Από τις πιο εντυπωσιακές και επιβλητικές παρουσίες στην ελληνική θεατρική σκηνή, συνδυάζοντας ιδανικά το τρίπτυχο υποκριτική-τραγούδι και χορό, η Αρετή Πασχάλη είναι μια καλλιτέχνης, η οποία καταφέρνει και δουλεύει κάθε χρόνο από τότε, που αποφοίτησε από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου.
Αν, μάλιστα, δεν ήταν τόσο ταπεινή και αυθεντική ενδεχομένως πολλοί να μιλούσαν τώρα για μια από τις σύγρονες πρωταγωνίστριες του ελληνικού θεάτρου.Κατά την προσωπική μου άποψη η Αρετή θα έπρεπε να είναι περιζήτητη και τηλεοπτικά, όμως κάτι τέτοιο προς το παρόν δεν έχει συμβεί, πέρα από το πέρασμα της στο Κάτω Παρτάλι.
Τα χρόνια βέβαια δεν την έχουν πάρει ακόμα – δεν αποκαλύπτουμε τα πόσα για να παραμείνουμε και αρτιμελείς – και της ευχόμαστε να το πράξει στο μέλλον. Αυτήν την περίοδο συμμετέχει στον “Άνθρωπο που γελά” στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία Θοδωρή Αμπαζή. Η παράσταση πήρε παράταση και μετά το Πάσχα και ολοκληρώνεται στα τέλη Μαϊου.
* Το σαράκι μπήκε μέσα μου από το σχολείο. Πρώτα της υποκριτικής και μετά του χορού. Αργότερα σπουδάζοντας στην δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου γνώρισα και αγάπησα και το τραγούδι και αποφάσισα να καλλιεργήσω τη φωνή μου πιο συστηματικά.
* Η υποκριτική δεν είναι απλό επάγγελμα, είναι τρόπος ζωής. Απαιτεί μια αδιάκοπη, πνευματική, αισθητική και σωματική εγρήγορση. Κάθε ρόλος παίρνει και ένα κομμάτι από σένα και γίνεται κομμάτι σου. Αυτό λατρεύω στο θέατρο, πρέπει συνέχεια να είσαι σε εγρήγορση. Μια δημιουργική εγρήγορση, που δε σου επιτρέπει ποτέ να βαρεθείς ή να βαλτώσεις. Μια παρόμοια αφοσίωση και σταθερή εξέλιξη απαιτεί και η μουσική. Θέλει δουλειά και πειθαρχία, αλλά το αποτέλεσμα πάντα επιβραβεύει τους κόπους σου.
* Ένας καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την κρίση με υπομονή και σκληρή δουλειά. Η κρίση έχει πλήξει όλην την κοινωνία και όλα τα επαγγέλματα. Το επάγγελμα το δικό μας πιο σκληρά από κάποια, επειδή ακριβώς ο ηθοποιός κλείνει μια δουλειά και αμέσως ξεκινάει να ψάχνει για την επόμενη. Αυτή η επαγγελματική αστάθεια είναι που τον κάνει ακόμα πιο ευάλωτο στην κρίση. Έτσι οι περισσότεροι ηθοποιοί αναγκάζονται να δουλέψουν σε περισσότερες από δυο παραστάσεις ταυτόχρονα ή και σε άλλες δουλειές, που δεν έχουν σχέση με τις σπουδές τους.
* Απαντήσεις δεν ξέρω αν μπορεί να δώσει η τέχνη, μπορεί όμως σίγουρα να υποδείξει, ν’ αφυπνίσει και να κινητοποιήσει τον κόσμο. Το θέατρο πάντα ήταν ένα μέσο για ν’ ακουστούν αλήθειες. Η κατάσταση που ζούμε τώρα έχει επαναληφθεί κι άλλες φορές στο παρελθόν στην Ελλάδα, αλλά και σε άλλες χώρες. Το θέατρο καταγράφει την πραγματικότητα και τη διατηρεί μέσα στον χρόνο για να διδάξει και να βοηθήσει τους ανθρώπους ν’ αποφύγουν τα λάθη του παρελθόντος.
* “Ο άνθρωπος που γελά” είναι κατ’ ουσίαν πολιτικό έργο. Παρουσιάζει την διαφθορά και την υποκρισία των ανώτερων τάξεων, που ελέγχουν την εξουσία, την εκμεταλλεύονται προς όφελός τους και αδιαφορούν για τον λαό.
* Το έργο αυτό έχει γίνει ένα μουσικό έργο εποχής, σκοτεινό, έντονα λυρικό, με μια υπέροχη ατμόσφαιρα, χωρίς να χάνει το ειρωνικά σατυρικό του πνεύμα. Αυτός ο συνδυασμός νομίζω έχει κερδίσει το κοινό που έρχεται να δει την παράσταση μας.
