Το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας- Β’ σκηνή κλείνει την φετινή πετυχημένη σεζόν με τέσσερις παραστάσεις που ξεχωρίζουν και την καλλιτεχνική αρτιότητα και την ανανεωτική τους διάθεση, αφού ως επί το πλείστον οι δημιουργοί τους είναι νέοι καλλιτέχνες με φρέσκια ματιά.
Λίγο πριν το τέλος της σεζόν βασικοί συντελεστές μιλούν στο All4fun για τις παραστάσεις τους.
«Σύντομες συνεντεύξεις με απαίσιους άνδρες» του David Foster Wallace
Σκηνοθεσία-ερνηνεία: Σοφία Μαρία Κικιλίντζια, Σταυρούλα Κοντοπούλου, Ζωή Μυλωνά
Παραστάσεις ως τις 13 Ιουνίου
Τρεις γυναίκες υποδύονται άνδρες που μιλούν για γυναίκες. Σύντομες συνεντεύξεις in medias res – στο μέσο των πραγμάτων – σε ένα παράδοξο περιβάλλον που δημιουργεί μια υπερβατική πραγματικότητα. Πέντε άνδρες εκτίθενται σε ένα υποτιθέμενο πάρτι. Άραγε είναι σε όλους διακριτή αυτή η «περίεργη ταυτοσημία» ανάμεσα σε τόσο διαφορετικές ανθρώπινες σχέσεις;
Ποιοί τελικά μπορούν να πληρώσουν αυτό το τίμημα για να είναι ουσιαστικά «μαζί» με κάποιο άλλο άτομο;
«Γνωρίζοντας τον David Foster Wallace, γνώρισα λίγο περισσότερο και τον ίδιο μου τον εαυτό. Αυτή είναι η ευλογία σε αυτήν την δουλειά και ειδικά σε αυτήν την παράσταση. Ήρθα αντιμέτωπη με ένα δύσκολο κείμενο σε μορφή μονολόγου, που είναι πάντα μια πρόκληση για έναν ηθοποιό και ανακάλυψα πόσο όμορφο είναι να συνεργάζεσαι για έναν κοινό σκοπό.
Είχα την ευκαιρία να δουλέψω με δύο ταλαντούχα κορίτσια, προσπαθήσαμε να δουλέψουμε αρμονικά για έναν κοινό σκοπό: Nα μεταφέρουμε τα λόγια και τις ιδέες του Wallace. Είδαμε στην πορεία ότι όσο δύσκολος και αν είναι ο δρόμος η ανταμοιβή που παίρνεις στο τέλος από τον κόσμο, είναι ανεκτίμητη. Αισθάνομαι τυχερή».
Σοφία Μαρία Κικιλίντζια-ηθοποιός, σκηνοθέτης
«Έχω μάθει πάρα πολλά από την εμπειρία αυτή. Πρώτη φορά είχα την ευκαιρία να φτιάξω, μαζί με άλλους δύο δημιουργούς, μία θεατρική παράσταση. Τρελαίνομαι με το γεγονός ότι υπήρχαν χιλιάδες πιθανές παραστάσεις που θα μπορούσανε να βγουν μέσα από την διαδικασία και βγήκε τελικά αυτή.
Τρελαίνομαι με το γεγονός ότι κάθε βράδυ η αλληλεπίδραση με το κοινό και η ενέργεια η δικιά μας τη συγκεκριμένη ημέρα δημιουργεί ένα εντελώς μοναδικό θεατρικό συμβάν το οποίο δεν καταγράφεται πουθενά και είναι μόνο για (αλλά και από) τους παρόντες. Τρελαίνομαι με το γεγονός ότι η αγαπημένη στιγμή της παράστασης για έναν θα είναι η πιο αδιάφορη για κάποιον άλλον. Όλα αυτά τα γνωρίζουμε και ως ηθοποιοί αλλά δημιουργώντας κάτι από την αρχή έρχεσαι πραγματικά αντιμέτωπος με αυτά τα σχεδόν μυστικιστικά στοιχεία του θεάτρου».
