Για 18 χρόνια έδινε τη δική του γενναία μάχη. Αδάμαστος, αγέρωχος με το κεφάλι πάντα ψηλά. Ηταν το 1991, όταν για πρώτη φορά διαγνώσθηκε πως είχε χτυπηθεί από τον καρκίνο. Ως γνήσιος Σερ, όμως, (τιμή που πήρε το 2002) ο Μπόμπι Ρόμπσον δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στον αγαπημένο χώρο του, αυτόν του ποδοσφαίρου.
Ο σπουδαίος προπονητής άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών χθες το πρωί στο σπίτι του στο Ντάρχαμ και όπως ανακοίνωσε η οικογένεια του, έσβησε ειρηνικά συντροφιά με την σύζυγο του και τα κοντινά του πρόσωπα.
Η θλίψη που άφησε πίσω του σε ολόκληρη την Αγγλία ήταν μεγάλη. Οπως συνολικά και στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, που έχασε έναν πραγματικά σπουδαίο του εκπρόσωπο. Την περασμένη Κυριακή, πάντως, πρόλαβε να δει ορισμένους από τους αγαπημένους του παίκτες να δίνουν το παρών στο Σεντ Τζέιμς Παρκ.
Εκεί στο Νιούκαστλ παρουσία 33.000 φιλάθλων έγινε ένας φιλικό ανάμεσα σε παίκτες κυρίως της εθνικής Αγγλίας που αγωνίστηκε στο μουντιάλ του 1990 και αντίστοιχους της Γερμανίας, προκειμένου να συγκεντρωθούν χρήματα για το ίδρυμα που είχε δημιουργήσει για την καταπολέμηση του καρκίνου.
Αυτό το παιχνίδι που έδωσαν το παρών αγαπημένοι του ποδοσφαιριστές (Γκάρι Λίνεκερ, Αλαν Σίρερ, Πολ Γκασκόιν κλπ.) και ήταν το τελευταίο το οποίο παρακολούθησε, έμελλε να είναι προς τιμήν του (!) Και τουλάχιστον ένιωσε από πρώτο χέρι το πόσο δημοφιλής ήταν σε όλους?
Ο Ρόμπσον είχε μπει στο γήπεδο με αναπηρική καρέκλα και γνώρισε την αποθέωση από το κοινό, που ποτέ δεν τον ξέχασε. Αργά ή, γρήγορα θα πεθάνω, είχε πει σε μια συνέντευξη του και είχε προσθέσει: Μέχρι τότε, όμως, θα απολαμβάνω κάθε λεπτό της ζωής μου. Ετσι ακριβώς ήταν ο Ρόμπσον. Για αυτό ήταν μια ξεχωριστή και πολύ αγαπητή μορφή στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο?
Ο Σερ Μπόμπι αποτελούσε έμπνευση για όσους υποφέρουν από τον καρκίνο, ο οποίος διαγνώσθηκε ότι τον έπληξε για πρώτη φορά το 1991. Από τότε ακολούθησαν πέντε μεταστάσεις και ο Ρόμπσον δεν σταμάτησε ποτέ να μάχεται. Τον Αύγουστο του 2008, όμως, ο καρκίνος χτύπησε και τον πνεύμονα του και τα πράγματα δυσκόλεψαν επικίνδυνα.
Η χθεσινή του απώλεια είχε άμεσο αντίκτυπο στην ποδοσφαιρική Αγγλία. Πλήθος κόσμου με λουλούδια στα χέρια απέδωσε φόρο τιμής στο γήπεδο της Νιούκαστλ, όπου κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στην προπόνηση. Το ίδιο συνέβη και στο Πόρτμαν Ρόουντ, όπου χθες το βράδυ η Ιπσουϊτς έδωσε φιλικό με τη Βαγιαδολίδ.
