12.2 C
Athens
Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου, 2025

Το πρόσωπο της εβδομάδας: Τάσος Προβιάς – Ηθοποιός

Ο δυναμικός του χαρακτήρας συνοδεύεται με την ευαισθησία που αρμόζει σ’ έναν καλλιτέχνη. Και η υποκριτική είναι πλέον τόσο σημαντική για εκείνον, που δεν αφορά μόνο τους ρόλους του, αλλά και πώς αντιμετωπίζει την καθημερινότητα του. Όχι φυσικά για να “υποκρίνεται” στους γύρω τους, αλλά για να συνειδητοποιεί καλύτερα την ανθρώπινη φύση και φυσικά τον ίδιο.Ο Τάσος Προβιάς είναι ένα νέο πρόσωπο, το οποίο αξίζει να προσεχθεί και με το οποίο είχα τη χαρά να συνεργαστώ υπέροχα σε μια διαφήμιση σε επίπεδο casting.

Και ένα από τα σημαντικά πράγματα σε μια δουλειά στον χώρο είναι να μη ξεχνάς με όσους συνεργάζεσαι. Όπως για παράδειγμα δε ξεχνά τον Γιάννη Κόκα, χάρη στον οποίο μπήκε στον χώρο της υποκριτικής, τον Κίμωνα Φιορέτο, αλλά και τον Βαγγέλη Λάσκαρη, τον σκηνοθέτη του στους “Σεμνότυφους”, που συνεχίζονται με επιτυχία στον Μικρό Κεραμεικό. Εκεί ο Τάσος υποδέχεται έναν χαρακτήρα με το ίδιο όνομα και έχοντας για παρτενέρ του τη συμμαθήτρια του στην δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, Ναταλία Πελέκα. Για τη συγκεκριμένη δουλειά, αλλά και για πολλά ακόμα (όπως την εμπειρία του και ως διαιτητής μπάσκετ) μας μίλησε μεταξύ άλλων ως πρόσωπο της εβδομάδας.
* Η υποκριτική προέκυψε όταν ήμουν στο γυμνάσιο και αποφάσισα να μπω στη θεατρική ομάδα του σχολείου, όμως τότε δεν φανταζόμουν ότι θα ασχοληθώ ποτέ επαγγελματικά με τον χώρο. Αυτό προέκυψε πολύ αργότερα όταν τελείωνα με το πανεπιστήμιο και μπήκα για πρώτη φορά σοβαρά στη διαδικασία να δω τι θα κάνω στη ζωή μου. Ερασιτεχνικά δεν σταμάτησα ποτέ να βρίσκομαι στο χώρο, κάπου εκεί όμως είχα την ευτυχία να γνωρίσω τον Γιάννη Κόκα. Ήταν ο άνθρωπος που με ενέπνευσε και μου έμαθε ποια είναι η τέχνη της υποκριτικής και του είμαι ευγνώμων για αυτό. Ολοκληρώνοντας το σεμινάριο υποκριτικής του, την επόμενη μέρα κιόλας συνειδητοποίησα ότι αυτός είναι ο χώρος μου, αυτό θέλω να κάνω στη ζωή μου. Πραγματικά ήταν ένα κλικ που έγινε στο μυαλό και στη ψυχή μου ταυτόχρονα.
* Για μένα υποκριτική είναι τα πάντα. Είναι τρόπος ζωής, δεν είναι μόνο επάγγελμα. Είναι κάτι το οποίο με διαπερνάει από την κορφή μέχρι τα νύχια. Είναι κάτι που δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα ήμουν αν δεν υπήρχε στη ζωή μου. Ο τρόπος που κινούμαι στη ζωή μου συνειδητοποιώ τον τελευταίο καιρό ότι έχει άμεση σχέση με τον τρόπο που προσεγγίζω τους ρόλους που καταπιάνομαι, με την τέχνη μου γενικότερα.
* Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι ένας καλλιτέχνης στην Ελλάδα σήμερα, από την συντριπτική πλειονότητα του κόσμου, αντιμετωπίζεται σαν χομπίστας. Θεωρώ ότι για τον κόσμο η τέχνη είναι κάτι συμπληρωματικό, ένα κερασάκι σε μια τούρτα, δεν αντιλαμβανόμαστε τη σημασία της στην καθημερινή μας ζωή. Αυτό φυσικά έχει να κάνει και με τις συνθήκες εργασίας που επικρατούν στον χώρο των τεχνών. Ένας καλλιτέχνης που ζει από την τέχνη του, έχει καταντήσει ένα είδος αστείου στην κοινή γνώμη.
Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή.
* Με στεναχωρεί σε πολύ μεγάλο βαθμό το γεγονός αυτό. Πρέπει καθημερινά να αποδείξεις σε όλους ότι δεν είσαι αργόσχολος, ότι αυτό που κάνεις έχει σημασία, ότι είσαι κι εσύ κανονικός εργαζόμενος. Απλά οι συνθήκες του επαγγέλματος είναι τελείως διαφορετικές από την πλειονότητα των υπολοίπων επαγγελμάτων. Νομίζω ότι είμαι αρκετά αισιόδοξος γενικά. Έχω διατηρήσει μετά κόπων και βασάνων όσο ρομαντισμό μπορώ μέσα μου οπότε πιστεύω ακόμα ότι αν σαν καλλιτέχνης και άνθρωπος διατηρήσω κάποιες αρχές που θεωρώ πολύ σημαντικές για τη στάση μου στη ζωή, θα καταφέρω να επιβιώσω στον χώρο αυτόν. Και μ’ αυτόν τον τρόπο θα συνεισφέρω όσο μπορώ στην επιβίωση του και στην εξέλιξη του.
* Φυσικά και οι ευθύνες της πολιτείας είναι τεράστιες για την κατάσταση που επικρατεί στον χώρο. Σε έναν ήδη παρηκμασμένο τομέα, αφημένο στην τύχη του εδώ και πάρα πολλά χρόνια βλέπουμε παροιμιώδεις προσπάθειες πλήρους καταστροφής του αντί για προσπάθειες διάσωσης του. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως ο καθένας μας θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες που του αναλογούν, όσο δύσκολο κι αν είναι, όσα εμπόδια και αν στήνονται καθημερινά. Ευθύνες έχουμε κι εμείς οι ίδιοι οι καλλιτέχνες και είναι αρκετά μεγάλες. Μας πήρε δε ξέρω κι εγώ πόσα χρόνια να καταλάβουμε ότι στο χώρο μας επικρατούν κακοποιητικές συμπεριφορές. Μια ζωή κρύβονται όλα τα προβλήματα κάτω από το χαλάκι. “Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο”. Το πρώτο βήμα αυτό πιστεύω πως πρέπει να είναι. Υπάρχουν ερωτήματα που δεν έχουν σαφή απάντηση και πρέπει κάτι να κάνουμε γι αυτό. Τι θέλουμε από το επάγγελμα μας; Τι θέλουμε από την τέχνη μας; Τι μπορούμε να κάνουμε γι αυτό; Η τέχνη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής όλων. Ακόμα και αν δεν το καταλαβαίνουμε. Θα διαβάσεις ένα βιβλίο, θα δεις μια σειρά, θα δεις μια ταινία, θα πας θέατρο και τόσα άλλα. Η τέχνη εκτός από ψυχαγωγία, είναι ένας τρόπος δια βίου μάθησης. Και για μένα η εκπαίδευση είναι από τα σημαντικότερα κομμάτια στο οποίο πρέπει ένας άνθρωπος να επενδύσει στη ζωή του.
* Αυτόν τον καιρό συμμετέχω στην παράσταση “Οι Σεμνότυφοι” του Anthony Nielson σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Λάσκαρη, μαζί με την Ναταλία Πελέκα στο θέατρο Μικρός Κεραμεικός. Είναι ένα σύγχρονο κείμενο, γραμμένο το 2018 και η ιστορία έχει να κάνει με ένα ζευγάρι το οποίο μετά από 9 χρόνια σχέσης έχει καταλήξει σε μια ακούσια αποχή από το σεξ η οποία έχει κρατήσει 14 μήνες. Η παράσταση μιλάει κατά βάση για το χάσμα επικοινωνίας που μπορεί να δημιουργηθεί σε ένα ζευγάρι, για την σημασία του σεξ και για το πόσο έχει επηρεαστεί ο ρόλος των ανθρώπων μέσα σε μια ερωτική σχέση από τις υπάρχουσες κοινωνικές συνθήκες, σε μια μετά-covid, μετά-metoo εποχή. Η συνεργασία αυτή προέκυψε από μια (από τις ελάχιστες) οντισιόν που πραγματοποιήθηκε στο τέλος της περσινής σαιζόν. Νιώθω ευλογημένος που είμαι μέρος αυτού του πρότζεκτ καθώς είναι μια δουλειά την οποία πραγματικά απολαμβάνω με όλη μου την ψυχή, πράγμα σπάνιο για έναν ηθοποιό που έχει αρχίσει μόλις να δουλεύει στον χώρο, καθώς σε αυτή τη φάση κυρίως σε επιλέγουν και δεν επιλέγεις εσύ.
