Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να ξεχωρίσεις, να κάνεις τη διαφορά, ακόμα και να μείνεις στην ιστορία. Τα βασικά συστατικά είναι το μυαλό, οι δυνατότητές του και πως αυτές θα χρησιμοποιηθούν. Το τελευταίο είναι και το πιο σημαντικό. Ο τρόπος. Αυτός είναι που, είτε θα σε αναδείξει είτε θα σε κατατροπώσει. Δεν είναι τυχαίο ότι οι μεγαλύτεροι απατεώνες, υπήρξαν άτομα ιδιαίτερα ευφυή, με μοναδικές ικανότητες, τις οποίες, απλά επέλεξαν να επενδύσουν σε φτηνά (ή όχι και τόσο) κόλπα, διαλέγοντας τον εύκολο, αλλά επικίνδυνο δρόμο της απάτης.
Γεύτηκαν τον πλούτο, την επιτυχία, ίσως ακόμη, την ηδονή του μεγάλου μυστικού, που μόνο εκείνοι ήξεραν, της μεγάλης ιδέας που κατάφερε να τους δώσει το απτό, το επιθυμητό, χωρίς κόπο. Αλλά όλα αυτά έχουν ημερομηνία λήξης, πολύ πρόωρη και η γεύση που αφήνουν στο τέλος είναι μάλλον πικρή. Όσο πιο ιλιγγιώδης η ταχύτητα, τόσο ισχυρότερο το τράκο!
Για τα λεφτά τα κάνεις όλα (όλα όμως!)
Είναι πραγματικά ανατριχιαστικό, που μπορεί να φτάσει το ανθρώπινο μυαλό για το χρήμα! Η μακάβρια ιδέα που «κατέβασε» μια φτωχή οικογένεια από τον Καναδά το επιβεβαιώνει. Η οικογένεια αυτή τα έβγαζε πέρα με την σύνταξη του παππού, που εισέπραττε κάθε μήνα. Ο ηλικιωμένος, έβαζε πάντα ως υπογραφή το αποτύπωμα του μεγάλου δαχτύλου του, καθώς ήταν αναλφάβητος. Όταν ο γέροντας απεβίωσε, η οικογένεια, όπως προβλέπεται, θα έχανε αυτομάτως την πηγή των εσόδων της. Όμως αυτό δεν συνέβη εδώ! Οι πανούργοι καναδοί κατάφεραν να συνεχίσουν να εισπράττουν την σύνταξη όπως πριν. Πώς; Έκοψαν το δάχτυλο του αποθανόντος, το οποίο συντηρούσαν σε φορμαλδεΰδη! Έτσι η σύνταξη έμπαινε κάθε μήνα στην τσέπη της οικογένειας και με “υπογραφή”! Η χαρά τους, βέβαια, δεν κράτησε για πάντα, αφού το 1979 η απάτη αποκαλύφθηκε, μετά από την απογραφή των συνταξιούχων της χώρας.
Δια χειρός… Χίτλερ
Όταν κάνεις ποθεί πολύ το χρήμα και είναι εφοδιασμένος με μπόλικη φαντασία, είναι δύσκολο να μην μπει στον πειρασμό να τη χρησιμοποιήσει. Ο γερμανός Κόνραντ Κουγιάου είναι το όνομα πίσω από την ιστορική απάτη των «Ημερολογίων του Αδόλφου Χίτλερ». Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι βρήκε τα ημερολόγια του δικτάτορα στο πιλοτήριο ενός αεροπλάνου, το οποίο είχε πέσει, πάνω στην προσπάθειά του να ξεφύγει από τη ναζιστική Γερμανία. Το 1983 τα πούλησε στο έγκυρο γερμανικό περιοδικό Stern, για 1,7 δις δραχμές! Φυσικά, η είδηση και το περιεχόμενο των εγγράφων έκαναν το γύρο του κόσμου και ο Κουγιάου, εκτός από διάσημος ήταν πλέον και εκατομμυριούχος. Η αμφισβήτηση, όμως, δεν άργησε να έρθει όταν οι ειδικοί άρχισαν ν’ αμφιβάλουν έντονα για την αυθεντικότητά της «μεγάλης» αυτής ανακάλυψης. Το τέλος της ιστορίας έρχεται με τον Κουγιάου να ομολογεί ότι ο ίδιος ήταν τελικά ο… Χίτλερ, δηλαδή, ο συγγραφέας των ημερολογίων! Καταδικάστηκε σε φυλάκιση τεσσάρων ετών.
