Η έννοια του ρομαντισμού στον αθλητισμό έχει σχεδόν εξαφανιστεί, με τους παίκτες «σημαίες» που περνάνε μια ζωή σε μια ομάδα να λιγοστεύουν. Η Σου Μπερντ ευτυχώς «χαλάει την πιάτσα» με 19 χρόνια συνεχούς παρουσίας στις Σιάτλ Στορμ, ξεπερνώντας σε διάρκεια και κατορθώματα τον Γκάρι Πέιτον και σχεδόν κάθε μπασκετμπολίστα, παίρνοντας πλέον δικαιωματικά τον τίτλο της εμβληματικότερης αθλητικής μορφής αυτής της πόλης.
Η Σου Μπερντ ήλπιζε στα 41 της να κλείσει τη μακρά καριέρα της στα παρκέ με άλλον έναν τίτλο, αλλά οι Λας Βέγκας Έισις είχαν άλλη άποψη, νικώντας το Σιάτλ με 3-1 στους ημιτελικούς της Δυτικής Περιφέρειας του WNBA.
Ακόμα κι αν το τέλος δεν ήταν το ιδανικό για την ίδια, η μπασκετική της διαδρομή είναι αξιοζήλευτη και θαυμάζεται απ’ όλους στον μπασκετικό χώρο, ανεξαρτήτως φύλου.
Με αμέτρητα αθλητικά χιλιόμετρα στα πόδια της και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού άφησε το στίγμα της στο άθλημα που λάτρεψε. Πάμε να θυμηθούμε τέσσερα μεγάλα κεφάλαια της σταδιοδρομίας της στο WNBA.
Τα μεγάλα παιδιά
Η Μπερντ ήρθε στη λίγκα το 2002, επιλεγόμενη πρώτη από τις Σιάτλ Στορμ στο ντραφτ εκείνου του έτους, έχοντας κατακτήσει δύο τίτλους σε κολεγιακό επίπεδο με το πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, υπό την καθοδήγηση του θρυλικού Τζίνο Οριέμα.
Κι όμως μετά την πρώτη της σεζόν υπήρχαν αμφιβολίες για το αν θα μπορούσε να αποκτήσει τη στόφα του ηγέτη. Όμως η συνύπαρξη με την πανύψηλη Λόρεν Τζάκσον φάνηκε από την αρχή πολύ ενδιαφέρουσα.
Το πρώτο πρωτάθλημα ήρθε το 2004, κόντρα στις Κονέκτικατ Σαν, δικαιώνοντας τους πάντες και φέρνοντας τίτλο στο μπάσκετ για την πόλη 25 ολόκληρα χρόνια μετά την κατάκτηση των Σουπερσόνικς το 1979, με τους Ντένις Τζόνσον και Γκας Ουίλιαμς να ξεχωρίζουν.
Η Τζένι Μπούσεκ, τότε βοηθός της κόουτς Ανν Ντόνοβαν, θυμάται χαρακτηριστικά:
«Η Σου και η Λόρεν έπαιζαν για τη χαρά του παιχνιδιού, ήταν δυο μεγάλα παιδιά, το χαιρόντουσαν απίστευτα πολύ. Αυτή η ορμή έκανε την ομάδα μας να προχωρά μπροστά, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο, κάνοντας τους αντιπάλους να οπισθοχωρούν.
Στην αρχή ήταν δύσκολο για την Ανν γιατί έπρεπε να δουλέψει με δύο αστέρια άκρως ενεργητικά, κάτι που δεν είχε συνηθίσει. Ήξερα ότι έπρεπε αυτές οι δύο να περνάνε καλά στο γήπεδο «τραβώντας» και τις υπόλοιπες, όπως κι έγινε».
Το απόγειο της ακμής
Έξι χρόνια ήταν πολλά χωρίς τίτλο γι’ αυτήν την απίστευτη παίκτρια και στα 29 της έβαλε «πλώρη» να κατακτήσει ξανά την κορυφή. Τα κατάφερε χωρίς ήττα στα playoffs και με 28 νίκες σε 34 αγώνες κανονικής περιόδου. Δεν υπήρχε τίποτα άλλο στο μυαλό όλων εκείνη τη σεζόν.
