Η παράσταση «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, από τη θεατρική ομάδα «Πτωχαλαζόνες» και σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου, αποτελεί μια γερή δόση καυστικής πολιτικής σάτιρας που διαχειρίζεται ευέλικτα το βαρύ θέμα του πολέμου και την κάθε μορφής καπηλεία της πατρίδας, των αξιών, των αρχών, κάθε ιερού και όσιου.
Στο Θέατρο Olvio, οι θεατές έχουν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν μια πνευματώδη κωμωδία που συνδυάζει σπαρταριστές ερμηνείες, οξυδερκή διαχείριση του κειμένου και σκηνοθετική μαεστρία.
Το έργο δεν είναι απλώς μια κωμωδία για τον πόλεμο, αλλά ένα ζωντανό εγχειρίδιο πολιτικής επιστήμης, οικονομίας και φιλοσοφίας.
Όντας ένα από τα πιο πρώιμα έργα του Καμπανέλλη, «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» γράφτηκε στην πρώτη του μορφή το 1952 χωρίς να ευτυχήσει παράστασης.
Απασχόλησε ξανά τον συγγραφέα – σάμπως το θέμα του πολέμου κοπάζει ποτέ; – το 1979 οπότε και πραγματοποιήθηκε το πρώτο του ανέβασμα από το Θέατρο Τέχνης.
Και θαρρώ, ακόμα και σήμερα, αν εκείνος ζούσε, θα τραβούσε την προσοχή του Καμπανέλη ώστε να απεικονίσει έναν πολιτισμό δομημένο πάνω στην στρατιωτική βία και τα οικονομικά συμφέροντα.
Μια πραγματικότητα που παραμένει προκλητικά επίκαιρη 72 χρόνια μετά. Το έργο τοποθετεί στο προσκήνιο τις διαχρονικές ανθρώπινες ανησυχίες και τη σημασία του να αναγνωρίζουμε το «εμπόριο» που περιβάλλει τον πόλεμο, από τις παγκόσμιες συγκρούσεις μέχρι τον υπερτουρισμό και τις πολιτικές ανατροπές.
Ο Κώστας Παπακωνσταντίνου, ως ευφυής παρατηρητής των κοινωνικοπολιτικών εξελίξεων, αναλαμβάνει την πρόκληση να αναδείξει το κείμενο του Καμπανέλλη με μια ανανεωμένη και επίκαιρη οπτική, χωρίς να καταφύγει σε υπερβολές ή μεγαλοσχημίες.
Η σκηνοθεσία του διαθέτει φυσικότητα, ενάργεια και ρυθμό, με τη διαρκή εναλλαγή κωμικών καταστάσεων κι ανατροπών που κρατά το κοινό σε εγρήγορση.
Το ευτράπελο, γεμάτο σαρκασμό και μαύρο χιούμορ, μας οδηγεί σε στιγμές έντονου προβληματισμού, επισημαίνοντας την γελοία διάσταση του μιλιταρισμού και τις πολιτικές και οικονομικές αυταπάτες της εποχής.
Οι ερμηνείες στην παράσταση είναι εξαιρετικές, με τους ηθοποιούς να αναδεικνύουν αριστοτεχνικά την πολυπλοκότητα των χαρακτήρων τους.
Καταφέρνουν να ερμηνεύσουν με χημεία κι ενότητα πάνω από 20 ρόλους στην παράσταση, όντας ένας θίασος μόλις 8 ατόμων.
Ο Ελισσαίος Βλάχος διαγράφει με απίστευτη υποκριτική δεινότητα τις εναλλαγές του χαρακτήρα του από Φιλόξενο -όνομα και πράμα- ξενοδόχο σε αφιλόξενο πολεμοχαρή στρατιωτικό.
Μια απολαυστική ερμηνεία.
Ο Δημοσθένης Ξυλαρδιστός αναδεικνύει όλες τις κωμικές αποχρώσεις τονίζοντας από τη μια τη στρατιωτική ιδιοφυία του κι από την άλλη, την τάση του προς τις ηδονές, τη ροπή του προς την κολακεία και τη διεφθαρμένη φύση του.
Η Χαρά Δημητριάδη και η Δήμητρα Μητροπούλου σε ένα καλοκουρδισμένο δίδυμο ξεχώρισαν με την κινησιολογική και υποκριτική τους άνεση.
Το ίδιο κι ο Μέντης του Γιώργου Σύρμα, απολαυστικός με έναν συνδυασμό λογικής και σοφίας. Δημήτρης Τσιγκριμάνης, Αγγελική Μαρίνου και Μαριάννα Ντίρου ερμήνευσαν με ιδιαίτερη φρεσκάδα και αυθορμητισμό, εμπλουτίζοντας το κάδρο των χαρακτήρων.
Στο άρτιο αποτέλεσμα συνέβαλε η δυναμική συνέργεια μουσικής και κινησιολογίας που επιμελήθηκαν ο Βασίλης Κουτσιλιέρης και ο Ηλίας Χατζηγεωργίου αντίστοιχα, η έξυπνη χρήση των σκηνικών με τα εναλλασσόμενα τοπία που σχεδίασε η Βίκυ Πάντζιου και φώτισε καθοριστικά ο Γιώργος Αγιαννίτης, καθώς και τα κοστούμια που έφτιαξε η Ματίνα Μέγκλα πρόσφεραν μια γοητευτική πολυχρωμία αναγκαία για την ατμόσφαιρα του έργου.
Οι Πτωχαλαζόνες κατάφεραν μέσα από την αιχμηρή κωμωδία του Ιάκωβου Καμπανέλη και, για άλλη μια φορά μέσα στα 9 έργα που έχουν ανεβάσει έως σήμερα, να μας προσφέρουν μια αληθινά προσεγμένη θεατρική εμπειρία που αξίζει να δείτε.
Της Δώρας Μπαρουτάκη, 26/11/2024
Πληροφορίες για την παράσταση εδώ
