4η Σκηνή
[Μπαίνει μέσα ένας κλόουν. Η σκηνή ποτίζεται από μία παιδική θλιμμένη αθωότητα που μόνο οι κλόουν νιώθουν. Θλιβερή χαρά. Αυτός ο κλόουν είναι λίγο παχουλός και μιλάει πολύ σοβαρά για πολύ αστεία πράγματα. Θέλει να τον αγαπήσουν και φτιάχνει συνέχεια μπαλόνια. Γεμίζει την σκηνή μπαλόνια και τους τα προσφέρει.]
Κλόουν:
Γεια
Ήρθα
Είναι τα γενέθλια μου και ήρθα να σας κάνω ένα δώρο
Εμένα
Θα σας μάθω να φουσκώνετε μπαλόνια
Τα μπαλόνια πρέπει να τα αγαπάς
Δεν πρέπει να τα φουσκώνεις πολύ
Τόσο όσο
Τα μπαλόνια πρέπει να τα αγαπάς
Να τους αφήνεις χώρο
Τόσο όσο
Να αυτό ας πούμε είναι ένα λουλούδι
Εύκολα μπορώ να φτιάξω ότι σχήμα θέλω
Τα μπαλόνια είναι ζωντανοί οργανισμοί
Δεν πρέπει να τα θεωρούμε αντικείμενα
Τα αντικείμενα δεν αλλάζουν εύκολα
Μόνο με τον χρόνο και τη φθορά
Ενώ αυτά κοιτάχτε
Αλλάζουν συνέχεια επειδή τα αγαπώ
Μ’ αρέσουν τόσο πολύ
Τα μπαλόνια πετάνε μόνο όταν τα αγαπάς
Ο στόχος τους είναι να πετάξουν
Αν πετάξουν είναι καλής ποιότητας
Αν αρχίσουν να ξεφουσκώνουν γρήγορα είναι άχρηστα
Κάποια μπαλόνια είναι για πέταμα
Είναι κακής φουρνιάς
Δεν πρέπει να στεναχωριόμαστε γι’ αυτά
Ήταν κακής φουρνιάς
Αυτά πρέπει να τα πετάμε μακρυά
Γιατί αν τυχόν σκάσουν θα τρομάξουμε πολύ
Και ο κλόουν δεν πρέπει να φοβάται μπροστά στο κόσμο
Δεν πρέπει να φανερώσει την αδυναμία του
γιατί ο κόσμος φοβάται τις αδυναμίες
και τότε θυμώνει ή αδιαφορεί
Ο κλόουν υποκρίνεται τον φόβο
Δεν τον ζει
Ο κλόουν δεν ζει
Δεν γελάει και δεν κλαίει ποτέ στα αλήθεια
Πρέπει να χορέψουμε
Να δείτε αυτά θα πετάξουν
Έχω φέρει το κασετόφωνό μου
Στα πάρτυ πρέπει να χορεύουμε και να γελάμε
Εγώ είμαι αληθινός Κλόουν
Δεν είμαι σαν τους άλλους
Ξέρω
Ελάτε σηκωθείτε
Χορεύουμε
Απαλά έτσι
Δεξί και αριστερό στο ρυθμό
Κουνήστε τα μαλλιά θέλει ανεμελιά
Έτσι μπράβο
Στα πάρτυ μόνο παρατηρούμε τον άλλον
Εκεί που χορεύει άτσαλα και εμείς κοροιδεύουμε,
ενώ χορεύουμε χειρότερα
Αστείο δεν είναι;
Εγώ είμαι αληθινός κλόουν
Δεν είμαι σαν τους άλλους
Εγώ όταν δακρύζω γελάω
Έτσι κάνουμε εμείς
Εμείς γελάμε και στα κακά και στα καλά
Να πέφτω κάτω και γελώ
Εμείς οι αληθινοί
γελάμε όταν παραπατήσουμε στο δρόμο
Γελάμε και όταν πέσουμε κάτω
Γελάμε και όταν στραμπουλήξουμε το πόδι μας
Ακόμα και όταν το σπάσουμε
No problemo
Δεν μας πειράζει να το χάσουμε
Ακόμα και να μας το κόψουν θα πούμε
Ήταν για καλό
Αστείο δεν είναι;
Ήταν για καλό
Κοιτάχτε
Τα μπαλόνια χορεύουν
Τα μπαλόνια ξέρουν
Αν τα παραφουσκώσεις σκάνε
Κάνουν ένα μπαμ
από πολύ αγάπη που τα ρήμαξε
και οι σάρκες του σχίζονται με μιας
Μπαμ!
Και σκίζονται με μιας
Μπαμ!