Ζωή Μυλωνά- ηθοποιός, σκηνοθέτης
«Η λογοτεχνία του David Foster Wallace μιλάει για τον άνθρωπο και για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος. Αυτό μας μαγνήτισε από τις πρώτες κιόλας στιγμές. Γέννησε συζητήσεις, αναρωτήσεις και αποκάλυψη προσωπικών ζητημάτων. Όλη η διαδικασία λειτούργησε και με έναν ψυχαναλυτικό χαρακτήρα. Γι’ αυτό θελήσαμε να συνδημιουργήσουμε αυτή την παράσταση. Τα κείμενα και οι χαρακτήρες περιγράφουν την πραγματικότητα μεγεθύνοντας την ίδια πραγματικότητα κι αυτό πολλές φορές συμβαίνει είτε γιατί είναι απολύτως κατανοητές ιστορίες είτε γιατί είναι απίστευτες είτε γιατί αγγίζουν τα όρια του φανταστικού.
Η σκληρότητα και η ειλικρίνεια πολλές φορές σοκάρει. Το γοητευτικό κομμάτι όμως είναι πως παραμένεις ρομαντικός γιατί είσαι ευάλωτος και προβληματισμένος. Δεν υπάρχουν λύσεις και απαντήσεις. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά μοιραία πέρασαν στη διαδικασία των δοκιμών και στον τρόπο αφήγησης των κειμένων. Ένας τρόπος σκληρός , γλαφυρός με χιούμορ αλλά απλός και άμεσος».
Σταυρούλα Κοντοπούλου, ηθοποιός-σκηνοθέτης
«Η Βελανιδιά» του Τιμ Κράουτς
Σκηνοθεσία Ανδρέας Ανδρέου
Ερμηνεύουν: Νίνα Λαμπριανίδη και Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη
Guests: Μαρία Πρωτόπαππα 31/5 και Ελένη Τσαλιγοπούλου 7/6
Παραστάσεις ως τις 7 Ιουνίου
Η «Βελανιδιά» είναι ένα έργο με ηθοποιούς που συνεχώς αλλάζουν. Κάθε βραδιά, τον ρόλο του Πατέρα ερμηνεύει ένας διαφορετικός guest ηθοποιός, ο οποίος ούτε έχει δει ούτε έχει διαβάσει το έργο προτού ανεβεί ο ίδιος στη σκηνή ενώ το ρόλο του Υπνωτιστή ερμηνεύουν μαζί στη σκηνή οι Νίνα Λαμπριανίδη και Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη. Πρόκειται για ένα τολμηρό σκηνικό πείραμα που μετεγγράφεται από έναν ηθοποιό σε έναν άλλον, από έναν υπνωτιστή στο υποκείμενό του, από ένα ακροατήριο σε ένα πρόσωπο. Ταυτοχρόνως, αποτελεί μία κωμικοτραγική σπουδή πάνω στη δύναμη της αυθυποβολής, την απώλεια και τα όρια πραγματικότητας και μυθοπλασίας.
Επόμενοι guests: Μαρία Πρωτόπαππα 31/5 και Ελένη Τσαλιγοπούλου 7/6
«Το έργο μας λέγεται Η Βελανιδιά (An Oak Tree). Το έγραψε το 2005 ένας Άγλλος ηθοποιός και συγγραφέας που ζει στο Μπράιτον και λέγεται Τιμ Κράουτς. Στην Ελλάδα τον ξέρουμε κυρίως από δύο άλλα έργα του που έχουν ανέβει, Το Χέρι (σκην. Έλενα Πέγκα) και Ο Συγγραφέας (σκην. Παντελής Δεντάκης & θίασος). Η παράστασή μας αποτελεί το πρώτο ελληνικό ανέβασμα τού έργου. Τι συμβαίνει; Μα τίποτα πολύπλοκο• απλώς ανεβάζουμε στη σκηνή έναν άνθρωπο που δεν έχει δει, δεν έχει διαβάσει και δεν έχει κάνει ποτέ πρόβα το έργο, πρόκειται όμως να πρωταγωνιστήσει. Αυτό το ζητάει ο ίδιος ο συγγραφέας – έτσι έχει γράψει το κείμενο και έτσι το παρουσιάζει ανά τον κόσμο ο ίδιος, έχοντας μάλιστα αποσπάσει αρκετά σημαντικά βραβεία.
