Αν και έχει περάσει μισός και πλέον αιώνας από τότε που μια δωδεκάχρονη υπηρέτρια, η Σπυριδούλα, έτυχε αδιανόητης κακοποίησης από μια νεόπλουτη οικογένεια του Πειραιά, η ιστορία της δεν ξεθώριασε στον χρόνο αλλά έμεινε στη συλλογική μνήμη από γενιά σε γενιά. Η Νεφέλη Μαϊστράλη πήρε στα χέρια της τη δραματική της ιστορία και έπλασε ένα πρωτότυπο νεοελληνικό έργο στα χνάρια και τα πρότυπα του αρχαίου δράματος ενεργοποιώντας εντός μας συλλογικά αρχέτυπα.
Η Σπυριδούλα, που βρήκε τη δύναμη να υψώσει τη φωνή της και να πάρει τέλος ο εφιάλτης της, γίνεται η φωνή χιλιάδων νεαρών κοριτσιών του σήμερα και του χθες που βρέθηκαν από την ανάγκη και τις συνθήκες σε δυσχερή περιβάλλοντα. Κορίτσια που δεν τους επιτρέπεται να «μιλάνε», γιατί όλοι μας κλείνουμε τα μάτια και τα προσπερνάμε, ενώθηκαν σε αυτό το έργο κάτω από την έννοια της «αυτοδιάθεσης».
Η μεγάλη αξία του έργου είναι ότι η συγγραφέας ανήγαγε τη Σπυριδούλα σε σύμβολο ανατροπής και δεν είχαμε άλλη μία αφήγηση για άλλο ένα θύμα που θα συμπονέσουμε αλλά θα περάσει στη λησμονιά. Το μέρος της «παράβασης» αποτελεί κομμάτι εξαιρετικής σύλληψης όπου εκεί γκρεμίζεται ολοσχερώς ο «τέταρτος τοίχος» και ο ηθοποιός κοιτώντας κατάματα και τον τελευταίο θεατή είναι σαν να του λέει «Κοίτα γύρω σου! Μην υποκρίνεσαι ότι δε συμβαίνει και σήμερα!».
Οι σκηνοθετικές επιλογές των Χάρη Κρεμμύδα και Θανάση Ζερίτη χαρακτηρίζονται από σοφία και απλότητα χωρίς κανένα μέσο επιτήδευσης ή διδακτισμού. Όλοι οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως, Ελένη Βλάχου, Σταύρος Γιαννουλάδης, Τάσος Δημητρόπουλος, Αργυρώ Θεοδωράκη, Κατερίνα Λάττα, Αριστέα Σταφυλαράκη, Ελένη Τσιμπρικίδου, αξίζουν συγχαρητήρια για τις ερμηνείες τους. Τόσο η έκφραση του προσώπου, η κίνηση του σώματος και η εκφορά του λόγου ήταν άρτια συνυφασμένη με τον λόγο του κειμένου. Και μέρος αυτού του αρμονικού αποτελέσματος επί σκηνής οφείλεται και στην υπέροχη δουλειά του Πάνου Τοψίδη που επιμελήθηκε την κινησιολογία της παράστασης.
Το σκηνικό αλλά και τα κοστούμια της Γεωργίας Μπούρδα εναρμονίζονταν πλήρως με τη συνολική σκηνοθετική προσέγγιση της λιτότητας αλλά συγχρόνως να αγγίζουν την τελειότητα. Οι ελληνικοί και πανκ ήχοι των Θραξ Πανκς έδιναν τον ρυθμό εκείνο για να ξετυλίξει ο χορός το κουβάρι της κεντρικής ιστορίας αλλά και το θάρρος να αποκοπούν μεμονωμένα από το σύνολο και να πουν τις προσωπικές τους κρυμμένες αλήθειες. Το πιο σπουδαίο σε αυτή την παράσταση είναι ότι φαίνεται η ενότητα και η σύμπνοια της θεατρικής ομάδας 4Frontal επί σκηνής και αυτό το εισπράττει το κοινό.
Περισσότερες πληροφορίες για την παράσταση στο άρθρο https://all4fun.gr/psyxagogia/theatre/parastaseis/82548-spiridules-nefeli-maistrali-thanasis-zeritis-haris-kremidas-tzeni-karezi.
Της Έλενας Γαζγαλή 4/11/24
Μπράβο Νεφέλη μας! Περήφανοι για σενα!!!!