13.7 C
Athens
Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου, 2025

Η Αλεξάνδρα Ούστα μιλάει στο Αll4fun για την παράσταση «Λεμονιά» που σκηνοθετεί και πρωταγωνιστεί!

Η Αλεξάνδρα Ούστα είναι Ελληνίδα ηθοποιός. Είναι απόφοιτη της δραματικής σχολής «Θεμέλιο» του Νίκου Βασταρδή. Έγινε ιδιαίτερα γνωστή στο ευρύ κοινό από τη συμμετοχή της στην κωμική σειρά του Mega Channel «Η ώρα η καλή» ενώ αργότερα ακολούθησαν κι άλλες επιτυχημένες τηλεοπτικές συμμετοχές μεταξύ των οποίων «Λατρεμένοι μου γείτονες» και «Τα Μυστικά της Εδέμ». Απολαύστε όσα θέλησε να μοιραστεί, με τους αναγνώστες του all4fun. 

«Λεμονιά» πώς προέκυψε ο θεατρικός αυτός μονόλογος;

Κάποια στιγμή ένιωσα την ανάγκη αλλά και έτοιμη στο να προχωρήσω και να κάνω μία δική μου παράσταση, κάτι που δεν είχε περάσει απ’ το μυαλό μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Η έμπνευση ήρθε μέσα από την ιστορία της οικογένειας μου. Η συγγραφή ωστόσο δεν ήταν το ατού μου και απευθύνθηκα στον Γιάννη Κεντρωτά που θαύμαζα πολύ ως θεατρικό συγγραφέα. Μοιράστηκα τις σκέψεις μου μαζί του αλλά και κάποιες κασέτες που έστελνε η μητέρα μου στην οικογένειά της όταν έζησε για κάποια χρόνια στη Σαουδική Αραβία τη δεκαετία του ’70. Αυτές οι κασέτες εμπνεύσανε ευτυχώς και τον ίδιο τον Γιάννη και έτσι έγραψε αυτό το υπέροχο κείμενο, τη “Λεμονιά”.

Υπήρξε κάποια συγκυρία αυτή την περίοδο στη ζωή σου που σε έκανε να μοιραστείς με το κοινό επί σκηνής αυτό το κομμάτι της ζωής σου; 

Η μόνη συγκυρία για να γίνει τώρα αυτή η παράσταση ήταν ο χρόνος. Το έργο γράφτηκε το 2019 και ήταν να ανέβει την επόμενη σεζόν αλλά στην πορεία προέκυψε η εγκυμοσύνη μου και ο κοβιντ και το σχέδιο πήγε λίγο πίσω μεν, αλλά δεν εγκαταλείφθηκε ποτέ δε.

Τι ήταν εκείνο που σε έκανε να εμπιστευτείς στον Γιάννη Κεντρωτά τις προσωπικές ιστορίες της μητέρας σου και να γράψει το κείμενο; 

Είχα δει παραστάσεις με έργα του Γιάννη Κεντρωτά που τα είχε γράψει και σκηνοθετήσει ο ίδιος. Ήμουν και είμαι μεγάλη φαν. Μου άρεσε το χιούμορ του, ο τρόπος που αποτυπώνονταν τα σκοτάδια των χαρακτήρων του και η αμεσότητα που είχαν τα έργα του με αφορούσε πολύ. Επίσης είναι και φανταστικός τύπος και ένιωσα την οικειότητα να του μιλήσω για αυτή μου την ιδέα και να μοιραστώ αυτές τις κασέτες μαζί του.

Αυτές οι κασέτες σε βοήθησαν να κατανοήσεις καλύτερα τη μητέρα σου;

Οι κασέτες αυτές ως ηχητικό ντοκουμέντο, μου έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσω ένα κομμάτι της μητέρας μου που δεν είχα τη δυνατότητα να ξέρω μέχρι τότε. Τον ήχο της φωνής της ως νεαρή κοπέλα, τον τρόπο που μιλούσε και εκφραζόταν τότε, που είχε να κάνει και με την ηλικία της αλλά και με τον τρόπο που εκφράζονταν οι άνθρωποι εκείνη την εποχή γενικότερα. Αυτά ήταν τα σημεία που με εντυπωσίασαν περισσότερο γιατί ακούγοντάς την, ήταν σαν να μιλούσε μια άλλη γυναίκα, πολύ διαφορετική από αυτή που γνώρισα ως μητέρα. Δεν μπορώ να πω ότι με έκαναν να την κατανοήσω καλύτερα όμως μου φάνηκε συγκλονιστική η διαδρομή που έκανε στη ζωή της από ένα νέο, γλυκό κορίτσι που συμβάδιζε με τα “πρέπει” της εποχής, φτάνοντας να γίνει μια δυναμική και ανεξάρτητη γυναίκα (τη γυναίκα που γνώρισα), που αναγκάζεται να παίρνει πια μόνη της αποφάσεις για τη ζωή της, άλλες φορές καλές, και άλλες καταστροφικές.

Σ’ αυτόν τον θεατρικό μονόλογο παίζεις και σκηνοθετείς. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

Καταρχάς είναι κάτι που δεν είχα ξανακάνει και όταν επέλεξα να με σκηνοθετήσω, είχα άγνοια κινδύνου και άγνοια γενικότερα. Στην αρχή ήταν πολύ άγριο να το δουλεύω αυτό μόνη μου, χωρίς feedback, και άκαρπο μπορώ να πω. Μέχρι που ήρθε συνοδοιπόρος σε αυτό το δύσκολο ταξίδι, η συνάδελφος και φίλη Μένη Κωνσταντινίδου. Η βοήθειά της ήταν καταλυτική για να γίνει αυτή η παράσταση όπως τη φανταζόμουν αλλά και για να ανακαλύψω και εγώ η ίδια τρόπους για να εκφραστώ με ελευθερία σε όλο αυτό το εγχείρημα.

Γιατί πρέπει ένας θεατής να δει την παράσταση;

Εκτός από τα θέματα που θίγονται στο έργο, τη ζωή μιας γυναίκας δηλαδή που ζει σε έναν ξένο τόπο και μια τελείως διαφορετική κουλτούρα από αυτή που έχει μάθει, τα μονοπάτια που μπορεί να την οδηγήσει η μοναξιά που νιώθει εκεί, είναι και μια πολύ προσωπική παράσταση για μένα. Είμαι καλλιτέχνης, ηθοποιός και εκφράζομαι καλύτερα μέσα από τη δουλειά μου. Αυτή η παράσταση λοιπόν έχει ένα μεγάλο κομμάτι από μένα.

Είναι αλήθεια ότι το Vault γίνεται ένα θεατρικό σπίτι για όποιον περνά την πόρτα του;

Για μένα σίγουρα ισχύει! Το Vault είναι ο Δημήτρης και ο Μάνος και εκεί νιώθω κομμάτι μιας μεγαλύτερης οικογένειας.

Αναλυτικές λεπτομέρειες για τη συγκεκριμένη παράσταση, ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: https://www.all4fun.gr/portal/theatre-2/parastaseis/33335-i-lemonia-ston-polyxoro-vault.html

Της Έλενας Γαζγαλή, Φιλόλογου, Msc Θεατρικής γραφής, 26/3/2024

Επιμέλεια άρθρου – Φωτογραφίες: Δημήτρης Κοτσίφης 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα