Η εταιρεία θεάτρου +ΔΡόΜοΣ (Συν ΔΡόΜοΣ), το Φεβρουάριο του 2015, παρουσιάζει στο Θέατρο Του Νέου Κόσμου το επιστολογραφικό αριστούργημα του Choderlos de Laclos «Επικίνδυνες Σχέσεις» που αποτελεί μαζί με τα έργα του Μαρκήσιου Ντε Σαντ, την κορυφή της ερωτικής φιλοσοφίας των ελευθεροφρόνων του Διαφωτισμού, των Λιμπερτίνων.
Οι λιμπερτίνοι ήταν κατ΄ αρχάς και κατ΄ αρχήν άθεοι, αλλά και αλλεργικοί σε όρους και κανόνες ζωής ρυθμισμένους με αξιολογικά, ιστορικά κεκτημένα, κριτήρια κοινωνικής συμβίωσης.
Υπάρχουν όμως και οι γυναίκες λιμπερτίνοι, όσες εξαιτίας ενός κορεσμού ερωτικής ποικιλίας συνευρέσεων μετατρέπονται σε εμπειρικούς συμβούλους των ανδρών, σε «τεχνοκράτες» της γυναικείας σεξουαλικότητας και ως αποστάτες του φύλου τους που αλλάζοντας στρατόπεδο και εκμεταλλευόμενες τη συσσωρευμένη ερωτική ταπείνωση μετατρέπονται σε σαδιστικούς τυράννους εκδικούμενες την αλλοτρίωσή τους στο πρόσωπο αφελών κορασίδων που σαγηνεύουν καi εκπορνεύουν τιμωρώντας έτσι τη χαμένη δική τους βιασμένη αθωότητα.
Ο κόσμος που περιγράφεται στο μυθιστόρημα του Choderlos de Laclos γραμμένο το 1782, λίγα χρόνια πριν τη Γαλλική Επανάσταση, είναι ένας κόσμος που έχει φτάσει στα όριά του. Μια κοινωνία μέσα στην οποία η ανθρώπινη υπόσταση έχει μετατραπεί σε αναλώσιμο υλικό.
Η άρχουσα τάξη, διαβρωμένη από τη μελαγχολία της αφθονίας επιδίδεται σε ατέρμονες μηχανορραφίες που έχουν ως στόχο να θυσιάσουν ευάλωτα πλάσματα στο βωμό της λαγνείας μετατρέποντάς τα σε άβουλα υποχείρια. Όπλα τους η γοητεία και η σαγήνη τα οποία αποτελούν μορφές συγκεκαλυμμένης βίας.
Η βία αυτή είναι μια βία στραμμένη ενάντια στη γυναίκα. Η γυναίκα ως ερωτικός σύντροφος είναι έννοια απεχθής.
Υπάρχει μόνο ως παθητικό αντικείμενο προσφοράς ηδονής. Επιλέγεται για να αποτελέσει όργανο, δουλικού φρονήματος, ως ζώο που με τα φυσικά του θέλγητρα, τα υγρά του και τις μυρωδιές του ερεθίζει το ορμονικό σύστημα που διεγείρει τον φαλλό.
Εδώ βρίσκεται και ένας από τους βασικούς λόγους ενασχόλησης των συντελεστών με το συγκεκριμένο κείμενο. Η αντιμετώπιση τόσο της γυναίκας, όσο και των ατόμων που ανήκουν σε ‘μη ευνοημένες’ ομάδες ως αντικείμενα διασκέδασης των λίγων και εκλεκτών. Ένα είδος παιχνιδιού που θυμίζει έντονα το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι.
Στις μέρες μας το ‘παιχνίδι’ αυτό δεν ορίζεται, φυσικά, με όρους όπως αυτούς της παρθενίας ή της κοινωνικής διαπόμπευσης αλλά με όρους όπως η πορνεία και το trafficking, βιώνουμε έναν κόσμο που από τη μια έχουμε την απόλαυση κάποιων και τον εγκλεισμό και την καταβαράθρωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας κάποιων άλλων. Αφέντης και δούλος, θύτης και θύμα, ένα δίπολο στηριγμένο στην έννοια της εξουσίας και της κατάχρησης αυτής.
Ένας δεύτερος άξονας της παράστασης σε σχέση με το κείμενο του Λακλό είναι η αντιμετώπιση ενός λογοτεχνικού έργου ως παραστατικό υλικό.
Πιο συγκεκριμένα αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το πώς ένα κείμενο σαν τις Επικίνδυνες Σχέσεις, με τη συγκεκριμένη επιστολογραφική μορφή, μπορεί να επικοινωνήσει από σκηνής με το κοινό χωρίς να προσομοιάζει σε θεατρικό αναλόγιο.
Χρησιμοποιώντας ως οδηγό τη δομή της θεατρικής διασκευής του Κρίστοφερ Χάμπτον, η οποία αποτελεί συμπύκνωση του ογκώδους μυθιστορήματος του Λακλό θα δομηθεί μια νέα εκδοχή η οποία θ’ αποτελέσει σύζευξη των δύο κειμένων.
Στόχος είναι να τεθεί μία σειρά από ερωτήματα στο κοινό για θεμελιώδη ζητήματα γύρω από τη βία, την εξουσία και την κατάχρηση αυτής ως ένα διαχρονικό φαινόμενο. Πως η επανάσταση μπορεί να είναι η μόνη λύτρωση.
Ερωτήματα πολύ επίκαιρα στις μέρες μας αφού βιώνουμε το τέλος μίας εποχής όπως οι ήρωες του έργου. Μίας εποχής που συνδέθηκε με την ευμάρεια, τις καταχρήσεις και τις ακραίες εκδηλώσεις πλούτου.
Συντελεστές
Μετάφραση: Αντώνης Στάικος
Σκηνοθεσία: Φίλιππος Κανακάρης
Εγκατάσταση-Κοστούμια: Μαρία Παπαδοπούλου
Δραματουργός: Κατερίνα Κωνσταντινάκου
Κίνηση: Μαριέλα Νέστορα
Μουσική: Mαριέττα Φαφούτη
Ερμηνεύουν: Μαρία Κίτσου, Χάρης Αττώνης, Σύνθια Μπατσή
Δώμα από 2/2/2015 μέχρι 7/4/2015
Θέατρο του Νέου Κόσμου