* Ο κόσμος ερχόμενος στην παράστασή μας θα δει τη μουσικοθεατρική εκδοχή ενος κλασικού μυθιστορήματος, υπό τη μαγική μουσικη σύνθεση και σκηνοθετική ματια του Θοδωρή Αμπαζή. Θα δει έναν πολυπρόσωπο θίασο να κινείται σε πολλα επίπεδα, χρησιμοποιώντας ολα του τα εκφραστικά μέσα!
* Η συνεργασία αυτή ήταν και είναι ένα υπέροχο ταξίδι με συνοδοιπόρους σπουδαίους ανθρώπους και καλλιτέχνες. Η μουσική έχει κυρίαρχο ρόλο στο έργο μας. Ειναι οδηγός μας! Κινούμαστε, έχοντας την ως βασικό μας γνώμονα! Επίσης θέλω ν’ αναφέρω τη συνεργασία μου με τον εξαιρετικό μουσικό και τραγουδιστή Βαγγέλη Μαρκαντώνη, με τον οποίον έχουμε δημιουργήσει ένα μουσικό ντουέτο που ακουει στο όνομα ΦΛΟΞ! Στις 20 Μαΐου θα κυκλοφορήσει απο την δισκογραφική εταιρεία “Όγδοο” το πρώτο μας single σε ψηφιακή μορφή με την ονομασία ΚΙΒΩΤΟΣ! * Τα χρόνια στην δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ήταν μαγικά. Το λέω τώρα αν και τότε δεν το καταλάβαινα! Πολλές ώρες μαθημάτων και προβών, πολλή κούραση. Είχα, όμως, την ευκαιρία να διδαχτώ από σπουδαίους καθηγητές της παλιότερης γενιάς, όπως η Ελένη Χατζηαργύρη, η Αντιγόνη Βαλάκου, αλλά και της νεότερης, όπως τον Δημήτρη Λιγνάδη και τον Βαγγέλη Θεοδωρόπουλο. Με τους συμμαθητές μου από την σχολή έχω ακόμα στενές επαφές, βρισκόμαστε συχνά, τους αγαπάω πολύ και είναι πια οικογένειά μου. Θέλουμε πολύ να κάνουμε κάτι μαζί, αλλά ακόμα δεν το έχουμε κατορθώσει. Ελπίζω να γίνει σύντομα!
* Θα ήθελα μελλοντικά όσον αφορά στο τηλεοπτικό τοπίο να λάβω μέρος σε μια σειρά εποχής. Η εμπειρία μου τηλεοπτικά είναι μικρή, ωστόσο πολύ θετική για να θέλω να ξανασυμβεί. Έχω κάνει καποια guest στο Κάτω Παρτάλι και στους Συμμαθητές!
* Σινεμά έχω λάβει μέρος στην ταινία, “Η σκόνη που πέφτει”, σε σκηνοθεσία Τάσου Ψαρά. Μια πολλή όμορφη συνθήκη, καθώς κάποια από τα γυρίσματα έγιναν στην όμορφη Σόφια σε ηλικία 19 χρονών, όπου ήταν και το πρώτο μου ταξίδι στο εξωτερικό! Θα ηθελα πολύ να κάνω κινηματογράφο, γιατί είναι ένα πολύ ιδιαίτερο και γοητευτικο μέσο! Αδυναμια μου οι ταινίες εποχής, καθώς επίσης και οι ταινίες δράσης!
* Θαυμάζω πολύ τους ανθρώπους που έχουν το χάρισμα του γραψίματος, καθώς και εκείνους που σκηνοθετούν! Εγώ δεν έχω καμία επαφή με τα παραπάνω. Βεβαιως ποτέ δεν ξέρεις τι επιφυλάσσει το μέλλον!
* Ο χορός, η άθληση και το τραγούδι υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα στη ζωή μου! * Η Αθήνα είναι η πόλη που μεγάλωσα και έχω μάθει να την αγαπάω. Μου αρέσουν πολύ οι βόλτες στην Πλάκα και στο Θησείο το καλοκαιράκι, να πηγαίνω για καφέ με τις φίλες μου στου Ψυρρή. Γενικά αγαπάω το κέντρο, αλλά δεν αντέχω τη φασαρία και την κίνηση!
* Το All4fun μου αρέσει πολύ που προωθεί τους νέους ηθοποιούς και είναι κοντά σε κάθε τι καινούργιο και πρωτοποριακό. Αγγίζει τον παλμό της θεατρικής Αθήνας και τον παρουσιάζει στο κοινό με έγκυρο αλλά και συχνά διασκεδαστικό τρόπο.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την παράσταση, “Ο άνθρωπος που γελά” ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη 3/5/2019