Μέχρι στιγμής έχουν συμμετάσχει οι Μάνος Καρατζογιάννης, Μιχάλης Οικονόμου, Ευτυχία Γιακουμή και Λουκία Μιχαλοπούλου. Έπονται οι Χρήστος Θηβαίος, Δημήτρης Πιατάς, Μαρία Πρωτόπαππα και Ελένη Τσαλιγοπούλου. Τους ευχαριστούμε όλους για το θάρρος τους και για την (αφιλοκερδή) προσφορά τους. Η παράσταση έχει και σταθερούς συντελεστές όμως, στους οποίους και είμαι υπόχρεος ως σκηνοθέτης, διότι αυτό που θα δείτε το έχουμε δημιουργήσει από κοινού, με πολύ κέφι και εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον. Κάπως έτσι θα έπρεπε να μαθαίνουμε θέατρο: με πίστη στην ομάδα και τη διαδικασία (αφ’ ενός) και με την αθωότητα ενός εθελοντή (αφ’ ετέρου), ο οποίος ανεβαίνει να παίξει όπως είναι, με ό,τι έχει και ό,τι (δεν) ξέρει. Αλεξάνδρα, Νίνα, Ματίνα, Σεμίνα, Ντέιβιντ, Μαίρη, Στηβ, Χαρίτα, Ανζελίκα, Έλενα, Θάλεια, χωρίς λόγια. Ξέρετε εσείς.
Ανδρεάς Ανδρέου-σκηνοθέτης
«Η εμφάνιση των διαφορετικών guest ηθοποιών σε κάθε παράσταση μια ώρα πριν και η πρώτη τους επαφή με το έργο και τον ρόλο του πατέρα κάνει τη παράσταση διαφορετική κάθε Τετάρτη. Είναι αυτό που έχουν πει κάποιοι από τους καλεσμένους που έχουν ήδη συμμετάσχει στη παράσταση ότι έτσι θα έπρεπε να γίνονται τα μαθήματα υποκριτικής στις σχολές. Είμαι πολύ περήφανη για αυτή μου τη συνεργασία με τους συντελεστές αυτής της δημιουργίας μας όπως και με τους guest ηθοποιούς όπου τους ευχαριστούμε που δέχτηκαν τη συμμετοχή».
Νίνα Λαμπριανίδη-ηθοποιός
«Για μένα η βελανιδιά του Τιμ Κραουτς είναι ένα έργο που κυμαίνεται ανάμεσα στη πραγματικότητα και τη μυθοπλασία. Αυτό που βιώνουμε σαν ηθοποιοί πάνω στη σκηνή είναι ένα παιχνίδι που τον κύριο λόγο έχει ο guest με μια ελευθερία χώρου όπου αφήνεται σ’ αυτόν για την έκπληξη χωρίς να χάνεται ο στόχος.
Αυτό που βιώνουμε σε κάθε παράσταση είναι μια μεγάλη εμπειρία για εμάς».
Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη-ηθοποιός
«Ταπ-Αουτ» του Ανδρέα Φλουράκη
Σκηνοθεσία Ανδρέας Φλουράκης, ερμηνεία Τάσος Κορκός
Παραστάσεις έως τις 26 Μαΐου
Μία μπουνιά βγαίνει έξω από το ρινγκ και αρχίζει να βαράει όλους όσους έχουν πληρώσει εισιτήριο για να τη δουν. Αυτή η μπουνιά περιμένει να τους περιποιηθεί όλους έναν-έναν, άντρες-γυναίκες, δεξιούς-αριστερούς, έξυπνους και βλάκες.
