Δε γνωρίζουμε με ακρίβεια ολόκληρη τη ζωή του άλλου που νομίζουμε πως γνωρίζουμε, ούτε του πιο κοντινού μας. Και η γυναίκα που έφτασε, μετά από εικοσιπέντε χρόνια, στην πόλη όπου γεννήθηκε για να εργαστεί ως δικηγόρος κρύβει το δικό της μυθιστόρημα. Μάταια η κοινωνία γύρω της θα αναρωτιέται, ποια ακριβώς είναι, γιατί επέστρεψε, τι και ποιον ζητά; Τι συνέβη αφότου σαν κυνηγημένη ένα βράδυ έφυγε απ’ τη Σούδα με το πλοίο Αγγέλικα και μια μικρή βαλίτσα; Για να χαθεί στο βολικό χάος της πρωτεύουσας και να μεταμορφωθεί σε άλλη! Σε ποια; Για πόσο; Τι τη γυρίζει στο παρελθόν; Κάτι να απαιτήσει; Κάτι να ξεπληρώσει; Να εκδικηθεί; Να διαγράψει; Ένας παλιός έρωτας; Έρωτας που είναι πάντα δώρο και τίμημα. Περισσότερο τίμημα…
Όταν ένας συγγραφέας τα ξέρει εξ αρχής όλα για τους ήρωές του, δεν είναι καλός συγγραφέας. Δεν μπορεί δηλαδή να υποταχτεί στις εκπλήξεις των προσώπων, αναγκαίο για να ζωντανέψει το κείμενο. Όσο για τις δυο πόλεις όπου συμβαίνει τούτο το βιβλίο, τι να πεις; Κάθε πόλη που ζήσαμε είναι η αντανάκλασή μας, η προβολή του προσώπου μας. Πάντα θα απορούν οι στοχαστές: Είναι η πόλη που επηρεάζει τους ανθρώπους της, ή οι άνθρωποι που της δίνουν τα χαρακτηριστικά τους;
Η ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ γεννήθηκε στα Χανιά, όπου έζησε τα παιδικά της χρόνια. Από εννέα χρόνων ήρθε με την οικογένειά της στην Αθήνα. Σπούδασε νομικά και ψυχολογία. Από το 1972 και για έντεκα χρόνια έζησε στη Ρόδο, όπου εργάστηκε ως συμβολαιογράφος. Σήμερα ζει στην Αθήνα. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν τα έργα της: Ο ΠΑΛΙΑΤΣΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΙΜΑ, ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΞΟΔΕΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, ΧΟΡΟΣ ΜΕΤΑΜΦΙΕΣΜΕΝΩΝ, ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΡΔΙΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ, ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΣΤΗ ΒΙΕΝΝΗ (υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2012), η συλλογή διηγημάτων ΑΥΤΗ Η ΣΚΑΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ, σε κοινό τόμο ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΜΙΑΣ ΜΟΙΧΕΙΑΣ, ΝΤΟΥΛΙΑ και Ο ΠΙΑΝΙΣΤΑΣ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ, το βιβλίο της για παιδιά ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΠΟΥ ΤΑΞΙΔΕΥΕΙ, καθώς και τα μυθιστορήματά της Ο ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΠΟΛΩΝΟΣ (υποψήφιο για το Βραβείο Αναγνωστών – ΕΚΕΒΙ 2011) και ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΞΑΝΑ.
Θέτετε ερωτήματα και έπονται και απαντήσεις με τις γεμάτες εικόνες και τα βαθιά συναισθήματα γραφή σας. Και επισημαίνετε: «Δε γνωρίζουμε με ακρίβεια ολόκληρη τη ζωή του άλλου που νομίζουμε πως γνωρίζουμε, ούτε του πιο κοντινού μας». Πού αντλείτε έμπνευση για την συγγραφή ενός βιβλίου;
Θα έλεγα ότι δεν αντλώ εγώ την έμπνευση αλλά η έμπνευση αντλεί εμένα. Κάτι, κάποια στιγμή, συμβαίνει μέσα μου, στο κεφάλι μου, και ο σπόρος μιας ιστορίας με αναστατώνει. Με βάζει να σκέφτομαι κυρίως τα πρόσωπα και τον ψυχισμό τους και να μεγαλώνουν σιγά σιγά ή γρήγορα γρήγορα.
Πώς ψυχογραφείτε τους χαρακτήρες των βιβλίων σας;
Από τις εμπειρίες μου κυρίως θα έλεγα. Από τις πιο κρυμμένες αλλά ζωντανές στον βυθό του δικού μου εαυτού. Πάντα από τον εαυτό μας, και με μέτρο όσα ένιωσε, κατανοούμε και τους άλλους. Ακόμα και σπουδάζοντας ψυχολογία, στα δικά σου βιώματα ανατρέχεις για να καταλάβεις τις θεωρίες της επιστήμης.
