμένω τους καθηγητές). Όταν πήγα για τα αποτελέσματα, συνέπεσα με μια γνωστή μου που δεν πέρασε και άρχισε να κλαίει και μου ζήτησε να πάμε για καφέ και πήγαμε και την παρηγορούσα. Αφέθηκα να χαρώ πολύ αργότερα όταν ήμουν μόνη.
3. Θα τους έλεγα να μην ασχολούνται με αριθμούς και στατιστικές πόσοι δίνουν φέτος πόσο τοις εκατό μπαίνουν παρά μόνο Μετά τις ημέρες των εξετάσεων ή και ποτέ. Θα τους έλεγα ότι αυτοί που θα θυμούνται για πάντα την ημέρα των εξετάσεων θα είναι οι ίδιοι. Η καθεμία και ο καθένας χωριστά. Θα ήταν δώρο για την ζωή τους να την θυμούνται ευχάριστα. Θα τους έλεγα ότι για τα λίγα λεπτά που βρίσκονται στην σκηνή αυτοί είναι οι συντονιστές της κατάστασης.
4. Να μην το δουν ως προσωπική αποτυχία, αλλά ως ευκαιρία να μάθουν κάτι και ως ελεύθερο χώρο για κάτι άλλο.
* H Hλέκτρα θα βρίσκεται φέτος τέλη Νοέμβρη στις Βρυξέλες με “το βαρκουλάκι” σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Βατούγιου, ενώ θα συμμετέχει στην επανάληψη του Μissis by epic σε σκηνοθεσία Andrew Frieling.
Ιώβη Φραγκάτου
1. Νομίζω πως εκείνο το διάστημα της προετοιμασίας δεν ειναι εύκολο να το ξεχάσει κανεις. Εγώ αποφάσισα να δώσω εξετάσεις τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς, άρα ο χρόνος προετοιμασίας που είχα μπροστά ήταν δυο μήνες περίπου. Κατα τη διάρκεια αυτών των μηνών με βοήθησε πολύ η αγαπημένη μου Σοφία Σεϊρλή, με την οποία κάναμε μαθήματα. Επίσης εκείνη την περίοδο παρακολούθησα κάποια ομαδικά μαθήματα προετοιμασίας, αντλώντας έμπνευση απο τον Πάνο Κυπαρίσση. Είχα προετοιμάσει αρκετά κομμάτια, αλλά οι τελικές μου επιλογές ήταν η Οφηλία απο τον Άμλετ και οι Δούλες του Ζαν Ρενέ.
2. Ένιωθα αγωνία και φόβο για αυτόν τον άγνωστο κόσμο τον οποίο επρόκειτο να ανακαλύψω, αλλα ταυτόχρονα προσπαθούσα να μετριάσω αυτά τα συναισθήματα δίνοντας έμφαση στην χαρά που μου προκάλεσε το ότι πέρασα τις εξετάσεις και αυτό ενίσχυε την τόλμη μου. Στον πρώτο γύρο και λιγο πριν μπω στην αίθουσα, άκουγα μουσική (το τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου “Τι έπαιξα στο Λαύριο”) με τα ακουστικά για να ειμαι απόλυτα συγκεντρωμένη και να μην με αποσπούν οι ήχοι γύρω μου. Το φοβερό ειναι πως πήγα στην τουαλέτα και μου έπεσε το iPod στη λεκάνη! Γέλασα, είπα μην ασχοληθείς και πάμε!Στη δεύτερη φάση που είχαμε ενα κομμάτι αυτοσχεδιασμού, έπρεπε να βρω έναν δικό μου τροπο προσέγγισης σε κάτι που μας έδωσαν εκείνη τη στιγμή. Ένιωσα πολύ δημιουργική και ηθελα να το φέρω εις περας όσο το δυνατόν καλύτερα ως το τέλος του. Μάλιστα, θυμαμαι ότι έμεινα σχεδόν μια ώρα μέσα στην αίθουσα! Πραγματική εξάντληση σε συνδυασμό με ενα συναίσθημα χαράς, το οποίο εξελίχθηκε σε κλάμα όταν βγήκα απο την αίθουσα, προς εκτόνωση της έντασης! Όταν έμαθα ότι πέρασα, ήμουν σε ενα καφέ που βρίσκεται κοντά σε σταθμό τρένου μαζι με την καλύτερή μου φίλη και αρχίσαμε να τρέχουμε μαζί κατα μήκος όλου του σταθμού απο τη χαρά μας!!!
