Εκείνες οι αναμνήσεις από τα σετ, όταν ακόμα πήγαινε στο δημοτικό και συμμετείχε σε σειρές, ταινίες, αλλά και θεατρικά έργα έπαιξαν σημαντικό ρόλο για να επιστρέψει σ’ αυτό, που έμοιαζε σχεδόν δεδομένο, όταν ανακαλύφθηκε από πρακτορείο ηθοποιών σε ηλικία μόλις 7 ετών.
Και αφού μεσολάβησαν οι σπουδές του στην Πληροφορική, ο Άρης Αντωνόπουλος γύρισε εκεί, που είχε μάθε να βρίσκεται από μικρός. Και τώρα πια μάλιστα με πιο ενεργό ρόλο. Μετρώντας ήδη αρκετές σημαντικές συνεργασίες και στους τρεις χώρους (θέατρο, κινηματογράφο, τηλεόραση), βίωσε και εκείνος την άτσαλη λόγω συνθηκών διακοπή της σεζόν του, που τον είχε βρει στον ΑΝΤ1 και στη σειρά «Αν ήμουν πλούσιος». Επειδή, όμως, είναι αείκινητος και δεν σταματάει να δρα ποτέ έκανε αίτηση για το Talent Sarajevo 2020, το οποίο και ειναι μέρος του Sarajevo Film Festival.
Εκεί δηλώνουν συμμετοχή καλλιτέχνες απ’ όλη την Ευρώπη και απο αυτούς επιλέχθηκαν φέτος οι 62 για να συναντηθούν σε ομάδες, να κάνουν workshops με διακεκριμένους καλλιτέχνες, ν’ ανταλλάξουν απόψεις και γενικότερα να εξελίξουν την τέχνη τους.
Μαζί με την επίσης απόφοιτο της Δήλου Νάνσυ Μπούκλη, μάλιστα, ήταν οι δύο ηθοποιοί, που εκπροσώπησαν την Ελλάδα και οι εμπειρίες που αποκόμισε ήταν πολύ χρήσιμες για τη συνέχεια της καριέρας του.
* Η υποκριτική προέκυψε εντελώς τυχαία οταν ο ιδιοκτήτης ενός πρακτορείου ηθοποιών με είδε στο δρόμο σε ηλικία 7 (1998) ετών. Τότε έκανα το πρώτο μου διαφημιστικό. Η πρώτη σειρά ηρθε στα 9 (2000), το πρωτο μου θεατρικό στα 11 (2002) και η πρώτη μεγάλου μήκους στα 12 (2003). Συνέχισα μέχρι τα 17 σε δίαφορες θεατρικές και τηλεοπτικές δουλεοέες, έκανα μια παύση, πήρα το πτυχίο της ΑΣΟΟΕ και μετά ξανασυνέχισα. Ισως και η πιο παλιά μου ανάμνηση να είναι από κάποιο σετ.
* Για μένα υποκριτική σημαίνει τέχνη, τεχνική, πολλή προσωπική εργασία και γερό στομάχι.
* Ο καλλιτέχνης στη σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας είναι ενα πολυεργαλείο και εντός και εκτός σκηνής. Ξέρει απο το να σου φτιάχνει μερακλίδικο ελληνικό καφέ σε εσπρεσιέρα μέχρι να σου αποδομεί κείμενα (…) Αντιμετωπίζει την πραγματικότητα κατάματα, κάνει υπομονή, αλλάζει στρατηγικές και προχωράει. Improvise, adapt, overcome.
* Θεωρώ ότι η τέχνη έδωσε αν όχι απαντήσεις, διέξοδο τωρα παρα ποτέ στη τωρινή κατασταση, ειδικά στις μέρες της καραντίνας.
* Φέτος το καλοκαίρι συμμετείχα στο Talent Sarajevo 2020, το οποίο και ειναι μέρος του Sarajevo Film Festival. Δηλώνουν συμμετοχή καλλιτέχνες (ηθοποιοί, σκηνοθέτες, σεναριογράφοι, παραγωγοί κ.α.) απο όλη την Ευρώπη και απο αυτούς επιλέχθηκαν φέτος οι 62 για να συναντηθούν σε ομάδες, να κάνουν workshops με διακεκριμένους καλλιτέχνες, ν’ ανταλλάξουν απόψεις και γενικότερα να εξελίξουν την τέχνη τους.
* To θέμα του φετινού φεστιβάλ ήταν το “new beginnings” και στην ουσία αφορά το πως αυτή η φυσική απόσταση, που είμαστε αναγκασμένοι να έχουμε εξαιτίας του Covid, θα επηρεάσει την τέχνη.
* Θα πρότεινα γενικότερα σε κάποιον να κάνει οτιδήποτε του δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγει απο το κλειστόμυαλο ελληνικό σύστημα και να δει τι παίζει στην Ευρώπη. Απο τη συγκεκριμένη συμμετοχή αποκόμισα σίγουρα πολύ καλούς συνεργάτες, αρκετά υποκριτικά εργαλεία για να δουλέψω και μια πολύ όμορφη εμπειρία.