Οι σημαίες ήταν μεσίστιες στα γραφεία της αγγλικής ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας στο Λονδίνο, όπως και στο Γουέμπλεϊ, αλλά και στο κέντρο του Νιούκαστλ, ενώ την μνήμη του με ενός λεπτού στιγμή τίμησαν πριν την έναρξη του χθεσινού φιλικού οι παίκτες της Γουέστ Χαμ και της Γκουοάν σε φιλικό που διεξήχθη στη μακρινή Κίνα.
Οι περισσότερες ποδοσφαιρικές ομάδες της Αγγλίας μέσω των ιστοσελίδων τους εξέφρασαν τη λύπη τους για την απώλεια του 76χρονου προπονητή, ενώ επίσημες ανακοινώσεις εξέδωσαν Μπαρτσελόνα και Αϊντχόβεν στις οποίες είχε δουλέψει τη δεκαετία του 90.
Ο Ρόμπσον άφησε πίσω του τρία παιδιά με την αγαπημένη του Ελσι την οποία παντρεύτηκε τον Ιούνιο του 1955. Οσο για την ημερομηνία, που θα πραγματοποιηθεί η τελετή για το τελευταίο του αντίο θα ανακοινωθεί σύντομα από τη γυναίκα του, που ζήτησε από τα μέσα ενημέρωσης να σεβαστούν τον ιδιωτικό της χαρακτήρα?
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥ ΒΗΜΑΤΑ
Γεννημένος στις 18 Φεβρουαρίου του 1933 στο Σάκριστον της βορειοανατολικής Αγγλίας ο Μπόμπι ήταν ο τέταρτος από τους πέντε γιους της οικογένειας του Φιλίπ και της Λιλιάν Ρόμπσον. Μαζί με τον ανθρακωρύχο πατέρα του πήγαινε συχνά και έβλεπε τη Νιούκαστλ στο Σεντ Τζέιμς Παρκ, έχοντας για ήρωες του τον Λεν Σάκλετον και Τζάκι Μίλμπερν.
Στα 11 του χρόνια γράφτηκε στην Λάγκνλεϊ Παρκ και στα 15 του αγωνιζόταν με την ομάδα νέων. Παράλληλα άρχισε να εργάζεται ως ηλεκτρονικός για να βοηθάει τους δικούς. Το 1950 ενδιαφέρθηκε για την απόκτησή του η Φούλαμ και παρά το ενδιαφέρον της γειτονικής Μίντλεσμπρο μετακόμισε στο Λονδίνο, αφού η αγαπημένη του Νιούκαστλ δεν του έκανε πρόταση.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΣΕ ΦΟΥΛΑΜ ΚΑΙ ΓΟΥΕΣΤ ΜΠΡΟΜ
Λόγω έλλειψης χρημάτων έμενε μόνο τρία βράδια στο Λονδίνο και τα άλλα επέστρεφε στο Νιούκαστλ, όπου δούλευε ηλεκτρονικός, όμως σιγά-σιγά άρχισε να καθιερώνεται στην ενδεκάδα της Φούλαμ, όπου έπαιζε κυρίως ως εξτρέμ. Τη σεζόν 1951-52 η ομάδα του υποβιβάστηκε στη β? κατηγορία, αλλά το 1956 μεταγράφηκε στη Γουέστ Μπρομ, που αγωνιζόταν στη μεγάλη κατηγορία. Με τις τσίχλες πέτυχε 61 γκολ σε 257 αγώνες και το 1962 γύρισε στη Φούλαμ, όπου έμεινε έως το 1967.
Η Αρσεναλ εξέφρασε το ενδιαφέρον της για την απόκτησή του, όμως εκείνος μετακόμισε στον Καναδά, όπου υπέγραψε τριετές συμβόλαιο στους Βανκούβερ Ρόγιαλς. Εκεί, όμως, έμεινε τελικά μόλις έναν χρόνο και τον Ιανουάριο του 1968 γύρισε στη Φούλαμ για να αναλάβει προπονητή της. Στην εθνική Αγγλίας πέτυχε τέσσερα γκολ σε 20 συμμετοχές, ενώ συμμετείχε στο μουντιάλ του 1958. Είχε κληθεί και στην αποστολή για το παγκόσμιο κύπελλο του 1962, αλλά αποκλείστηκε λόγω τραυματισμού στον αστράγαλο.
Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΠΑΓΚΟΥΣ
Από το γνώριμο του Κρέιβεν Κότατζ, λοιπόν, ξεκίνησε η καριέρα του στους πάγκους, που ήταν σαφώς μεγαλύτερη από εκείνη του ποδοσφαιριστή. Η Φούλαμ, όμως, υποβιβάστηκε και έφυγε τον Νοέμβριο του 1968. Δύο μήνες ανέλαβε το τιμόνι της Ιπσουϊτς, στην οποία έμεινε για 13 σερί χρόνια (!).
Το 1978 στον τελικό του κυπέλλου κόντρα στην Αρσεναλ (1-0) πανηγύρισε το πρώτο του τρόπαιο, ενώ το 1981 κατέκτησε το κύπελλο ΟΥΕΦΑ απέναντι στην Αλκμααρ. Εναν χρόνο αργότερα του χτύπησε την πόρτα η εθνική Αγγλίας, όπου διαδέχθηκε μετά το μουντιάλ τον Ρον Γκρίνγουντ.
Το 1983 μετά την ήττα από τη Δανία (η μοναδική σε 28 προκριματικούς αγώνες του στην Αγγλία στα οκτώ χρόνια θητείας του) η εθνική αποκλείστηκε από το EURO 1984, όμως η παραίτηση του δεν έγινε αποδεκτή από την ομοσπονδία.
Στο μουντιάλ του 1986 η Αγγλία αποκλείστηκε στα προημιτελικά με 2-1 από την Αργεντινή, όπου ο Ντιέγκο Μαραντόνα πέτυχε εκείνο το εκπληκτικό γκολ, περνώντας όλη την Αγγλία, αλλά και το τέρμα, που ονομάστηκε του Θεού. Ο Ρόμπσον τότε κατηγόρησε ανοιχτά τον Ντιεγκίτο, λέγοντας πως είχε πέσει πολύ στα μάτια του με αυτή του την ενέργεια.
Στο Euro 1988 η Αγγλία έμεινε εκτός από τον πρώτο γύρο, ενώ δύο χρόνια μετά στο μουντιάλ η ομάδα του έφτασε μια ανάσα από τον τελικό, όμως αποκλείστηκε στα πέναλτι από τη Γερμανία. Ο Ρόμπσον είχε ανακοινώσει πριν το παγκόσμιο κύπελλο πως θ? αποχωρούσε από τη θέση του και μετακόμισε στην Ολλανδία, όπου ανέλαβε το τιμόνι της Αϊντχόβεν, με την οποία κατέκτησε δύο τίτλου (1991,1992).
Το 1992 αποδέχθηκε την πρόταση της Σπόρτινγκ, έχοντας τότε για μεταφραστή του τον Ζοσέ Μουρίνιο, όμως τον Δεκέμβριο του 1993 απολύθηκε. Εμεινε στην Πορτογαλία και αναγέννησε την Πόρτο, με την οποία πήρε ένα κύπελλο (1994) και δύο τίτλους (1995,1996).
Τον Ιούλιο του 1996 ανακοινώθηκε ως ο νέος τεχνικός της Μπαρτσελόνα και μια από τις πρώτες του κινήσεις ήταν η απόκτηση του Ρονάλντο. Στο Καμπ Νου πανηγύρισε ένα κύπελλο (1997) και ένα κυπελλούχων (1997) και φέρνοντας μεταξύ άλλων από τη Λα Κορούνια τον Ριβάλντο, ανέλαβε ρόλο γενικού διευθυντή. Τη σεζόν 1998-99 γύρισε στην Ολλανδία για λογαριασμό της Αϊντχόβεν και τον Σεπτέμβριο του 1999 ένα από τα όνειρα του έγινε πραγματικότητα.
