Η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου του Βελγίου επιχειρεί να γίνει ξανά μια υπολογίσιμη δύναμη στην διεθνή σκηνή μετά την χρυσή γενιά της δεκαετίας του ‘80 με σημαντικότερο επίτευγμα την είσοδο στον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος το 1980 όπου ηττήθηκε με 1-0 καθώς και μια 4η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο το 1986.
Σε αντίθεση με το παρελθόν όπου το κυριότερο πλεονέκτημα εντοπιζόταν στην άμυνα και στη θέση του τέρματος η τωρινή φουρνιά των «Κόκκινων Διαβόλων» διαθέτει πλούσιο ταλέντο και επιθετικά με τη μόνη αδυναμία να εντοπίζεται στα δύο άκρα της άμυνας.
Ο ποσοσφαιριστής που ξεχωρίζει απο τους υπόλοιπους είναι αναμφίβολα ο πρώην μάγος της Λιλ και νυν της Τσέλσι Εντέν Αζάρ που αναμένεται να εξελιχθεί σε ηγέτη της εθνικής ομάδας, κυρίως επειδή μπορεί να αλλάξει την ροή ενός αγώνα με μία του ενέργεια. Αγωνίζεται με ευχέρεια και στα δύο άκρα της επίθεσης, αλλά και πίσω από τον επιθετικό και κάνει φανταστικές ντρίμπλες που αφήνουν άφωνους τους θεατές.
Αρκετοί από τους παίκτες που απαρτίζουν την εθνική ομάδα αγωνίζονται ήδη εκτός Βελγίου ,όμως και οι περισσότεροι από εκείνους που παίζουν εντός συνόρων αν όχι όλοι αναμένεται να κάνουν το βήμα αυτό σύντομα. Επίσης στον χώρο του κέντρου και μπροστά ξεχωρίζουν οι Μαρουάν Φελαινί, Άξελ Βιτσέλ και Μούσα Ντεμπελέ, Κέβιν Μιραλάς, Ρομελού Λουκάκου.
Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δοθεί στον χώρο του κέντρου της άμυνας αυτό που εντοπίζει κανείς είναι παίκτες δυνατοί στο ψηλό παιχνίδι με γρήγορη αντίληψη των φάσεων και ακρίβεια στις μεταβιβάσεις τους. Ακόμη αξίζει να αναφέρουμε ότι δύο από τους κεντρικούς αμυντικούς της νέας αυτής φουρνιάς Βέλγων ποδοσφαιριστών ανδρώθηκαν ποδοσφαιρικά στον Άγιαξ Βερτόνγκεν και Βερμάλεν,όμως αναμφίβολα ο ηγέτης της άμυνας είναι ο Κομπανί της Μάντσεστερ Σίτυ.
Μερικά επιτεύγματα της συγκεκριμένης γενιάς ποδοσφαιριστων του Βελγίου είναι η κατάληψη της 4ης θέσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008 καθώς και η πορεία μέχρι τα ημιτελικά του Ευρωπαικού Πρωταθλήματος κάτω των 21 το 2007.
Το μέλλον των Κόκκινων Διαβόλων στα αμέσως επόμενα χρόνια προμηνύεται λαμπρό, αρκεί να βρεθεί προπονητής ισάξιος του Γκί Τίς ο οποίος έκανε ένα ισχυρό σύνολο υποχρεώνοντας τον αντίπαλο να ματώσει για να κερδίσει αυτή την ομάδα της χρυσής εποχής. Ιδωμεν…..¨
Του Πάνου Νέζου, 3/10/2012