* Δεν γνώριζα τον Βαγγέλη από πριν και νιώθω πολύ τυχερός που τον συνάντησα. Είναι άψογος συνεργάτης και με βοήθησε να βγάλω τον καλύτερο εαυτό μου, πράγμα που συνεχίζει να κάνει και κατά την διάρκεια των παραστάσεων καθώς με ένα τρόπο είναι μέρος της παράστασης. Από την πρώτη συνάντηση μας κιόλας, δημιούργησε ένα κλίμα απόλυτης δημιουργικής ελευθερίας στην ομάδα το οποίο διατηρήθηκε στις πρόβες αλλά και στις παραστάσεις. Νιώθω για πρώτη φορά ότι τίποτα δεν μπορεί να πάει στραβά πάνω στη σκηνή και αυτό είναι έργο του Βαγγέλη.
* Με τη Ναταλία ήμασταν στο ίδιο έτος στην δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης, αλλά και μετά από αυτό συνεχίζουμε παρέα την εκπαίδευση μας καθώς ανήκουμε στην ομάδα του Κίμωνα Φιορέτου, τον οποίο είχαμε δάσκαλο και στη σχολή. Ο Κίμωνας είναι ένας υπέροχος άνθρωπος κι ένας φανταστικός δάσκαλος υποκριτικής. Είναι ένας πραγματικός θησαυρός για την θεατρική εκπαίδευση σε αυτή τη χώρα. Του χρωστάω πάρα πολλά και τον ευχαριστώ για όσα μου έχει προσφέρει.
* Ο κοινός κώδικας επικοινωνίας που υπήρχε με την Ναταλία λοιπόν βοήθησε πιστεύω στο να γίνουν πιο εύκολα τα πράγματα και να κυλήσει πιο γρήγορα η δουλειά μας. Το κομμάτι της χημείας και της επικοινωνίας ήταν ήδη σε πολύ καλό επίπεδο από την αρχή. Το ότι η Ναταλία είναι εξαιρετική ηθοποιός φυσικά έκανε ακόμα πιο εύκολα τα πράγματα. Και με τους υπόλοιπους συντελεστές όμως είχαμε εξίσου καλή συνεργασία.
* Γενικά είναι μια δουλειά την οποία προτείνω σε όλους να την δουν με πολύ μεγάλη χαρά και πολύ πίστη σε αυτήν. Ακούμε πολύ καλά λόγια από όλους και αυτό είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμάς.
 Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή.
* Ο ρόλος μου είναι ο “Τάσος”, έχουμε το ίδιο όνομα! Ένα πολύ καλό που έχει το κείμενο είναι ότι ο συγγραφέας δίνει τη δυνατότητα όλες οι αναφορές που υπάρχουν σε αυτό και αφορούν την Αγγλία του 2018 να μπορούν πολύ εύκολα να αλλάξουν και να έρθουν στην Ελλάδα του 2023. Είναι ένα κομμάτι στο οποίο ρίξαμε πολύ δουλειά στις πρώτες πρόβες μας.
* Με τον “Τάσο” έχω αρκετά κοινά, αλλά πιστεύω ότι στον πυρήνα μας είμαστε πολύ διαφορετικοί. Είναι ένας άνθρωπος τρομερά ανασφαλής, μπλεγμένος σε συναισθηματικούς λαβύρινθους που τον έχει βάλει η σημερινή μας κοινωνία, και φαίνεται ότι δεν βρίσκει κανέναν τρόπο να βγει από αυτούς.
* Αυτό που έκανα ήταν σε πρώτη φάση να προσπαθήσω να τον καταλάβω, να τον νοιώσω και στη πορεία να βρω τα σημεία που συνδεόμαστε, να βρω την προσωπική μου αλήθεια μέσα σε αυτόν, να βρω τον τρόπο που θα με αφορά πραγματικά η ιστορία του. Από εκεί και πέρα τα πράγματα άρχισαν να γίνονται πιο απλά. Αυτό που προσπαθώ να κάνω είναι κάθε φορά που βγαίνω στη σκηνή να μην ξέρω τι θα γίνει, να μη σκέφτομαι. Και πιστεύω ότι το καταφέρνω σε αρκετά καλό βαθμό. Φυσικά έχει πολύ ψωμί αυτό και κάθε παράσταση είναι μια πρόκληση πάνω στο συγκεκριμένο κομμάτι.
