Πια δεν υπάρχουν πολλά
Μια αναμονή
Κολλημένη κάτω ακριβώς από το ρουθούνι
Σε κάθε εισπνοή με καταβάλει
Κυριαρχεί
Σε κάθε εκπνοή εύχομαι να εξαντληθεί
Να αφανισθεί
Φοβάμαι τις τρύπες
Και έχω κι άλλη μία
Κάπου εδώ
Αυτή την άνοιξα εγώ με τα δάχτυλα μου
Αυτά που αγαπάς
Και δεν εφαρμόζει τίποτα ακριβώς
Χαμόγελα, τραγούδια, ήλιος
Όλα τα όμορφα
Δεν εφαρμόζουν
Ακριβώς
Όλο κάτι λείπει
Πάντα έλειπε
Το ξέρω
Αλλά κάποιες φορές
Λίγες
Ξέρουμε τι
Και κάποιες φορές
Λίγες
Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού
Του ακρωτηριασμένου
Τολμάμε να το παραδεχτούμε
Ρισκάροντας να κοπεί
Και το άλλο
Καλλιόπη Μανδρέκα, 7/5/2020