* Η σεζόν φέτος κύλησε ομαλά και ωραία, ήμουν στο καθημερινό του Ant1 “Αν ημουν πλούσιος”. Θέατρο επέλεξα να μην κάνω, καθώς ήθελα να έχω χρόνο για να’ ασχολούμαι και με άλλα πραγματα, όπως αθλητισμό, μουσική κτλ. Βέβαια μετά ήρθε η καραντίνα και μας άλλαξε τα δεδομένα οπότε μιλάμε για τη σεζόν μέχρι Μάρτιο γιατι από εκεί και πέρα είναι άλλο καπέλο.
* Στο σινεμά δεν έχω μεγάλη εμπειρία. Είναι κάτι που με γοητεύει πιο πολύ απο τα υπόλοιπα μέσα. Με γοητεύει η λεπτοδουλειά που χρειάζεται να γίνει μπροστά στον κινηματογραφικό φακό. Είναι άλλη υποκριτική. Σίγουρα θα ήθελα να ασχοληθώ πιο ενεργά στο μέλλον. Μου αρέσει πολύ ο ελληνικός κινηματογράφος, θεωρώ ότι υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι Έλληνες σκηνοθέτες.
* Έχω συμμετάσχει σε διάφορες μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες. Η πρώτη ήρθε το 2003 στο “Οξυγόνο” των Ρέππα-Παπαθανασίου. Έπειτα υπήρξαν και άλλες συμμετοχές, μια απο αυτές ήταν το “DIY”(2017) του Δ.Τσιλιφώνη, αλλά και “Το καταφύγιο”(2018) του Χ.Νικολέρη που ήταν η πρώτη ταινία στην οποία είχα πρωταγωνιστικό ρόλο και βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης το 2018.
* Η πιο πρόσφατη συμμετοχή μου ήταν στο “Born to be Murdered” του Ferdinando Cito Filomarino στην οποία είχα έναν μικρό ρόλο αλλά μεγάλη τιμή να παίξω με τον John David Washington. Από μικρού μήκους μια αξέχαστη εμπειρία ήταν το “Deathcar” του Α.Βακαλιού & Φ.Ολσέφσκη (Φεστιβαλ Δραμας 2018).
* Τηλεοπτικά έχω συμμετάσχει σε πέντε σειρές σε πρωταγωνιστικό ρόλο μέχρι τώρα και σε διάφορες άλλες σαν guest. Τελείως άλλο μέσο, έχει άλλο ρυθμό και άλλη ενέργεια και συνήθως άλλο τρόπο γυρισμάτων. Ένα μεγάλο κέρδος που είχα σε μία απο τις τελευταίες μου συμμετοχές ήταν η διαχείριση της ενεργειάς μου.
* Μια περίοδο που είχα καθημερινά γυρίσματα 8-6 και δραματική 6-12, θυμάμαι να παίρνω 10λεπτους ύπνους, όπου βρισκόμουν. Σ’ έναν καναπέ στο σετ, σε καρέκλα με το κεφάλι στο τραπέζι, καμία φορά στο αμάξι και μετά να ξυπνάω να κάνω σκηνή σα να μη έχει γίνει τίποτα. Εξαντλητικό μεν αλλά αφού έφτασα στα-μέχρι τότε-όρια μου έμαθα κάτι πολύ σημαντικό, να μην διασκορπίζομαι. Εννοείται δε το καταφέρνω πάντα, από τη φύση μου έχω τον ακάθιστο. Υπερκινητικός και με διάσπαση προσοχής. Ήταν όμως η αρχή.
* Πάντα είχα επαφή με τον αθλητισμό αλλά πότε σχέση. Ίσως ήταν σχέση απο απόσταση. Κατα καιρούς έχω ασχοληθεί με διάφορα για μισό εως έναν χρόνο, όπως handball, capoeira, ακροβατικά εδάφους, καλλισθενική, ενόργανη, σύγχρονο χορό. Εν τέλει αυτό που έχω κρατήσει σταθερά τα τελευταία τρία χρόνια (αφού πρώτα τραυματίστηκα απο τα υπόλοιπα) έιναι το τρέξιμο. Μου λειτουργεί. Είναι φάρμακο και αντιστρες.
* Ενα φεγγάρι ασχολήθηκα πολύ ενεργά με τα ταχυδακτυλουργικά, περίπου δύο χρόνια. Κυρίως close up magic και street magic. Όταν ακόμα δεν υπήρχαν στο youtube. Τότε βασικά δεν είχα καν υπολογιστή σπίτι εγώ. Θυμάμαι που όταν πήγαινα στην ακαδημία ταχυδακτυλουργών μου είπαν δύο πραγματα που μου έμειναν: “Ποτέ δε θα σου δείξουμε πώς γίνεται ένα κόλπο, προτιμώ να στο κάνω 100 φορές και να καταλάβεις πως γίνεται μόνος σου” (δηλαδή μεγάλο σπάσιμο νεύρων για τον Αρη σε ηλικία 16 ετών) και το 2ο ήταν “ποτέ δε κάνεις το ίδιο κόλπο δύο φορές”.
