Τον Προμηθέα Νεραττίνι – Δοκιμάκη τον πρωτοείδαμε στο «Δε μιλάμε γι’ αυτά» του Κώστα Γάκη, όπου εκτός από τα κωμικά σημεία είχε και ορισμένες δύσκολες στιγμές, όπως ήταν ο μονόλογος με τον δίδυμο αδερφό του.
Την περασμένη σεζόν έκανε τον κόσμο να γελάει στον «Αλχημιστή» του Νικόλα Μίχα, όπως κάνει φέτος και στο «Μαγικό ταξίδι της Ευγενίας» της Ντίνας Σταματοπούλου, μια εξαιρετικά πραγματική παιδική παράσταση, η οποία παίζεται στο 104.
* Η υποκριτική προέκυψε πριν από πολλά χρόνια, δημοτικό, ίσως και αρχές γυμνασίου. Ένας φίλος μου είχε πάρει μία κάμερα τότε και αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε, εκείνος πίσω από την κάμερα κι εγώ μπροστά. Λίγο καιρό μετά κατάλαβα ότι μου άρεσε και μου ταίριαζε περισσότερο από μια σχολική καλοπέραση, ακόμα πιο μετά κατάλαβα ότι μόνο αυτό ήθελα να κάνω στην ζωή μου.
* Δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που ξεκίνησα στον χώρο, οπότε δεν μπορώ να πω ότι έχω αλλάξει και πολύ. Έχω γίνει ίσως λίγο πιο συνειδητοποιημένος σε σχέση με τις επιλογές μου στη δουλειά και δεν κάνω τα πάντα με κλειστά μάτια όπως έκανα στην αρχή. Σίγουρα μέσα από τις πολλές απογοητεύσεις και από όλα αυτά που έχω δει αυτά τα λίγα χρόνια από όταν ξεκίνησα μέχρι τώρα, έχει αλλάξει η εικόνα που είχα στο κεφάλι μου για το πώς είναι αυτός ο χώρος και πώς λειτουργεί. Ο επιμένων όμως νικά.
* Υποκριτική για μένα σημαίνει να καταφέρεις μέσα από αυτά που σου έχουν ζητηθεί να γίνεσαι κάποιος άλλος, δηλαδή να «υποκρίνεσαι» έναν άλλο χαρακτήρα, έναν άλλο άνθρωπο και πιστεύω ότι για να το καταφέρεις αυτό, αυτό που πρέπει να αλλάξεις κυρίως από τον εαυτό σου είναι ο τρόπος που σκέφτεσαι. Ο τρόπος που λειτουργεί το μυαλό σου, πρέπει να αρχίσεις να σκέφτεσαι όπως θα σκεφτόταν ο ρόλος. Ίσως είναι το μόνο πράγμα που πρέπει να αλλάξεις. Αν καταφέρεις αυτό όλα τα άλλα αλλάζουν από μόνα τους. Ένας νέος ηθοποιός αντιμετωπίζει την κρίση με υπομονή και κουράγιο, όπως όλοι!
* Αυτό που θα μπορούσε να κάνει η τέχνη είναι να δώσει κουράγιο ελπίδα και τροφή για σκέψη σε αυτούς που ζουν ακόμα στο σκοτάδι και δεν βλέπουν καν το πρόβλημα για να μπορέσουν να το αντιμετωπίσουν ή να δώσουν μια απάντηση. Ίσως να τους βοηθήσει να ξυπνήσουν. Η τέχνη πιστεύω δεν μπορεί να λειτουργήσει πρακτικά αλλά μόνο πνευματικά, μέσα από τους ανθρώπους και αυτό για εμένα είναι εξίσου σημαντικό. Γιατί χωρίς την σκέψη που σε παρακινεί δεν υπάρχει πράξη.
* Δε νομίζω ότι έχω ακόμα συνεργασίες σταθμούς! Σίγουρα μία συνεργασία που μου έμαθε πολλά πράγματα και μου έδωσε ας πούμε μία ώθηση για να προχωρήσω παρακάτω είναι η συνεργασία μου με τον Κώστα Γάκη, τον Λευτέρη Καταχανά, την Νάνσυ Μπούκλη και την Στέλλα Νούλη στην παράσταση «Δεν μιλάμε γι’ αυτά» που ήταν και η πρώτη μου δουλειά. Στο μέλλον δεν προσδοκώ σε κάποιες συγκεκριμένες συνεργασίες, αρκεί να είναι καλές συνεργασίες.
* Δεν θεωρώ ότι η κωμωδία μου ταιριάζει περισσότερο. Θεωρώ ότι μου είναι πιο εύκολη, πιο φυσική αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι την προτιμώ.