361356514_1089556342430789_7984059205056188593_n.jpg
* Παράλληλα συμμετέχω και στα δύο παιδικά που παίζονται στο Θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου – Παιδική σκηνή Μαριάννα Τόλη. “Ένα παιδί μετράει τ’αστρα” του Μενέλαου Λουντέμη για πιο μεγάλα παιδιά και “Τα σ’αγαπώ του κόσμου” της Μάρως Θεοδωράκη για παιδιά προσχολικής ηλικίας, με την ίδια ομάδα ηθοποιών και σκηνοθέτη τον Αναστάση Δεληγιάννη. Αγαπώ το παιδικό θέατρο, το θεωρώ πολύ σημαντικό και είναι μεγάλη μου χαρά που συνεργάζομαι με αυτούς τους ανθρώπους.
* Πιο μικρός σκεφτόμουν ότι δε θα ήθελα να κάνω τηλεόραση και ότι θα δουλεύω μόνο στο θέατρο. Ευτυχώς το ξεπέρασα πολύ γρήγορα και σε αυτό έχει συμβάλει το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια γίνονται πολύ καλές ποιοτικά δουλειές όπως ενδεικτικά το “Maestro” και το “Milky way”. Θα ήθελα πάρα πολύ να συμμετέχω σε μια τέτοια παραγωγή. Δεν έχω κάνει κάτι ουσιαστικό στη τηλεόραση μέχρι τώρα, μόνο κάτι μικρά περάσματα και θα ήθελα πολύ να συμβεί κάποια στιγμή. Το προσπαθώ αλλά συνειδητοποιώ ότι είναι πολύ δύσκολο και θέλει αρκετά μεγάλη δόση τύχης για να συμβεί. Υπάρχουν 3-4 γραφεία casting (και πολλά λέω) για πάρα πολλές δουλειές και αν δε σε δουν αυτοί είναι απίθανο να συμβεί. Θεωρώ αρκετά προβληματική την όλη διαδικασία.
* Τον κινηματογράφο τον αγαπώ και περιμένω πως και πως να μου δοθεί η ευκαιρία να ασχοληθώ και με αυτό το κομμάτι. Είναι μεγάλο μου όνειρο να μπορέσω να συμμετάσχω σε κάποια μεγάλη ξένη παραγωγή. Υπήρχαν κάποιες προτάσεις στην αρχή της σαιζόν αλλά δυστυχώς επειδή είχα ήδη δεσμευτεί σε άλλες δουλειές (έκανα διπλές πρόβες τότε) αναγκάστηκα με βαριά καρδιά να αρνηθώ. Φυσικά και αγαπώ να βλέπω ταινίες, είναι από τις αγαπημένες μου ασχολίες όταν είμαι σπίτι κι έχω ελεύθερο χρόνο.
Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή.
* Η σχέση μου με το γράψιμο είναι αρκετά περίεργη. Ξεκίνησα να γράφω κάποια πράγματα, δεν μπορώ ακριβώς να τα χαρακτηρίσω, όταν ήμουν 16 χρονών. Από τότε υπάρχουν περίοδοι που γράφω αλλά και περίοδοι που δε γράφω καθόλου. Τώρα ας πούμε έχω να γράψω πάρα πολύ καιρό. Ίσως γιατί όλη μου η δημιουργικότητα εξαντλείται στο κομμάτι της υποκριτικής. Αυτά που έχω γράψει τα έχουν διαβάσει μόνο δύο άνθρωποι και όχι όλα. Γενικά είναι μια πολύ προσωπική διαδικασία. Δεν έχω σκεφτεί ποτέ στα σοβαρά να κάνω κάτι με αυτά τα κείμενα. Μ’ ενδιαφέρει γενικότερα ο χώρος του θεάτρου απο όλες του τις πτυχές, οπότε και το κομμάτι της σκηνοθεσίας είναι μέσα στα ενδιαφέροντα μου. Με τρομάζει αρκετά όμως. Θα ήθελα κάποια στιγμή να ασχοληθώ και με αυτό το κομμάτι πιστεύω όμως ότι αν συμβεί, θα συμβεί μετά από αρκετό καιρό. Θα ήθελα να νιώθω 100% σίγουρος για αυτό που θα κάνω και να είμαι απόλυτα προετοιμασμένος για αυτό. Προς το παρόν δίνω όλη μου την ενέργεια και την δημιουργικότητα στο κομμάτι της υποκριτικής. Μου αρέσει πάρα πολύ η μουσική και προσπαθώ να βρίσκω τρόπους να την εντάξω πιο πολύ στη ζωή μου. Λόγω καθημερινότητας δυστυχώς δεν ακούω όσο μουσική θα ήθελα. Τραγουδάω όμως αρκετά! Όταν βρίσκομαι στο μηχανάκι για παράδειγμα μουσική δεν μπορώ να ακούσω, τραγουδάω όμως όλη την ώρα. Επίσης κάνω μαθήματα και επιπλέον στα παιδικά που είμαι υπάρχει πολύ τραγούδι και είναι κάτι που απολαμβάνω!