Τα τελευταία χρόνια φαίνεται ένα άνοιγμα προς έργα γύρω από την Ψυχολογία, όπως τα «Ο παλιάτσος και η Άνιμα» και «Το φάντασμα της αξόδευτης αγάπης». Πώς ξεκίνησε αυτή η επιλογή σας γύρω από την Ψυχολογία, πιστεύετε ότι αποτελεί μία επιστήμη που στην Ελλάδα δεν έχει τόσο μεγάλη απήχηση;
Κάποια στιγμή, αρκετά χρόνια πριν, και εγκαταλείποντας τη συμβολαιογραφία, άρχισα να σπουδάζω ψυχολογία σε αγγλικό πανεπιστήμιο. Ήταν κάτι που πάντα με έτρωγε να κάνω. Η ψυχολογία σαν επιστήμη είναι, ας πούμε, μια επιβεβαίωση των όσων καταλαβαίνουμε, υποψιαζόμαστε έστω, για τον άνθρωπο κι από μόνοι μας. Ένα σύστημα ήδη λίγο-πολύ γνωστών. Με βοήθησε πάρα πολύ, και προσωπικά και για να βοηθήσω κάποιους άλλους. Νομίζω πως και στην Ελλάδα τώρα πια, ο πόνος και οι ψυχικές ταλαιπωρίες ωθούν τον κόσμο να καταφεύγει στην ψυχολογία όλο και περισσότερο. Υπάρχει μεγάλη διαφορά σήμερα από δέκα χρόνια πριν.
Έχοντας μία πολύχρονη εμπειρία και μία μεγάλη συλλογή από μυθιστορήματα, διηγήματα , παιδικά βιβλία, μελετήματα ακόμα και θεατρικά βιβλία, υπάρχει κάτι που θέλετε να τολμήσετε και δεν το έχετε κάνει ακόμα;
Όχι, ήδη έχω κάνει περίπατο σε όσα είδη είπατε. Σημασία για μένα έχει να δουλέψω καλύτερα και το μυθιστόρημα και τα πιο δοκιμιακά κείμενα γύρω από την εσωτερική μας ζωή. Ίσως, αν ποτέ μου έβρισκα καιρό, να λαχταρούσα να κάνω κάποιες μεταφράσεις με τον τρόπο που νομίζω ότι αξίζει σε κάποια βιβλία αγαπημένων ξένων. Να δούμε…
Σε μία δύσκολη εποχή για την χώρα μας , τι ευελπιστείτε για την πατρίδα μας;
Είναι μεγάλη ευκαιρία για την πνευματική ζωή μια κρίση στην υλική ζωή. Αλίμονο αν δεν μας συνέβαιναν τέτοιες κρίσεις, ο άνθρωπος θα εξελισσόταν σε τερατάκι αναισθησίας και εγωισμού. Πονάει, “αδικεί”, τρομάζει η κρίση, το ξέρω, αλλά η ζωή δεν είναι εντέλει λόυνα παρκ για μικρά παιδάκια.
Πώς νιώθετε να χρησιμοποιούνται πολλά αποφθέγματά σας από μία μεγάλη μερίδα ανθρώπων, είναι κάτι που σας χαροποιεί ιδιαίτερα ή σε ορισμένες περιπτώσεις νιώθετε ότι δεν δίνετε η σωστή βαρύτητα και σημασία που αρμόζει;
Από την ώρα που γράφω και κυκλοφορώ κάτι, ανήκει και στους άλλους που τα διαβάζουν. Ναι, με χαροποιεί γιατί δείχνει πως συμφωνούμε σε κάποιες σκέψεις μας οι αναγνώστες κι εγώ.
Έχετε ξεχωρίσει κάποιο βιβλίο σας;
Ξεχωρίζει πάντα στην καρδιά μου η Ντούλια και ο Ερωτευμένος Πολωνός. Όλα τα αγαπώ, δεν θα μπορούσα να τα γράψω αλλιώς, αλλά αυτά τα δυο, για λόγους που ξέρω ή που δεν ξέρω με συγκινούν πιο πολύ.
Τι θα προτείνατε στους αναγνώστες μας;
Πάντα θα προτείνω να διαβάζουν τους μεγάλους κλασικούς. Τους Ρώσους, τους Γάλλους! Ανεπανάληπτα έργα, άφταστα! Πουθενα αλλού η μαγεία της γραφής δεν είναι τόση. Η μαγεία της βαθειάς ανάγνωσης! Ο Ντορστογιέφσκι, ο Τολστόι, ο Μπαλζάκ, ο Σταντάλ. Ο δικός μας Μυριβήλης, ο δικός μας Καραγάτσης! Ενας Γαλαξίας υπέροχος, είναι κρίμα να μην τον χαρούμε.
Περισσότερες πληροφορίες για τις εκδόσεις Ψυχογιός και περισσότερα βιβλία μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.psichogios.gr/site/
Της Αλεξίας Βλάρα, 31/5/2016