Κοινοί στόχοι, κοινά οράματα, κοινά μυαλά! Όταν υπάρχουν ομάδες ηθοποιών όπως η βλακlist μπορείς να ατενίζεις το μέλλον με αισιοδοξία. Όπως και το παρόν φυσικά. Τα έξι παιδιά που συνθέτουν τη συγκεκριμένη ομάδα πάνω απ’ όλα απολαμβάνουν τη συνύπαρξη τους. Και μοιράζονται τη χαρά τους με το κοινό…
Μια επίσκεψη στις δύο φετινές τους παραστάσεις αρκεί για να καταλάβει κανείς το πόσο ευχαριστιούνται όσοι τους παρακολουθούν. «Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις κάποιους που έρχονται διστακτικά στο θέατρο να βγαίνουν πολύ αλλιώτικοι στο τέλος και να είναι χαμογελαστοί, έχοντας περάσει καλά με τα όσα είδαν και άκουσαν», μας λέει η Χριστίνα Δενδρινού, ένα από τα τέσσερα μέλη που συνέθεσαν αρχικά την ομάδα και την παράσταση ?The Theater Case?.
Mαζί με τη Μαργαρίτα Αμαραντίδη, τον Federico Nieto ? El? Gazi, τον Σάββα Κοβλακά, έναν κωμικό ηθοποιό, ο οποίος μοιάζει πραγματικά γεννημένος για τον ρόλο του «Kώστα» στο «The Theater Case». Kαι είναι εκείνος που έχει κάνει το «προξενιό» για να έρθει η ομάδα στην τελική της εξαμελή σύνθεση με τον Μαρίνο Παναγιωτάκη και τη Μαρίνα Σαμάρκου οι οποίοι παίζουν στο «Νησί». Οι 4 έγιναν 6 και το all4fun τους συνάντησε ένα μεσημέρι στην Αθήνα.
Αφού πέρασε μια απολαυστική ώρα μεταξύ των οποίων τα αστεία έδιναν και έπαιρναν η συνέντευξη μας, κάποια στιγμή ξεκίνησε! Και ο χρόνος πέρασε πολύ γρήγορα, όπως συμβαίνει και στις παραστάσεις τους. Διότι όταν περνάς καλά, συμβαίνει το ίδιο και με τον χρόνο?
– Φαντάζομαι ότι όλοι αναρωτιούνται το πώς προήλθε το όνομα της ομάδας σας.
ΣΑΒΒΑΣ: Βασικά το όνομα το βρήκε η Μαργαρίτα. Από ένα λάθος. Πες Μαργαρίτα.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Στην αρχή θέλαμε να έχουμε κάτι με πρώτο συνθετικό το black. Αρχίζω να το γράφω στο πληκτρολόγιο, αλλά ήταν γυρισμένο στα ελληνικά. Το βλέπω εκείνη την ώρα και λέω, ωχ, αυτό ειναι το όνομα της ομάδας! Ενθουσιάστηκα, νομίζω μας ταιρίαζει γάντι!
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Θέλαμε κάτι που να είναι χιουμοριστικό και επίσης μας αρέσουν τα λάθη, είναι δημιουργικά.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Ετσι, λοιπόν, δημιουργήθηκε η βλακlist. Από λάθος! (σ.σ. γέλια) Και πολύ σύντομα θα κάνουμε το βλακfestival, θα παίζουμε στο βλακminton (γέλια)
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Και κάποια στιγμή θα αγοράσουμε και την Επίδαυρο. Τη μικρή για να τραγουδάμε και τη μεγάλη για να κάνουμε 1-2 τραγωδίες (σ.σ. γέλια)
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Κι αν τίποτα από όλα αυτά δε μας πάει καλά, θα ανοίξουμε σου-βλακ-τζίδικο!
– H δουλειά σας είναι και μια απάντηση στη σοβαροφάνεια;
MAΡΓΑΡΙΤΑ: Δεν έχουμε εμμονή με το να είμαστε αστείοι. Απλά η συνολική μας προσπάθεια βγάζει κάτι το αστείο τελικά και το αποτέλεσμα είναι κωμικό.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Πραγματικά είναι θέμα χημείας. Πάμε για πρόβα και προκύπτει από εκεί. Δεν είναι κάτι που προγραμματίζουμε. Βγαίνει αυθόρμητα.