Μένει στο πάτωμα ένα πλαστικό
που το πατάει ο περαστικός
Αστείο δεν είναι;
Μ’ αρέσει όταν γελάνε μαζί μου
Σημαίνει ότι μ’ αγαπούν
Μου δίνουν αέρα κι εγώ συνεχίζω καλύτερα
Και ο αέρας ξέρετε φεύγει πολύ εύκολα
Ο αέρας ακόμα και από μία μικρή τρυπούλα φεύγει σιγά σιγά
Χωρίς να το καταλαβαίνεις
Δεν μ’ αρέσουν οι τρύπες
Πρέπει να κλείνουμε τις τρύπες με σελοτέιπ
όπως μας έβαζε η μαμά χανζαπλάστ στις πληγές
όταν ήμασταν παιδιά
Αλλά ο αέρας είναι πολύ δυνατός
Δεν μπορείς να τον κρατήσεις εύκολα
Στον ρουφάνε λίγο λίγο ασυναίσθητα
Και μετά απορείς γιατί δεν αναπνέεις καλά τα μεσημέρια
που κάθεσαι να φας και το πρωί όταν ξυπνάς
και έτσι σιγά σιγά χάνεις την όσφρησή σου
και δεν μπορείς να γευτείς
και μετά την ακοή
και δεν μπορείς να μιλήσεις
το Σ αγαπώ μοιάζει με φτηνό φαγητό
και το Σ ευχαριστώ
με χυδαίο αστείο
Τρέχεις στους δρόμους και φωνάζεις
“Πιπέρι, θα σου βάλω πιπέρι στο στόμα”
μην ξαναπείς Σ’ αγαπώ
Εμένα η μαμά μου μου έχωνε όλο το πιπέρι στο στόμα
και ξέρετε πότε κατάλαβα
ότι το κάνει σοβαρά ;
Όταν με κοίταξε και μου ‘πε
Έτσι θα νιώθεις όταν ερωτεύεσαι
Θα καίγεται το στόμα και το σώμα
Και θα είσαι άλαλος σε όλο αυτό
Κατάλαβες μου ‘πε
Κανείς δεν θα ακούει τις κραυγές σου
Και αυτός που θα αγαπάς
δεν θα μάθει ούτε το μικρό σου όνομα
Θα συστήνεσαι και θα λες Κλόουν
Και αυτός θα σε λέει μαμά
Και θα λες όχι, Κλόουν
Και θα σου λέει Σ αγαπώ μπαμπά
Κάποτε επιτέλους θα σε πει Κλόουν
Αλλά τότε δεν θα σε αναγνωρίζει πια
θα σ’ αφήσει κλαίγοντας
για να πάει
στη μαμά
Η μαμά μου πέθανε από μυαλό
Και ο μπαμπάς μου από εγωισμό
Η αδερφή μου αυτοκτόνησε ένα πρωινό
Κι εγώ τώρα φτιάχνω μπαλόνια για να κοιμηθώ
Το καλύτερο ήταν όταν μου ψιθύριζε παραμύθια η μαμά
Για ένα παιδί που κοιμάται σε κλουβί
Και το πρωί έχει μεταμορφωθεί σε μικρό πουλί
Ποιος είμαι;
Εγώ είμαι ξένος
Δεν είμαι από δω
Γεννήθηκα σε μία χώρα με ανοιχτά φέρετρα
Που τραγουδούσαν μοιρολογίστρες
τις νύχτες που έβρεχε
και τα αδέρφια μούγκριζαν στις σπηλιές
για να ακουστούν
Χώματα έπεφταν σε κάθε αθέλητη κίνηση
και εγώ ξένος και στη ζωή
Ξένος και στο θάνατο
Δεν μπορούσα να ακουστώ
Ξεχασμένος από τον ίδιο μου τον εαυτό
Τα μπαλόνια μου
πού είναι τα μπαλόνια μου;
Είμαι αληθινός κλόουν εγώ
Δεν είμαι σαν τους άλλους τους μαλάκες
Πού είναι τα γαμημένα μπαλόνια;
Μου πήρατε τα μπαλόνια μου ρε μαλάκες
Θέλω τα μπαλόνια μου
Πρέπει να τα προσέχω
Γεννήθηκα για να προσέχω τα μπαλόνια μου
Εγώ είμαι ένα μπαλόνι
Αυτό είμαι
Είμαι το μπαλόνι που κρατάει η μικρή κοπέλα
μετά το πρώτο της φιλί
Είμαι το μπαλόνι που δίνει ο γεράκος στο μικρό παιδί
Το μπαλόνι που το άφησες έτσι απλά να φύγει
Επειδή δεν σου άρεσε πολύ
Είμαι αληθινό μπαλόνι
Σημαντικό μπαλόνι
Το μπαλόνι που έσκασε επειδή το γέμισες πολύ
Ήρθε η ώρα να φύγω μπαμπά 
Τα μπαλόνια πρέπει να τα σκας αν έχουν χάσει πολύ αέρα μαμά
Μπαμ μπαμ μπαμ!!!
Αντιγόνη έχε γεια
Ήρθα για να σας κάνω να γελάσετε
Ελπίζω να το κατάφερα
Δεν είμαι Κλόουν
Δεν είμαι άνθρωπος
Σκέτος αέρας είμαι
Πετάω
Θα ΄θελα λίγο να κλάψω αν δεν σας πειράζει
Τόσο καιρό δεν μπορούσα
Είχε τελειώσει το νερό
Τώρα νιώθω καλύτερα
Μπορώ να φύγω
Σας ευχαριστώ
Ιοκάστη: Αγόρι μου, πού πας;
Πολυνίκης : Ώρα να φύγω μαμά.
Ιοκάστη: Σ’ αγαπώ παιδί μου.
Πολυνίκης: Πιπέρι, πιπέρι στο στόμα.
ΤΕΛΟΣ
Της Καλλιόπης Μανδρέκα,23/2/2017
& Mπορείτε να διαβάσετε το 1o μέρος του ποιητικού μονόλογου στον εξής σύνδεσμο: http://all4fun.gr/columns/who-me/14430–1-.html
&Μπορείτε να διαβάσετε το 2ο μέρος του ποιητικού μονολόγου στον εξής σύνδεσμο: http://all4fun.gr/columns/who-me/14479–2-.html
&Μπορείτε να διαβάσετε το 3ο μέρος του ποιητικού μονολόγου στον εξής σύνδεσμο: http://all4fun.gr/columns/who-me/14499–3-.html