3. Θα έλεγα να μην αποθαρρύνονται απο τίποτα. Η αγωνία ειναι η ίδια για όλους σε αυτή τη φάση και την καταλαβαίνω, αλλα ταυτόχρονα κανεις θα πρέπει να απολαμβάνει αυτή τη διαδικασία εφόσον ειναι μια ευκαιρία για να μεταδώσεις αυτο που έχεις μάθει…Να λες ιστορίες με τον δικό σου τροπο! Και φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι την ίδια αγωνία – και ακομη μεγαλύτερες απο αυτή – έχουν περάσει και εκείνοι που βρίσκονται απο κάτω (βλ. Εξεταστές)
4. Εκεί φαίνεται το κουράγιο του καθενός! Το ποσό το θελει ολο αυτο και τι αντοχές έχει. Νομίζω πως η αντοχή ειναι ο πιο σημαντικός παράγοντας σ’ αυτήν τη δουλειά. Ο στόχος ειναι να αντέχουμε και να προχωράμε πέρα από τα εμπόδια.* Η Ιώβη ολοκληρώνει αυτές τις ημέρες την παρουσία της ως Ισμήνη στο “Επτά επί Θήβας” του Αισχύλου σε σκηνοθεσία Τσέζαρις Γκραουζίνις και σύντομα θ’ ανακοινωθεί και η νέα της θεατρικη δουλειά.
Στέλιος Χλιαράς
1. Δεν ξεχνιέται με τίποτα αυτή η περίοδος… Μακράς διαρκείας θα έλεγα… Έδωσα τρεις φορές μέχρι να τα καταφέρω, οπότε η προετοιμασία της πρώτης φοράς λειτουργούσε ουσιαστικά συμπληρωματικά για τις υπόλοιπες! Κάθε φορά μαθαίνεις από την προηγούμενη και εξελίσσεσαι. Βοήθεια δεν είχα στην ουσία από πουθενά, εκτός από μια φίλη, τη Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη, που εκείνη την περίοδο μας σκηνοθετούσε στην ομάδα του Δήμου Ζωγράφου. Την τρίτη φορά που έδωσα προετοιμάστηκα περίπου ένα μήνα πριν, σε αντίθεση με τις άλλες φορές που έκανα πρόβες πολύ περισσότερο. Στην α΄φαση είχα δώσει Διόνυσο από “Βάκχες” και ένα απόσπασμα από τον “Μικρό Πρίγκιπα”, και στη β’ φάση Δούλο από “Ειρήνη” του Αριστοφάνη και ένα από απόσπασμα από την “Πορεία προς το μέτωπο” του Ελύτη.
2. Μπορώ να πω ότι την τρίτη φορά που έδινα είχα πάθει πλέον ανοσία! Ήταν τα πάντα γνώριμα και ήμουν σχετικά ψύχραιμος, ίσως για αυτό και πέρασα. Κυρίως όμως ήμουν πολύ αποφασισμένος. Είχα πει από το λύκειο ακόμα ότι θα έδινα τρεις φορές, οπότε στο τέλος τα έδωσα όλα για όλα. Τζόγος κανονικός! Νομίζω η πιο αξέχαστη στιγμή είναι όταν έμαθα από το τηλέφωνο ότι πέρασα στο Εθνικό. Ήμουν στο ΚΤΕΛ Θεσσαλονίκης και γύριζα στην Κοζάνη, έχοντας ήδη μάθει ότι πέρασα στη σχολή του ΚΘΒΕ. Πήγαινα να ετοιμάσω πράγματα για τη μετακόμιση στη Θεσσαλονίκη, γιατί το Εθνικό το είχα ξεγραμμένο. Και τότε, μέσα στο λεωφορείο, χτυπάει το τηλέφωνο και ήθελα να ουρλιάξω, αλλά δεν μπορούσα! Ήθελα να αρχίσω να χοροπηδάω και να τρέχω, αλλά δεν γινόταν με τίποτα! Οπότε απλά χτυπιόμουν στο κάθισμά μου, μη πιστεύοντας αυτό που συμβαίνει…
3. Αυτό που ήθελα να πω το είπε σε ένα στάτους στο fb η Μελίνα Παιονίδου, παλιά μου καθηγήτρια, με 3 μόνο λέξεις: Ψυχραιμία, αγάπη, αλήθεια. Αυτές οι λέξεις συμπυκνώνουν όλα τα μαθήματα υποκριτικής που μπορεί να κάνει ένας (υποψήφιος) ηθοποιός.