Διαδέχθηκε στον πάγκο της Νιούκαστλ τον Ρουντ Γκούλιτ και έμεινε στο τιμόνι του αγαπημένου του συλλόγου μέχρι τις 30 Αυγούστου του 2004, όταν και εγκατέλειψε οριστικά τους πάγκους σε ηλικία 71 ετών.
Το 2006 ανέλαβε χρέη συμβούλου στην εθνική Ιρλανδίας, αλλά παραιτήθηκε τον Νοέμβριο του 2007. Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν ως και τηλεσχολιαστής, ενώ από το 2004 είχε εβδομαδιαίο άρθρο στην Mail On Sunday.
ΞΕΧΩΡΙΣΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ?
* Το 2002 του απονεμήθηκε ? και με σχετική καθυστέρηση – μάλιστα ο τίτλος του Σερ στα γενέθλια της βασίλισας Ελισάβετ.
* Ηταν επίτιμος πρόεδρος της Ιπσουϊτς. Το 2002 δημιουργήθηκε ανδριάντας του έξω από το Πόρτμαν Ρόουντ.
* Στις 25 Μαρτίου του 2008 δημιούργησε το ίδρυμα Sir Bobby Robson για την καταπολέμηση του καρκίνου. Μέχρι τον Νοέμβριο του περασμένου έτους είχαν συγκεντρωθεί πάνω από 1,2 εκ. ευρώ.
* Για τη μεγάλη του προσφορά στους πάγκους, του έχουν αποδοθεί πολλά βραβεία. Το πιο χαρακτηριστικό ίσως ήταν το 2004, όταν το BBC τον ανακήρυξε αθλητική προσωπικότητα της χρονιάς για συνολική του προσφορά στο άθλημα για παραπάνω από πέντε δεκαετίες.
* Εχει γράψει τρία βιβλία, ανάμεσα στα οποία και την αυτοβιογραφία του, η οποία κυκλοφόρησε το 1990. Προς τιμήν του έχουν γραφτεί τέσσερα ακόμα βιβλία.
ΤΙ ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΕΡ?
Γκάρι Λίνεκερ (Πρώην παίκτης του στην Αγγλία): Είναι μια λυπηρή μέρα. Ηταν ένας τόσο θαυμάσιος άνθρωπος, μια πολύ δημοφιλής φιγούρα και θα λείψει πολύ σε όλο την χώρα. Αποτελεί μια μεγάλη απώλεια. Μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω στην Αγγλία και μαζί του αγωνίστηκα σε δύο μουντιάλ. Ποτέ δεν είδα άνθρωπο πιο ενθουσιώδη στο ποδόσφαιρο. Ηταν πιστός στους παίκτες του, τους σεβόταν πολύ, τους εμπιστευόταν και εκείνοι τον αγαπούσαν πολύ. Το ποδόσφαιρο ήταν μαζί με την οικογένεια του όλη του η ζωή. Πάλεψε με τον καρκίνο πολύ γενναία και ποτέ δεν παραπονέθηκε. Παρά την αρρώστια του επικεντρώθηκε στο να συγκεντρώσει χρήματα για να βοηθήσει άλλους ανθρώπους και αυτό λέει πολλά για το ποιος ακριβώς ήταν.
Μπράιαν Ρόμπσον (Πρώην αρχηγός του στην Αγγλία): Δεν είχα δει ποτέ άλλον άνθρωπο τόσο παθιασμένο με το ποδόσφαιρο. Είχαμε φοβερή σχέση και θα λείψει σε όσους τον ήξεραν. Ηταν εκείνος που με αποκάλεσε Κάπτεν Μάρβελ και το προσωνύμιο αυτό μου έμεινε στη συνέχεια της καριέρας μου. Τον ευχαριστώ πολύ για όλα.