* Μεταγλωττίσεις έχω κάνει σε αρκετές ξένες διαφημίσεις στο παρελθόν και μία ταινία της WB “Το Πολικό Εξπρες”. Οι μεταγλωττίσεις είναι ένας άλλος κόσμος της υποκριτικής με τεράστιο ενδιαφέρον και είναι κάτι που απολαμβάνω πολύ γιατί νιώθω ξανά παιδάκι.
* Σχετικά με τη μουσική, και με αυτήν έχω σχέση αρκετά χρόνια αλλα on-off. Ξεκίνησα απο πολύ μικρός με μπαγλαμά γιατι τα χέρια μου ήταν πολύ μικρά για το οτιδήποτε. Αργότερα πήγα στο Μουσικό σχολείο της Παλλήνης στο οποίο διδάχθηκα ταμπουρά, πίανο και σαξόφωνο. Έπειτα έμαθα μόνος μου να γρατζουνάω τη παραλιο-κιθάρα για ευνόητους λόγους, ενώ ασχολήθηκα με τύμπανα και φυσαρμόνικα. Υπήρξε και μία περίοδος που είχα κάποια σχήματα με φίλους και παίζαμε σε διάφορα μαγαζιά. Οπως όλα στη ζωή όσο τα αφήνεις σε αφήνουν. Κατά διαστήματα όταν έχω χρόνο ή αν χρειαστεί για κάποια παράσταση τα ξαναπιάνω, ενθουσιάζομαι και μετά τα ξαναπαρατάω (εννοείται πως δεν είναι και το πιο εύκολο να διαβάζεις σαξόφωνο σε διαμέρισμα στην Αθήνα). Σε καμία περίπτωση όμως δε θα έλεγα οτι είμαι μουσικός, είναι βαρύς τίτλος.
* Επαγγελματικά στο θέατρο έχω συνεργαστεί με τους Β.Πλατάκη, Σ.Φασουλή , Ρ. Πατεράκη, Δ. Χατούπη, Σ. Κακάλα. κ.α. Υπάρχουν πάρα πολλοί που θαυμάζω τη δουλειά τους και θα ήθελα να συνεργαστώ μ’ αυτούς στο μέλλον που δε νομίζω οτι μπορώ να τους ονοματίσω έναν-έναν. Ένας ρόλος που θα ήθελα να παίξω και μου έχει μείνει απο τα χρόνια της σχολής είναι ο Ριχάρδος ο 3ος. Μοιραία όσο καμπουριάζω θα τον καταφέρω.
* Συγγραφείς και έργα είναι επίσης παρα πολλά που θαυμάζω και εκτιμώ και όσα τώρα δε θαυμάζω θα έρθει κάποτε η στιγμή που θα θαυμάσω. Το λέω επειδή το έχω πάθει. Προσπαθώ όσο γίνεται να είμαι ανοιχτός σε οποιοδήποτε έργο πέφτει στα χέρια μου, πιστεύω ότι όλα έχουν κάτι να δώσουν, πόσο μάλλον αν διαβαστούν υπό το κατάλληλο πρίσμα.
* Στην Αθήνα δε μου αρέσει η κίνηση. Στην Αθήνα μου αρέσει η κίνηση.
* Σίγουρα το Εράσμους στην Ισπανία ήταν απο τις πιο αξιόλογες εμπειρίες της δεκαετίας των 20. Μοναδική εμπειρία, όποιος μπορεί να πάει να το κάνει, είναι εμπειρία ζωής. Πάνε επτά χρόνια απο τότε που γύρισα και έχω ακόμα επαφές με τους ερασμίτες φίλους και με πολλούς έχουμε ξαναβρεθεί ανά τα χρόνια. Αν μη τι άλλο έχεις και ένα σπίτι να σε φιλοξενήσει σχεδόν σε όλη την Ευρώπη (!)
* Τα χρόνια μου στο πανεπιστήμιο ήταν φυσιολογικά, φοιτητική ζωή, μακρύ μαλλί και μέταλ. Η πληροφορική πέρα απο τις γνώσεις που μου έδωσε, μου έβαλε την σκέψη μου σε μια σειρά. Χαοτική μεν αλλα όχι τυχαία όπως ήταν προηγουμένως.
* Το Αll4fun μου αρέσει που είναι ένα site ενεργό και αξιόπιστο όσον αφορα στις τέχνες και στην ενημέρωση.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για το 14ο “Talents Sarajevo Festival” ΕΔΩ:
&& Στη συνέντευξη χρησιμοποιήθηκαν φωτογραφίες του Πέτρου Πουλόπουλου και του Πάνου Κόφφα.
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 26/8/2020
