Την περασμένη Τρίτη το βράδυ παρακολούθησα την παράσταση Αγαπητέ κυρ Αλέξανδρε στο θέατρο Ιλίσια. Ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης είναι ο ποιητής των εικόνων, των χρωμάτων, των παραστάσεων μιας άλλης εποχής που μοιάζει τόσο μακρινή από την δική μας..Έζησε σε μια εποχή δύσκολη, τραχιά, σκληρή και με πολλές στερήσεις..Αυτό όμως που περίσσευε στους ανθρώπους εκείνης της εποχής ήταν τα πλούσια συναισθήματα, η γνησιότητα και ο αυθορμητισμός..
Η λαϊκότητα τους, με την καλή εννοείται έννοια, ήταν έκδηλη και διαυγής..Η ζωή εκείνης της εποχής παραπέμπει στα σπάργανα του ανθρώπινου πολιτισμού και η πνευματικότητα της στο λίκνο του ανθρώπινου πνεύματος που είναι η αρχαία ελληνική διανόηση..Οι άνθρωποι τότε χαίρονταν την ζωή και την απολάμβαναν στα πάνω και στα κάτω της, στις χαρές και στις πίκρες, στις αγάπες και στα μίση, στις ξαστεριές και στις σκοτεινιές..Είναι τραγικό και απίστευτο πόσο έχει αλλάξει η ανθρώπινη ζωή τα τελευταία 150-200 χρόνια..
Αντί το κοινωνικό-οικονομικό σύστημα να υπηρετεί τον άνθρωπο έχουμε φτάσει εδώ και χρόνια ο άνθρωπος να το εξυπηρετεί..Έχουμε γίνει ένα γρανάζι μιας καλοκουρδισμένης μηχανής που μοναδικό σκοπό έχει την “άψογη λειτουργία” και την αδιάλειπτη εξυπηρέτηση των αγορών και του χρηματοπιστωτικού συστήματος. Τα ανθρώπινα συναισθήματα και το δικαίωμα στην αξιοπρεπή διαβίωση γίνονται κιμάς μπροστά στην ευέλικτη λειτουργία του πανίσχυρου οικονομικού συστήματος.
Η παράσταση που απολαύσαμε την Τρίτη το βράδυ ήταν μια πολύ χαρακτηριστική προσπάθεια αναβίωσης της εποχής, του κοινωνικού περίγυρου και των ανθρώπινων συμπεριφορών εκείνης της εποχής! Νόμιζες ότι οι τρεις πρωταγωνιστές είχαν ταξιδέψει στο χρόνο, μας έκαναν την τιμή να μας αφηγηθούν τα βιώματά τους και μετά, στο τέλος, κάθισαν λίγο να ξαποστάσουν για να ξαναταξιδέψουν πίσω…Ήταν και οι τρεις μοναδικοί και καθηλωτικοί…Η χρήση της τοπικής γλωσσολαλιάς εκείνης της εποχής ήταν άψογη και μας μύησε για τα καλά στο πνεύμα της εποχής και στην ψυχολογία των ηρώων..
Το λευκό των κουστουμιών προφανώς συμβόλιζε την καθαρότητα και την διαύγεια των συναισθημάτων των ηρώων…Τα παιδιά έκαναν άψογη χρήση όλων των εκφραστικών τους μέσων και απέδωσαν με ακρίβεια, δραματουργική ένταση και πιστότητα όλους τους χαρακτήρες που πέρασαν μπροστά μας κατά την εξέλιξη του έργου…
Ειδικά η χρήση της κίνησης και του σώματος ήταν πολύ πετυχημένη και καίρια…
Ο σκηνοθέτης Δημήτρης Αδάμης με τον βοηθό του Κωνσταντίνο Παππά, έστησε μια δυνατή παράσταση, γεμάτη σφρίγος και ενθουσιασμό, κατάλληλη για εφήβους αλλά και πολύ μεγαλύτερα παιδιά. Η καθηλωτική μουσική του Χρήστου Θηβαίου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην παράσταση καθώς ταίριαζε αφάνταστα με τα δρώμενα επί σκηνής και με τις λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις των ηρώων.
Το σκηνικό του Μανώλη Δεντάκη ήταν πολύ λειτουργικό και εξόχως μινιμαλιστικό κάτι που συνάδει με την σοβαρότητα και σεμνότητα που αποπνέει η παράσταση..Οι φωτισμοί του Γιώργου Ανεστόπουλου ήταν πολύ μελετημένοι και βοηθούσαν καθοριστικά στην καταβύθιση μας στην ψυχολογία των ηρώων..
Η ενορχήστρωση και ο σχεδιασμός των ήχων ήταν πραγματικός μαγικός και σε ταξίδευε νοερά σε φυσικά τοπία, γάργαρα νερά και ανθρώπινες μνήμες..Η επεξεργασία του κειμένου από τον σκηνοθέτη και τους πρωταγωνιστές του ήταν πολύ εύστοχη, συγκροτημένη και στόχευσε με μεγάλη επιτυχία στην συναισθηματική και ψυχολογική μύηση των θεατών σ΄ αυτή την ξεχασμένη εποχή..!
Νομίζω ότι όλοι μπορούμε να δώσουμε ένα μεγάλο μπράβο στον Δ.Αδάμη και στους ηθοποιούς του Έλενα Αρβανίτη, Δόμνα Ζαφειροπούλου και Τάσο Ράπτη..!
Την συνέντευξη του Δημήτρη Αδάμη μπορείτε να βρείτε εδώ: http://www.all4fun.gr/interviews/theater/11840–q-q.html
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τις ημέρες και τους συντελεστές της παράστασης “Αγαπητέ κυρ Αλέξανδρε” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/11638-q–q—–.html
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τις ημέρες και τους συντελεστές της παράστασης “Πινόκιο” ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/fun/theater/11637-qq-.html
Του Θεόδωρου Προπατορίδη, 27/11/2015