Αναζητούσε η Ολλανδία μια “συνομιλία” με το παρελθόν της. Και μια εκδίκηση! Από το Μουντιάλ του 94! Και να ήθελε να το ξεχάσει το 3-2 από την Βραζιλία, δεν της το επέτρεψε το επόμενο Μουντιάλ. Στα πέναλτι, τότε, το εισιτήριο της πρόκρισης στον τελικό πήγε σε βραζιλιάνικα χέρια.
Ο Ντούνγκα έχει χίλιους λόγους να το θυμάται αυτό το ματς γιατί ήταν από τους παίκτες που στην διαδικασία των πέναλτι σκόραραν, αλλά σίγουρα θα έχει πολλούς περισσότερους για να σβήσει το χθεσινό. Κάποτε, γιατί επί του παρόντος η μεγάλη Ολλανδία σκέφτεται μια ακόμα μάχη, αυτή με την Ουρουγουάη πριν από τον τελικό.
Σημαδιακό, κανείς δεν μπορεί να ξέρει, αλλά στην πόλη των ανέμων, όπως αποκαλείται το Πορτ Ελίζαμπεθ, η Ολλανδία πέτυχε κάτι που φαινόταν άπιαστο. Οι αντικειμενικές δυσκολίες έγιναν βουνό όταν από πολύ νωρίς, από το δέκατο λεπτό η σελεσάο βρέθηκε χωρίς το άγχος της ομάδας που ψάχνει το γκολ. Και, όμως, η Ολλανδία πέτυχε το ακατόρθωτο για ομάδα που είναι πίσω στο σκορ και παίζει με την “ευρωπαϊκή” Βραζιλία. Η ολική ανατροπή και η νίκη- πρόκριση με 2-1 στα ημιτελικά του Μουντιάλ είναι κάτι που πρέπει να γεμίζει με υπερηφάνεια τους Ολλανδούς!
Ένα από τα φαβορί της κατάκτησης, παίρνει σήμερα το εισιτήριο της επιστροφής για την πατρίδα. Μόνο και μόνο η σκέψη ότι η συνέχεια δεν θα έχει Βραζιλία σε προβληματίζει, αλλά αυτόματα η ιδέα ότι η Ολλανδία μπορεί να φτάσει ακόμα και πιο ψηλά με όπλα την σοβαρότητα, την αγωνιστική της πειθαρχία ακυρώνει κάθε μελαγχολική διάθεση.
Το ευχαριστηθήκαμε το χθεσινό ματς. Τίποτα δεν ήταν μια …ευθεία. Η πολύ καλή Βραζιλία του πρώτου ημιχρόνου με δικαίωμα σε ένα ακόμα γκολ, κυριολεκτικά είχε αντίδραση πληγωμένου εραστή όταν δέχθηκε γκολ ισοφάρισης. Όλα μπροστά τους θόλωσαν για τους Βραζιλιάνους, κάθε λογική σκέψη πήγε περίπατο με αποτέλεσμα να έρθει και το δεύτερο γκολ των Ολλανδών και η ανόητη αποβολή…
Στο αγωνιώδες κομμάτι για “πρόσωπο” της ταινίας συναντήθηκαν πολλές φορές ο Φελίπε Μέλο και ο Γουέσλι Σνάιντερ. Το αγαλματάκι με το Οσκαρ θα έπρεπε να πάει στο άσο της Ιντερ με την σέντρα στο γκολ της ισοφάρισης και την κεφαλιά στο δεύτερο γκολ. Ο Μέλο, όμως, αν και ξεκίνησε και αυτός στην λίστα των υποψηφίων με την καταπληκτική πάσα στο γκολ του Ρομπίνιο, τα κατάφερε να ανέβει στο σανίδι για το χρυσό βατόμουρο. Αυτογκόλ στο 1-1 και λίγο μετά αποβολή με μια ανόητη ενέργεια.
Η Βραζιλία είχε τα ηνία του ματς μέχρι την ισοφάριση. Από το 53 η Ολλανδία πήρε ηνία και σε αυτό έπαιξε ρόλο η απόλυτη κυριαρχία της στον χώρο του κέντρου όπου όλοι έκαναν σπουδαίο παιχνίδι, αλλά ο Μαρκ Φαν Μπόμελ ήταν και μαέστρος και εργάτης. Τα ατού της Βραζιλίας χάθηκαν σε αυτό το διάστημα. Ακόμα και ο εξαιρετικός Ρομπίνιο του πρώτου ημιχρόνου. Μηδέν σε όλο το ματς ο Λουίς Φαμπιάνο. Προσωπική άποψη, ξέρω ότι πολλοί θα διαφωνήσουν. Την καταθέτω χωρίς να επηρεάζομαι από την εξέλιξη του ματς. Αν σε αυτά τα παιχνίδια ο Κακά δεν δείχνει ότι είναι ηγέτης, σημαίνει απλούστατα ότι δεν είναι. Δεν μπορώ να παρασυρθώ από τρεις ενέργειες σε όλο το ματς ενδεικτικές της υψηλής τεχνικής που διαθέτει!
Με διάθεση να στείλει μήνυμα ότι το εισιτήριο της πρόκρισης είναι δικιά της υπόθεση μπήκε στο ματς η Βραζιλία. Στο έβδομο λεπτό ακυρώθηκε ορθά γκολ του Ρομπίνιο γιατί ο Ντάνι Αλβες στο ξεκίνημα ήταν σε αντικανονική θέση. Τρία λεπτά, όμως, αργότερα η σελεσάο πανηγύρισε όταν την εκπληκτική πάσα του Μέλο αξιοποίησε ο Ρομπίνιο με σουτ στην κίνηση. Οι Βραζιλιάνοι είχαν ακόμα φάσεις για γκολ στο 25 με τον Ζουάν, στο 31 με τον Κακά όταν ο Μάρτιν Στεκέλνμπουργκ έδιωξε με εντυπωσιακό τρόπο την μπάλα σε κόρνερ. Πέναλτι θα μπορούσε να δοθεί σε μαρκάρισμα του Κακά από τον Νάιτζελ Ντε Γιονγκ.
Σε δεκαπέντε λεπτά η Ολλανδία κατάφερε να γυρίσει το ματς. Σε εκτέλεση φάουλ του Σνάιντερ ο Μέλο βάζει το κεφάλι για να διώξει αλλά στέλνει την μπάλα στα δίχτυα της ομάδας του στο 53. Ο άσος της Ιντερ κάνει το 2-1 με κεφαλιά ύστερα από την πρώτη κεφαλιά του Ντιρκ Κούιτ. Στα στημένα η αντίδραση της βραζιλιάνικης ομάδας ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Το βραζιλιάνικο δράμα ολοκληρώνεται στο 78 με την αποβολή του Μέλο που κτύπησε εκτός φάσης τον Αριεν Ρόμπεν. Το τρίτο γκολ των Ολλανδών φαινόταν πιο εύκολο. Η Βραζιλία απείλησε με την κεφαλιά του Ζιλμπέρτο Σίλβα και με ατομική ενέργεια του Κακά. Οι ευκαιρίες του Κούιτ ήταν κλασικές…
Του Λάζαρου Μουρκάκου, 3/7/2010