Είδαμε την παράσταση «Προσωπ(εί)ο» του Γιάννη Παπάζογλου, σε σκηνοθεσία Χρυσοβαλάντη Κωστόπουλου, στον Τεχνοχώρο Εργοτάξιον

Την εποχή της τεχνητής νοημοσύνης (AI) και του πρώτου μικροτσίπ που εμφυτεύτηκε σε ανθρώπινο εγκέφαλο, ο συγγραφέας Γιάννης Παπάζογλου επανέρχεται στα θεατρικά δρώμενα με το Προσωπ(εί)ο, ένα δυστοπικό σενάριο που ίσως να μην απέχει πολύ από το σήμερα. 

Ο θεατής μαθαίνει από την αρχή την υπόθεση από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές. Πρόκειται για έναν υπάλληλο πολυεθνικής που δραστηριοποιείται στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης. Γνωρίζουμε τον Θωμά με τη νέα του ιδιότητα-εκείνη του εργοδότη του, τη μορφή του οποίου έχει αποκτήσει.

 

 

 

Δίπλα του βρίσκεται η Άννα, πλαστικός χειρουργός που έχει αναλάβει τη μεταμόρφωσή του, φυσική και ψυχική, ακολουθώντας τις εντολές του εργοστασιάρχη για μια συμφωνία με την οποία συναίνεσαν και οι τρεις.

 

Ο Παναγιώτης Μαρίνος καλείται να παίξει δύο χαρακτήρες… σε έναν, καθώς ο ένας (υπάλληλος) σταδιακά αφομοιώνεται στον πρώτο (εργοστασιάρχη). Οι διάλογοι είναι ζωντανοί, ενώ ο μονόλογος του ανθρώπου που υφίσταται τη μεταμόρφωση αποκαλύπτει τον ψυχισμό εκείνου που παραπαίει ανάμεσα στις αδίστακτες αποφάσεις του και στη μετάνοια. Πόνος, φιλοδοξία, πλεονεξία, φόβος, σκληρότητα είναι τα συναισθήματα που γεννιούνται στους δύο πρωταγωνιστές. Τελικά πού θα τους οδηγήσει η φιλοδοξία τους; Πόσο έλεγχο θα έχει ο Θωμάς στο νέο εαυτό του και η Άννα (Αγάπη Παπαθανασιάδου) σε αυτό που δημιούργησε; 

 

Η σκηνογραφία υπηρετεί την υπόθεση με τις μάσκες-σύμβολα που κυριαρχούν και δημιουργούν νοηματοδοτήσεις για τις ηθικές αξίες, την ταυτότητα του ανθρώπου, το χρήμα, την επαγγελματική αναρρίχηση, τη βιοηθική, τον έλεγχο που τελικά έχουμε (ή μήπως όχι;) στην τεχνολογία, τα όρια που θέτουμε. Η νέα μάσκα του ανθρώπου, το προσωπείο του, δεν αποτελεί μόνο την καινούρια του ιδιότητα και η αλλαγή που παρακολουθούμε δεν είναι μόνο επιφανειακή. Καθώς η ιστορία εξελίσσεται, ο χαρακτήρας αποκτά διττή ταυτότητα.

 

 

Το έργο δανείζεται στοιχεία και από το σινεμά, με short movies που στηρίζουν τη δραματουργία και την υποβλητική ατμόσφαιρα και δίνουν άφθονη τροφή για σκέψη.

 

Με σκηνοθετικά τεχνάσματα του Χρυσοβαλάντη Κωστόπουλου, καλούμαστε να αναρωτηθούμε και να προβληματιστούμε για τα δικά μας μικρά ηθικά διλήμματα.

 

Το έργο Προσωπ(εί)ο του βραβευμένου συγγραφέα Γιάννη Παπάζογλου (Δύο Κρατικά Βραβεία Θεατρικού Έργου, το 1989 και το 2004) ανέβηκε πρώτη φορά το 2018 στο ιστορικό θέατρο της Νάπολης Nuovo Teatro Sanita στο πλαίσιο του Circle Festival με θεματικό άξονα του φεστιβάλ την ευρωπαϊκή οικονομική κρίση. Η παράσταση και το κείμενο απέσπασαν ιδιαίτερα κολακευτικές κριτικές.