Ένα σώμα – δύο φύλα
Η Στέλα Ουόλς Βαλασίεβιτς, αμερικανίδα αθλήτρια πολωνικής καταγωγής, κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στην Ολυμπιάδα του 1932 στο Λος Άντζελες στα εκατό μέτρα ισοφαρίζοντας τέσσερις φορές το παγκόσμιο ρεκόρ, τόσο στον προκριματικό όσο και στον τελικό. Τέσσερα χρόνια αργότερα κέρδισε και το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς του Βερολίνου. Η παγκόσμια πρωτιά της ήταν γεγονός και οι επιδόσεις της ασύλληπτες για γυναίκα. Όταν το 1981 πέθανε, ανακαλύφθηκε ότι τελικά …ήταν άνδρας!
Άλλη μια παρόμοια ιστορία ήταν αυτή της Μαίρι Χάμιλτον στην Αγγλία του 17ου αιώνα. Αυτή τη φορά στόχος ήταν η σεξουαλική ικανοποίηση. Η ομοφυλόφιλη Χάμιλτον, προσποιούμενη τον άνδρα, παντρεύτηκε συνολικά δεκατέσσερις κοπέλες. Η αποκάλυψη έγινε από την τελευταία της σύζυγο, η οποία την κατήγγειλε, όταν κατάλαβε ότι μερικές λεπτομέρειες των προσωπικών της στιγμών δεν είχαν τίποτα κοινό μ’ εκείνες μιας φίλης της! Το 1746 ο γάμος μεταξύ δύο γυναικών δεν είχε προβλεφθεί νομικά κι έτσι η αχόρταγη Χάμιλτον, πλήρωσε τη… νύφη με έξι μήνες φυλάκιση και δημόσιο μαστίγωμα.
Ο καλύτερος (απατεώνας) κερδίζει!
Ένας ολλανδός, ονόματι Κέπλινγκερ έγινε διάσημος στο Σαν Φρανσίσκο ως ο «Τυχερός Ολλανδός», γιατί κέρδιζε απίστευτα ποσά στα χαρτιά. Όμως, δεν ήταν η τύχη, που του χάριζε χρήματα, αλλά μια δαιμόνια ανακάλυψη ενός μηχανισμού, ο οποίος έβγαζε αυτόματα κρυμμένους άσους. Ο Κέπλινγκερ έκρυβε τη συσκευή κάτω από το μανίκι του και την έθετε σε λειτουργία τεντώνοντας ή μαζεύοντας τα γόνατά του! Το άστρο του έλαμψε στο Φαρ Ουέστ, όμως όχι για πολύ. Όχι, αυτή τη φορά δεν τον ανακάλυψε η αστυνομία, αλλά τρεις άλλοι κλέφτες τυχερών παιχνιδιών! Τον «έφαγε» ο ανταγωνισμός…
Βίκτορ Λάστιγκ, “ο άνθρωπος που πούλησε τον πύργο του Άιφελ και ξεγέλασε τον Αλ Καπόνε…”
Και άλλα πολλά! Το βιογραφικό του Λάστιγκ είναι αρκετά πλούσιο σε απατεωνιές, υψηλών προδιαγραφών! Το 1925, πίνοντας τον καφέ του και διαβάζοντας την εφημερίδα του, όπως συνήθιζε καθημερινά, το μάτι του έπεσε πάνω σ’ ένα άρθρο σχετικά με τον Πύργο του Άιφελ και τα οικονομικά προβλήματα του Παρισιού, που έκαναν δύσκολη τη διατήρηση του συμβόλου της. Ο Λάστιγκ έσπευσε να ανακατευτεί με το θέμα και να δώσει «λύση» στο πρόβλημα, φυσικά με το αζημίωτο!
