To ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο που δίδαξε αρχικά ο Αγιαξ και ακολούθησε στη συνέχεια η εθνική Ολλανδίας αποτέλεσε στα μέσα του 70 το αγωνιστικό πρότυπο της Μπαρτσελόνα. Συνδετικός κρίκος εκείνης την εποχής, ο Γιόχαν Κρόιφ. Σύμβολο των οράνιε, οι οποίοι έχασαν δύο τελικούς μουντιάλ αν και δικαιούνταν κάτι καλύτερο, ο ιπτάμενος Ολλανδός, λογικά, ένιωθε πολύ περίεργα κατά τη διάρκεια του κυριακάτικου τελικού του Γιοχάνεσμπουργκ…
Από τη μία θα ήθελε να δει τη χώρα του να ξεπερνά τα φαντάσματα του παρελθόντος και να κατακτά ένα τρόπαιο, το οποίο άξιζε να έχει σηκώσει ο ίδιος. Από την άλλη, όμως, δεν ήθελε να προδώσει τις ποδοσφαιρικές του αξίες. Και εκείνες αποτυπώνονται πολύ περισσότερο πλέον στην εθνική Ισπανίας. Δύο χρόνια μετά την κατάκτηση του EURO 2008 οι φούριος ρόχας κέρδισαν και το μουντιάλ.
Η Ισπανία αποτίναξε οριστικά τη μακροχρόνια ετικέτα του λούζερ και έγινε η πρώτη ευρωπαϊκή ομάδα, που κατακτά το παγκόσμιο κύπελλο σε άλλη ήπειρο. Το σημαντικό, μάλιστα, είναι πως το πέτυχε δίχως να αλλάξει την ποδοσφαιρική της φιλοσοφία. Για μια χώρα με σπουδαία παράδοση στο άθλημα, με μεγάλο πληθυσμό, αλλά και τεράστιες διαφορές σε πολιτικό και εθνικό επίπεδο είναι γεγονός πως άργησε πολύ να φτάσει στην επίτευξη του πολυπόθητου στόχου.
Το έκανε, όμως, με πειστικό τρόπο. Και παρά το γεγονός ότι πέτυχε μόλις οκτώ γκολ στους επτά αγώνες της, επιβεβαίωσε τον τίτλο του φαβορί, που της είχε δοθεί δικαίως πριν την έναρξη του τουρνουά. Πλήρης σε όλες τις γραμμές, με μεγάλο ποσοστό κατοχής της μπάλας, φοβερή κίνηση όλων των παικτών της και συνεχείς εναλλαγές οι Ισπανοί θα μπορούσαν να σκοράρουν περισσότερα τέρματα. Δεν τους το επέτρεψε, όμως, ο τρόπος αντιμετώπισης τους και από τους επτά συνολικά αντιπάλους τους στη Νότια Αφρική. Το 1-0 στην παράταση απέναντι σε μια εθνική, που αποτέλεσε το αρχικό της πρότυπο θα μπορούσε να θεωρηθεί και ΜΙΑ νίκη του ποδοσφαίρου.
Η Ολλανδία προερχόταν από 14 συνεχόμενες επιτυχίες, ήταν αήττητη για 25 αγώνες και σε περιπτώσεις όπως στον ημιτελικό με την Ουρουγουάη (3-2) φανέρωσε τις αρετές της. Το συνολικό υλικό της, όμως, δε συγκρίνεται με αυτό των Ισπανών και ο Μπερτ Φαν Μαρβάικ δεν είχε άλλη επιλογή από τη σκληρότητα. Ακόμη κι αν οι οράνιε έγιναν απωθητικοί σε σχέση με το παραδοσιακά ελκυστικό αγωνιστικό στιλ τους, δεν μπορούν να κατηγορηθούν για τον τρόπο προσέγγισης του τελικού.