– Το διαπιστώνω συνεχώς όση ώρα είμαστε εδώ. Με δεδομένo ότι έχετε πάντα κόσμο θα σκεφτόσασταν το ενδεχόμενο να μετακομίζατε και σε μεγαλύτερο θέατρο;
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Το καλάθι να είναι μικρό, για να γεμίζει. Καλά είμαστε για την ώρα.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Σιγά-Σιγά.
ΜΑΡΙΝΑ: Θα μας άρεσε πάντως.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Είναι σαν να σου δίνουν λεφτά και να μην τα παίρνεις.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Πλήρωσε μας το θέατρο και τα έξοδα της παραγωγής και είμαστε μέσα (σ.σ. γέλια).
– Το Theater Case έχει ταξιδέψει αρκετά από ό,τι ξέρω. Εκτός Αθηνών πώς είναι το κοινό, ενδιαφέρεται για το θέατρο και μια νέα θεατρική ομάδα;
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Παντού είχαμε κόσμο. Στο Αρκαλοχώρι στο Ηράκλειο ήταν 1200 άτομα.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Μας υποδέχθηκαν πολύ καλά.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Μας έγραψαν και μαντινάδα.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Η θεία Διαμάντω!
ΜΑΡΙΝΑ: Και καλές κριτικές, μάλιστα!
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Η κρητική κριτική (σ.σ. γέλια)
«Λίγα ειναι τα σκηνικά, χωρούν σε μια βαλίτσα,
το βάρος του μηδαμινό, τα κάνω αγκαλίτσα»
«Το φαγητό θα’ναι καλό, κοπανιστό αέρα,
καράβι δίχως καύσιμα και ταιριαστή παρέα»
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Πραγματικά, ήταν πολύ καλή η αντίδραση του κοινού στο Αρκαλοχώρι. Αν και λίγο τους ξαφνιάσαμε στην αρχή, μπήκαμε στη σκηνή με το αυτοκίνητο! Στην αρχή νομίσανε ότι κάποιος μπήκε να παρκάρει κατά λάθος.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Σε κάθε χώρο που πάμε, κάνουμε και άλλη είσοδο. Μια από τον δρόμο, μια με το αυτοκίνητο. Έχει πλάκα. Γενικά, δοκιμάζουμε πράγματα, αναλόγως με τον χώρο.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Στην ουσία μπορούμε να προσαρμοζόμαστε σε διάφορες καταστάσεις και είμαστε ανοιχτοί σε αυτό που μας δίνει ο χώρος. Έτσι και η παράσταση ανανεώνεται συνέχεια.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Το καλό είναι πως συμαντικό μέρος της δουλειάς βγαίνει από αυτοσχεδιασμούς και είμαστε μαθημένοι να προσαρμοζόμαστε με χαρά παντού.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Είναι ένα παιχνίδι η όλη διαδικασία από το οποίο πάντα κερδίζουμε. Γενικά έχουμε πολύ ωραίες αναμνήσεις από τις παραστάσεις μας εντός και εκτός Αθηνών και οι αντιδράσεις του κόσμου είναι πολύ καλές.
ΣΑΒΒΑΣ: Και είναι σίγουρα πολύ ευχάριστο να γελούν με τα αστεία σου..
– Ναι, φαίνεται πως έχει θετικό αντίκρισμα και στο κοινό.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Νομίζω ότι το κοινό πράγματι, μας έχει καλοδεχτεί γενικά, ακόμη και ένα πιο δύσπιστο κομμάτι του. Και επίσης είναι πολύ ενθαρρυντικό που κάποιοι μας λένε πως έφτασαν στο θέατρο μετά τις δουλειές τους, κουρασμένοι και μετά φύγαν με άλλη διάθεση, με κέφι.
ΜΑΡΙΝΑ: Φαίνονται ευχαριστημένοι.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Και τα κορίτσια με τον Σάββα!(σ.σ. γέλια).