«Ήμασταν όλες συγκεντρωμένες σε μια αποστολή. Ήθελα να κερδίσω και τίποτα λιγότερο» λέει η Μπερντ για την επιστροφή της στον μπασκετικό θρόνο, μετά από πέντε συνεχόμενες ήττες στον πρώτο γύρο.
Το γεγονός πως η Τζάκσον τραυματίστηκε σε κρίσιμα σημεία τις δύο προηγούμενες χρονιές, ανάγκασε την ίδια να ανεβάσει την παραγωγικότητα και την αποτελεσματικότητά της, αν και ήταν σε… κόντρα ρόλο.
«Πάντα έλεγα ότι είμαι ένας Ρόμπιν, όχι Μπάτμαν, αλλά είμαι και «χαμαιλέοντας» τρόπον τινά. Έπρεπε να κάνουμε ό,τι ήταν δυνατό για να καλύψουμε όποιο κενό είχαμε. Θα αναλάμβανα οποιονδήποτε ρόλο χρειαζόταν η ομάδα».
Η Μπούσεκ τότε βρισκόταν και πάλι στις Στορμ, στο πλευρό του κόουτς Μπράιαν Άνγκλερ και συμπληρώνει:
«Νομίζω θεωρούμε πια κάπως εύκολο και δεδομένο το αήττητο στην postseason αλλά δεν ήταν εύκολο. Ξέραμε ότι μπορούμε να τους κερδίσουμε όλους αλλά έπρεπε να το αποδείξουμε. Δεν είχε συμβεί για πολύ καιρό κάτι τέτοιο οπότε υπήρχε περισσότερη συγκέντρωση σε σχέση με την πρώτη κατάκτηση.
Ο εγκέφαλος της Σου είναι σαν ένας υπολογιστής. Αποθηκεύεις πράγματα στους φακέλους, τους υπερφορτώνεις με πληροφορίες κι όμως η τάξη που θες είναι εκεί. Δεν έχω δει κανέναν να απορροφά την πληροφορία τόσο καλά και γρήγορα».
Η έξτρα συγκέντρωση ήταν απόρροια των πολλών ωρών που αφιέρωσε μαζί με την Μπερντ στην παρακολούθηση και ανάλυση βίντεο, λόγω της απραξίας της, αφού για λίγο επιτρεπόταν μόνο ένας βοηθός προπονητή στα ταξίδια. Έτσι η Σου έπαιξε απίστευτα με κρίσιμα καλάθια και εξαιρετικές άμυνες όταν η μπάλα «έκαιγε».
Ο ίδιος ο Άνγκλερ έχει μόνο καλά λόγια να πει για την σταρ του:
«Δεν έχω δει και δεν έχω δουλέψει με καλύτερο σουτέρ στο κρίσιμο σημείο από την Μπερντ. Η ευστοχία της σε σουτ και βολές όταν η μπάλα «ζυγίζει τόνους», οι πολλές φορές που το έδειξε στη θητεία μου. Δε θα μπορούσα να εμπιστευτώ κάποιον άλλον περισσότερο από εκείνη».
Η φλόγα που άναψε ξανά
Όπως η Σου είχε την Τζάκσον στα πρώτα της χρόνια, τώρα χρειαζόταν η ίδια ένα στήριγμα για να προσπαθήσει να πάει ξανά όλο τον δρόμο, μέχρι τον τίτλο.
Μέχρι το 2015 έβλεπε τις σεζόν να περνούν και τις Στορμ κολλημένες στα δύο πρωταθλήματα. Τότε όμως παρουσιάστηκε μια ευκαιρία που άκουγε στο όνομα Μπριάνα Στιούαρτ. Μεγάλο ύψος, εξαιρετικό σουτ και πολύ υψηλό μπασκετικό IQ. Ερχόταν κι εκείνη από το Κονέκτικατ του Οριέμα, με τέσσερις τίτλους σε ισάριθμα χρόνια στο κολέγιο.
«Η Στούι δεν το ξέρει αλλά έσωσε την καριέρα μου. Ειλικρινά αν δεν είχαμε το νούμερο 1 στο ντραφτ δεν ξέρω τι θα γινόταν. Ο Τζίνο με έπεισε ότι αν ερχόταν εκείνη θα μπορούσα ξανά να παίξω μπάσκετ που να οδηγούσε σε κάτι, να σήμαινε κάτι. Το ήξερα μέσα μου πως αν είχαμε την πρώτη επιλογή θα έμενα εδώ για πάντα.
