Με την μια σκέψη να …ταξιδεύει σε μαγικούς τόπους για το θέαμα που ρουφήξαμε από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό! Με μια δεύτερη σκέψη, βουτηγμένη στην μελαγχολία…Μια από τις δυο δεν θα τις δούμε στα προημιτελικά της κορυφαίας διοργάνωσης. Δεν θα γίνει φτωχότερο το τσάμπιονς λιγκ, αλλά Μπαρτσελόνα και Αρσεναλ θα θέλαμε να τις απολαύσουμε στον τελικό.
Ηταν και πέρυσι ζευγάρι ο δυο τους, αλλά τότε η Αρσεναλ δεν μπορούσε να ακολουθήσει στον χορό τα βήματα της Μπάρτσα. Η Αρσεναλ που ήρθε από το χθες δεν έχει καμία σχέση με την αγγλική ομάδα που συναντάμε σήμερα. Αν δεν είχαν αλλάξει τα πράγματα, δεν θα έδινε σύνθημα ο Γκουαρντιόλα διαφύλαξης του 0-1 με την αλλαγή του Βίγια με τον Κεϊτά, που μπορεί να βοηθήσει περισσότερο στο να μην επιτρέψει στα μπακ να κάνουν παιχνίδι. Και μην λησμονούμε κάτι σημαντικό, η Αρσεναλ δεν έχει στο ρόστερ της, τον Σιλβέστρ…
Η Αρσεναλ και η Μπαρτσελόνα έχουν και οι δυο τους το ίδιο “κακό”. Δεν μας τρελαίνει, ή, για να ακριβολογούμε δεν μας απογοητεύουν αν δεν τις δούμε να σκοράρουν, αλλά μόνο να αλλάζουν μπάλα, ακόμα και αν είναι στην μεσαία γραμμή. Πήγε περίπατο και η πεμπτουσία του ποδοσφαίρου, το γκολ…Τα ίδια θα αισθανόμαστε, ακόμα και αν το ματς κόλλαγε στο 0-0. Προσωπικά “κόλλησα” με τον Γουίλσερ.
Του Λάζαρου Μουρκάκου, δημοσιογράφου του {ΦΙΛΑΘΛΟΥ}, 20/02/2011