Πόσες ενοχές μπορεί να μας δημιουργήσει η είδηση ότι για την γλυκιά σοκολάτα που απολαμβάνουμε, 109.000 παιδιά, επτά έως 14 ετών, δουλεύουν σκληρά, κάτω από άθλιες συνθήκες στις φυτείες του κακάο, όπως αποκαλύπτει το ντοκιμαντέρ δυο Δανών δημοσιογράφων: Η σκοτεινή πλευρά της σοκολάτας.
Πόσο μπορούμε να γυρίσουμε την πλάτη στη νίκη της εθνικής μας ομάδας, που μας έφερε στην κορυφή του ομίλου;
Για πολλά πράγματα στην ζωή, η οπτική γωνία με τα οποία τα αντιμετωπίζεις, σε καθοδηγεί. Ακόμα και αν δεν αδιαφορείς για την απελπισία των παιδιών του κακάο, το ρητορικό ερώτημα και το απενοχοποιητικό: Πώς μπορώ να βοηθήσω; αν μη τι άλλο, δεν σε οδηγεί σε μονοπάτια…
Είναι όντως ένα ζήτημα τι θέλουμε να κρατήσουμε από τη νίκη της εθνικής ομάδας. Θα μπορούσαμε να ομιλήσουμε για την ουσία, για την ρεαλιστική πλευρά, αλλά υπάρχουν και στιγμές που όλες αυτές οι αθωωτικές διαδικασίες, η πλάτη που γυρίζουμε σε ό,τι που θα έπρεπε να μας πληγώνει, μας εξοργίζει.
Ξέρουμε ότι αυτή η “έκρηξη” θα κρατήσει πολύ λίγο, θα περπατήσουμε και εμείς τον δρόμο του συμβιβασμού, αλλά όσο κρατάει το εν βρασμώ ψυχής, όσο η σκέψη παγώνει την διάθεση να παραγγείλουμε σοκολάτα, ας πούμε μερικά πράγματα…
Η εικόνα της εθνικής ομάδας ήταν κομμένη και ραμμένη στα όσα βιώνει το τελευταίο διάστημα το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δεν γίνεται να απομονώνεις πραγματικά περιστατικά, δεν γίνεται να περνάει από δίπλα σου το πρόβλημα, να σε γρατζουνάει και να υποπτεύεσαι ότι για όλα ευθύνεται η υποτίμηση του αντιπάλου. Η κασετολογία, η ανόητη κόντρα των αιωνίων αντιπάλων, όλα αυτά που ακούμε καθημερινά, δεν γίνεται να μην έχουν επηρεάσει την ψυχολογία των παικτών. Δεν γίνεται να μην βλέπουμε ότι τα τελευταία χρόνια το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει νεκρώσει από παραγωγή ταλέντων. Δεν γίνεται να μην έχουμε συνειδητοποιήσει ότι στο ελληνικό ποδόσφαιρο, δεν υπάρχουν άνθρωποι για να εμπνεύσουν αυτούς που ακολουθούν;
Ποιος μπορεί να παίξει αυτόν τον ρόλο. Η Πολιτεία; Η σούπερ λιγκ; Η ΕΠΟ; Ο Τύπος; Ποιος;
Η πρόκριση στα τελικά του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος μπορεί και να έρθει. Ακόμα και με επαγγελματικές νίκες, όπως συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε (τρομάρα μας!) “επιτυχίες” σαν την προχθεσινή.
Είναι τελικά, όλα, θέμα επιλογών. Είσαι στο Μικρολίμανο, στον Ιστιοπλοϊκό, με θέα τον Σαρωνικό και απολαμβάνεις την σοκολάτα σου. Δεν υπάρχει λόγος καμία άλλη σκέψη να σε δηλητηριάζει. Και την σοκολάτα και την σκέψη. Όπως διάβασα, άλλωστε, στην Ελευθεροτυπία, η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις χώρες που δεν έδειξαν ενδιαφέρον για το ντοκιμαντέρ των Δανών…
Μπορούμε, λοιπόν, χωρίς τύψεις, ενοχές και προβληματισμούς να απολαύσουμε. Και την σοκολάτα μας και το γκολ του Βασίλη Τοροσίδη…
Του Λάζαρου Μουρκάκου, 29/03/2011