ΣΑΒΒΑΣ: (σ.σ. γέλια). Η ατάκα που μας λένε είναι συνήθως είναι «Εμένα δε μου αρέσει το θέατρο, αλλά αυτό που κάνετε το γουστάρουμε». Μας αρέσει πολύ αυτή η πληροφορία.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Ο κόσμος βαριέται εύκολα και θέλει κάτι ζωντανό. Και του το δίνουμε.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Ξέρεις, πολλοί έρχονται συγκρατημένοι. Βλέπουν και το minimal σκηνικό και λένε ποιος ξέρει τώρα τι θα δούμε. Μετά από λίγο, όμως, έχουν ξεχάσει τα προβλήματα τους και σκάνε στα γέλια. Είναι κάτι που μας το λένε κιόλας. Το πόσο τους βοηθάμε να ξεχαστούν.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Κάτι που μας λένε συνέχεια επίσης, είναι ότι τους φαίνεται έξυπνο.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Μα εμείς είμαστε βλακlist.
ΜAΡΙΝA: Αρα δεν έχουμε πετύχει αυτό που θέλουμε.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Μέσα από την βλακεία βρήκαμε την ?εξυπνεία! (σ.σ. γέλια)
– Χαχα. Τα ελληνικά σου Φεντερίκο είναι εκπληκτικά! Μπροστά σου ο Ντούσαν Μπάγεβις που είναι τόσα χρόνια εδώ μοιάζει σαν να ήρθε μόλις τώρα στην Ελλάδα. Πόσα χρόνια είσαι εδώ και ποια είναι και τα κοινά και οι διαφορές της χώρας μας σε σχέση με την Κολομβία;
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Είμαι 2,5 χρόνια πλέον. Υπάρχουν πολλά κοινά στοιχεία. Μια κατάσταση χαοτική, αν και στην Ελλάδα είναι ακόμα μεγαλύτερη. Υπάρχουν τα καλά και τα αρνητικά. Εδώ για παράδειγμα ο κόσμος είναι πιο ανοιχτός απ? ότι στο Παρίσι, που έχω ζήσει επίσης. Του αρέσει να διασκεδάζει.
– Και όχι μόνο μιλάς πολύ καλά ελληνικά, αλλά καταλαβαίνεις και τα αστεία. Και κάνεις και εσύ αστεία. Τον Σάββα δεν τον αφήνεις σε ησυχία.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Αλήθεια είναι αυτό και όπως λένε, κάποιος ξέρει καλά την γλώσσα, όταν καταλαβαίνει τα αστεία της. Ο Φεντερίκο έμαθε ελληνικά από τις πρόβες.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Αρχικά το Theater Case θα ήταν και στα αγγλικά και στα ελληνικά. Μια μέρα ο Φεντερίκο μας λέει, θα μιλάμε μόνο ελληνικά. Και από τότε έτσι κι έγινε, αυτό ήταν!
– Μαργαρίτα, αυτή τη φορά δεν παίζεις, αλλά σκηνοθετείς το Theater Case. Πώς βιώνεις το να μην παίζεις και εσύ;
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Το να σκηνοθετείς είναι πολύ δημιουργικό. Είναι μια ζωντανή δουλειά, που με ενδιαφέρει πολύ και με βοηθά, ακόμα και ως ηθοποιό, στην κατανόηση πολλών πραγμάτων σχετικά με το θέατρο και τη σκηνή. Πάντως, οι ρόλοι μας στην ομάδα συνεχώς αλλάζουν. Στο «Νησί» σκηνοθετεί ο Φεντερίκο. Είμαστε πάνω από όλα μια ομάδα που την ενδιαφέρει το καλό θέατρο και εργαζόμαστε για αυτό από όλα τα πόστα.
– Σάββα, παρατηρώντας τις αντιδράσεις σου και εκτός σκηνής, διαπιστώνω πως μοιάζεις πολύ με τον Κώστα του Theater Case.
