Ακόμη και αν νιώθει ορισμένες φορές πως έχει χαθεί η ομορφιά, ο ρομαντισμός και η ταξιδιάρικη της φύση κρατούν ζωντανές τις ελπίδες της πως ο κόσμος μπορεί να μετατοπιστεί προς το καλό.
Τουλάχιστον εκείνη θα έχει προσπαθήσει για κάτι τέτοιο, έστω και αν είναι απόλυτα συνειδητοποιημένη στο πόσο δύσκολη είναι η ζωή. Αλλά η Αναστασία Μακράκη δεν ονειροβατεί. Γνώριζε άλλωστε εκ των προτέρων το ρίσκο του να γίνει ηθοποιός, όπως επιθυμούσε από μικρή όταν άρχισε να μιμείται ανθρώπους και να παίζει ρόλους στο δωμάτιο της.
Έχοντας σπουδάσει παράλληλα και λογοθεραπεία την οποία μάλιστα εξασκεί (και της αρέσει και ιδιαίτερα) αυτήν την στιγμή συμμετέχει στον “Βήχα” της Αργυρώς Βώβου ως η Χη, μια ηθοποιός που δοκιμάζει τα όρια της για να φτάσει σ’ αυτό που θέλει. Και όπως μας αποκαλύπτει ως πρόσωπο της εβδομάδας πάντα την εξιτάρουν χαρακτήρες, οι οποίες την ξεπερνούν και σε πρώτη φάση της φαίνονται ξένοι, αλλά προσπαθεί ν΄ ανακαλύψει για εκείνους πράγματα μη φανερά!
* Η υποκριτική για μένα είναι κάτι που υπήρχε σαν ιδέα μέσα μου από παιδί. Θυμάμαι τον εαυτό μου να μιμούμαι ανθρώπους και να παίζω ρόλους στο δωμάτιο μου. Προφανώς αυτό είναι μια διαδικασία που ακολουθούν αρκετά παιδιά, είναι μέρος του παιχνιδιού και κομμάτι της ανάπτυξης τους. Όμως, στη δική μου περίπτωση, θυμάμαι να το παίρνω πάντοτε πολύ στα σοβαρά! Να σκέφτομαι ας πούμε πώς η μαμά κρατάει το μωράκι; Πώς θα μιλήσει ο μανάβης; Το παιδικό αυτό κομμάτι κατοικεί ακόμη μέσα μου και σε κάθε ευκαιρία προσπαθώ να το “ξυπνήσω” για να ζωντανέψω κάτι στο εδώ και το τώρα.
* Στην πρώτη μου σχολική παράσταση πήρα την απόφαση πως αυτό θέλω να ακολουθήσω, το γιατί ακόμα δεν το ξέρω. Μετά ακολούθησε το καλλιτεχνικό σχολείο που δυνάμωσε ακόμα περισσότερο την απόφαση αυτή.
* Κάπου στην εφηβεία βέβαια ήρθε και η πραγματικότητα να με ξυπνήσει. Καταλάβαινα πως η υποκριτική δεν είναι εύκολο επάγγελμα. Έτσι άρχισα να να σκέφτομαι, τι άλλο θα μπορούσα να κάνω αν δεν πάνε καλά τα πράγματα; Τί με γεμίζει; Κάπως έτσι προέκυψε και η λογοθεραπεία, ένα επάγγελμα που αγαπώ πολύ γιατί λατρεύω τα παιδιά.
* Αφού τελείωσα και τις δύο σχολές, συνειδητοποίησα πως και στα δύο βρίσκω κοινά σημεία. Η επικοινωνία, ο λόγος και η ομιλία συνδέονται άμεσα και με τα δύο. Για τη στιγμή που ζω τώρα, δεν θα άλλαζα καμία απ’ τις επιλογές μου.
* Λογοθεραπεία για μένα σημαίνει να δίνεις φωνή σε άτομα που δυσκολεύονται, να δίνεις εργαλεία και τεχνικές που θα βοηθήσουν τη λειτουργικότητα του ατόμου. Φυσικά μέσα στη διαδικασία της θεραπείας, το θέμα δεν μένει εκεί, προχωράει και πιο πέρα, πιο βαθιά. Και επειδή συνήθως δουλεύω με μικράκια κάπου μέσα μου σκέφτομαι “μακάρι να αφήσω σ’ αυτό το παιδί και κάτι παραπάνω, κάτι καλό, δημιουργικό”.
