Το έργο «Απέναντι» της Αρτέμιδος Λαμπίρη αποτελεί μια συναρπαστική και πολυεπίπεδη χορογραφική προσέγγιση που διερευνά τη σχέση ανθρώπου και φύσης, αλλά και την ανθρώπινη ύπαρξη μέσα σε έναν κόσμο που αλλάζει ραγδαία. Η Λαμπίρη, γνωστή για την πρωτοποριακή της δουλειά στον χορό, με παραγωγές, όπως “10 θέλει καθημερινό πότισμα η ελευθερία μάτια μου” (2022), “SHER” (2019), “ANYONE” (2018), “On Hope” (2016), ”Me On Top” (2015), ”META” (2014), “FREMD” (2014), “Ανάμεσα” (2012-2013), “(YX)^2” (2012), “Fallinginlove” (2011), επιλέγει να εστιάσει σε θέματα που αγγίζουν την οικολογική κρίση, την τεχνολογική μονοτονία αν και διαφημίζεται ως εξέλιξη και την ανθρώπινη προσαρμοστικότητα και εν τέλει τον άνθρωπο ως σώμα (ύλη), μυαλό (σκέψη) και ψυχή (συναίσθημα). Το έργο δεν είναι απλώς μια χορογραφική παράσταση, αλλά μια εμπειρία που προκαλεί τον θεατή να αναλογιστεί τη θέση του στο σύμπαν.
Χορογραφία και Κίνηση
Η χορογραφία στο «Απέναντι» χαρακτηρίζεται από μια δυναμική που συνδυάζει ρευστές κινήσεις με απότομες, σπασμένες ρυθμικές αλλαγές. Αυτή η αντιπαράθεση μεταξύ ομορφιάς και τραχύτητας, μεταξύ αρμονικής συμμετρίας και φαινομενικής αταξίας, αντανακλά την ένταση ανάμεσα στον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Οι χορεύτριες, Μαρία Βούρου και Σάνια Στριμπάκου, μεταφέρουν μια αίσθηση αμφιβολίας και αναζήτησης, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούν εικόνες που θυμίζουν φυσικά στοιχεία, όπως κύματα, ανέμους ή ακόμα και τεχνητές δομές. Η χρήση του σώματος ως εργαλείο έκφρασης είναι εξαιρετικά δημιουργική, με κινήσεις που φαίνονται ταυτόχρονα οργανικές και μηχανικές. Κεντρικά Θέματα Το «Απέναντι» δεν περιορίζεται σε μια απλή χωρική αφήγηση των ανθρώπινων ζητημάτων, αλλά αποτελεί μια πολυσχιδή εξερεύνηση της ανθρώπινης ύπαρξης και της πεμπτουσίας αυτής. Η Λαμπίρη θέτει ερωτήματα σχετικά με την ανθρώπινη προσαρμοστικότητα, την οικολογική ευθύνη και τον ρόλο της τεχνολογίας στη ζωή μας. Το έργο δεν προσφέρει απαντήσεις, και ειδικά εύκολες, αλλά προκαλεί τον θεατή να αναλογιστεί τις επιπτώσεις των πράξεών του και τη σχέση του με τον κόσμο γύρω του.
Σκηνικό και Εικαστικά
Στοιχεία Το σκηνικό και οι απλές αλλά μεστές εικαστικές εγκαταστάσεις στο «Απέναντι» παίζουν κεντρικό ρόλο στη δημιουργία της ατμόσφαιρας. Μια εξέδρα ενόργανης γυμναστικής και μια λάμπα παλαιού τύπου, όλο το σκηνικό, αλλά αρκεί για να αναδείξει το νόημα της χορογραφίας. Η Μαριέττα Παυλάκη, που επιμελείται τους φωτισμούς, χρησιμοποιώντας προβολές και αντιθετικούς φωτισμούς, μεταμορφώνει συνεχώς τα χορευτικά βήματα, δημιουργώντας έναν κόσμο που είναι ταυτόχρονα οικείος και ξένος. Η αλληλεπίδραση μεταξύ των χορευτών και του σκηνικού υπογραμμίζει τη σχέση ανθρώπου και περιβάλλοντος, ενώ η χρήση τεχνολογίας προσδίδει μια σύγχρονη διάσταση στην παράσταση.
Μουσική και Ηχητικό Περιβάλλον
Η μουσική σύνθεση και το ηχητικό περιβάλλον του Χρήστου Καλκάνη συμπληρώνουν την ατμόσφαιρα του έργου με υπερβατικότητακαι πλουραλισμό. Οι ήχοι κυμαίνονται από φυσικούς, όπως το νερό και ο άνεμος, μέχρι βιομηχανικούς και ηλεκτρονικούς, δημιουργώντας μια συνεχή αντιπαράθεση ανάμεσα στη φύση και την τεχνολογία. Αισθάνεσαι ότι οι ενίοτε απόκοσμοι και συμπαντικοί αυτοί ήχοι, σαν διαστημικές χορδές σε πλήρη εξέλιξη, δεν είναι τίποτα άλλο από την ανθρώπινη καρδιά όταν πάλλεται πέρα και πάνω από τις δυνάμεις της. Αυτή η δυαδικότητα ενισχύει τα κεντρικά θέματα του έργου και προσφέρει μια πολυαισθησιακή εμπειρία.
Συμπέρασμα
Το «Απέναντι» είναι ένα έργο που ξεφεύγει από τις παραδοσιακές χορογραφικές δομές και προσφέρει μια συναρπαστική, πολυεπίπεδη εμπειρία. Η Άρτεμις Λαμπίρη επιτυγχάνει να συνδυάσει την ομορφιά της κίνησης με βαθιές φιλοσοφικές προβληματισμούς, δημιουργώντας μια παράσταση που παραμένει στην καρδιά και το μυαλό του θεατή. Είναι ένα έργο που αξίζει να δει κανείς, όχι μόνο για την τεχνική του αριστεία, αλλά και για τα μηνύματα που μεταφέρει.
Της Αναστασίας Κούκη, 13/3/2025