Απρίλης 1961. Τη μέρα που ο πρώτος Ρώσος κοσμοναύτης ταξιδεύει στο Διάστημα, σε μια μικρή ελληνική πόλη ένας άντρας μπαίνει για λίγο στη θέση του Θεού, ορίζοντας τη μοίρα τριών νεαρών πλασμάτων.
Την Κλέα θα υποδεχθεί ένα αρχοντόσπιτο, όπου ο στρατηγός παππούς της αναπολεί παρελθοντικές δόξες, ενώ ο πατέρας της έχει εγκαταλείψει τον μεγάλο του έρωτα για να κατακτήσει πλούτη και κάστες εξουσίας· τη Μελισσάνθη ένα μεσοαστικό σπιτικό πάνω από μια ταβέρνα, στο οποίο η μάνα της, η ωραία Μυρσίνη, ενοχοποιείται για νεανικά σφάλματα από τον σύζυγό της· τη Λόλα, τέλος, θα καλοδεχτεί ένα φτωχόσπιτο, μες στο οποίο στοιβάζονται μεταξύ άλλων μια ιδιόρρυθμη γιαγιά κι ένας ρομαντικός πραματευτής, που αγωνίζεται να συμπορευθεί με τα δεδομένα των καιρών, καθώς η χώρα αλλάζει.
Παρά τις ταξικές διαφορές τους, οι τρεις κοπέλες μεγαλώνοντας θα δεθούν με δεσμά αδελφικής φιλίας, ανακαλύπτοντας όλες στο φτωχόσπιτο του συνοικισμού την οικογενειακή θαλπωρή που απουσιάζει από τα άλλα δύο. Ώσπου, στο κατώφλι της ενήλικης ζωής τους πια, μυστικά και ψέματα κι αμαρτωλά πάθη του παρελθόντος θ’ αρχίσουν ν’ αποκαλύπτονται, βαφτίζοντας μια δυνατή αγάπη ανόσια και ξεκινώντας τον χορό των αποχωρισμών.
Αποκομμένες πλέον μεταξύ τους αλλά κι απ’ τη γενέθλια πόλη, ρίχνονται στη χοάνη της πρωτεύουσας και στο κυνήγι χιμαιρικών ονείρων. Μα, καθώς ο καιρός κυλά κι οι ψευδαισθήσεις της νιότης χάνονται, θα διαπιστώσουν πως ελάχιστα μοιάζουν τελικά με ό,τι είχαν ονειρευτεί στα χρόνια της αθωότητάς τους…
Η ΣΟΦΗ ΘΕΟΔΩΡΙΔΟΥ κατάγεται από την Αλμωπία, μια μικρή επαρχία του Νομού Πέλλας. Σπούδασε νηπιαγωγός στη Θεσσαλονίκη κι εγκαταστάθηκε κατόπιν στην περιοχή καταγωγής της, όπου διαμένει μέχρι σήμερα με την οικογένειά της. Λατρεύει τη ζωγραφική και τη λογοτεχνία, και πιστεύει πως η αγάπη της για την τελευταία την οδήγησε τελικά στη συγγραφή. Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν επίσης τα μυθιστορήματά της Η ΝΥΦΗ ΦΟΡΟΥΣΕ ΜΑΥΡΑ, ΠΕΣ ΜΟΥ ΑΝ ΜΕ ΘΥΜΑΣΑΙ, Τ’ ΑΧΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΞΥΠΟΛΥΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ, Η ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΗΣ ΟΜΟΡΦΙΑΣ, ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΑΠ’ ΤΗ ΣΑΜΨΟΥΝΤΑ και ΣΤΕΦΑΝΙ ΑΠΟ ΑΣΠΑΛΑΘΟ.
Νέο βιβλίο, «Τα χρόνια της χαμένης αθωότητας», τι πραγματεύεται το βιβλίο σας;
Όπως στα περισσότερα έργα μου, στο νέο μου μυθιστόρημα επιχειρώ να αγγίξω και πάλι αρκετά θέματα. Η δύναμη της φιλίας και η αξία που μπορεί να έχει διαχρονικά στη ζωή μας, η δύναμη της αγάπης όχι μονάχα της ερωτικής αλλά κι εκείνης των γονιών προς τα τέκνα τους -και το αντίστροφο- και κατά πόσο αυτή βασίζεται μόνο στον δεσμό του κοινού αίματος, πότε ακριβώς χάνεται η αθωότητά μας αλλά κι αν έχει χαθεί η αθωότητα που είχαμε ως λαός ή ενυπάρχει ακόμη μέσα μας. Το νέο μου έργο είναι επίσης μια ματιά στις πέντε περίπου προηγούμενες δεκαετίες, οι οποίες και μας οδήγησαν ως εδώ, πάντα μέσα από τη ζωή των ηρώων μου .