* Η παράσταση που είμαι τώρα λέγεται «το μαγικό ταξίδι της Ευγενίας» είναι μία παράσταση για παιδιά. Την ιδέα αυτής της παράστασης την ξεκίνησε η Ντίνα Σταματοπούλου την οποία και γνώριζα από την «Δήλο», την σχολή που φοίτησα. Η Ντίνα, λοιπόν, μου είπε ότι φτιάχνει μία ομάδα για μία παιδική παράσταση και μου πρότεινε να συμμετέχω. Η παράσταση αυτή έχει να κάνει με ένα μικρό κορίτσι την Ευγενία (σ.σ. Ουρανία Φουρλάνου) η οποία μισεί το διάβασμα. Μέσα από μία εργασία που της βάζουν στο σχολείο αποφασίζει να διαβάσει όλα τα βιβλία της βιβλιοθήκης του σπιτιού της. Τελικά όμως την παίρνει ο ύπνος και στο όνειρο της αρχίζουν και ζωντανεύουν όλοι οι ήρωες και οι χαρακτήρες των βιβλίων που την ταξιδεύουν σε μέρη μαγικά και την βοηθούν να βρει το βιβλίο της σοφίας! Είναι μία πολύ ωραία παράσταση που πάει πραγματικά πολύ καλά μέχρι τώρα. Αυτό είναι που φέτος με κρατάει στην ζωή απ’ όλες τις απόψεις.
* Παρουσιάζεται κάθε Κυριακή στις 12 το πρωί στο θέατρο 104 στο Γκάζι, καθώς και σε σχολεία στην Αθήνα, στην επαρχία αλλά και σε νησιά. Την παράσταση αυτή σίγουρα πρέπει να την δε κάποιος γιατί μιλάει για τα βιβλία που είναι ένα μέσο γνώσης και ψυχαγωγίας που σιγά – σιγά έχει αρχίσει και χάνεται, ειδικά στις μικρές ηλικίες αλλά και στις μεγάλες. Εγώ για παράδειγμα είχα σταματήσει να διαβάζω βιβλία λόγω του ότι είμαι συνέχεια στο τρέξιμο, και πραγματικά μέσα από την παράσταση κατάλαβα ότι ήταν λίγο δικαιολογία το τρέξιμο και ότι πάντα έχεις χρόνο για ένα βιβλίο. Ειδικά οι μικρές ηλικίες που πλέον έχουν άπειρα πράγματα που τους αποσπούν την προσοχή από το διάβασμα, δεν καταλαβαίνουν ότι χάνουν πολλά με το να μην δίνουν χρόνο σε αυτό. Και φυσικά όχι μόνο σχολικά βιβλία. Επιπλέον ένα μεγάλο μέρος της παράστασης αποτελείται από θέατρο σιλουετών, δηλαδή έχουμε ένα μεγάλο καμβά(πανί) στο οποίο παίζουμε με σκιές και αυτό είναι πραγματικά πολύ ενδιαφέρον.
* Το τι κάνει αγαπητή αυτήν την παράσταση είναι δύσκολο να το κρίνω από την στιγμή που παίζω, νομίζω η καλή ενέργεια και χημεία που έχουμε μεταξύ μας πάνω στην σκηνή και το ενδιαφέρον θέμα της. Η συνεργασία μου με τα παιδιά είναι πολύ καλή, έχω ξανασυνεργαστεί σχεδόν με όλους οπότε γρήγορα αποκτήσαμε ένα κώδικα επικοινωνίας.
* Δεν έχω κάνει τηλεόραση ούτε κινηματογράφο, εκτός από αρκετές ταινίες μικρού μήκους. Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνω κινηματογράφο, με αυτή την προοπτική δηλαδή μπήκα στην σχολή. Τηλεόραση δεν το έχω σκεφτεί ακόμα όσο θα έπρεπε νομίζω! Ό,τι είναι καλό είναι και καλοδεχούμενο. Όσο για το θέμα της διαφήμισης δεν το έχω σκεφτεί ποτέ σοβαρά. Μ’ έχουν καλέσει πολλές φορές για δοκιμαστικά, αλλά σίγουρα δεν είναι κάτι που το κυνηγάω.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν πολύ αυτές οι μερικές φορές λίγο κρυμμένες περιοχές η κρυμμένα μέρη που όταν είσαι εκεί δεν θυμίζουν καθόλου Αθήνα. Και τα μικρά δέντρα…
* Στο All4fun μου αρέσει που δίνει ευκαιρίες και σε νέους ανθρώπους να μιλήσουν για πράγματα και για τις δουλειές τους. Μου αρέσει πολύ η διακριτικότητα στις ερωτήσεις του και ο σεβασμός στις απαντήσεις των άλλων…
Toυ Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 13/3/2013