4. Σίγουρα να μην τα παρατάνε, αλλά να βάλουν ένα όριο στην αποτυχία γιατί μπορεί κάτι να σημαίνει. Δεν χρειάζεται όλοι να γίνουμε ηθοποιοί και η υποκριτική δεν είναι ο μόνος τρόπος να υπηρετήσει κανείς το θέατρο. Ευτυχώς αυτή η τέχνη είναι αποτέλεσμα συλλογικής διαδικασίας, και αν πραγματικά αγαπά το θέατρο θα πρέπει να είσαι έτοιμος να το υπηρετήσει από οποιοδήποτε μονοπάτι.
* Ο Στέλιος θα σκηνοθετήσει παραμύθια των αδερφών Γκριμ, σε παιδική παράσταση, καθώς και το έργο Ντιμπούκ του Μπρους Μάγιερς, με την ομάδα Χ-αίρεται, σε χώρους που θ’ ανακοινωθούν σύντομα.
Γιώργος Χριστοδούλου
1. Η περίοδος προετοιμασίας διήρκεσε περίπου ένα μήνα. Δεν υπήρχε πολύ άγχος γιατί πίστευα πως ούτως ή άλλως δεν έχω πολλές πιθανότητες να περάσω. Τα κομμάτια μου τα είδε η δασκάλα μου από τη θεατρική ομάδα που ήμουν παιδί, η Βαρβάρα Κυρίτση. Είχα διαλέξει από τους δύο άρχοντες της Βερόνας και το ημερολόγιο ενός τρελού.
2. Εκείνη τη χρονιά είχα δώσει εξετάσεις και στο κρατικό θέατρο βορείου Ελλάδος. Ήξερα ότι είχα περάσει εκεί και ήμουν αποφασισμένος να πάω. Έχοντας καβάντζα αυτή την εναλλακτική πήγα στο εθνικό με ένα αίσθημα αδιαφορίας, που είχε δημιουργηθεί κυρίως από άμυνα. Τον δεύτερο γύρο δεν τον θυμάμαι σχεδόν καθόλου, δεν ξέρω γιατί. Όταν έμαθα ότι πέρασα ήμουν στο αυτοκίνητο. Πήγα σπίτι έβαλα ένα τραγούδι κι άρχισα να χορεύω. Θυμάμαι ότι όσο περνούσε η μέρα γέμιζα από φόβο. Νόμιζα ότι θα είναι πολύ δύσκολο να είσαι φοιτητής του Έθνικού.
3. Θα τους συμβούλευα να διαλέξουν κομμάτια που να εκφράζουν τη σκέψη τους, τους προβληματισμούς τους και τις ευαισθησίες τους. Να είναι δηλαδή ζωντανός και καθαρός για εκείνους ο λόγος που λένε αυτά τα λόγια μπροστά στην επιτροπή. Και να τολμήσουν! Τόλμη… Δεν θα σπάσουν τα αυγά. Θέλει τόλμη!
4. Θα τους έλεγα ότι πάνω – κάτω η θεατρική παιδεία στην Ελλάδα είναι η ίδια. Ουσιαστικά δεν παίζει ρόλο το που είσαι, αλλά το πως είσαι. Αν δεν έχεις μέσα σου την όρεξη να φτάσεις τον εαυτό σου και τις δυνατότητες σου στα άκρα δεν θα το κάνεις ακόμα κι αν περάσεις στο Αctor studio. Η περίοδος που φοιτάς σε μια σχολή απαιτεί από σένα κάτι περισσότερο απ’ το να μάθεις να αρθρώνεις σωστά ή να γνωρίσεις δύο τρεις συγγραφείς παραπάνω. Απαιτεί από σένα ν΄ αλλάξεις το βλέμμα που βλέπεις τα πάντα γύρω σου. Να αντικρίζεις το κόσμο ως καλλιτέχνης. Αυτή την οπτική την αποκτάς μέσα από μια εντελώς προσωπική διαδικασία και δεν μπορεί να στο μάθει κανείς.
* Ο Γιώργος θα βρίσκεται από 3 Οκτωβρίου, Δευτέρα και Τρίτη «Στον μικρό Χίτλερ» μαζί με τον Γεράσιμο Μιχελή σε μια παράσταση που επαναλαμβάνεται στο θέατρο του Νέου Κόσμου. Από 19 Ιανουαρίου θα συμμετέχει στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου “Πόθοι κάτω απο τις Λεύκες” του Ευγένιου Ο’ Νήλ, σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα και σε καινούργια μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα στην κεντρική σκηνή του Εθνικού.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 18/9/2016