* Η υποκριτική από την άλλη, πάλι δίνει φωνή. Μόνο που εδώ τα όρια ανοίγουν περισσότερο. Εδώ παίρνουν μορφή, σάρκα και οστά, τα ανομολόγητα. Τα μεγέθη και τα σχήματα αλλάζουν.
* Οι συνθήκες είναι τέτοιες που μέχρι στιγμής δεν μπορώ να πω πως ζω απ’ το επάγγελμα του ηθοποιού. Το ρίσκο αυτό το γνώριζα από την αρχή. Για μένα σημασία έχει πως να παραμένεις άνθρωπος μέσα σ’ αυτές τις δυσκολίες. Δεν είναι μόνο το επάγγελμα του ηθοποιού δύσκολο. Όλη η ζωή είναι δύσκολη. Είναι φορές που νιώθω πως η ομορφιά έχει χαθεί, ο ρομαντισμός έχει χαθεί.
* Αλλά ξαφνικά κάτι καλό γίνεται και τσαφ! Κάτι βλέπεις. Κάτι υπάρχει ακόμα. Θέλω να συνεχίσω να πιστεύω πως οι άνθρωποι είναι καλοί, πως κάποια στιγμή θ’ αλλάξει ο κόσμος προς το καλό. Ακούγεται πολύ ρομαντικό, το ξέρω, αλλά χωρίς την ελπίδα αυτή, συνηθίζουμε τα τέρατα και μετά;
* Πιστεύω πως ένας καλλιτέχνης έχει ευθύνη για αυτό που δημιουργεί. Δε μιλάω για το αν θα αρέσει ή όχι. Αυτό είναι θέμα γούστου. Αυτό που πραγματικά θέλει να πει κάπου θ’ ακουμπήσει στον άλλον, κάτι θα του πει. Ο θεατής θα βγει από το θέατρο με μια τουλάχιστον σκέψη. Αυτό για μένα είναι ευθύνη.
* Μέχρι στιγμής, ανήκω σε μια μερίδα ηθοποιών που φτιάχνουν παραστάσεις με δική τους ευθύνη και δικό τους κόστος. Προσπαθούμε μόνοι μας με τα δικά μας μέσα. Αυτό έχει πολλά καλά αλλά και δυσκολίες.
* Στο εργασιακό κομμάτι, τα πράγματα είναι δύσκολα. Πιστεύω οι περισσότεροι είμαστε μουδιασμένοι. Υπάρχει φόβος για το τι ξημερώνει. Σίγουρα είμαι τυχερή γιατί έχω καλούς συναδέλφους. Και στις δύο δουλειές. Ανθρώπους που θα βοηθήσουν και θα καταλάβουν, που θα κοιτάξουν και τον διπλανό τους πέρα απ’ τη δική τους τη δουλειά. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ονόματα…Νάσια, Μάχη, Ειρήνη και πολλοί άλλοι φυσικά!
* Συμμετέχω στην παράσταση “Ο ΒΗΧΑΣ” , ένα νέο κείμενο της Αργυρώς Βώβου. Πέρσυ, παρακολούθησα ένα σεμινάριο θεατρικής γραφής. Εκεί γνώρισα τη Βάσια Σκιαδά, ένα κορίτσι που έγραφε εξαιρετικά και σκέφτονταν διαφορετικά, ένα “τερατάκι”. Μου είπε πως ξεκινάει μια δική της σκηνοθεσία και τότε σκέφτηκα πως μ’ αυτό το “τερατάκι” θα ήθελα πολύ να συνεργαστώ. Της ζήτησα λοιπόν να ετοιμάσουμε κάτι μαζί και μετά από λίγες μέρες μου πρότεινε να μπω στο έργο που ετοίμαζε. Δεν το περίμενα καθόλου και η χαρά μου ήταν τεράστια!
