Μια καλή ταινία, μια θεατρική παράσταση, ακόμη περισσότερο ένα βιβλίο ισοδυναμούν με ένα ταξίδι αναψυχής. Σου δίνουν πράγματα, βγαίνεις κερδισμένος μέσα απ’ αυτά. Τον Ιανουάριο είχα αρκετό ελεύθερο χρόνο, κι έτσι προτίμησα να δω κάποιες ταινίες. Κάποιες που δεν είχα προλάβει, παλιές που ήθελα να ξαναδώ και φυσικά καινούριες. Σας προτείνω λοιπόν μερικές…
Μία ημέρα (One Day): Το Νο 1 της λίστας μου, ένα δράμα, έξυπνα γυρισμένο, με πολύ καλές ερμηνείες (Χάθαγουεϊ, Στέρτζις). Το θέμα που επεξεργάζεται η ταινία μας έχει απασχολήσει όλους κάποια περίοδο της ζωής μας. Ποια είναι τα όρια της φιλίας ανάμεσα σε έναν άντρα και μια γυναίκα;
Μια βδομάδα με τη Μέριλιν (My week with Marilyn): Επιτέλους μια βιογραφική ταινία για τη Μέριλιν Μονρό που διαφέρει από τις προηγούμενες. Μαθαίνουμε πράγματα για τη ζωή της, που ανέκαθεν ήταν κρυμμένα πίσω από την εικόνα της σούπερ σταρ. Ανασφαλής, ιδιόρρυθμη, με έντονη αδυναμία να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της ζωής της. Μια γυναίκα που ήθελε απλώς να ζήσει, όμως της ήταν αδύνατο. Πολύ καλή η Μισέλ Ουίλιαμς που είναι υποψήφια για Όσκαρ.
Από εκεί και πέρα, γνωρίζοντας πως στο Beginners πρωταγωνιστούν οι ΜακΓκρέγκορ και Πλάμερ ήμουν σίγουρος πως η ταινία θα ήταν πολύ δυνατή. Δεν έπεσα έξω, οπότε πρόκειται για ακόμη μια top επιλογή. Καλό και πρωτότυπο το «127 ώρες». Ίσως κουράσει κάποιους το γεγονός ότι ολόκληρη η ταινία είναι ένα «κοντινό» στον Τζέιμς Φράνκο, αλλά η (αληθινή) ιστορία του ανθρώπου που εγκλωβίστηκε σε μια μικρή σπηλιά και ο τρόπος που κατάφερε να βγει, αναμφίβολα αξίζουν μιάμιση ώρα από τη ζωή μας.
Από εκεί και πέρα, οι αθλητικές ταινίες πάντα μου άρεσαν, όμως περίμενα περισσότερα τόσο από το Moneyball, όσο και από το Fighter. Καλές, αλλά όχι κάτι που δεν είχαμε ξαναδεί. Αν ο Μπραντ Πιτ πάρει Όσκαρ νομίζω πως θα οφείλεται περισσότερο στην συνολικά πολύ καλή του καριέρα και λιγότερα στη συγκεκριμένη ερμηνεία. Δεν υστερεί σε καμία περίπτωση, αλλά θεωρώ πως τον περιορίζει το σενάριο. Το ίδιο ισχύει και για το Fighter. Ο Μπέιλ είναι σπουδαίος ηθοποιός, ο Γουόλμπεργκ έχει σπουδαίο… μυϊκό σύστημα, οπότε και οι δύο κερδίζουν τις εντυπώσεις. Η ταινία πάντως όχι και τόσο, κυρίως γιατί αρχικά άφηνε περισσότερες προσδοκίες.
Σχετικά με παλιότερες ταινίες, προτείνω ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ το «Υ.Γ. Σ’ αγαπώ» (P.S. I love you). Κομεντί που προβλήθηκε το 2007, με Χίλαρι Σουάνκ και Τζέραρντ Μπάτλερ στα καλύτερά τους. Γυρίζω ακόμη πιο πίσω, στο 2003. Είδα για 3η φορά το «Η Λουθία και το σεξ» (Lucia y sexo). Ισπανικό σινεμά = πρωτότυπο σενάριο και η Παθ Βέγκα στην ταινία που την ανέδειξε. Αυτά τα λίγα, γιατί κάνει και κρύο, λεφτά δεν υπάρχουν, οπότε το DVD είναι πολύ βολική λύση. Κριτικός κινηματογράφου δεν είμαι, απλά μου αρέσουν οι ταινίες.
Του Νίκου Καπίρη, 28/01/2012