Έχετε ξεχωρίσει κάποιο από τα βιβλία σας;
Κανένα, τουλάχιστον προς το παρόν. Νιώθω σαν μάνα που της ζητούν να ξεχωρίσει τα παιδιά της, όποτε μου απευθύνουν αυτή την ερώτηση. Κι είναι δύσκολο μια μάνα να προχωρήσει σε παρόμοιους διαχωρισμούς.
Στο νέο σας βιβλίο βλέπουμε έκδηλα στοιχεία δράσης , αγωνίας και συναισθηματικής φόρτωσης. Πόσο δύσκολο είναι να κρατηθούν αναλλοίωτες οι φιλίες μέσα στο πέρασμα του χρόνου;
Εξαρτάται από τα δεσμά τα οποία τις δένουν και κατά πόσο αυτά τα δεσμά είναι βασισμένα όχι μόνο στην αγάπη αλλά και στην ειλικρίνεια. Τότε έχω την αίσθηση ότι δεν είναι διόλου δύσκολο να διατηρηθούν.
Όλα εκτυλίσσονται σε μια εποχή που αλλάζει, όπως βλέπουμε και την δικιά μας εποχή να αλλάζει. Πόσο διαχρονικό είναι το βιβλίο σας;
Έχω τη γνώμη ότι ο δημιουργός, όταν καταφέρνει με την καλλιτεχνική του ευαισθησία να εκφράσει την εποχή του ή την οποιαδήποτε εποχή στην οποία επιλέγει να αναφερθεί, τότε δημιουργεί έργο διαχρονικό. Αυτό, βέβαια, κρίνεται πάντα από τον χρόνο και το κοινό.
Τι μηνύματα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες σας;
Τα μηνύματά μου δεν έρχονται ποτέ από πρόθεση. Αναδύονται αυτόματα την ώρα της συγγραφής κι έχουν να κάνουν φυσικά με τη δική μου ιδιοσυγκρασία και ψυχοσύνθεση. Μου αρέσει να βλέπω τους αναγνώστες μου να τα ανακαλύπτουν κι έχω τότε την αίσθηση ότι τα ανακαλύπτω κι εγώ μέσα από τα δικά τους μάτια. Πάντως, ένα κυρίαρχο μήνυμά μου σε τούτο το βιβλίο είναι ότι η αγάπη δε χρειάζεται απαραίτητα αιμάτινους δεσμούς για να στεριώσει.
Θα κάνατε αστυνομικό μυθιστόρημα;
Μολονότι ως αναγνώστρια απολαμβάνω κι εγώ κατά καιρούς ένα ενδιαφέρον και καλοστημένο αστυνομικό μυθιστόρημα, προς το παρόν δε με ελκύει η ιδέα ως συγγραφέα. Θα δείξει το μέλλον…
Ποια είναι τα μελλοντικά σας σχέδια; Υπάρχουν κάποιες ιδέες για το επόμενο βιβλίο σας;
Δουλεύω ήδη πάνω στο επόμενο έργο μου. Είναι μυθιστόρημα και πάλι, βασισμένο ωστόσο σε μια αληθινή ιστορία. Εξελίσσεται στις αρχές του εικοστού αιώνα στην Καππαδοκία αλλά μεταφέρεται αργότερα και στην Ελλάδα.
Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας.
Θέλοντας να κλείσω με κάτι αισιόδοξο, θα έλεγα ότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είμαστε δυνατός λαός κι ότι το έχουμε αποδείξει διαχρονικά αυτό, περνώντας περιόδους πολύ δυσκολότερες από τη σημερινή. Ας είμαστε λοιπόν αισιόδοξοι. Όλα τα δύσκολα θα μείνουν σύντομα πίσω μας, αρκεί να ανακαλύψουμε και πάλι ως λαός τις αξίες που έχουμε χάσει.
Περισσότερες πληροφορίες για τις εκδόσεις Ψυχογιός και περισσότερα βιβλία μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.psichogios.gr/site/
Της Αλεξίας Βλάρα,9/5/2016