Υποκρίθηκε τον κυβερνητικό εκπρόσωπο και πρόβαλε με μεγάλες δόσεις υπερβολής όλα τα σχετικά προβλήματα της συντήρησης του Πύργου. Τελικά κατάφερε να πουλήσει τον Πύργο του Άιφελ σε έναν ιδιοκτήτη μάντρας, ο οποίος θα τον μετέτρεπε σε παλιοσίδερα! Το ποσό πώλησης παραμένει άγνωστο μέχρι και σήμερα, αλλά σίγουρο είναι ότι ο Λάστιγκ έφυγε για Βιέννη με μια καλογεμισμένη βαλίτσα.
Πριν από αυτό το εγχείρημα, είχε προσπαθήσει να πουλήσει μια μηχανή που τύπωνε πλαστά χαρτονομίσματα, από την οποία δεν έβγαλε πολλά, γιατί δεν δούλευε καλά. Αργότερα, μάλιστα κατάφερε να πείσει τον ίδιο τον Αλ Καπόνε να επενδύσει 40 χιλιάδες δολάρια στο χρηματιστήριο. Ο Λάστιγκ κράτησε τα λεφτά του Καπόνε για δύο μήνες σε θυρίδα και μετά τα επέστρεψε, υποστηρίζοντας ότι έπεσε έξω. Ο Καπόνε εντυπωσιάστηκε από την τιμιότητά του και τον αντάμειψε με πέντε χιλιάδες δολάρια. Αυτά ήταν και τα λεφτά που κυνηγούσε εξαρχής ο Λάστιγκ και τελικά τα πήρε.
Στις Η.Π.Α. ο Λάστιγκ είχε εμπλακεί σε αρκετές, ακόμη, απάτες. Το άστρο του ως μεγάλου απατεώνα έπεσε, όταν η αστυνομία κατάφερε τελικά να τον εντοπίσει και να τον κλείσει στις φυλακές του Αλκατράζ.
«Πιάσε με αν μπορείς!»
Σίγουρα έχετε δει έστω και μία φορά την ομώνυμη ταινία με πρωταγωνιστή τον Λεονάρντο Ντι Κάπριο στο ρόλο ενός πανούργου ανήλικου απατεώνα, που παρά το νεαρό της ηλικίας του, έγινε ένας από τους μεγαλύτερους απατεώνες της δεκαετίας του 60. Πίσω από την ταινία, κρύβεται η αληθινή ιστορία του Φρανκ Άμπενειλ Τζούνιορ. Ξεκίνησε την «καριέρα» του, υπογράφοντας ακάλυπτες επιταγές και γρήγορα κατάφερε να τυπώσει δικό του μπλοκάκι, σχεδόν πανομοιότυπο με τα πραγματικά. Συγκέντρωσε πάνω από 40 χιλιάδες δολάρια, τυπώνοντας τον αριθμό του λογαριασμού του πάνω σε άλλες τραπεζικές καταθέσεις.
Για δύο χρόνια περίπου υποδύθηκε τον πιλότο Φρανκ Ουίλιαμς, απολαμβάνοντας, ελεύθερα και χωρίς κανένα κόστος, πάνω από 250 αεροπορικά ταξίδια. Αργότερα, με το ίδιο όνομα, μεταπήδησε στον ιατρικό κλάδο και εργάστηκε ως παιδίατρος για 11 μήνες σε νοσοκομείο της Τζώρτζια. Είχε πλαστογραφήσει και πτυχίο Νομικής από το Χάρβαρντ, με το οποίο εργάστηκε ως δικηγόρος στην πολιτεία της Λουϊζιάνα, ενώ είχε παραποιήσει πτυχίο του Πανεπιστημίου Κολούμπια με το οποίο δίδαξε Κοινωνιολογία ως βοηθός Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μπράιαμ Γιάνγκ.