Το «Ταπ-άουτ» αφηγείται την ιστορία ενός νεαρού kickboxer που σε λίγες ώρες πρόκειται να δώσει το σημαντικότερο αγώνα της ζωής του ενάντια στον Τζόνι, τον πατέρα του, την καφετέρια που δουλεύει, την χώρα που είχε την ατυχία να γεννηθεί.
Μετά την παράσταση η μπουνιά του ενδέχεται να σας ακολουθήσει…
«Ήθελα να γράψω εδώ και πολλά χρόνια έχω έργο για πάλη, από την εποχή που ήμουν στο Κάνσας και είδα τους πρώτους μου αγώνες kick-boxing. Πλέον που η καθημερινότητα συχνά μοιάζει με αγώνα επικράτησης και αντοχής σκέφτηκα πως είχε έρθει η στιγμή φέτος να γραφτεί το Ταπ-άουτ, ένα έργο που σχετίζεται με το πώς διαχειριζόμαστε την ηττοπάθειά μας.
Σκηνοθέτησα το έργο, έχοντας βρει τον κατάλληλο ηθοποιό, τον Τάσο Κορκό, απόφοιτο του θεάτρου Τέχνης, με αθλητικό παρελθόν και μαζί μπήκαμε σε μια διαδικασία προσέγγισης του ρόλου που κράτησε μήνες. Χαίρομαι που το έργο αρέσει και που κόσμος ανταμείβει έναν νέο ηθοποιό σε κάθε παράσταση με ένα παρατεταμένο χειροκρότημα, γιατί νομίζω πως αυτό που κάνει ο Τάσος είναι κυριολεκτικά άθλος».
Ανδρέας Φλουράκης-συγγραφέας, σκηνοθέτης της παράστασης
«ΤΑΠ ΑΟΥΤ είναι ένας μονόλογος που πραγματεύεται τις τελευταίες ώρες ενός αθλητή μαχητικών αθλημάτων πριν τον κρισιμότερο αγώνα της καριέρας του. Συναντάμε τον ήρωα ενώ έχει ήδη ξεκινήσει την προπόνησή του και συμπλέουμε μαζί του μέχρι την, με θεατρικούς όρους, ολοκλήρωσή της. Στο ΤΑΠ ΑΟΥΤ ο συγγραφέας κατορθώνει με σπουδαίο τρόπο να καταπιαστεί με θέματα που βιώνουμε αυτή την στιγμή χωρίς να γίνεται διδακτικός. Όσον αφορά στον ήρωα πρόκειται για έναν νεαρό λαϊκής καταγωγής με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την διαμόρφωση του χαρακτήρα του δεδομένου του κοινωνικού του περιβάλλοντος , της παιδείας στην οποία μετέχει , της τάξης απ την οποία προέρχεται και των ευκαιριών που είχε ή δεν είχε στην ζωή του.
Όλα αυτά αποτελούν τους εν δυνάμει αντιπάλους του κατά την διάρκεια της κρίσιμης τελευταίας προπόνησης αφού αθροιζόμενα την πιο λάθος στιγμή τον φέρνουν αντιμέτωπο με τον δυσκολότερο αντίπαλο της ζωής του, τον ίδιο του τον εαυτό. Αυτό που καθιστά τον ήρωα τόσο σημαντικό είναι το γεγονός ότι θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε από εμάς στην δυσκολότερη καμπή της ζωής του».
Τάσος Κορκός-ηθοποιός
Η Παρέλαση» της Λούλας Αναγνωστάκη
Σκηνοθεσία-ερμηνεία: Κωνσταντίνος Μάρκελλος & Ελένη Στεργίου
Παραστάσεις ως τις 28 Μαΐου
This Famous Tiny Circus theater group συνεργάζονται για πρώτη φορά με το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων σε μια νέα παραγωγή του εμβληματικού έργου της Λούλας Αναγνωστάκη.
