Είναι τρελοί αυτοί οι Γαλάτες τελικά. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εξηγήσει κάποιος ότι σε ένα ανυπόταχτο, χωριό του Βόρειου Ροδανού που φέρει το όνομα Cote Rotie, παίζουν με το Syrah θέτοντας τους δικούς τους ιδιαίτερους κανόνες;
Παραδοσιακά λοιπόν στη περιοχή προστίθεται ένα μικρό ποσοστό (η νομοθεσία λέει έως 20% αλλά συνήθως δε ξεπερνάει το 8%) από το λευκό σταφύλι Viognier. Οι θεότρελοι υποστηρίζουν πως βοηθάει τόσο στην αρωματική πολυπλοκότητα, όσο και στην σταθεροποίηση του χρώματος και την αύξηση της ρωματικής έντασης του τελικού κρασιού… Μα τον Τουτάτη είναι και γ£$% τα παιδιά!!!
Το γεγονός βέβαια πως τα περίφημα Cote Rotie έχουν καταφέρει να κατακτήσουν όχι μόνο τους λεγεωνάριους Ρωμαίους αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη, μας πείθει τελικά ότι ξέρουν τι κάνουν. Το σκεπτικό πίσω από τη λεγόμενη συν-οινοποίηση δύο ή περισσότερων ποικιλιών, στην προκειμένη περίπτωση μιας ερυθρής και μιας λευκής, στηρίζεται στη προσδοκία ότι «το σύνολο θα είναι καλύτερο από τα επιμέρους στοιχεία». Σκεφτείτε λοιπόν τη πολυπλοκότητα που αποκτάει ένα φαγητό που έχει μαγειρευτεί στη γάστρα με όλες τις γεύσεις και τα αρώματα να έχουν ‘δέσει’ μεταξύ τους, σε σχέση με το να μαγειρευτεί κάθε υλικό χωριστά και στο τέλος να αναμιχθούν για να δημιουργηθεί η επιθυμητή γεύση.
Και επειδή η τρέλα συνήθως εξαπλώνεται ταχέως, στη συγκεκριμένη περίπτωση φαίνεται πως πήρε διαστάσεις επιδημίας. Το χαρμάνι Syrah/Viognier (Shiraz για την περίπτωση της Αυστραλίας) αποτελεί αυτή τη στιγμή ένα από τα πιο μοδάτα χαρμάνια παγκοσμίως.
Λίγοι ωστόσο Έλληνες παραγωγοί το υιοθέτησαν, ανάμεσα τους ο Απόστολος Μούντριχας, του κτήματος Αβαντίς στην Εύβοια. Η αγάπη του για το Syrah εκδηλώνεται μέσα από 4 διαφορετικές εκφράσεις κρασιών. Με το κλασικό, πληθωρικό, Syrah Αβαντίς, μια ετικέτα που αποτελεί το θεμέλιο λίθο του οινοποιείου, ένα χαρμάνι GSM με εξαιρετικό value for money, το σπάνιο και υπέρ-συμπυκνωμένο Syrah Collection που σου παίρνει το σκαλπ με την ποιότητα και τη τιμή του. Τέλος υπάρχει και το -κάντο όπως οι Γάλλοι του Βόρειου Ροδανού- χαρμάνι του Άγιου Χρόνου, που κινείται περισσότερο στο στυλ του Παλαιού Κόσμου.
Ο Αγιος Χρόνος κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στα 15 χρόνια του οινοποιείου το 2005, και τα σταφύλια προέρχονται από ένα συγκεκριμένο ιδιόκτητο αμπελώνα που φέρει το ομώνυμο όνομα, στο Αφράτι Ευβοίας. Η αναλογία 92% Syrah και 8% Viognier συναντάται και ως αναλογία φύτευσης στο γραμμικό αμπέλι με την απότομη Rhone-like κλίση. Syrah και Viognier τρυγιούνται ταυτόχρονα, με το Viognier εκείνη τη στιγμή να έχει υπερωριμάσει (σταφιδιάσει), γεγονός που σύμφωνα με τον παραγωγό αναπτύσσει ενδιαφέρουσα αρωματική πολυπλοκότητα στο κρασί.
Στο οινοποιείο αναλαμβάνει πρωταγωνιστής ο υπερσύγχρονος Γανυμίδης σε μια εκχύλιση που διαρκεί 30 μέρες απουσία κουκουτσιών, γεγονός που συνδράμει σε πιο μαλακά κρασιά. Το φινίρισμα αναλαμβάνουν κορυφαίας ποιότητας βαρέλια Hermitage, μεσαίου καψίματος, πρώτης και δεύτερης χρήσης για 14 μήνες, πριν το κρασί οδηγηθεί στην εμφιαλωτική μηχανή.
Ο Άγιος Χρόνος από τη χρονιά του 2008 πίνεται ήδη εξαιρετικά ευχάριστα. Συμπυκνωμένα σκουρόχρωμα φρούτα στη μύτη συνδυάζονται αρμονικά με νύξεις καινούριου βαρελιού και γλυκά μπαχαρικά όπως βανίλια και κανέλλα. Κάπου στο βάθος το Viognier παίζει ένα κρυφτό, αφήνοντας ενίοτε ανθικά αρώματα και εξωτικά φρούτα να ξεπροβάλλουν. Ώριμες σοκολατένιες τανίνες στο στόμα, συμπύκνωση φρούτου αλλά ταυτόχρονα κομψότητα και οξύτητα που φρεσκάρει, οδηγώντας σε ένα παρατεταμένο τελείωμα με γλυκές δρύινες νύξεις. (90/100)
Ο Απόστολος Μούντριχας στο ρόλο του μάγου Δρυίδη κατάφερε να βρει τη συνταγή του μαγικού φίλτρου. Εσείς χρειάζεται απλά να συνοδέψετε το κρασί με το κατάλληλο έδεσμα. Αγριογούρουνο στιφάδο κανείς;