Κατάφερε για πέντε χρόνια να κινείται με 8 διαφορετικές ταυτότητες, δεκάδες ψεύτικα ονόματα, υπέγραψε και δέχτηκε επιταγές αξίας 2,5 εκατομμυρίων δολαρίων και «όργωσε» 26 χώρες. Τα τεράστια ποσά που αποσπούσε από πρόσωπα και οργανισμούς, συνήθιζε να τα ξοδεύει σε ακριβά ρούχα, καλά εστιατόρια και? γυναίκες! Φυσικά, δεν άφηνε τον χρόνο να περνάει ανεκμετάλλευτος, αφού συγχρόνως με την μεγάλη ζωή, σχεδίαζε και το επόμενο βήμα του.
Η πολυτάραχη ζωή του, όμως έλαβε τέλος όταν τελικά συνελήφθη και καταδικάστηκε σε φυλάκιση. Τα πράγματα, όμως, δεν πήγαν τόσο άσχημα τελικά. Η θεά Τύχη φαίνεται πως τον βοήθησε ακόμα μια φορά, αφού το FBI τον έκανε άμισθο σύμβουλο στις υποθέσεις πλαστογραφίας, μιας και ήταν μετρ του είδους, κρατώντας αυτή του την ιδιότητα μέχρι και σήμερα. Τα μόνα νόμιμα χρήματα που κατάφερε να βγάλει στη ζωή του είναι από μια εταιρεία που έφτιαξε, καθώς και από τα δικαιώματα της ταινίας «Catch me if you can», που βασίστηκε στη ζωή του.
Ο ξυπόλυτος πρίγκιψ
Ή αλλιώς, Κρίστοφ Τιερί Ροκανκούρ. Αν έχεις τον αέρα του πλούσιου, δεν χρειάζεται και να είσαι… Αυτό πρέπει να ήταν το ρητό σύμφωνα με το οποίο βάδιζε στη ζωή του ο γάλλος απατεώνας Ροκανκούρ, που είχε ως χόμπι να πείθει τους πάντες ότι ήταν μέλος της οικογένειας Ροκφέλερ. Στην πραγματικότητα, η μητέρα του ήταν πόρνη και ο πατέρας του εξαρτημένος από τον αλκοόλ, ο οποίος τον έκλεισε σε ορφανοτροφείο, όταν ήταν μόλις 5 ετών. Ο Ροκανκούρ σύντομα το έσκασε και πήγε στο Παρίσι. Εκεί πήρα και το βάπτισμα του πυρός, του τέστιν έκανε την πρώτη του απατεωνιά. Πούλησε ένα οικόπεδο που δεν του ανήκε ποτέ, για 1,4 εκατομμύρια δολάρια.
Και αυτό ήταν μόνο η αρχή. Όταν μεγάλωσε, μετανάστευσε στις Η.Π.Α.μ, όπου χρησιμοποιούσε δεκάδες ψευδώνυμα. Στο Λος Άντζελες, άλλοτε ήταν παραγωγός ταινιών, άλλοτε πρωταθλητής του μποξ και στις παρέες «πέταγε» σε ανύποπτες στιγμές φράσεις του τύπου «η μητέρα μου η Σοφία Λόρεν» ή « ο θείος μου ο Όσκαρ ντε λα Ρέντα», καταφέρνοντας να εντυπωσιάσει τους συνομιλητές του.
Για ένα διάστημα συγκατοικούσε με τον ηθοποιό Μίκι Ρουρκ, έκανε έναν γάμο με μοντέλο του Playboy, αποκτώντας ένα γιο και θεώρησε άξιο να γράψει την αυτοβιογραφία του, μέσα στην ποία δεν δίστασε να εξευτελίσει όσους είχαν πέσει θύματα της απατεωνιάς του. Το Μάρτιο του 2002, οι αστυνομικές αρχές της Νέας Υόρκης εξέδωσαν ένταλμα σύλληψης για τον Ροκανκούρ, ο οποίος ομολόγησε την ενοχή του για 3 από τις 11 κατηγορίες που του απαγγέλθηκαν. Φήμες λένε ότι μέχρι τη μέρα της σύλληψής του είχε βγάλει, τουλάχιστον, 40 εκατομμύρια δολάρια!