* Με τον χορό, αν εξαιρέσεις τα παραδοσιακά με τα οποία ασχολούμαι από πολύ μικρός και αγαπώ πολύ, μέχρι να μπω στη σχολή δεν είχα καμία σχέση. Από τότε όμως τον λάτρεψα. Και αυτό είναι ένα στοιχείο που επίσης θα ήθελα να εξελίξω και να ασχοληθώ παραπάνω.
* Ο αθλητισμός προσπαθώ να είναι μέλος της καθημερινότητας μου με διάφορους τρόπους. Καταρχάς μου αρέσει πάρα πολύ να βλέπω ποδόσφαιρο και μπάσκετ, κατά βάση τον Ολυμπιακό! Κυριάκο συγγνώμη αλλά προτιμώ Ευρωλίγκα από NBA! Λατρεύω να παίζω ποδόσφαιρο, αν μπορούσε η εβδομαδιαία μου σωματική εξάσκηση να είναι μόνο ποδόσφαιρο θα ήμουν ευτυχισμένος. Κατά καιρούς πηγαίνω και γυμναστήριο. Επίσης έχω υπάρξει και διαιτητής μπάσκετ σε μια περίοδο αναζήτησης ενδιαφερόντων. Δεν πήγε και πολύ καλά αυτό!
Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή.
* Δεν έχω συγκεκριμένες συνεργασίες που θα ήθελα να κάνω. Θέλω να συνεργάζομαι με ανθρώπους που σέβονται την τέχνη τους, που έχουν πάθος με αυτήν, που σέβονται τους συνεργάτες τους, που έχουν κάτι να πουν και να προσφέρουν στο κοινό. Αυτό είναι το όνειρο μου. Γενικά θα ήθελα σε πρώτη φάση να δουλέψω πάνω σε κλασικά κείμενα από αρχαία τραγωδία και Σαίξπηρ μέχρι Τσέχοφ και Τένεσι.
* Αγαπώ την Αθήνα, θα ήθελα να ζήσω εδώ για πάντα. Μου αρέσει να φεύγω κατά καιρούς για δουλειές, πέρσι για παράδειγμα δούλεψα στην Θεσσαλονίκη και ήταν από τα καλύτερα πράγματα που μου έχουν συμβεί, αλλά η βάση μου θέλω να είναι εδώ. Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι είναι ακριβώς αυτό που μου αρέσει. Θα αρκεστώ μόνο στο ότι την νιώθω σπίτι μου, μια έννοια η οποία είναι πολύ σημαντική για εμένα. Δεν μου αρέσει ότι είναι μια πόλη παρατημένη και ότι τα τελευταία χρόνια έχει καταντήσει εργοτάξιο. Δεν μου αρέσει που έχει ελάχιστο πράσινο.
* Το All4fun μου αρέσει γιατί αγαπάει και σέβεται τους ηθοποιούς, πράγμα σπάνιο. Μου αρέσει γιατί αποτελεί ένα εργαλείο για μένα καθώς από εκεί ενημερώνομαι για όλες σχεδόν τις ακροάσεις. Μου αρέσει γιατί δίνει χώρο σε νέους ηθοποιούς να ακουστούν.
& Αναλυτικές πληροφορίες για τους “Σεμνότυφους” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 19/12/2023 
tasosprov.JPG

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα