* Η πρώτη μου επαφή με το Θέατρο ήταν στο σχολείο. Συγκεκριμένα στην Ά και Β´ Λυκείου. Συμμετείχα σε όλες τις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του σχολείου μου, και μια απ’ αυτές ήταν και η θεατρική ομάδα. Η κυρία Αντιγόνη Κ. (καθηγήτρια Γαλλικών) ήταν η υπεύθυνη της θεατρικής ομάδας και πρώτη μου μέντορας. Αγάπησα από την πρώτη στιγμή, το μασκάρεμα, την υπόκριση, την επανάληψη ώστε να λειτουργήσει αυτός ο μηχανισμός που λέγεται Παράσταση. Το σχολείο τελείωσε και πέρασα στο ΤΕΙ Αυτοματισμού στη Θεσσαλονίκη, σχολή που ήταν στις πρώτες μου επιλογές. Πολύ σύντομα κατάλαβα πως δε με κάλυπτε αυτή η σχολή. Εκεί θυμήθηκα τη μόνη (παραγωγική) ασχολία που μπορούσε να μου δώσει τόση χαρά, αλλά και τόση γνώση, όπως αποδείχτηκε. Έδωσα τότε εξετάσεις στο Κ.Θ.Β.Ε. με μηδαμινή προετοιμασία. Απέτυχα στη Β´ Φάση. Τη χρονιά που ακολούθησε, βρέθηκα στο Πέτρινο πολιτιστικό κέντρο Πυλαίας όπου ο Κώστας Χαλκιάς (ηθοποιος-δασκαλος) έγινε ο δεύτερος μέντοράς μου. Ήταν μια χρονιά με πολλές παραστάσεις και πολύ διάβασμα, σχετικά με την προετοιμασία μου για τις επόμενες εξετάσεις (ΚΘΒΕ-Εθνικό) όπου και τελικά τα κατάφερα.
* Η υποκριτική είναι για μένα τέχνη, επιστήμη και αστείρευτη πηγή γνώσης. Τέχνη που ψυχαγωγεί, προβληματίζει, επιμορφώνει, σχολιάζει και παρακολουθείται ομαδικά. Το έργο που παράγεται προς θέαση είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Αφορά την μελέτη της ανθρώπινης ψυχολογίας. Παρατήρηση, έρευνα, πειραματισμός. Μελετώντας ιστορίες άλλων ανθρώπων, είτε μέσα από κείμενα, είτε διά ζώσης παρατηρώντας τα εκφραστικά τους μέσα, παίρνεις τεράστια γνώση γι’ αυτούς και κατ’ επέκταση για τον εαυτό σου. Νομίζω πως ακριβώς τα ίδια ισχύουν για τη μουσική.
* Ο καλλιτέχνης στην προ-κορωναϊού εποχή ζούσε σε αβεβαιότητα. Τώρα, ζει σε πανικό. Οι κανόνες που θα πρέπει να τηρούν τα θέατρα, καθιστούν τις παραγωγές μη βιώσιμες. Οπότε θα γίνουν πολύ λιγότερες δουλειές με πολύ λιγότερους ηθοποιούς. Η πολιτεία δε δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία προς τον κλάδο μας και προς τους καλλιτέχνες γενικότερα.
* Είμαι ένας απ’ τους πολύ λίγους τυχερούς που θα εργαστούν ως ηθοποιοί αυτή την περίοδο. Μου έγινε πρόταση από την «Ίασμος θεατρικά δρώμενα» να παρουσιάσω τον μονόλογο «Πάρκινγκ» για δέκα παραστάσεις. Ήταν μια δουλειά έτοιμη ήδη απ’ το χειμώνα. Το αναφέρω για να υπογραμμίσω πως οι παραγωγές που ξεκινούν απ’ την αρχή είναι ελάχιστες. Οι παραγωγοί δε ρισκάρουν να επενδύσουν σε νεα εργα. Είμαι περίεργος κι εγώ να δω πώς θα λειτουργήσει η προσέλευση στο θέατρο στη νέα πραγματικότητα.