ΣΑΒBAΣ: Αφού η παράσταση βγαίνει από αυτοσχεδιασμούς είναι λογικό να υπάρχουν στοιχεία του ρόλου ίδια με τα δικά σου. Και όντως, έχω κοινά στοιχεία με τον Κώστα.
– Όπως και ο Σάββας και εσύ Χριστίνα δείχνεις να απολαμβάνεις τον ρόλους σου πάνω στη σκηνή.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Γενικά το να δουλεύεις με τα παιδιά είναι πάνω απ? όλα διασκέδαση. Το όλο περιβάλλον σε βοηθάει στην έμπνευση και στη δημιουργικότητα. Από την στιγμή που ξεκινάει η πρόβα αρχίζει και το παιχνίδι. Και συνεχίζεται και στο έργο.
– Πιστεύετε πως είναι δύσκολο για μια ομάδα να έχει στην αρχή κόσμο αν δεν έχει στις τάξεις της κάποιον πολύ γνωστό ηθοποιό;
ΜΑΡΙΝΟΣ: Σίγουρα βοηθάει, αλλά μέχρι στιγμής πάμε καλά.
ΣΑΒΒΑΣ: Σε κάθε ομάδα υπάρχει μια αρχική υποστήριξη από φίλους και γνωστούς. Σε μας πλέον έρχονται και μας βλέπουν πολλά άτομα, τα οποία δεν γνωρίζουμε.
– Μαρίνα τώρα η σειρά σου! Πες μας για τη προσθήκη σου στην ομάδα.
ΜΑΡΙΝΑ: Είμαι «μεταγραφή» από τους ΝΟΤΑ ΒΕΝΕ!
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Και γ…. τις μεταγραφές θα έλεγα!
ΜΑΡΙΝΑ: Περνάω χάλια, θέλω να φύγω (σ.σ. γέλια). Φυσικά και όχι, βέβαια. Είμαι πολύ χαρούμενη που παίζω στο «Νησί»! Δεν έχει καμιά σχέση με τη σειρά του ΜΕGA. Να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Είναι κωμωδία και σχετίζεται μ? ένα ερωτικό τρίγωνο, που κάνει διαδρομή από ένα νησί του Αιγαίου στην Αθήνα, κάποια στιγμή φτάνει και στον Ολυμπο.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Αλλά και σ? ένα άλλο νησί, το οποίο μένει κρυφό.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Το Νησί εκτός από κωμωδία έχει και πλοκή τραγωδίας. Θεϊκές παρεμβάσεις, παιχνίδια μοίρας.
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Θυμίζει και λίγο Σαίξπηρ (!)
ΜΑΡΙΝΑ: Ξεκινήσαμε να δουλεύουμε από τον Μάρτιο και κάναμε πρεμιέρα στις 15 Οκτώβριου. Ηταν μια σημαντική ημερομηνία για μας, διότι τότε γνωριστήκαμε με τον Σάββα το 2008 όταν παίζαμε στο ΔΗΠΕΘΕ Ρόδου.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Ο Σάββας ήταν ο συνδετικός κρίκος, αλλά όταν γνωρίσαμε και τα άλλα δύο παιδιά, τον Μαρίνο και τη Μαρίνα, τα οποία είδαμε στην παράσταση «Σκηνικές Οδηγίες» μας άρεσαν και μέσα και από την παρέα, καταλάβαμε ότι «κολλάμε».
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Πρέπει να πω, πάντως, ότι στο Νησί δε με πήραν μαζί τους! Εκανα οντισιόν, αλλά με κόψανε. Δεν ξέρω, μάλλον θα είπα λάθος τραγούδι (σ.σ. γέλια).
– Πάμε και στον Μαρίνο, λοιπόν, τον οποίο αφήσαμε τελευταίο!
ΜΑΡΙΝΟΣ: Όταν γνωριστήκαμε καταλάβαμε όντως πως κουβαλάμε τα ίδια μυαλά. Και έτσι ενώσαμε τις δυνάμεις μας.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Και όλοι έχουμε τον ρόλο μας. Ο Μαρίνος μπορεί να είναι ο πιο νέος της παρέας, αλλά είναι πολύ οργανωτικός. Και παρόλο που εμείς είμαστε πιο μεγάλοι σε ηλικία μας έχει σ? ένα πρόγραμμα (σ.σ. γέλια).
