Χρόνια τώρα ακούμε για αυτό το θέμα, όμως το εμπόριο έχει κλείσει τα αυτιά του για τα καλά και συνεχίζει το έργο του σταθερά. Όπου όμως υπάρχει δράση, σίγουρα, υπάρχει και αντίδραση. Είναι νόμος. Κανένα εμπόρευμα δεν μπορεί να σταθεί στην αγορά όταν δεν έχει κατανάλωση. Η γούνα παραμένει στο εμπόριο. Αυτό, λοιπόν σημαίνει ότι υπάρχει ζήτηση, ότι ο κόσμος γνωρίζει περί τίνος πρόκειται και παρ? όλα αυτά δεν ευαισθητοποιείται. Τι κάνει; Αγοράζει. Αγοράζει κάτι που στην ουσία δεν του χρειάζεται.
Η αληθινή γούνα δεν έχει καμία χρησιμότητα. Αυτό είναι και το τραγικό. Να εγκληματεί κανείς, γιατί περί εγκλήματος πρόκειται η αφαίρεση της ζωής από ένα πλάσμα, όταν μάλιστα αυτό είναι ανίκανο να υπερασπιστεί τον εαυτό του και ο λόγος να είναι μόνο το κέρδος. Τελεία. Ο αγοραστής λοιπόν καλά θα κάνει να ξέρει ότι μέσα από μια τέτοια αγορά, αυτή της αληθινής γούνας, γίνεται συνυπεύθυνος για αυτό το αποτρόπαιο αποτέλεσμα, ίσως και ηθικός αυτουργός. Μην πάρετε σαν άλλοθι τα ειδικά εκτροφεία που «προστατεύουν» τα ζώα μέσα στους ειδικούς χώρους τους, μακριά από εξωγενείς κινδύνους, εξασφαλίζοντας τροφή, νερό κλπ., με σκοπό τη θανάτωση ζώων και τη χρήση της γούνας τους. Θα σας κάνω το πολύ απλοϊκό ερώτημα. Ε, και; Προστασία μέχρι τη δολοφονία; Δεν μου λέει κάτι αυτό. Και φαντάζομαι ούτε και σε εσάς.
Και αν για κάποιους τα παραπάνω εξακολουθούν να φαίνονται λίγο φιλολογικά, λίγο ρομαντικά ίσως, τότε ας μιλήσουμε με αριθμούς και συγκεκριμένες τακτικές που ακολουθούνται. Κάθε χρόνο, 40 εκατομμύρια ζώα θανατώνονται για να γίνουν γούνα. Αν αναρωτιέστε για τους τρόπους, ελπίζω να μπορείτε να αντέξετε αυτά που θα διαβάσετε παρακάτω. Τα ζώα θανατώνονται με πολλούς τρόπους, ανάλογα με τη διάθεση του?δολοφόνου. Χτυπήματα στο κεφαλάκι τους ή στη μουσούδα τους, με βαριά αντικείμενα όπως μπαστούνια, σφυριά ή οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανεί «αποτελεσματικό», τοξικά αέρια ώστε να επέλθει ασφυξία, ηλεκτροπληξία, πνίξιμο σε νερό, χτυπήματα μέχρι θανάτου και το πιο φριχτό από όλα? ζωντανό γδάρσιμο. Αυτό είναι ένα μέρος της φρίκης, αφού τα ζώα που πιάνονται στις παγίδες έχουν στη χειρότερη περίπτωση, αργό και βασανιστικό θάνατο που μπορεί να κρατήσει μέρες. Ένα στα τέσσερα ζώα που παγιδεύονται αναγκάζονται να μασήσουν κυριολεκτικά τα πόδια τους για να δραπετεύσουν, πράγμα που σημαίνει πως ο θάνατος θα επέλθει αργότερα από γάγγραινα, αιμορραγία και πυρετό.
Ξέρω πως είναι πολύ σκληρό να διαβάζεις αυτά γιατί το ίδιο νιώθω κι εγώ. Το πιο σκληρό όμως είναι πως οι κτηνώδεις αυτές πράξεις αποζημιώνουν τους εμπόρους με το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 13 δισεκατομμυρίων ευρώ το χρόνο. Θα ήθελα ρωτήσω πόσο κοστολογούν την ηθική και την ανθρωπιά τους, αλλά νομίζω θα ακουγόταν γελοίο. Εξίσου γελοίο είναι να σκεφτεί κανείς ότι αυτή η ιστορία με τη θανάτωση ζώων με σκοπό το ρουχισμό ήταν κάτι που έκαναν οι πρωτόγονοι για να εξασφαλίσουν ζέστη και προστασία από το κρύο. Κάποιοι εξακολουθούν να ζουν σαν πρωτόγονοι ακόμα και σήμερα.
Το θετικό σε όλα αυτά είναι ότι με την πάροδο του χρόνου όλο και περισσότερα άτομα, μποϊκοτάρουν την αγορά αληθινής γούνας, ιδιαίτερα οι νεότερες γενιές. Ας ληφθούν επιτέλους κάποια μέτρα και από την πολιτεία. Η πανίδα κινδυνεύει, η φύση καταστρέφεται και όλο αυτό θα επιστρέψει σε εμάς. Όλα είναι αλυσίδα στον κόσμο που ζούμε.
Ο Μένανδρος έλεγε: «τι ωραίος που είναι ο άνθρωπος όταν είναι άνθρωπος». Ας δοθεί τέλος στον εξευτελισμό γιατί όλα τα πλάσματα έχουν δικαίωμα στη ζωή. Και εμείς οι άνθρωποι έχουμε όλοι δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.
Της Έλενας Αρώνη