Τα βλέμματα ήταν στραμμένα πάνω στη Μάγδα Φύσσα και την οικογένειά της. Δικαίως. Έγινε άλλωστε η μάνα – γυναίκα σύμβολο κατά του φασισμού. Ελάχιστοι ασχολήθηκαν και με έναν πατέρα, που καθόταν μόνος σε μια θέση στο Εφετείο περιμένοντας τη δικαίωση και του δικού του γιου.
Η ιστορία του Σαχζάτ Λουκμάν μοιάζει με την ιστορία εκατομμυρίων άλλων νέων. Έφυγε από το Πακιστάν αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Βρέθηκε στην Ελλάδα, βρήκε μια δουλειά σε λαϊκή αγορά και προσπάθησε να ζήσει, στέλνοντας παράλληλα κάποια χρήματα πίσω στην πατρίδα του, στην οικογένειά του, που πάλευε να επιβιώσει.
Ένας καθημερινός αγώνας μέχρι τις 17 Ιανουαρίου του 2013, όταν δολοφονήθηκε από τους Διονύση Λιακόπουλο και Χρήστο Στεργιόπουλο, μέλη της Χρυσής Αυγής, δίπλα στο ποδήλατό του, το οποίο χρησιμοποιούσε για να πάει στη δουλειά του. Επτά χρόνια διήρκησε και η αγωνία του πατέρα του νεαρού από το Πακιστάν, του Καντίμ Χουσεΐν. Επτά χρόνια ζητούσε ακριβώς το ίδιο με τη μητέρα του Παύλου Φύσσα: Δικαίωση.
«Τον σκότωσαν γιατί ήταν ξένος» είχε πει κατά τη διάρκεια της δίκης, το 2014. Αυτή ήταν η μοναδική αιτία της δολοφονίας. Ήταν απλά ξένος. Δεν άνηκε στην «άρια φυλή» των Μιχαλολιάκου, Κασιδιάρη, Λαγού…
Στο εφετείο στις 7 Οκτωβρίου λοιπόν δικαιώθηκε κι ένας πατέρας. Η «νίκη» ανήκει και σε αυτόν, έχει το δικαίωμα να υψώσει τη γροθιά στον ουρανό για να φωνάξει και στο δικό του παιδί πως «τα κατάφερε». Κι έχει δικαίωμα να νιώσει πως ηττήθηκαν όχι μόνο οι ηθικοί αυτουργοί της δολοφονίας, αλλά κι όσοι όλα αυτά τα χρόνια καταδικάζουν μεν τη Χρυσή Αυγή, αλλά υιοθετούν τα ρατσιστικά της σχόλια, όσοι μιλούν για «λαθρομετανάστες», όσοι χειροκροτούν τον Αντετοκούνμπο, αλλά κοιτούν με απέχθεια τους μετανάστες που δουλεύουν στη λαϊκή αγορά.
Όλοι αυτοί που σήμερα περήφανοι μίλησαν για νίκη της δημοκρατίας και καταδίκασαν την ομάδα του Μιχαλολιάκου, αλλά με τον ίδιο «στόμφο», σε διαφορετικές στιγμές μιλούν για «εισβολή» των μεταναστών στη χώρα μας. Όπως ηττήθηκαν και οι χιλιάδες ψηφοφόροι που έστειλαν την εγκληματική οργάνωση στη Βουλή.
Μέσα στο εφετείο στις 7 Οκτωβρίου υπήρχε κι ένας πατέρας. Ένας πατέρας που είδε τον γιο του να φεύγει από την πατρίδα τους αναζητώντας ένα καλύτερο αύριο και που τελικά δολοφονήθηκε γιατί ήταν «ξένος». Εκείνος μπορεί σήμερα να σταθεί δίπλα στη Μάγδα Φύσσα και μαζί να φωνάξουν στους γιους τους πως τα κατάφεραν.
Αρθρογραφεί η Ευγενία Κουντούρη
Πηγή: www.reader.gr