Δύο αδέλφια, ο Άρης και η Ζωή, ζουν απομονωμένα στην σοφίτα του σπιτιού τους. Έξω η Πόλη, ο άγνωστος κόσμος που ζει και αναπνέει πέρα από τους τέσσερις τοίχους ετοιμάζεται να φορέσει τα γιορτινά της, αφού όπως ο Άρης και η Ζωή υποθέτουν, οι ετοιμασίες που λαμβάνουν χώρα στην πλατεία δίπλα στο σπίτι δε μπορούν παρά να προοιωνίζουν μια κανονική στρατιωτική παρέλαση.
Κι ενώ μέσα στο δωμάτιο η σχέση τους εξελίσσεται σε ένα σκληρό και αδυσώπητο παιχνίδι εξουσίας, ο έξω κόσμος από πιθανός ελευθερωτής θα γίνει-μεταφορικά και κυριολεκτικά- ο δήμιός τους.
«Η Λούλα Αναγνωστάκη συντονισμένη στο πνεύμα της ανθρωποκεντρικής γραφής του αδελφού της, ποιητή Μανόλη Αναγνωστάκη και πατώντας πάνω σε κοινά προσωπικά τους βιώματα γράφει την Παρέλαση ως μια Αλληγορία της Ήττας. Μια αλληγορία που ξεκινάει από το ατομικό για να μιλήσει για το συλλογικό, που βάζει στο μικροσκόπιο τον Ιδιωτικό αποκαλύπτοντας επώδυνες πτυχές του Δημόσιου βίου μας. Το έργο και οι σχέσεις ανάμεσα στους δυο ήρωές του στον πυρήνα τους περικλείουν όλα τα τραύματα, τις ματαιώσεις και τις απογοητεύσεις που φέρουμε ως κοινωνία από τον εμφύλιο κι έπειτα, με κοινό παρονομαστή την έμφυτη τάση του ανθρώπου για απόκτηση δύναμης και εξουσίας. Η σκηνοθεσία επιχείρησε να τονίσει αυτήν την πτυχή οικοδομώντας ένα απομονωμένο και χωρίς δυνατότητα διαφυγής δωμάτιο-μικρογραφία του έξω κόσμου μέσα στο οποίο παίζεται ένα πολύ σκληρό, βίαιο παιχνίδι ανάμεσα σε δυο έφηβα αδέλφια».
Κωνσταντίνος Μάρκελλος- ηθοποιός, σκηνοθέτης
«Ο στίχος του Μανόλη Αναγνωστάκη «Τάχα μιαν έκθαμβη παρέλαση, στο βάθος όλες οι δικές σου αποτυχίες..» από το ποίημά του «Εποχές 2-VIII» είναι το κέντρο της δικής μας προσέγγισης στο έργο. Η Παρέλαση λειτούργησε για μας ως μέσο σύνδεσης με την ιστορία μας, με τις ρίζες μας. Υπάρχουν λέξεις και εικόνες μέσα στο έργο που μιλούν στο θυμικό μας και στο συλλογικό μας ασυνείδητο. Οι αναλογίες του και οι αναφορές του στην εποχή μας είναι, επίσης, ζωντανές. Ο πόλεμος δεν τελειώνει ποτέ, είναι πάντα παρών αλλάζοντας μορφές κι εμείς, οι ζωντανοί ήρωες της εποχής μας, μπροστά στον δικό μας μικρό φεγγίτη ονειρευόμαστε πως μπορούμε να δημιουργήσουμε, αν το τολμήσουμε, την πραγματικότητα που μας αξίζει».
Ελένη Στεργίου- ηθοποιός, σκηνοθέτης
Επιμέλεια, Κυριάκος Κουρουτσαβούρης, 26/5/2017