21.2 C
Athens
Παρασκευή, 4 Οκτωβρίου, 2024

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Χριστίνα Δενδρινού – Ηθοποιός

Πιστεύει πολύ στην αλήθεια! Να είναι μέσα στην «στιγμή» Και η Χριστίνα Δενδρινού πετυχαίνει τον στόχο της και γίνεται αληθινή επί σκηνής. Λίγοι ηθοποιοί μπορούν να παίζουν εξίσου καλά σε δράμα και κωμωδία. Βρίσκεται ανάμεσα τους.
Στο Ιraq – 9 Τόποι επιθυμίας υποδύεται αρχικά την Αμάλ, που ψάχνει τη δική της ειρήνη. Εκεί, όπου μυαλό και καρδιά αντιμάχονται, αλλά στο τέλος κερδίζει εκείνη.

Και λίγη ώρα αργότερα βγαίνει ξανά στην σκηνή ως Σαμμούρα, το μελαχρινάκι, που προσπαθεί όσο μπορεί να καταλάβει τον πόλεμο με το δικό του αθώο, κωμικοτραγικό τρόπο. Όπως δηλαδή μπορεί να συμβαίνει σ’ ένα παιδί, το οποίο ζει την φρίκη των εχθροπραξιών…

Η Χριστίνα μπορεί με άνεση να παίζει πολλούς ρόλους σε μια παράσταση. Και αν στην παράσταση του Vault παίζει δύο στο παιδικό του Studio Mαυρομιχάλη παίζει με την ίδια ευχέρεια οκτώ!!! Απολαυστική μεταξύ άλλων ως Ρουμπελστίσκιν στο «Αίσωπος+Αδερφοί Γκριμ+Παιχνίδι» απολαμβάνει και με το παραπάνω τη συμμετοχή της στην πρώτη της παιδική παράσταση.
«Πρέπει να αντιμετωπίζεις τα παιδιά με τον ίδιο σεβασμό, όπως τους ενήλικες», μας λέει η Χριστίνα, που λόγω της συγκινητικής ανταπόκρισης των μικρών θεατών θέλει να συνεχίσει να παίζει για χρόνια σε παιδικές παραστάσεις.  Στη συγκεκριμένη ακρόαση βρέθηκε κατευθείαν από τη… θάλασσα, δικαιώνοντας τον Δημήτρη Πλειώνη να τη δοκιμάσει στο έργο του. Οσο για εκείνη της Μαρίας Τσαρούχα μπορεί να έχασε την αρχική διορία, όμως τελικά πήγε (χάρη και στην επιμονή της φίλης της και εξαιρετικής φωτογράφου Νιολέττας Γιαννούλη) και εξασφάλισε μια θέση στο καστ.
Η Χριστίνα αγαπάει πολύ τον κινηματογράφο και συμμετέχει στο Τετάρτη 4:45 του Αλέξη Αλεξίου, το οποίο πρόκειται να βγει στις αίθουσες δίπλα σε σπουδαίους ηθοποιούς, όπως ο Στέλιος Μάινας, η Μαρία Ναυπλιώτου και ο Γιώργος Συμεωνίδης. Μεταξύ των κορυφαίων της στιγμή μέχρι τώρα είναι φυσικά και η δημιουργία της θεατρικής ομάδας βλακ-λιστ, δουλειά της οποίας πρωτοθαυμάσαμε με το περίφημο “theater case”
 
Προς το παρόν ενώ έχει ιδέες για να γράψει κάτι, συνεχώς το αναβάλλει. Επειδή, όμως, πήρε φόρα με τη συγκεκριμένη μας συνέντευξη μάλλον θα πρέπει ν’ αρχίσει να σκέφτεται το πώς και πότε θα ξεκινήσει πλέον να καταγράφει τις σκέψεις της…
 