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Χρειαζόμαστε κάτι τέτοιο. Ο Μαρίνος και ο Φεντερίκο μας κουρδίζουν.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Ναι, ένα ρολόι έχει πολλά γρανάζια. Υπ? αυτήν την έννοια είμαι εγώ κι ο Φεντερίκο που το κουρδίζουμε. Το σημαντικό είναι πως περνάμε καλά όλοι μαζί.
ΣΑΒΒΑΣ: Και οι δύο δουλειές μας στηρίζονται στην έννοια της ομάδας και από όλη την ομάδα, αλλά και τη δημιουργικότητα όλων των παιδιών. Είναι μια συνολική δουλειά, μια συνδημιουργία.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Και ο Σάββας έχει πολλές ιδέες!(σ.σ. τον πειράζει)
ΜΑΡΙΝΟΣ: Και συνήθως βρίσκει λύσεις, όταν τις έχουμε ήδη βρει (σ.σ. γέλια)
ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ: Σοβαρά, πάντως, ο Σάββας έχει πάντα μια ιστορία να σου πει. Έχει έναν παιδικό ενθουσιασμό πολύ χρήσιμο για την ομάδα.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Γενικά υιοθετούμε πράγματα από παντού. Από το φαγητό, από το ποτό, από τη συνέντευξη τώρα (σ.σ. γέλια)
– Ο τύπος έχει γράψει καλά πράγματα για σας. Αποτελεί για σας μια αναγνώριση;
ΣΑΒΒΑΣ: Σίγουρα. Όσοι έχουν γράψει για μας ήρθαν, είδαν και μετά έγραψαν αυθόρμητα.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Βοηθούν τα καλά λόγια. Όταν υπήρξε η πρώτη κριτική από την Ελευθεροτυπία μετά από δύο ημέρες το θέατρο ήταν γεμάτο.
ΣΑΒΒΑΣ: Όταν οι παραστάσεις μια σεζόν είναι 365 είναι λογικό να μετράει η καλή κριτική.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Μία για κάθε μέρα!
ΣΑΒΒΑΣ: Αν δει ο κόσμος πως υπάρχει κάποιο θετικό σχόλιο θα έρθει πιο εύκολα.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Ή όπως είπαμε πριν υπάρχει και η εύκολη λύση ενός τηλεοπτικού προσώπου. Αν έχουμε πρόβλημα μελλοντικά, θα βάλουμε τη μούρη της Μαργαρίτας στην αφίσα μας (σ.σ. γέλια)
ΜΑΡΙΝΑ: Και μετά από κάτω το βιογραφικό της (σ.σ. γέλια)
– Αναρωτιέμαι με όλα αυτά τα αστεία πως είναι να μη γελάτε στην σκηνή.
ΜΑΡΙΝΟΣ: Μας έχει τύχει δύο φορές.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Εμένα μου αρέσει όταν συμβαίνει. Δείχνει ότι υπάρχει μια αμεσότητα! Και μια ενότητα με το κοινό. Είναι ανθρώπινο.
ΧΡΙΣΤΙΝΑ: Δύο φορές, ωστόσο που μου έχει τύχει κατάφερα να μη γελάσω. Είναι και αυτό μια μαγκιά να μπορείς να συγκρατηθείς.
ΦΕΝΤΕΡΙΚΟ: Νομίζω, πάντως, πως επειδή είναι κάτι ζωντανό, είναι και μια είδους επικοινωνία με το κοινό?
Του Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 14/12/2010
Info Παραστάσεων:
The Theater Case
Θέατρο Βικτώρια,
Μαγνησίας 5 και Γ΄ Σεπτεμβρίου 119
κάθε Δευτέρα & Τρίτη 21:30,
12 ευρώ (με ποτό) έως 28/12/2010
Το Νησί
Θέατρο Ειλισσός
Αγλαονίκης 3 & Βουλιαγμένης 40
Τετάρτη με Σάββατο, 21:15
15 ευρώ & 10 ευρώ φοιτητικό.