Ένας απατεώνας, που έσωσε ζωές
Για τον Φέρντιναντ Ντεμάρα, όλα ξεκινούν το 1941. Ήταν το έτος, που κατατάχθηκε στον Αμερικανικό στρατό. Εκεί «ξαναβαπτίστηκε» και μάλιστα πολλές φορές, χρησιμοποιώντας ονόματα φίλων του από το στρατό. Δανείστηκε το όνομα του Άντονι Ινόλια και σκηνοθέτησε το θάνατο του. Συνέχισε με άλλο όνομα και πήρε το ρόλο του ψυχολόγου. Εδώ, όμως η πολλά υποσχόμενη πορεία του διακόπτεται προσωρινά. Οι αρχές τον πιάνουν και τον καταδικάζουν σε 18μηνη φυλάκιση.
Της φυλακής τα σίδερα δεν τον πτόησαν καθόλου. Το αντίθετο μάλιστα. Μόλις κέρδισε την ελευθερία του, ξεκίνησε το χτίσιμο της καριέρας ή μάλλον των καριέρων του, ως μηχανολόγος, σερίφης, διευθυντής φυλακών, δικηγόρος, ερευνητής για τον καρκίνο, δάσκαλος, μέχρι και μοναχός! Αυτό, όμως, που τον έκανε διάσημο, ήταν ο ρόλος του ως χειρουργού, με το όνομα Τζόσεφ Κιρ, ο οποίος υπηρετούσε στον Καναδέζικο Ναυτικό κατά τη διάρκεια του πολέμου της Κορέας. Με αυτή την ιδιότητα κατάφερε να σώσει πολλές ζωές, φέρνοντας εις πέρας αρκετές εγχειρήσεις, αλλά από την άλλη, έκλεψε και μεγάλες ποσότητες πενικιλίνης. Θα μπορούσε να πει κάνεις πως όλα πήγαιναν μια χαρά, μέχρι που η μητέρα του αληθινού γιατρού μυρίστηκε την απάτη και τον κατήγγειλε. Ο Ντεμάρα γύρισε πίσω στις Η.Π.Α., όπου και πέθανε το 1982. Η ταινία «The Great Impostor», με πρωταγωνιστή τον Τόνι Κέρτις, εμπνεύστηκε από τη ζωή του.
Για να μπεις μες το club…
Ο Ντέηβιντ Χάμπτον δεν μπορούσε να περάσει την πόρτα του πασίγνωστου κλαμπ της Νέας Υόρκης, Studio 54. Πλαστογράφησε, λοιπόν, την ταυτότητά του και στο όνομα πατρός έβαλε το όνομα του Σίντνεϊ Πουατιέ. Τότε οι πόρτες άνοιξαν διάπλατα και ο κόσμος τον αντιμετώπιζε σαν celebrity.
Έτσι έκανε και στα εστιατόρια που πήγαινε, απολαμβάνοντας τσάμπα γεύματα και σύντομα κατάφερε να πείσει πάνω από δέκα άτομα να τον φιλοξενήσουν στα σπίτια τους και να του δώσουν χρήματα, πάντα σαν γιος του Πουατιέ. Ανάμεσα στους εξαπατηθέντες, γνωστά ονόματα όπως αυτό της Μέλανι Γκρίφιθ, του Γκάρι Σινίζ και του Κάλβιν Κλάιν.
Το 83, οι αρχές τον έπιασαν και τον υποχρέωσαν να πληρώσει το τίμημα των 4,5 χιλιάδων δολαρίων στα «θύματά» του. Η ιστορία του ενέπνευσε το θεατρικό έργο «Six Degrees of Separation», που μεταφέρθηκε και στη μεγάλη οθόνη. Όπως έγινε γνωστό, ο Χάμπτον χτυπήθηκε από τον ιό του AIDS και απεβίωσε μετά από επιπλοκές.
Άλλος έχει το όνομα και άλλος τη χάρη!
Αυτό ισχύει για το γνωστό συγκρότημα των 80s, τους Μίλι Βανίλι, που απάρτιζαν οι Φαμπ Μόρβαν και Ρομπ Πίλατους. Το συγκρότημα έκανε τις πρώτες μεγάλες επιτυχίες στα μέσα της δεκαετίας του ?80, κέρδισε βραβείο Grammy για πρωτοεμφανιζόμενο καλλιτέχνη, ενώ από το ?90 άρχισε τη διεθνή του καριέρα.
Πίσω από τις μεγάλες επιτυχίες, όμως, κρυβόταν μια καλοστημένη απάτη. Το άστρο τους έσβησε απότομα, όταν εμφανίστηκαν σε ένα live στο Κονέκτικατ, που θα ηχογραφούσε και το MTV. Μόνο live δεν ήταν… Ενώ τραγουδούσαν το «Girl You Know It’s True», ο δίσκος κόλλησε και άρχισε να «τρώει» στίχους. Τότε αποδείχτηκε, πως ο πραγματικός τραγουδιστής ήταν ο Φρανκ Φάριαν, ενώ οι Μόρβαν και Πίλατους δεν είχαν ποτέ τραγουδήσει ούτε μια νότα στους δίσκους τους! Ύστερα από αυτό το γεγονός, τους πήραν πίσω το βραβείο Grammy και κατατέθηκαν πάνω από 26 μηνύσεις στους ίδιους και τη δισκογραφική τους εταιρία.
Κατά που πέφτει η “Φορμόζα”;
Εδώ έχουμε μια πολύ παλιά ιστορία, που ωστόσο έγινε γνωστή ανά τους αιώνες. Ο Τζορτζ Ψαλμανάζαρ, βέβαια, ήταν περισσότερο ένας παραμυθάς, παρά μεγάλος απατεώνας. Εμφανίστηκε στην Ευρώπη περίπου στα 1700 και παρότι είχε όλα τα χαρακτηριστικά του Ευρωπαίου, ισχυριζόταν ότι καταγόταν από το μακρινό νησί Φορμόζα, λατρεμένος τόπος του ηλίου και της σελήνης. Λίγα χρόνια αργότερα, εξέδωσε και βιβλίο με τίτλο «Ιστορική και Γεωγραφική Περιγραφή της Φορμόζα». Η Φορμόζα, λοιπόν, κατά τον Ψαλμανάζαρ, ήταν μια ευημερούσα χώρα, με πρωτεύουσα την πόλη Ξτερνέτσα.
Όπως περιέγραφε, η “πατρίδα” του, ήταν ένα νησί υπό την κυριαρχία του Αυτοκράτορα της Κίνας, όπου οι άνθρωποι είχαν διάφορες παράξενες συνήθειες. Οι άντρες κυκλοφορούσαν γυμνοί στο δρόμο, με μια χρυσή ή ασημένια κορδέλα να καλύπτει τα γεννητικά τους όργανα. Η κύρια τροφή τους ήταν ένα φίδι που ζούσε στα δάση τους. Οι Φορμοζαίοι ήταν πολυγαμικοί και μπορούσαν να φάνε την ίδια τους τη γυναίκα, εάν την έπιαναν να τους απατά! Επεκτάθηκε και σε άλλες, καθόλα άγριες συνήθειες, ενώ ανέφερε και την ύπαρξη Φορμοζαίου αλφάβητου.
Το βιβλίο έγινε μεγάλη επιτυχία και οι Επισκοπείς του Λονδίνου υποστήριξαν ένθερμα τον συγγραφέα. Τελικά, το 1706, ο Ψαλμανάζαρ κουράστηκε και ομολόγησε στους φίλους του και αργότερα και δημόσια ότι το νησί Φορμόζα δεν υπήρξε ποτέ, παρά μόνο στην ιδιαίτερα πλούσια φαντασία του!
Της Έλενας Αρώνη, 19/8/2019