* Πάντα αγαπούσα το σινεμά και την υποκριτική αλλά προέκυψε σχετικά αργά. Αφού τη σπούδασα. Και μετά αφού έπαιξα ερωτεύτηκα και το θέατρο…
* Yποκριτική για μένα σημαίνει αλήθεια. Μόνο αλήθεια! Εκθέτεις την αλήθεια σου, ξεγυμνώνεσαι αλλά προστατεύεσαι και απ τον ρόλο σου. Οπότε είναι η μεγαλύτερη ελευθερία…
* Ένας νέος ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση με γερό στομάχι, υπομονή και άλλες δουλειές για να βιοπορίζεται και φυσικά με αγάπη και υποστήριξη για την επιλογή του.
* Φυσικά και η τέχνη μπορεί να δώσει τις δικές τις απαντήσεις. Αυτό που δεν μπορεί να δώσει η τέχνη δυστυχώς είναι η εξόφληση των λογαριασμών, των χαρατσίων, του νερού, των ενοικίων και λοιπών βασικών εξόδων. Δυστυχώς οι “καλλιτέχνες” θεωρούνται χομπίστες στην Ελλάδα..
* Η παρουσία μου στο “Ιraq – 9 Τοποι Επιθυμίας” οφείλεται σε πολλούς “μαγικούς” παράγοντες. Καταρχάς στον πρόσφατα εκλιπόντα φίλο και συνεργάτη μας Γιώργο Κατινά και στο 4 Actors που πόσταρε την ακρόαση της Μαρίας. Μετά στην ταλαντούχα φίλη μου και καταπληκτική φωτογράφο Νικολέττα Γιαννούλη που με έπεισε να πάω στην ακρόαση, παρόλο που είχε περάσει η διορία και σε μια περίοδο που τα έβλεπα όλα μαύρα και ανούσια. Και φυσικά στην σκηνοθέτιδα μου Μαρία Τσαρούχα που μου έδωσε χρόνο εκτός ακρόασης γιατί ήμουν εκτός Αθηνών. Πέρασα από δυο ακροάσεις. Είχα δοκιμαστεί πρώτα σε έναν άλλο ρόλο και η Μαρία θέλησε να με ξαναδεί και μου είπε να ετοιμάσω αυτούς τους δυο ρόλους. 
 
* Η συνεργασία μου με τη Μαρία Τσαρούχα είναι αυτό που ονειρεύεται κάθε ηθοποιός που θέλει να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα που ναι μεν χτίζεται μέσα σ’ ενα πλαίσιο αλλά με απόλυτη ελευθερία. Ήθελα πάρα πολύ μα συνεργαστώ με τη Μαρία. Νομίζω έγινε το κλικ όταν γνωριστήκαμε. Της είπα ότι και να μην με πάρει εγώ χάρηκα που τη γνώρισα. Η Μαρία δουλεύει με τη “Μέθοδο”. Οπότε η διαδικασία της έρευνας και πρόβας, ήταν ένα βιωματικό ταξίδι που μας έφερε κοντά με τον εαυτό μας αλλά και με όλες τις υπόλοιπες ταλαντούχες συνεργάτιδες μου. Είμαι ενθουσιασμένη! Η Μαρία έφτιαξε μια ομάδα με υπέροχους ανθρώπους και συνεργάτες. Και για να ολοκληρωθεί αυτή η μαγεία, μας στέγασε και μας φιλοξένησε ο Δημήτρης Καρατζιάς στον ζεστό πολυχώρο του το Vault. Είμαι πολύ ευχαριστημένη απ’ τη συνεργασία μου μ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους.
* Ο ένας ρόλος μου είναι αυτός της Αμάλ. Η εύθυμη ζωντοχήρα βεδουίνα που το ίδιο της το όνομα σημαίνει ελπίδα. Ψάχνει για Ειρήνη, ηρεμία. Θέλει να σταματήσει ο πόλεμος γενικά αλλά κυρίως ο πόλεμος μέσα της. Μυαλό και καρδιά αντιμάχονται. Αλλά στο τέλος πάντα κερδίζει η καρδιά. Άλλωστε λέει: “Βλέπω με την καρδιά μου, όχι με τα μάτια μου, είμαι βεδουίνος”
* Ο άλλος ρόλος είναι η Σαμμούρα, το μελαχρινάκι, το ιρακινό κορίτσι. Κλεισμένο στο σπίτι με τη μαμά της. Οι άντρες έχουν χαθεί στους διάφορους πολέμους που έχουν λάβει χώρο κατά καιρούς στη χώρα της. Και προσπαθεί να καταλάβει τί συμβαίνει γύρω της. Προσπαθεί να κατανοήσει τον πόλεμο με τον τρόπο της. Της λείπει ο μπαμπάς της και θέλει να ξαναπάει σχολείο. Μαθαίνει με σκληρό τρόπο ότι πρέπει να προσέχει τί λέει ιδιαίτερα υπό το καθεστώς του “πατερούλη”
Σαντάμ.
 