* Ο ρόλος μου είναι ο Κωνσταντίνος. Ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας. 35 χρονών. Έχει χάσει τη δουλειά του κι έχει αναγκαστεί να επιστρέψει στο σπίτι των γονιών του, ώσπου αποφασίζει να τα παίξει όλα για όλα. Τραβάει την πόρτα και φεύγει για το αγνωστο. Η μία αποκάλυψη διαδέχεται την άλλη και κάποια στιγμή καλείται να απαντήσει στο μεγαλύτερο ερώτημα της ζωής του/των ζωών μας.
* Έχει αρκετά κοινά στοιχεία με εμένα ως χαρακτήρας. Ρισκάρω κι εγώ πολύ, κυνηγώντας την ευτυχία. Επίσης ψάχνω συνέχεια για αποκαλύψεις. Αμφισβητώ καθημερινά αυτά που γνωρίζω και προσπαθώ να βρω την αλήθεια με κάθε τρόπο.
* Η συνεργασία με τον Θανάση Ταταύλαλη ήταν υπέροχη, αλλά δεν θα τα καταφέρναμε τόσο καλά χωρίς τη βοήθεια του Πανάγου Ιωακείμ (βοηθός σκηνοθέτη). Τα σκηνικά έκανε η Ζωή Αρβανίτη και την παράσταση φώτισε ο Νύσσος Βασιλόπουλος. Μουσική ο Κωστής Κόντος. Άψογοι συνεργάτες.
* Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Θανάσης είναι γνωστός μου από τα παιδικά μου χρόνια. Αργότερα συναντηθήκαμε στην δραματική σχολή (σε διαφορετικά έτη). Γίναμε πολύ φίλοι μέσα από τη συνεργασία μας για το «Πάρκινγκ». Το κείμενο του είναι πολύ βιωματικό, απόλυτα σύγχρονο και βαθιά ευαίσθητο.
* Από την πρώτη ανάγνωση αντιλήφθηκα πως με αφορά κι εμένα. Θέτει ερωτήματα φιλοσοφικά χωρίς να βαραίνει την εξέλιξη της ιστορίας. Ως μονόλογος, έγινε και δικό μου το έργο, συνεπώς είναι μια πολύ προσωπική δουλειά και για τους δυο μας.
* Ο εγκλεισμός με πέτυχε στη μέση μιας θεατρικής συνεργασίας. Ο ΜακΜπέθ του W.Shakespeare ανέβηκε στην κεντρική σκηνή του Εθνικού Θεάτρου σε σκηνοθεσία Δ. Λιγνάδη κι αφού ολοκληρώθηκαν οι παραστάσεις εκεί, ξεκινήσαμε πρόβες για την προσαρμογή της παράστασης στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Δεν προλάβαμε ούτε την πρεμιέρα. Η συνεργασία πολύ καλή. Οι συνεργάτες-συντελεστες άξιοι. Γνώρισα πολλούς καταξιωμένους ανθρώπους αλλά και φερέλπιδες νεότερους.
* Βρίσκω λίγο άκομψο το να ξεχωρίζεις συνεργασίες, γι’ αυτό και δεν θα το κάνω. Σίγουρα τις κατατάσσω, ανάλογα με το κείμενο, τους συνεργάτες, την επιτυχία, τις οικονομικές απολαβές κλπ. Στην τηλεόραση έχω εργαστεί αρκετά και είναι ένα μέσο που μπορεί να σε φέρει πολύ κοντά σε μια πολύ μεγάλη μερίδα κοινού. Δίκοπο μαχαίρι. Μπορεί να έχεις ένα μεγαλύτερο κοινό αλλά και να χαρακτηριστείς ως τηλεοπτικός ηθοποιός, απ’ το συνάφι μας κυρίως. Θα ήθελα να ξαναεργαστώ στην τηλεόραση και στο μέλλον.
