Μου λείπεις από τις σκέψεις μου τις μέρες που αναγκάζομαι να φορέσω το ταγιέρ από το μπαγιάτικο ντουλάπι της νυχτερινής περιπολίας
Μου λείπεις από τις σκέψεις μου τα μουντά πρωινά που χώνομαι σε θαλάμους υγρής ξεχυλωμένης αστοχίας
Από τις βόλτες σε ξερότοπους άυπνης απερισκεψίας που ξεσπούν σε πρωινούς άγουρους βάλτους φοβισμένης αναρχίας
Της ένοπλης παράτολμιας να υφάνεις ένα πέπλο σκληρής πανοπλίας
Μου λείπεις από τις σκέψεις μιας γρήγορης φευγαλέας φοβίας ότι όλα είναι δύσκολα όταν λείπεις από τις σκέψεις μου
Αυτές που σε αναπνέουν όταν ακουμπάς το φλιτζάνι στο ξύλινο τραπέζι και χαϊδεύεις λίγες στιγμές ακόμα την γλυκιά αχνή ζεστασιά και αργότερα χλιαρή, ξεθυμασμένη και βρέχεις απαλά τα μαλακά χείλη σου για να την ξαναζεστάνεις.
Καλλιόπη Μανδρέκα, 7/4/2020