* Φυσικά και πρέπει το κωμικό να συνυπάρχει με το τραγικό. Είναι πολύ λεπτή η γραμμή που τα διαχωρίζει αυτά τα δύο. Έτσι είναι η ζωή. Στο θέατρο και στα δύο πρέπει να υπάρχει η αλήθεια και ο ρυθμός που τα διαφοροποιεί. Η κωμωδία στη βάση της βασίζεται στο δράμα του άλλου. Π.χ. αν ένας άνθρωπος σκοντάψει σε μια τούρτα για μας είναι αστείο, για αυτόν που το ζει δεν είναι. Τουλάχιστον στην αρχή. Είναι σκέτη ταλαιπωρία αυτές οι τούρτες! Χαχαχα. Έτσι και στο δράμα. Το να βλέπεις μια μάνα να γελάει στην κηδεία του παιδιού της ή να είναι ανέκφραστη μπορεί να είναι πιο σπαρακτικό απ το να τη δεις να καταρρέει και να κλαίει. Εν ολίγοις εγώ επιλέγω την αλήθεια και σίγουρα το ρυθμό του “παιξίματος”. Το κοινό θα γελάσει ή θα κλάψει όπου και αν το νιώσει. Δεν θα το δώσω εγώ. Τελοσπάντων δεν είναι αυτός ο στόχος μου, να συγκινήσω. Ο στόχος μου είναι να “είμαι” στη στιγμή και στην αλήθεια του χαρακτήρα. «Don’t Act just Be» που λέει και η Μαρία Τσαρούχα. 
* Θα πρότεινα να έρθει κόσμος να δει την παράσταση γιατί είναι μια τίμια δουλειά φτιαγμένη με αγάπη, με αλήθεια με μεράκι και σίγουρα μπορεί κάποιος να μάθει και να δει πράγματα για τον πόλεμο που μας αφορούν όλους! Επίσης θα γνωρίσει 9 υπέροχες γυναίκες που για 1 ώρα και 45 λεπτα σε βάζουν στη ζωή τους, σου μιλούν, σου ανοίγονται. Όταν λέω υπέροχες γυναίκες εννοώ τους χαρακτήρες του έργου. Οχι εμάς! Εμείς καλές είμαστε και καλυτερεύουμε μέσα απ’ τους χαρακτήρες που “υποδυόμαστε”..
 