Τέρι Βέναμπλς (Πρώην ομοσπονδιακός τεχνικός της Αγγλίας): Ηταν πάντα μαχητής και είμαι πολύ λυπημένος. Υπέφερε αρκετά, αλλά το έκανε με μεγάλη γενναιότητα. Μιλήσαμε για τελευταία φορά πριν από πέντε εβδομάδες στο τηλέφωνο και φυσικά ήταν για ποδόσφαιρο?
Φάμπιο Καπέλο (Νυν ομοσπονδιακός τεχνικός της Αγγλίας): Ο Σερ Μπόμπι ήταν ένας θαυμάσιος άνθρωπος, ένας αληθινός τζέντλεμαν. Τον είχα αντιμετωπίσει αρκετές φορές, αρχής γενομένης από τα ντέρμπι Μπαρτσελόνα ? Ρεάλ. Ηταν φοβερό που έμεινε οκτώ χρόνια στον πάγκο της Αγγλίας και όπου και αν δούλεψε είχε επιτυχίες. Νωρίτερα φέτος συνεργαστήκαμε για το ίδρυμα καταπολέμησης του καρκίνου που είχε φτιάξει. Ηταν φανταστικός και πολύ αγαπητός. Δε θα ξεχαστεί ποτέ και το να παλεύεις την επάρατη νόσο μ? αυτόν τον τρόπο, δείχνει το πόσο δυνατός είσαι.
Σερ Αλεξ Φέργκιουσον (Τεχνικός της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ από το 1986): Στα 23 χρόνια που δουλεύω στην Αγγλία δε βάζω κανέναν πάνω από τον Σερ Μπόμπι. Πενθώ ένα μεγάλο φίλο, έναν φοβερό άνθρωπο του ποδοσφαίρου, που όποτε του ζητούσα, μου έδινε τις συμβουλές του. Παρά το πρόβλημα υγείας του ήταν πάντα χαμογελαστός. Θα μας λείψει πολύ.
Ζοσέ Μουρίνιο (Νυν προπονητής της Ιντερ και πρώην συνεργάτης του Ρόμπσον σε Σπόρτινγκ και Μπαρτσελόνα): Ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον είναι ένας από τους ανθρώπους που δεν πεθαίνουν ποτέ. Οχι μόνο για τα όσα πέτυχε στην καριέρα του, αλλά για όσα έδωσε. Ανάμεσα τους ήμουν και εγώ. Νιώθω ευτυχισμένος που τον γνώρισα και είχα την τιμή να δουλέψω μαζί του. Δε μίλησα μαζί του τους τελευταίους δύο μήνες. Δυσκολευόμουν να το κάνω, διότι δεν μπορούσα να σκεφτώ πως φτάνει στο τέλος του. Δεν ήταν αυτή η εικόνα που ήθελα να θυμάμαι και η φωνή εκείνη που ήθελα να ακούσω.
Γκόρντον Μπράουν (Βρετανός πρωθυπουργός): Είμαι βαθύτατα λυπημένος με το άκουσμα της απώλειας του. Είχα το προνόμιο να τον συναντήσω πολλές φορές. Το πάθος, ο πατριωτισμός, η αφοσίωση και ο επαγγελματισμός του αποτελούν επιτομή όσων πρεσβεύει το αγγλικό ποδόσφαιρο. Τα τελευταία χρόνια πάλεψε με τον καρκίνο με χαρακτηριστικό πείσμα και καλό χιούμορ. Θα λείψει πολύ όχι μόνο σε Νιούκαστλ και Ιπσουϊτς, αλλά σε κάθε φίλο του ποδοσφαίρου.
Μάικ Κούκσον (Δήμαρχος Νιούκαστλ): Ο Σερ Μπόμπι Ρόμπσον ήταν μια ποδοσφαιρική ιδιοφυία. Είχα την τιμή να είμαι μαζί του την Κυριακή στο γήπεδο και είχα εντυπωσιαστεί από την ανθεκτικότητα του και αξιοπρεπή του στάση. Το 2005 έγινε επίτιμος δημότης του Νιούκαστλ και πιθανότατα ήταν ο πιο δημοφιλής άνθρωπος της πόλης.