* Η συγκεκριμένη συνεργασία ήταν για μένα ένα πρώτο καλό μάθημα για το πώς δουλεύουμε εκτός σχολής. Με όλα τα παιδιά δουλέψαμε πολύ και συνεργαστήκαμε άψογα. Θα πρότεινα σε κάποιον να έρθει στην παράσταση μας γιατί αποτελείται από έναν πυρήνα νέων καλλιτεχνών.
* Η Αργυρώ Βώβου, που έγραψε το κείμενο, πιστεύω πως αντιπροσωπεύει τη γενιά μας ενώ μιλάει παράλληλα μια γλώσσα εντελώς δική της. Το έργο μας έχει ως πυρήνα την Άλκηστις του Ευριπίδη. Ο μύθος λειτουργεί παράλληλα με την αφήγηση του έργου. Οποιαδήποτε ομοιότητα με τα πρόσωπα λοιπόν, δεν είναι συμπτωματική. Η πένα της Αργυρώς Βώβου ξεχειλίζει μαύρο χιούμορ και οι ήρωες εμπλέκονται σε καταστάσεις υπερβατικές, σε καταστάσεις που χάνουν τους εαυτούς τους και επιστρέφουν διαφορετικοί.
* Εγώ υποδύομαι τη Χη, μια ηθοποιό που δοκιμάζει τα όρια της για να φτάσει σ’ αυτό που θέλει. Τα στοιχεία μας λοιπόν είναι κοινά ως προς αυτό. Μόνο που ο ρόλος ξεφεύγει απ’ την πραγματικότητα!
* Η τηλεόραση είναι ένα μέσο που παρακολουθώ τα τελευταία δύο χρόνια, παλιότερα δεν είχα σχεδόν καμία επαφή. Αυτό που αρχικά μ’ ενδιαφέρει για αρχή είναι η μελέτη της υποκριτικής στο φακό.
* Θα ήθελα πολύ να υποδυθώ χαρακτήρες που ξεπερνούν εμένα την ίδια. Χαρακτήρες που σε πρώτη φάση θα μου φαίνονται ξένοι. Μ’ εξιτάρει πολύ να προσπαθώ να ανακαλύψω πράγματα που δεν είναι φανερά.
* Η σχέση μου με το γράψιμο είναι κάτι περισσότερο προσωπικό. Συνήθως γράφω με τις ώρες σκέψεις ή μεταφέρω εικόνες στο χαρτί. Αυτό είναι ένα εργαλείο για μένα περισσότερο για να ξεδιπλώσω τη φαντασία μου παρά για να τα εκθέσω σε κοινό. Τα χαρτιά αυτά συνήθως τα φυλάω κάπου και δεν τα διαβάζω τόσο μετά.
* Η συνεργασία μου με τη Βάσια και τους υπόλοιπους συντελεστές είναι κάτι που θα ήθελα να συνεχιστεί. Ονειρεύομαι συνεργασίες που αντέχουν στο χρόνο και μια ομάδα που θέλει να εξερευνήσει και να πειραματιστεί.
* Τη σχολή μου τη θυμάμαι πάντα με αγάπη και νοσταλγία. Ήταν ένα ασφαλές καταφύγιο για μένα. Η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα αρκετά, όμως άξιζε τον κόπο. Όλοι οι συμφοιτητές μου είναι άξιοι, τους θαυμάζω και τους καμαρώνω σε κάθε τους βήμα!
* Η Αθήνα είναι μια πόλη με πολλές δυνατότητες και επιλογές. Είναι όμως και μια πόλη που οι ρυθμοί της μπορούν να σε καταπίνουν. Κάποια σημεία της πόλης είναι πολύ όμορφα, αλλά η γενική εικόνα της δεν μου αρέσει. Ένας επιπλέον λόγος για να ταξιδεύω όποτε μου δίνεται η ευκαιρία.
* Στο All4fun μου αρέσει που προβάλλει νέους ηθοποιούς. Ο Κυριάκος και η ομάδα του ξεχωρίζουν μεταξύ άλλων για τα βραβεία και τις συνεντεύξεις τους.
& Αναλυτικές πληροφορίες για τον “Βήχα” ΕΔΩ
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/2/2025