* Έχω την τιμή να συνεργάζομαι παράλληλα με τρείς καταπληκτικούς συνεργάτες, σε μια δουλειά για την οποία επίσης αισθάνομαι υπερήφανη. “Αίσωπος και Αδελφοί Γκριμ ίσον παιχνίδι” με την Μαρία Μπρανίδου και τον Δημοσθένη Φίλιππα και τον Δημήτρη Πλειώνη στη σκηνοθεσία και στην οργάνωση παραγωγής. Ομάδα Τόπι. Η συνεργασία προέκυψε μαγικά πάλι. Ο Δημήτρης με είχε δει σε ό,τι είχα κάνει ως τώρα στο θέατρο. Με κάλεσε στην ακρόαση, πήγα την επομένη γιατί πάλι έλειπα εκτός Αθηνών αφού είχαν ήδη δει κόσμο. Πήγα με τα αλάτια! Τη διασκέδασα πάρα πολύ την ακρόαση και τον αυτοσχεδιασμό και μάλλον και ο Δημήτρης και η Ηρώ Μαγγίνα η χορογράφος της ομάδας. Και με πήραν. Μετά ήρθε η Μαρία και έφερε τον Δημοσθενη.. Αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί σαν να ήμαστε συνεργάτες από πάντα. Κολλήσαμε! Πολλή δημιουργικότητα και διασκέδαση.
* Παίζω 8 ρόλους στο παιδικό: Το Ρουμπελστίσκιν, την Ψαρού, τη Χελώνα, τον ληστή νίντζα (όπως με αποκαλούν τα παιδιά), τον μυλωνά, την κυρά ουρανία, την κακομαθημένη πριγκήπισσα. Θα πρότεινα να έρθουν μικρά και μεγάλα παιδιά, γιατί η παράσταση έχει χιούμορ, φαντασία, ρυθμό και είναι πολύ ευχάριστη και για μας που την παίζουμε αλλά και για τα παιδιά. Αυτό έχουμε καταλάβει απ τις αντιδράσεις τους στις 50 παραστάσεις που έχουμε κάνει ως τώρα. Με ελάχιστα μέσα, αφήνουμε τη φαντασία στο θεατή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση στα παιδιά, που είναι το δυσκολότερο κοινό. Αν όμως το κερδίσεις (πάντα με αλήθεια) είναι μαγικό το πόσο απλόχερα σου δίνουν αγάπη. Μου αρέσει το θέατρο και το παιδικό θέατρο. Τα οποία δεν θα πρέπει να τα διαχωρίζουμε γιατί καλό θα ήταν να αντιμετωπίζεις το παιδί με τον ίδιο σεβασμό και ειλικρίνεια που αντιμετωπίζεις έναν ενήλικα. Φέτος κάνω πρώτη φορά παιδικό και σκοπεύω να συνεχίσω. Η ενέργεια και η αγάπη και η ανταπόκριση των παιδιών, οι αγκαλιές οι ζωγραφιές και τα φιλιά στο τέλος, είναι μεγάλη ανταμοιβή! 
 
* Δυστυχώς δεν έχω καλή σχέση με το γράψιμο. Θα ήθελα να έχω. Ζορίζομαι όταν πρέπει να γράψω. Και ενώ είμαι γεμάτη ιδέες δεν τις γράφω, με αποτέλεσμα να τις ξεχνάω. Βέβαια αν ξεκινήσω του δίνω και καταλαβαίνει, αλλά γενικά μ’ αρέσει να εκφράζομαι και να επικοινωνώ με το σώμα και τον λόγο. Η σκηνοθεσία με ενδιαφέρει πολύ αλλά νομίζω πως πρέπει να αποκτήσω πολλή περισσότερη εμπειρία ως ηθοποιός και να βρω το έργο που θα πω πως “αυτό πρέπει να το σκηνοθετήσω εγώ! “. 
* Γενικά ιδέες έχω πολλές και σκηνοθετική αντίληψη. Αλλά δε θέλω να κάνω κάτι βιαστικά. Στην Ελλάδα γενικά ονοματιζόμαστε με διάφορες ιδιότητες πολύ εύκολα. Όλοι οι παρουσιαστές είναι και δημοσιογράφοι, τα μοντέλα και λίγο ηθοποιοί και λίγο τραγουδιστές και λίγο Dj και οι ηθοποιοί και σκηνοθέτες και δάσκαλοι και, και, και. Δε μου αρέσει αυτό. Είναι καλό να είσαι πολυτάλαντος, αλλά κάπου πρέπει να δίνουμε βάση και βάρος και να καλλιεργούμε ή να “τελειοποιούμε” ένα πράγμα.
 
