Ποιο είναι το μεγαλύτερο άραγε ψέμα που γεννά την αλαζονεία ενός σάτυρου σε μια κοινωνία που δημιουργεί πρότυπα ηθικής; Kαι όταν το εκάστοτε ανθρώπινο δημιούργημα ξεπερνά τον δημιουργό του, ξεσηκώνοντας την ύβρη του τιμωρού Θεού ποιο είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει;
Ποιός έφτιαξε τους κανόνες του παιχνιδιού που ορίζουν το ανήθικο από το ηθικό στοιχείο; Η υποκρισία είναι μόδα ή η αλήθεια είναι το μεγαλύτερο ψέμα που πίστεψε ο άνθρωπος;
Όλα αυτά σου γεννιούνται σαν φυσικές απορίες όταν έχεις δει την παράσταση του Μολιέρου Δον Ζουάν “Η πέτρινη ευωχία” σε σκηνοθεσία του Χρήστου Σουγάρη στo Faust , μια παράσταση μουσικοθεατρική που σπάει τα σταθερά πρότυπα του κλασικού έργου και δίνοντας μια ποιο σύγχρονη οπτική στην αντισυμβατικότητα του ήρωα Δον Ζουάν.
Διατηρώντας το μύθο του γυναικοκατακτητή το έργο μιλάει για τη ταραχώδη ζωή ενός αστού που η γοητεία του και το πάθος του για τον έρωτα έγκειται στην απόλαυση της κατάκτησης και μόνο.
Τα αισθήματα αποτελούν νερό που σβήνει την φωτιά του πόθου για το απαγορευμένο, η σάρκα είναι το αντίδωρο στην δίψα που έρωτα που δεν σταματά ποτέ .
Ο κεντρικός ήρωας λοιπόν φαίνεται να επαναστατεί στους φραγμούς και τα πρέπει της εποχής του ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων με της ενέργειες του, προκαλώντας την ηθική κατακραυγή των ηθικών θρησκευτικών νόμων και όχι μόνο.
Φτάνοντας στο τέλος μας αποκαλύπτει οτι είναι στην μόδα η υποκρισία, πια άλλαξαν οι ρόλοι, η υποκρισία έγινε η μόνη αλήθεια που κρύβει την σκοτεινή της πλευρά και η ηθική αποτελεί συντηρητική απαρχαιωμένη οπτική.
Ο Δον Ζουάν χάθηκε στην αντανάκλαση του υπέρμετρου “εγώ” που συντηρούσε την ύπαρξη του, δεν υπάρχει μεγαλύτερος δαίμονας από τον εαυτό μας.
Αν δεν ξέραμε ότι είναι η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Χρήστου Σουγάρη που υποδύεται άψογα και τον Δον Ζουαν στην παράσταση δε νομίζω να μπορούσαμε να το φανταστούμε.
Όχι μόνο λόγω της αρτιότητας και του ρυθμού που είχε η παράσταση αλλά μιας άριστης σκηνοθεσίας με μια φρέσκια ανατρεπτική ματιά σεβόμενη όμως το ιστορικό πλαίσιο του ήρωα. Καθώς και η επιλογή των ηθοποιών που συμμετείχαν στο έργο ήταν εξαιρετική.
Απολαύσαμε επίσης για ακόμη μια φορά μια εξαιρετική ερμηνεία από τον Όμηρο Πουλάκη που υποδύεται στο έργο τον Ζγαναρέλ τον πιστό υπηρέτη του Δον Ζουάν.
Δεν υπάρχει πιο ευχάριστο συναίσθημα για έναν θεατή από μια παράσταση που έχει κάτι νέο να προτείνει και παράλληλα να βάλει το μυαλό του σε λειτουργία…
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους συντελεστές και τις ημέρες της παράστασης ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/11859-q——-q—faust.html
Της Μαρίας Καμάνη, 3/4/2016
