Με ρώτησες ποιος είμαι
Και σου είπα ο κανένας
Μου είπες δεν σε ξέρω
Και σου είπα είμαι ένας
Με ρώτησες ποιος είμαι
Και σου είπα δεν είμαι αυτό που θέλεις
Ούτε αυτό που ελπίζεις
Δεν είμαι αυτό που βλέπεις
Ούτε αυτό που νομίζεις
Δεν είμαι τα μαύρα μου μαλλιά
ούτε τα σκονισμένα χείλη
Δεν είμαι τα μαύρα μου πουλιά
ούτε τα γκρεμισμένα τείχη
Δεν είμαι αυτό που θες να δεις
Ούτε αυτό που ελπίζεις
Δεν είμαι αυτό που πασχίζω για να δεις
Ούτε αυτό που θα ‘θελα να βλέπεις
Είμαι ένα κορμί γυμνό που πλάθεται όταν το αγγίζεις
Ένα φωνήεν λευκό όταν με ακουμπάς
Και μια παύση φοβισμένη όταν σταματάς
Είμαι όλα αυτά που δεν ξέρω ότι είμαι
Όλα αυτά που θα ‘θελα να είμαι
Είμαι όλα αυτά που όταν τα γνωρίσεις
Θα σε κάνουν να μην ξαναρωτήσεις
Θες να στα πω όλα τώρα
Μα εγώ είμαι η σιωπή που σε νανουρίζει
Μια τρύπια ευχή
που όταν σ’ αφήσω να την δεις
Θα σταματήσει να γεμίζει
Τι θες να μάθεις;
Είμαι όλα αυτά που γίνομαι όταν εσύ ρωτάς
Όλα αυτά που νιώθω όταν εσύ ζητάς
Ρώτα με
Μην σταματάς
Είμαι όλα αυτά που γίνομαι όταν εσύ ρωτάς
Καλλιόπη Μανδρέκα, 3/3/2020