* Ναι έχω παίξει στον κινηματογράφο στο πρόσφατο παρελθόν μάλιστα… Είχα την τιμή να παίξω στην ταινία του Αλέξη Αλεξίου, “Τετάρτη 4:45”. Με το Στέλιο Μάινα, τον Αδάμ Μπουσδούκο, τη Μαρία Ναυπλιώτου, το Γιώργο Συμεωνίδη και άλλους υπέροχους ηθοποιούς. Περιμένουμε όλοι να βγει με ανυπομονησία.Αν μου λείπει ο κινηματογράφος; Τον αγαπώ! Θέλω να παίζω σε ταινίες, ταινίες, ταινίες.. Βλέπω συνέχεια ταινίες. Επίσης θα ήθελα να σπουδάσω σκηνοθεσία κινηματογράφου. Αγαπώ πραγματικά το σινεμα!!!!!! Τί θυμάμαι απ τη συμμετοχή μου; Τα πάντα! Πέρυσι τον Απρίλη έγιναν τα γυρίσματα! Είχαμε δυο πολύ δύσκολες σκηνές με το Στέλιο. Θυμάμαι τη στωικότητα του με τα αληθινά χαστούκια – δε λεω άλλα – και τον επαγγελματισμό του συνεργείου την υποστήριξη του “συμπαίκτη” μου Στέλιου και την ευγένεια του Αλέξη Αλεξίου στην άλλη δύσκολη σκηνή, την ερωτική. Θέλω πολύ να παίζω σε ταινίες!!!!! 
 
* Έχω περάσει και απ’ την τηλεόραση από αυτοτελή επεισόδια και από διαφημίσεις. Η σχέση μου μαζί της είναι ελεύθερη, χαχαχα. Αν βρεθούμε και αρέσουμε ο ένας στον άλλον, συνεργαζόμαστε. Οπότε αναλόγως την πρόταση το σκέφτομαι μελλοντικά.
 
* Όλες οι συνεργασίες μου είναι σημαντικές ως τώρα. Δεν κάνω κάτι – και ιδιαίτερα στο θέατρο που απαιτεί πολύ πρόβα και πολύ απ τον πολύτιμο χρόνο μου και που δε μου επιτρέπει να κάνω και κάτι άλλο – αν δεν το πιστεύω και δεν το στηρίζω με το είναι μου. Οπότε θεωρώ όλες τις συνεργασίες μου σημαντικές. Θα ξεκινήσω απ τους βλακλιστ την ομάδα που ξεκίνησε η Μαργαρίτα Αμαραντίδη με τον Φεντερίκο Νιέτο ελ Γκαζι, εμένα και το Σαββα Κοβλακά. Γνωριστήκαμε σ’ ένα σεμινάριο, ενώσαμε τις δυνάμεις μας, την τρέλα μας, την ανάγκη μας για δημιουργία και φτιάξαμε τους βλακλιστ και το theater case. Μετά προστέθηκαν άλλα δυο μέλη στην ομάδα ο Μαρίνος Παναγιωτάκης και η Μαρίνα Σαμάρκου. Αυτή η βαλίτσα έφτασε μέχρι και στη Βουλγαρία, στην Κρήτη, στην Ελασσονα, σε τρία θέατρα της αθήνας και έπαιζε απ το 2009 ως το τέλος του 2010 φουλ. Αυτήν την συνεργασία την φυλάω στην καρδιά μου μέσα. 
* Πολύ σημαντική ήταν η συνεργασία μου με τον Μάκη Γαζή, τον casting director που είναι υπεύθυνος για το κάστινγκ για τις περισσότερες ξένες αλλά και σημαντικές ελληνικές ταινίες που έχουν γίνει στην ελλάδα. Δούλεψα ως βοηθός του στο κάστινγκ 5 ταινιών κάποιες απο αυτές συμπεριλαμβάνουν και το ελληνικό κομμάτι του casting της ταινίας James Bond (skyfall), την ελληνοαυστραλέζικη ταινία Dead Europe, την ελληνογαλλική Nikostratos, και ήταν σχολείο πραγματικό! Είμαι πολύ τυχερή! Πολύ σημαντικες συνεργασίες περιλαμβάνουν ανθρώπους όπως: Γιώργος Παλούμπης, Δημήτρης Κομνηνός (με βοήθησε στο ξεκίνημα μου), Γιώτα Καρατζέτζου, Πάνο Γκόλφη, Νίκο Αλευρομύτη, Ευγενία Καρύδη, Θοδωρή Προδρομίδη, ομάδα Χα!, Ομάδα Τοπι, Μαρία Τσαρούχα και όλο το team του Ιάακ, Αλέξης Αλεξίου και Στέλιος Μάινας και φυσικά η συνεργασία μου με τη φίλη μου και φωτογράφο Νικολέττα Γιαννούλη. Αυτήν τη στιγμή δεν αναφέρω όσους θέλω να ευχαριστήσω που ήρθαν να δουν στις παραστάσεις μου και με θυμόντουσαν στα κάστινγκ και με πρότειναν για δουλειά, αλλά όσους συνεργάστηκα. Αλλιώς μπορώ να συνεχίσω να γράφω και να γράφω….
 
