Θα σας πω μια ιστορία για έναν πίθηκο που έγινε άνθρωπος. Μια φορά και έναν καιρό υπήρχε κάπου στη ζούγκλα ένας πίθηκος. Ο πίθηκος ζούσε πολύ ευτυχισμένος στη ζούγκλα. Έτρεχε και πηδούσε από δέντρο σε δέντρο, ήταν στην αγέλη με τα αδέρφια του, έτρωγε μπανάνες και έβλεπε ουρανό πριν κλείσει τα μάτια του το βράδυ.
Όλα πήγαιναν όμορφα μέχρι να εμφανιστεί στη ζούγκλα η εταιρία Hagenbeck. Η συγκεκριμένη εταιρία αιχμαλώτιζε τα ζώα και τα έκλεινα σε κλουβιά για να τα επισκέπτονται παιδιά και γονείς τις Κυριακές στο ζωολογικό κήπο ή στο τσίρκο.
Ο πίθηκος ταλαιπωρείται, βασανίζεται, βιάζεται. Κάτι πρέπει να κάνει! Δε μπορεί να ζήσει κάτω από καθεστώς βίας!
Και η ιδέα έρχεται… Θα γίνει άνθρωπος… θα γίνει ένας από μας. Έτσι λοιπόν μας συστήνεται!
Το λένε Red Peter και είναι ηθοποιός. Παίζει σε παραστάσεις, καπνίζει, πίνει αλκοόλ, μένει στα ίδια δωμάτια με μας, συχνάζει στα ίδια μέρη και τα ζωώδη ένστικτα τα εκτονώνει στην ερωμένη του, μια ημιεκπαιδευμένη χιμπατζίνα.
Πώς έφτασε ο πίθηκος όμως να γίνει ένας από μας; Με τη βία!
Με τα συνεχή πρέπει, με τη συνεχή εκπαίδευση, μιμούμενος συμπεριφορά.
Είναι εξαιρετική η απόδοση της σκηνής από τον ηθοποιό Θοδωρή Σκυφτούλη όταν περιγράφει πως ο εκπαιδευτής του ασκούσε τέτοια δύναμη πάνω του για να μιμηθεί την ανθρώπινη συμπεριφορά. ΘΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ! Είτε με τη βία είτε χωρίς θα γίνει!
Ο σκηνικός χώρος, η μουσική και ο σχεδιασμός φώτων εξυπηρετούν και ακολουθούν το κείμενο και τις ανάγκες της σκηνοθεσίας. Με υλικά απλά αλλά συνδυασμένα με τέτοιο τρόπο που να περνάνε στους από κάτω όλα τα νοήματα.
Πως γαλουχηθήκαμε; Με ποιο τρόπο επιλέξαμε τον τρόπο ζωής μας; Ήταν επιλογές μας ή μας τις «φόρεσαν» άλλοι; Χρησιμοποιώντας στοιχεία από το λεγόμενο stand-ap, καταργώντας το φράγμα του μεταξύ ηθοποιού- κοινού ο Θοδωρής Σκυφτούλης μας ρωτά «Τελικά με ποια κοινωνία είμαστε; Τι θέλουμε; Διέξοδο ή Ελευθερία»
Εσείς με ποιο από τα δύο είστε;
* Aναλυτικές πληροφορίες για τους συντελεστές και τις ημέρες της παράστασης ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/9928-q——-q——–.html