* Όσον αφορά στο σινεμά έχω συμμετάσχει σε πολλές ταινίες μικρού μήκους, κάποιες από τις οποίες έχουν βραβευθεί σε διάφορα φεστιβάλ ανά τον κόσμο. Υπάρχει και μία ταινία μεγάλου μήκους που έχει μείνει στην μετα-παραγωγή. Μου αρέσει πολύ το σινεμά και θα ήθελα να κάνω περισσότερες δουλειές εκεί. Υπάρχει αρκετή κινητικότητα σ’ αυτόν το χώρο παρά τις εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες που επικρατούν.
* Με τον αθλητισμό έχω λειτουργήσει λίγο αντίθετα σε σχέση με τους υπόλοιπους. Μικρότερος ήμουν λίγο τεμπέλης, λίγο φυγόπονος. Ξεκινούσα διάφορα αθλήματα και τα παρατούσα μόλις πιεζόμουν. ´Αρχισα να αθλούμαι έκτακτα μετά τα 27 μου. Ποδόσφαιρο, μπάσκετ, λίγο crossfit.
* Εδώ και τρεις μήνες άρχισα ν’ ασχολούμαι πιο τακτικά και με στόχο να έχω τη φυσική μου κατάσταση σε μόνιμη προτεραιότητα. Είναι υπέροχη θεραπεία. Το σώμα είναι το δοχείο της ύπαρξής μας και πρέπει να είναι φροντισμένο ώστε να μπορούμε να εξελισσόμαστε πνευματικά.
* Σε σχέση με τη σκηνοθεσία δεν μου έχει προκύψει η ανάγκη. Φυσικά στη θεατρική συνεργασία τοποθετείται σκηνοθετικά και ο ηθοποιός και μέχρι στιγμής αυτή η ανάμειξή μου με καλύπτει. Δεν έχει προκύψει επίσης η ανάγκη να γράψω. Το τραγούδι το αγαπώ πάρα πολύ, αλλά η ενασχόλησή μου με αυτό είναι εντελώς ερασιτεχνική.
* Στην Αθήνα λατρεύω την πολυπολιτισμικότητα, την ορατότητα που αποκτούν τα κοινωνικά θέματα, την πολυχρωμία, τις άπειρες επιλογές σκηνικού. Δε μου αρέσει η ένταση κατά την οδήγηση, η αγένεια, η ψυχρότητα στις γειτονιές, δηλαδή όλα όσα προκαλεί η αποξένωση.
* Δυστυχώς οι υποχρεώσεις μου με κρατούν για καιρό μακριά απ’ τη Θεσσαλονίκη. Πηγαίνω σίγουρα δύο φορές το χρόνο και αν μπορώ και κάποιες ακόμα. Μου λείπουν οι γονείς μου και η αδελφή μου, οι πολύ καλοί παιδικοί μου φίλοι, η παραλία και η μυρωδιά της θάλασσας και η αύρα των ανθρώπων.
* Σχετικά με την εμπειρία μου ως παρουσιαστής στα 5α Θεατρικά Βραβεία Κοινού All4fun, επειδή σαν άνθρωπος μου αρέσει πολύ να διασκεδάζω τους γύρω μου και το γεγονός πως εκεί βρίσκονταν πάρα πολλοί φίλοι, έκανε την εμπειρία εξαιρετικά ευχάριστη. Για εμένα και την Μαρούσκα (Παναγιωτοπούλου). Δεν ξέρω τι λέει το κοινό. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τη φιλοξενία στη στήλη. Το θεωρώ τιμή μου καθώς έχουν φιλοξενηθεί άνθρωποι που θαυμάζω πολύ.
& Το link της συνέντευξής μας στο ραδιόφωνο: https://www.all4fun.gr/portal/
