Πρόλογος:
Εισροή πάθους στο δωμάτιο…
Kings of leon και Closer κατ’ επανάληψη.
Σχόλια/ Παρατηρήσεις:
Τα πράγματα είναι απλά.
1. Αναφέρω πως σε θέλω.
2. Καταγγέλω πως μου λείπεις.
3. Αναφαίρετο το δικαίωμά μου να εκφραστώ.
Κουμπώνεις το πουκάμισο και δένεις δήθεν βιαστικά τα κορδόνια.
Απομακρύνεσαι και το καφεκούτι μου, μένει άθικτο.
Προσανατολίζεσαι έξω απ’το χάρτη μου.
Ξαφνικά, ο χώρος με τα υπόλοιπα ανόμοια, φωσφορίζοντα φουστάνια, μετατρέπεται σε εμπόλεμη ζώνη.
Ψάχνω για διερμηνέα συναισθημάτων.
Υπάρχει;
Στο σαλόνι.. κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πράσινο, χρυσό..
Εθίζεις τον κόσμο μου στο χρώμα.
Αύριο πάλι.
Η προσμονή μου παρατείνεται.
Η φύση παίζει σκληρό παιχνίδι μέχρι τότε.
Απελπιστικά ανέμελη η όψη μου στην κυλιόμενη σκάλα,
μα εσύ καλοκουρδισμένο σπιράλ μες το κεφάλι μου.
Κι όπως λέει ένα αγαπημένο τραγούδι..
Δεν έχει πιο προσωπικό.. μου ‘γινες δέρμα.
Μάρτιος 2012/ Αθήνα/ Κάπου απόμερα.
Αλεξάνδρα Κόνιακ, 16/03/2012