Νέα σύνθεση, ίδια «δίψα»
Ο Άνγκλερ αποχώρησε το 2014 και η Μπούσεκ ήταν αυτή στη θέση του πρώτου προπονητή, με ένα στιλ επίθεσης που αξιοποιούσε στο έπακρο όλο το γκρουπ, αλλά κυρίως την Σου.
Βέβαια δεν μπόρεσε να παραμείνει αρκετά στον πάγκο, καθώς απολύθηκε το 2017, μετά από μια χρονιά πισωγύρισμα. Όταν ανέλαβε ο Νταν Χιουζ όλοι αισιοδοξούσαν, αλλά σίγουρα δε φαντάζονταν τι θα ακολουθούσε.
Το Σιατλ ήταν για πρώτη φορά έβδομο φαβορί για τον τίτλο, κάτι που η Μπερντ δεν είχε ξανανιώσει, γι’ αυτό και αυτή η κατάκτηση είναι μάλλον η πιο ξεχωριστή για εκείνη, έχοντας χαμηλά τον πήχη τότε. Για εκείνη βέβαια την διαφορά έκανε η Νατάσα Χάουαρντ.
«Κανείς δεν κατάλαβε τον αντίκτυπό της στην ομάδα. Ούτε καν βασική δεν ήταν και όταν τραυματίστηκε η Κρίσταλ Λάνγκχορν, μπήκε στο αρχικό σχήμα. Η παρουσία της εκεί και ο τρόπος παιχνιδιού της μας έκαναν να αισθανθούμε απελευθερωμένες και να αποδώσουμε στο 100%».
Το 2020 η σεζόν της «φούσκας» με τον κορονοϊό σαν… μαύρο σύννεφο πάνω από τα πάντα, παντού ο αθλητισμός διεξαγόταν υπό διαφορετικές συνθήκες, με τις ΗΠΑ να έχουν ταυτόχρονα μια έξαρση αστυνομικής βίας με τον Τζέικομπ Μπλέικ, την Μπριόνα Τέιλορ και τον Τζορτζ Φλόιντ να είναι μόνο μερικά από τα θύματά της.
Η Σου πήρε μέρος σε διάφορες πρωτοβουλίες για την ανάδειξη του θέματος και ταυτόχρονα ετοιμάστηκε για το τελευταίο της ταξίδι στην κορυφή. Στη 17η σεζόν της στη λίγκα θα έπαιρνε τον τέταρτο τίτλο της παίζοντας με ένα πόδι. Οι τραυματισμοί στο πέρασμα των ετών είχαν αρχίσει να την καταβάλλουν, αλλά πρόλαβε να θριαμβεύσει.
«Έβγαλα πολλούς τραυματισμούς στο τελευταίο κομμάτι της καριέρας μου, ενώ κουβαλούσα ήδη δύο σοβαρούς από το 1998 και το 2003. Σαν να μην έφτανε αυτό, το 2020 στη «φούσκα» έπαθα και οστικό οίδημα. Όταν κάνω μαγνητική όλοι μου λένε ότι το γόνατο μου είναι σε ίδια κατάσταση με αυτό ενός ανθρώπου 70 ετών. Δεν ξέρουν πως μπορώ και συνεχίζω».
Πλέον αποσύρθηκε με 4 πρωταθλήματα, WNBA, 5 Ευρωλίγκες, 4 χρυσά μετάλλια σε Παγκόσμια Πρωτάθληματα και 5 σε Ολυμπιακούς Αγώνες, μαζί με πλείστες όσες ατομικές διακρίσεις και είναι χαρούμενη για όσα πέτυχε.
«Σίγουρα θα ήθελα να έχω κατακτήσει μερικούς ακόμα τίτλους, αλλά ξέρω ότι έδωσα τα πάντα στο να το καταφέρω και πέτυχα, οπότε είμαι ευχαριστημένη. Νιώθω ότι επέδρασα θετικά όπου έπαιξα αλλά και στην κοινότητα.
Απόδοση από το ESPN – Του Γιώργου Διαλυνά