Συνολικά το 19ο παγκόσμιο κύπελλο αποτέλεσε θρίαμβο της Ευρώπης. Η τρίτη της διοργάνωσης ήταν η πιο θεαματική Γερμανία της σύγχρονης ιστορίας και ο Γιόακιμ Λεβ αξίζει συγχαρητήρια για την ομάδα του, αλλά και την επιλογή του να προωθήσει πολλά νέα παιδιά στην εθνική. Το μικρό ηλικιακά σύνολο του άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις και στηρίχθηκε σε σημαντικό βαθμό σε 4-5 στελέχη από την περσινή ελπίδων, η οποία κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα.
Πλην των Γερμανών, όμως, και οι δύο προχθεσινοί αντίπαλοι στο Γιοχάνεσμπουργκ προώθησαν νέους παίκτες στην εθνική. Είχαν έτσι ενθουσιασμό, φρεσκάδα και όρεξη για διάκριση. Κάτι που έλειψε πολύ από τις τρεις μεγάλες απογοητεύσεις του μουντιάλ. Τις δύο αντιπάλους του τελικού του 2006 Γαλλία και Ιταλία, που είπαν αντίο από τον πρώτο μόλις γύρο, αλλά και την επίσης απωθητική Αγγλία.
Για τους Λατινοαμερικάνους το μουντιάλ ξεκίνησε εξαιρετικά, αλλά τελείωσε άσχημα. Με 5/5 στην πρώτη φάση άρχισαν να δείχνουν τις αδυναμίες τους στα νοκ-άουτ παιχνίδια. Η Αργεντινή διασύρθηκε με 4-0 από τη Γερμανία στον προημιτελικό, ενώ η πιο ευρωπαϊκή Βραζιλία της ιστορίας αποκλείστηκε επίσης στους οκτώ και περιμένει να αναγεννηθεί το 2014, όταν και θα φιλοξενήσει το μουντιάλ. Μοναδική που διασώθηκε από το ναυάγιο στο τέλος ήταν η Ουρουγουάη. Η ομάδα του Οσκαρ Ταμπάρεζ άφησε καλές εντυπώσεις, αλλά όσο μεγάλος παίκτης και αν είναι ο Ντιέγκο Φορλάν δεν μπορούσε να της χαρίσει σχεδόν μόνος του το τρόπαιο.
Από τις απογοητεύσεις του μουντιάλ ήταν και οι εκπρόσωποι της Αφρικής, με εξαίρεση την Γκάνα. Η ομάδα του Μίλοβαν Ράγεβατς έχασε μοναδική ευκαιρία να φτάσει στους {4} με το χαμένο πέναλτι του Ασαμόα Γκίαν στο 120 του προημιτελικού κόντρα στην Ουρουγουάη, αλλά οι υπόλοιπες πέντε έμειναν εκτός από τον πρώτο γύρο. Και αν η οικοδέσποινα Νότια Αφρική και η Αλγερία δεν είχαν το κατάλληλο υλικό για να προχωρήσουν, οι άλλες τρεις (Ακτή Ελεφαντοστού, Καμερούν, Νιγηρία) απλά δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες.
Οι Νοτιοαφρικανοί, πάντως, χάρηκαν τη διοργάνωση, αν και δεν προχώρησε ψηλά η χώρα τους. Δικαίωσαν τον Σεπ Μπλάτερ για την επιλογή του να τους δώσει το χρίσμα και για έναν μήνα ξέχασαν ή, τέλος πάντων άφησαν στο πίσω μέρος τους μυαλού τους, τα προβλήματα που παραδοσιακά ταλαιπωρούν όλη την ήπειρο τους. Για τους φιλόξενους οικοδεσπότες του 19ου παγκοσμίου κυπέλλου ήταν ένα διαρκές πάρτι και μια ευκαιρία να δείξουν πως είναι αντάξιοι να αναλάβουν μια τόσο σημαντική διοργάνωση. Ο πρόεδρος της ΦΙΦΑ υποσχέθηκε να τους στηρίξει και μετά το μουντιάλ. Αρκεί, όμως, να το θυμηθεί, όσο το 19ο παγκόσμιο κύπελλο θα περνά στη λήθη του χρόνου…
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, απεσταλμένου του All4fun στη Νότια Αφρική, 13/7/2010