* Στην Αθήνα μου αρέσει ότι όπου και να πας ό,τι μέρα και αν είναι ότι ώρα και αν είναι, θα βρεις κάτι να κάνεις. Είναι ζωντανή. Επίσης μ’ αρέσει που παρότι είμαι κάτοικος του κέντρου, κάθε μέρα ανακαλύπτω και κάτι καινούριο σε αυτό το “χωριό” όπως είχε χαρακτηρίσει την πόλη μου κάποιος φίλος μου που μετανάστευσε στα “εξωτερικά”. Όλο συμβαίνουν πράγματα. Και ναι είναι χωριό, αισθάνομαι ότι δε χάνομαι εδώ όλο και κάποιος θα σου μιλήσει, θα σε χαιρετίσει. Είναι πιο ανθρώπινη η Αθήνα από το Λονδίνο και το λατρεμένο μου Παρίσι. Αυτό που δεν μ’ αρέσει στην Αθήνα είναι φυσικά η καθημερινή εξαθλίωση αστέγων και ναρκομανών στα πεζοδρόμια.. Δεν μ αρέσει που τη σήμερον ημέρα την εποχή που με ένα κλικ παραγγέλνεις οτιδήποτε, υπάρχουν άνθρωποι κάθε φυλής και κάθε καταγωγής που πεινάνε και ζουν στο δρόμο σαν τα ζώα. Επίσης με εκνευρίζει αφάνταστα το ότι οι φόροι που πληρώνουμε και τα τέλη και όλα τα υπόλοιπα δεν έχουν υλικό αντίκρισμα στην πόλη μας και στην καθημερινή ζωή μας. Δηλαδή με τους φόρους που πληρώνουμε θα έπρεπε να έχουμε δρόμους κανονικούς χωρίς λακκούβες, φώτα, καθαριότητα, ποδηλατόδρομους. Επίσης δεν μ’ αρέσει που έχει τόσο λίγο πράσινο η Αθήνα. Τέλος δεν μ’ αρέσει που υπάρχουν τόσο ωραία νεοκλασικά κτήρια και είναι όχι μόνο ανεκμετάλλευτα, αλλά και υπό διάλυση. Τέλος δεν μ’ αρέσει η κακομεταχείριση των ζώων. Όχι μόνο στην Αθήνα αλλά γενικά στην Ελλάδα.
* Τα πάντα μου αρέσουν στο All4fun βρε Κυριάκο μας!!! Αλλά επειδή εσύ είσαι η ψυχή του σάιτ, το ότι αγαπάς και εσύ (όπως αγαπούσε ο Γιώργος ο Κατινάς) τη δουλειά σου, τους ηθοποιούς, διάσημους και άσημους και τους δίνεις βήμα να μιλήσουν. Και το γεγονός ότι με έκανες να γράψω. Είδες τελικά; Αν αρχίσω δε με σταματάει τίποτα. Χαχαχαχα. Σ’ ευχαριστώ για τη φιλοξενία και εκ μέρους όλων των ηθοποιών σε ευχαριστούμε για την υποστήριξη και την υπέροχη δουλειά!! Συνέχισε αυτό που κάνεις! Ή όπως λένε στο χωριό μου: Keep up the good work!!!
 
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το «Iraq – 9 Tόποι επιθυμίας» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://all4fun.gr/fun/theater/7685-iraq-9-t-heather-raffo.html
 
&& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το «Αίσωπος+Αδερφοί Γκριμ=Παιχνίδι» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/7290-a-.html
 
&&& Οι φωτό που χρησιμοποιήθηκαν στη συνέντευξη είναι της Νικολέττας Γιαννούλη και του Nίκου Αλευρομύτη.
 
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 6/2/2014
 

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα