Σε μια χώρα που γέννησε τους ολυμπιακούς αγώνες τα κρούσματα ρατσισμού είναι καταδικαστέα. Ένα δημόσιο πρόσωπο που εκπροσωπεί την πατρίδα του στο εξωτερικό οφείλει να είναι προσεκτικό στα σχόλια του στα social media. Ακόμη περισσότερο όταν αποτελεί πρότυπο για μικρότερα παιδιά. Ο καθένας, όμως, είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του και τα λεγόμενα του…
Ακόμη και αν εκληφθεί ως χιούμορ αυτό το φτηνού είδους tweet γιατί η Βούλα Παπαχρήστου αργότερα το απέσυρε; Ήταν φανερό πως αντιλήφθηκε το λάθος της, αλλά ήταν πια αργά. Δεν ξέρω αν συμφωνώ με την απόφαση της ΕΟΕ. Λέγεται πως της είχε γίνει σύσταση για την αναπαραγωγή ρατσιστικού σχολίου λίγες ημέρες νωρίτερα.
Ίσως και να έπρεπε να της είχε γίνει μία ακόμη επίπληξη. Ίσως να έπρεπε να ταξιδεύσει στο Λονδίνο, γιατί όλοι αξίζουν μιας δεύτερης (ή και τρίτης στην περίπτωση της) ευκαιρίας. Είναι ένα μεγάλο θέμα, στο οποίο μπορεί να συζητάς για ώρες και να μην βρίσκεις άκρη. Για το είναι δημοκρατία, τι όχι, τι είναι φασισμός κλπ. Αυτό που ξέρω είναι ότι μια τέτοια αθλήτρια δεν αντιπροσωπεύει το αθλητικό ιδεώδες, στο οποίο δε χωρούν ρατσιστές (τουλάχιστον όσοι το διατυμπανίζουν δημόσια).
Δέχομαι την σχετική της απειρία, όμως οι ολυμπιακοί αγώνες δεν είναι χαβαλές, ούτε πλάκα. Όταν βρίσκεσαι μπροστά από τους σημαντικότερους αγώνες της ζωής σου δεν κάνεις τέτοια ποσταρίσματα. Είσαι συγκεντρωμένος και αφοσιωμένος 1000% στον στόχο σου. Δε σ’ ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Μόνο το πώς θα πας καλά, πώς θα κάνεις περήφανους τους δικούς σου ανθρώπους, τη χώρα σου. Θα έκαναν κάτι ανάλογο ποτέ αθλητές με 4 και 5 ολυμπιάδες; Σαφώς και όχι.
Νομίζω πως ανάλογα θα έπρατταν και στην Αγγλία, που εμφανίζονται απόλυτα συνειδητοποιημένοι στο θέμα του ρατσισμού και τουλάχιστον στον αθλητισμό τον καταπολεμούν όσο μπορούν – ενδεχομένως και για να καλύψουν μ’ έναν μάλλον υποκριτικό τρόπο τον δεδομένο ρατσισμό, ο οποίος υπάρχει στη χώρα τους – Οι τιμωρίες που κατά καιρούς δίνονται στην πρέμιερ λιγκ (πιο χαρακτηριστική τελευταία του Λουίς Σουάρες) το πιστοποιούν. Δεν είναι, λοιπόν, ελληνικό το φαινόμενο, όπως πολλοί έγραψαν.
Αναπαράγοντας ρατσιστικά σχόλια εκτός από το να ανοίγεις …πόλεμο με τους συναδέλφους σου απ’ όλον τον υπόλοιπο πλανήτη είναι σαν να ακυρώνεις όλη σου τη δουλειά. Ακόμη και αν έχεις πασχίσει πολύ στη ζωή σου, ακόμη και αν έχεις χύσει τόνους ιδρώτα, ακόμη και αν έχεις δώσει όλο σου το είναι για να πας σε μια ολυμπιάδα. Τότε, όμως, είναι που πρέπει να προσέχεις ακόμα περισσότερο…
Πώς η Βούλα Παπαχρήστου θ’ αντιμετώπιζε στο Λονδίνο τις Αφρικανές συναθλήτριες της; Πώς θα συνυπήρχε μαζί τους στο ολυμπιακό χωριό; Οι ρυθμοί της ενημέρωσης έχουν αλλάξει πλέον άρδην. Μέσα σε δευτερόλεπτα οι ξένοι δημοσιογράφοι έμαθαν το σχόλιο της 23χρονης. Από εκεί ξεκίνησε και η διαδικασία της ποινής της. Προσωπικά βλέποντας χθες το πρωί τα τελευταία tweets της Παπαχρήστου και πριν καν τεθεί θέμα αποκλεισμού της από την αποστολή ένιωσα μεγάλη απογοήτευση. Και δεν αναφέρομαι φυσικά στο τελευταίο με τα κουνούπια και τους Αφρικανούς…
Η πρώτη μου αντίδραση ήταν το πώς θα μπορέσω να υποστηρίξω μια τέτοια αθλήτρια στο Λονδίνο. Στη συνέχεια αυτό το ερωτηματικό έγινε αποστροφή. Δε μ’ ενδιαφέρει αν η Παπαχρήστου και η κάθε Παπαχρήστου θα μπορούσε να διεκδικήσει μετάλλιο. Αυτό που πάντα μ’ ενδιαφέρει είναι οι αθλητές να ποιούν ήθος. Όταν τουλάχιστον εκπροσωπούν διεθνώς τη χώρα. Αν ήταν πριν τους πανελλήνιους ας έγραφε ό,τι ήθελε…
Οι ολυμπιακοί αγώνες είναι υποτίθεται μια γιορτή της ανθρωπότητας. Εκεί που αθλητές απ’ ολον τον κόσμο γίνονται ένα. Ακόμη και αν έχουν εμπορευματοποιηθεί, ακόμη και αν υπάρχει η σκιά του ντόπινγκ για μένα αντιπροσωπεύουν τα ιδεώδη του παρελθόντος. Την ενότητα όλων των λαών. Εκεί που ο Έλληνας θα αγκαλιαστεί με τον Τούρκο, ο Αγγλος με τον Γάλλο, ο Βορειοκορεάτης με τον Νοτιοκορεάτη, ο Κροάτης με τον Σέρβο κλπ. Και εκεί όπου αθλητές, οι οποίοι αναπαράγουν τον ρατσισμό δεν έχουν θέση…
Μετά την χθεσινή απόφαση δημιουργήθηκαν πολλές υπέρ της σελίδες στο f/b για να πάει στο Λονδίνο και κάποιοι, μάλιστα, την ηρωοποίησαν, αγνοώντας ότι ο αποκλεισμός της δεν σχετιζόταν απόλυτα με το ποστάρισμα για τα κουνούπια και τους Αφρικανούς. Άλλοι αναρωτήθηκαν, «Αυτό είναι το πρόβλημα μας όταν όλα καταρρέουν; Μα ποιος πήρε την απόφαση ο Ισίδωρος Κούβελος; Γιατί δεν παραιτήθηκε από ευθιξία και κάποιο μέλος της ΕΟΕ;»
Σαφώς και έχουν βάση ορισμένα απ’ αυτά τα ερωτήματα. Αλλά όταν όλα πάνε χάλια δε σημαίνει πως θα πρέπει να συνεχίσουν και έτσι. Επιπλέον τίθεται και άλλο ζήτημα: Ποιοι αθλητές τελικά θέλουμε να μας εκπροσωπούν διεθνώς. Μιλώντας μόνο για τον εαυτό μου άνθρωποι, που αναπαράγουν ρατσιστικά σχόλια νιώθω πως δε με εκπροσωπούν ούτε στο ελάχιστο…
Toυ Κυρ. Κουρουτσαβούρη, 26/7/2012