9.2 C
Athens
Τετάρτη, 19 Φεβρουαρίου, 2025

Ένα πορτοκαλί βρακί

Τι θα μπορούσα να προσφέρω

Ένα πορτοκάλι 

Εσύ;
Μία αστραφτερή κλωστή
Εγώ;
Μια βρισιά και ένα χαλίκι στο μέτωπο
Ένα φούξια φιλί
Δεν ξέρω να προσφέρω
Ξέρω να δέχομαι
Ξέρω να φοβάμαι 
Να γελάω και να κλαίω
Να είμαι εδώ 
 
Οι λέξεις νεκρές
Πού είναι το χώμα μας σε αυτές
Πού το χρώμα μας
Μέσα στις σιωπές
Μόνο μια εικόνα στο μυαλό 
Αναπνέει
Πίνακας καίγεται στις φλόγες
Στο ξύλο στάζουν τα πορτοκαλί υγρά
Καίνε κάθε γωνιά 
Μια γαλάζια αμηχανία 
Μια ανάσα 
Μια τρυφερή ανία 
Τα ψίχουλα πάνω στο τραπέζι
Το περιστέρι παρατηρεί 
καθισμένο πάνω στο μαχαίρι
 
Η σκέψη ότι είναι αληθινό
Το χαμόγελο μετά
Η σκέψη για αγκαλιά
Ο φόβος πριν
Αυτό το ημίφως 
Γεννάει χρώμα
Μία νύχτα σιγοκαίει ακόμα
Θυμάται και θυμώνει
Γελάει και δαγκώνει
 
Ένα πορτοκάλι στάζει στην λευκή αγχόνη  
Βαθιά ποτίζει κάθε εσοχή 
Τρυπώνει σε κάθε ρωγμή
Ανοίγει
Καίει σαν οξύ
Αυτή η μυρωδιά χαϊδεύει το κορμί
Το μυαλό πονάει
Θέλει να δει
Είσαι εσύ
Ή αυτό που έχει φανταστεί
Τι είναι όλα αυτά 
Στο μυαλό ή στη καρδιά
Κι αν δεν είναι τίποτα 
Ένα όνειρο μικρό
Εγώ γιατί νιώθω πάλι στο κενό
Μακριά από κάθε αφή
Μακριά από κάθε μαζί
 
Να σου ξεριζώνουν την ελπίδα για ζωή
Σ’ αυτή τη χρυσαφένια φυλακή
Και εσύ ακόμα εκεί
Να κυνηγάς μία ανέλπιδη ευχή
Ζωή
Μια παράνοια απλή
Ένα πείραμα σαν τρυφερή κραυγή
Μία δόση αλάτι και δύο ξίδι
Έτοιμο το κύμα
Γλύφει τα βαμμένα μπορντό σου νύχια
 
Τι σου χρωστάω Ζωή
Μια εγκυκλοπαίδεια
Πέντε κιλά κουλτούρα
Και ένα υγρό πορτοκαλί βρακί
 
 
Καλλιόπη Μανδρέκα, 24/3/2020

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα