“Μέχρι που μπορείς να φτάσεις για εκείνα που πιστεύεις;” είναι το βασικότερo ερώτημα του “Μάρτυρα”, που πρωτοπαρουσιάστηκε φέτος στο Vault τον Οκτώβριο και πήρε διαδοχικές παρατάσεις έως την Κυριακή των Βαϊων. Στο έργο του ανερχόμενου Γερμανού συγγραφέα Marius Von Mayenburg o πρωταγωνιστής του, o Βenjamin ακολουθεί μια ακραία συμπεριφορά, γεμάτη μίσος και περιφρόνηση με όσους εναντιώνεται στις φανατικές, θρησκευτικές του πεποιθήσεις. Και ακολουθώντας μια στάση ζωής, βασισμένη σε κάποια σημεία της Βίβλου, τα οποία όμως ουσιαστικά καμία σχέση δεν πρέπει να έχουν με το πανανθρώπινο μήνυμα του χριστιανισμού.
Ο Δημήτρης Μαγκλάρας μελέτησε συστηματικά και σε βάθος χρόνου τον χαρακτήρα του πριν τον αποτυπώσει στη σκηνή. Το έπραξε τόσο δοτικά και πειστικά, που σίγουρα έχει μεγάλο μερίδιο στην αποδοχή του κόσμου για το συγκεκριμένο έργο. Σίγουρα η επιτυχία μιας παράστασης στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό στη γραφή του συγγραφέα, στη σκηνική χημεία της ομάδας και φυσικά στις σκηνοθετικές οδηγίες. Στην περίπτωση του “Μάρτυρα” το εγχείρημα απέδωσε σε όλους τους τομείς.
Το στοιχείο, μάλιστα, που κάνει τη διαφορά στο έργο σε σχέση ενδεχομένως με ό,τι προβάλλεται παγκοσμίως από τον τύπο είναι ότι ο “φανατισμένος” θρησκευτικά ήρωας του δεν είναι ένας ακόμα μουσουλμάνος, ο οποίος σκοτώνει κόσμο για να κερδίσει την αιώνια ζωή στον παράδεισο του Αλλάχ, αλλά ένας πορωμένος χριστιανός.
“Ο “Μάρτυρας” σχετίζεται με το φαινόμενο του θρησκευτικού (και όχι μόνο) φανατισμού, γραμμένο με τρόπο σύγχρονο και έξυπνο. Η μέχρι τώρα πορεία της παράστασης όλους αυτούς τους μήνες δείχνει ότι ενδιαφέρει τον κόσμο. Είναι πολύ ενδιαφέρον όταν ξεκινάει μια συζήτηση με αφορμή την παράσταση για θέματα που πραγματεύεται το έργο, όπως είναι η οικογένεια, το εργασιακό περιβάλλον, το bullying, η λειτουργία του σχολείου στις μέρες μας”, αναφέρει στο All4fun ο Δημήτρης, που ευχαριστιέται μία ακόμη συνεργασία του με τον Βαγγέλη Λάσκαρη και το Vault (προηγήθηκαν το “Frozen”, το “Mr Colpert” και το “Μια Μέλισσα τον Αύγουστο”.
Όπως συμβαίνει, μάλιστα, σ’ ένα καλό θεατρικό έργο, το χιούμορ παραμονεύει στο κείμενο του Von Mayenberg, το οποίο πρωτοπαρουσιάστηκε θεατρικά το 2012 στη Schaubühne στο Βερολίνο, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα πριν τελικά γίνει ταινία. Χιούμορ, όμως, έχουν κλασικά και τα κείμενα του Άκη Δήμου και πριν λίγες ημέρες πλην του Μάρτυρα ο Μαγκλάρας συμμετέχει και στο “Μαζί σου για τίποτα” στο Θέατρο Αργώ στη νέα παράσταση της ομάδας Hashart, που ηγείται ο Κώστας Μπάρας.
“Είμαι πολύ χαρούμενος και για αυτή τη συνεργασία μου. Το έργο μιλάει για την αποτυχία και για το πόσο ανεπίτρεπτη και τρομερή (δεν) είναι τελικά. Στην υπόθεση του έργου, ένας θίασος προσπαθεί (αποτυχημένα) να διασκευάσει την “Ανιούτα”, ένα μικρό διήγημα του Τσέχωφ. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ένας ηθοποιός του θιάσου που θέλει πάρα πολύ να υπάρξει καλλιτεχνικά και να παίξει αλλά πολλά πράγματα τον εμποδίζουν, οι συνθήκες, οι συνεργάτες του, ίσως και ο ίδιος του ο εαυτός…
Και επειδή μέσω του All4fun μας αρέσει ν’ ανακαλύπτουμε και πτυχές καλλιτεχνών, που δεν έχουν αξιοποιηθεί, ενδεχομένως στην επόμενη μας συνέντευξη με τον Δημήτρη να έχει αξιοποιηθεί και η ιδιαίτερη, ιδανική για σπικάζ φωνή του…
* Η πρώτη μου επαφή με το θέατρο ήταν στο σχολείο. Είχα την τύχη να είμαι σε ένα γυμνάσιο με μία πολύ ενεργή θεατρική ομάδα, εμπνεύστρια της οποίας ήταν η καθηγήτρια μουσικής μας, η Εύα Πίσια. Τότε δεν υπήρχε στο μυαλό μου το ενδεχόμενο να γίνω ηθοποιός αλλά μέσα από αυτή τη διαδικασία γνώρισα και αγάπησα το θέατρο.
* Υποκριτική για μένα είναι η τέχνη μέσω της οποίας ένας άνθρωπος προσπαθεί να πει μια ιστορία, να προσποιηθεί ότι είναι κάποιος άλλος και να πείσει για αυτό κι ας ξέρει και αυτός και όσοι τον βλέπουν ότι τίποτα δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Είναι μια ευκαιρία να μπαίνεις στα παπούτσια ενός άλλου και να βλέπεις τη ζωή από το δικό του πρίσμα (όσο μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο)
* Δεν ξέρω πως είναι να βασίζεσαι αποκλειστικά στο επάγγελμα του ηθοποιού για να βιοποριστείς. Με τα δεδομένα της δικής μου γενιάς, αυτή τη στιγμή μου φαντάζει αδύνατο. Νομίζω ότι πολλοί έχουν συμβιβαστεί με το γεγονός ότι δεν πρόκειται να ζήσουν από το θέατρο και προσπαθούν να βρουν άλλους τρόπους να βγάλουν τα απαραίτητα χρήματα για να ζήσουν. Μπορεί αργότερα, αν καταφέρουμε να μείνουμε στο επάγγελμα, να μπορέσουμε να κάνουμε το αυτονόητο, να ζούμε δηλαδή απ τη δουλειά που κάνουμε. Η αλήθεια είναι ότι οι συνθήκες είναι ιδιαίτερες για το επάγγελμα του ηθοποιού, δεν επιλέγεις δηλαδή να κάνεις αυτό το επάγγελμα για οικονομικούς λόγους. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι δεν πρέπει να βιοπορίζεσαι απ’ αυτό.
* Νομίζω ότι καλό είναι η τέχνη να κάνει ερωτήσεις. Ερωτήσεις που άλλοι δεν τολμούν να κάνουν. Ίσως η τέχνη έγκειται στον τρόπο με τον οποίο τίθενται τα ερωτήματα. Νομίζω ότι για την απάντηση πρέπει να ακολουθηθεί μία διαφορετική μεθοδολογία από αυτή της τέχνης, θεωρώ δηλαδή ότι είναι δουλειά άλλων κλάδων, επαγγελμάτων..
* Θα έλεγα κάποιον να έρθει και να παρακολουθήσει τον “Μάρτυρα”, ξεκινώτας από το κείμενο, το οποίο θεωρώ εξαιρετικό. Έχει γραφτεί από τον Marius von Mayenburg, έναν από τους σπουδαιότερους σύγχρονους συγγραφείς στη Γερμανία, μόνιμο συνεργάτη της Schaubühne Berlin, έργα του οποίου έχουν μεταφραστεί και παιχτεί σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες.
* Ο “Μάρτυρας” είναι ένα έργο που καταπιάνεται με το φαινόμενο του θρησκευτικού (και όχι μόνο) φανατισμού, γραμμένο με τρόπο σύγχρονο, έξυπνο και με πολύ χιούμορ. Εμείς (η ομάδα ProvaT.O.)* με αυτή τη σύσταση και μορφή ξεκινήσαμε να υπάρχουμε σχετικά πρόσφατα αν και μέλη της ομάδας είχαμε συνεργαστεί και στο παρελθόν. Θέλουμε να ασχολούμαστε με έργα που μας αρέσουν, που θεωρούμε ότι έχουν κάτι να πουν και να εκφραζόμαστε μέσα από αυτά με το δικό μας τρόπο. * (την ομάδα ProvaT.O. αποτελούν: ο σκηνοθέτης Βαγγέλης Λάσκαρης, οι ηθοποιοί Λωρίνα Χατζημανώλη, Δημήτρης Μαγκλάρας, Άρης Κυπριανού, Βασιλική Δρακοπούλου, Χρύσα Κούρκουλου, Συμεώνη Γιαννάτου, ο εικαστικός Γιώργος Λυντζέρης, ο ηθοποιός και φωτογράφος Γιώργος Στριφτάρης, ο μουσικός και συνθέτης Πάνος Πανάκος, η χορογράφος Σοφία Μιχαήλ, ο κινηματογραφιστής Θοδωρής Θεοδώρου, ο graphic designer Γιάννης Καρδάσης και ο γραφίστας Νίκος Παναγόπουλος)
* Επίσης η έννοια της ομάδας εμπεριέχει και το στοιχείο της συνεργασίας με ανθρώπους που εκτιμούμε επαγγελματικά αλλά μπορούμε και να συνεννοηθούμε σε απλά απαραίτητα πράγματα. Με αυτό τον τρόπο προσπαθήσαμε να δουλέψουμε με τον “Μάρτυρα”, με αγάπη για το έργο που μας αρέσει πολύ, με καλό κλίμα συνεργασίας, με συνέπεια και σοβαρότητα και με ενδιαφέρον για το θέμα του έργου που μας αφορά. Θέλω να πιστεύω ότι κάναμε μία τίμια προσπάθεια με τις όποιες παραλείψεις που νομίζω πάντα θα υπάρχουν.
* Η μέχρι τώρα πορεία της παράστασης όλους αυτούς τους μήνες δείχνει ότι ενδιαφέρει τον κόσμο. Αυτός είναι και ο λόγος που ενώ ξεκινήσαμε αρχές Οκτώβρη, πήραμε πρόσφατα παράταση για δεύτερη φορά και θα παίξουμε μέχρι το Πάσχα, με αλλαγή ημερών, πλέον θα παίζουμε Σάββατο και Κυριακή.
* Είναι πολύ ενδιαφέρον όταν ξεκινάει μια συζήτηση με αφορμή την παράσταση για θέματα που πραγματεύεται το έργο, όπως είναι η οικογένεια, το εργασιακό περιβάλλον, το bullying, η λειτουργία του σχολείου στις μέρες μας και (αυτό αναφέρεται από πολλούς) το θέμα του φανατισμού και της ανόδου του φαινομένου αυτού.
* Το κεντρικό ερώτημα του έργου, το “Μέχρι που μπορείς να φτάσεις γι αυτά που πιστεύεις” απασχολεί ένα μεγάλο κομμάτι του κόσμου και είναι ένα θέμα συζήτησης μετά την παράσταση. Επίσης πολλοί έχουν την απορία που είχαμε κι εμείς όταν πρωτοδιαβάσαμε το έργο, αν τα εδάφια που χρησιμοποιούνται από τη Βίβλο είναι αληθινά.
* Ευχαριστιέμαι πολύ αυτή τη συνεργασία. Με τον σκηνοθέτη της παράστασης Βαγγέλη Λάσκαρη, όπως και με κάποιους από τους ηθοποιούς έχω ξανασυνεργαστεί, επομένως υπήρχε από πριν ένας κώδικας επικοινωνίας, αλλά πλέον με τους ανθρώπους του “Μάρτυρα” δουλεύουμε σχεδόν ένα χρόνο μαζί, περάσαμε δύσκολες αλλά και πολύ ωραίες στιγμές, ξεπεράσαμε εμπόδια (που πάντα υπάρχουν όταν προσπαθείς να ανεβάσεις μία παράσταση), τολμήσαμε, γίναμε δημιουργικοί, θεωρώ ότι κάτι καταφέραμε και συνεχίζουμε. Είναι σίγουρα από τις αγαπημένες μου συνεργασίες.
* Ο Benjamin, που υποδύομαι είναι ένας μαθητής που στρέφεται εξ’ ολοκλήρου στη Βίβλο, στην οποία αναζητά απαντήσεις για τα θέματα, τα οποία τον απασχολούν στη ζωή του. Με όπλο του το λόγο του Θεού στρέφεται εναντίον της οικογένειας, του σχολείου, των συμμαθητών του. Στην προσπάθειά μου να τον προσεγγίσω με βοήθησε η διαδικασία των προβών, οι συζητήσεις που κάναμε, οι αναγνώσεις του έργου, οι πρόβες στη σκηνή. Ο τρόπος δουλειάς και ο χρόνος.
* Η όλη διαδικασία κράτησε ένα διάστημα θεωρώ σημαντικό (για τα ελληνικά δεδομένα). Όπως με κάθε ρόλο, έτσι και τώρα, προσπάθησα να κάνω και μία προσωπική έρευνα για να μπορέσω να καταλάβω κάποια πράγματα για το ρόλο, να προσπαθήσω να “μπω στα παπούτσια του”, όπως συχνά λέμε. Ο σημαντικότερος μου μέχρι τώρα δεν ξέρω αν είναι, είναι σίγουρα ένας ρόλος στον οποίο βρίσκω πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση από την πρώτη στιγμή που διάβασα το έργο, ήταν ένα κίνητρο να αναμετρηθώ μαζί του και είναι ένας ρόλος τον οποίο δούλεψα με χαρά (και άγχος φυσικά).
* Νομίζω ότι ο “Μάρτυρας” είναι εξαιρετικά επίκαιρος (τρομοκρατικές επιθέσεις των ακραίων ισλαμιστών στην Ευρώπη), όμως ο συγγραφέας έχει κάνει κάτι πολύ έξυπνο, έχει κάνει τον φονταμενταλιστή χαρακτήρα του έργου χριστιανό προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να πει ότι δεν πρέπει να μιλάμε για τους κακούς μουσουλμάνους και τους καλούς χριστιανούς, ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός, ο φασισμός δεν διαχωρίζεται σε αποδεκτό και μη αποδεκτό.
* Το έργο είναι θεατρικό, γράφτηκε το 2012 και ανέβηκε την ίδια χρονιά στη Schaubühne στο Βερολίνο, σε σκηνοθεσία του ίδιου του συγγραφέα. Όταν διαβάσαμε το έργο δεν είχαμε δει την ταινία οπότε δεν επηρεαστήκαμε. Η αλήθεια είναι ότι το έργο είναι έτσι γραμμένο (πολλές μικρές σκηνές) που μοιάζει με κινηματογραφικό σενάριο.
* Με χαρά συμμετέχω εδώ και λίγες εβδομάδες στην νέα παράσταση της ομάδας Hashart (αποτελείται από τους: Κώστα Μπάρα, Ελένη Κουταλώνη, Τρύφωνα Μπάρκα, Αγγελική Γρηγοροπούλου) που ανεβάζει αυτήν την περίοδο το νέο έργο του Άκη Δήμου “Μαζί σου για το τίποτα” στο θέατρο Αργώ (A small argo fullof art). Είναι μία συνεργασία για την οποία είμαι πολύ χαρούμενος, με ανθρώπους που εκτιμώ πολύ καλλιτεχνικά.
* Το έργο μιλά για την αποτυχία και για το πόσο ανεπίτρεπτη και τρομερή (δεν) είναι τελικά. Στην υπόθεση του έργου, ένας θίασος προσπαθεί (αποτυχημένα) να διασκευάσει την “Ανιούτα”, ένα μικρό διήγημα του Τσέχωφ. Ο ρόλος που υποδύομαι είναι ένας ηθοποιός του θιάσου που θέλει πάρα πολύ να υπάρξει καλλιτεχνικά και να παίξει αλλά πολλά πράγματα τον εμποδίζουν, οι συνθήκες, οι συνεργάτες του, ίσως και ο ίδιος του ο εαυτός.
* Κινηματογραφικά Η συμμετοχή μου στην ταινία “9 to 5” του Φίλιππου Τσαπέκη ήταν μία πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρία, με καλές συνθήκες εργασίας, καλούς επαγγελματίες και συναδέλφους που εκτιμώ και θαυμάζω.
* Τηλεόραση δεν έχω κάνει μέχρι στιγμής. Όπως και στο θέατρο, έτσι και στον κινηματογράφο και στην τηλεόραση γίνονται ενδιαφέροντα και μη πράγματα. Αν πρόκειται για ένα project που μου αρέσει και για ανθρώπους τους οποίους εκτιμώ καλλιτεχνικά, εννοείται ότι με ενδιαφέρει το ενδεχόμενο συνεργασίας.
* Με ιντριγκάρει το γράψιμο και η σκηνοθεσία, αλλα προς το παρόν δεν είναι κάτι που σκέφτομαι άμεσα. Ίσως σε συνάρτηση με την ομάδα και για τις ανάγκες κάποιου project να τα τολμούσα. Το γράψιμο είναι κάτι που δεν έχω τολμήσει. Με τη σκηνοθεσία είχα ασχοληθεί σε ερασιτεχνικό επίπεδο και μπορώ να πω ότι είναι κάτι εξαιρετικά δύσκολο. Θεωρώ πάντως ότι με βοήθησε στο να μπω έστω για λίγο στη θέση του σκηνοθέτη, του ανθρώπου δηλαδή που έχει να κάνει με τόσους διαφορετικούς ανθρώπους όσοι είναι ο θίασος και ευθύνεται κατά κάποιο τρόπο για το συνολικό αποτέλεσμα της παράστασης.
* Δεν έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με κάποιο άθλημα. Έχω παίξει, όμως, αμέτρητες ώρες ποδόσφαιρο όταν ήμουν μικρός! Έχω κάνει μαθήματα χορού, τραγουδιού αν και δεν έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με κάτι απ τα δύο. Θα ήθελα να ασχοληθώ με το σπικάζ ή με το ραδιόφωνο. Έχω κάνει στο παρελθόν ραδιόφωνο για ένα μικρό διάστημα στον M-word web radio.
*Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι πολλές μέχρι τώρα οι συνεργασίες μου στο θέατρο. Στην πρώτη παράσταση που έπαιξα μετά τη σχολή συνεργάστηκα με τη Ναταλία Δραγούμη και για τα επόμενα τρία χρόνια με τον Γιώργο Ηλιόπουλο και είμαι πραγματικά ευγνώμων για την εμπιστοσύνη που μου έδειξαν και την όλη συνεργασία μαζί τους. Υπάρχουν σίγουρα σκηνοθέτες και ηθοποιοί που θαυμάζω και θα ήθελα να συνεργαστώ όπως ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, η Κατερίνα Ευαγγελάτου, ο Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, ο Γιώργος Κιμούλης, ο Άρης Σερβετάλης.
* Είναι πολλοί οι σπουδαίοι ρόλοι και οι μεγάλοι συγγραφείς που με απασχολούν μελλοντικά. Στην κορυφή της λίστας μάλλον θα έβαζα τις αρχαίες τραγωδίες και τα έργα του Σέξπιρ.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν οι επιλογές που έχεις, τα διαφορετικά πράγματα που μπορείς να κάνεις, οι διαφορετικές μεταξύ τους περιοχές που μπορείς να δεις. Δεν μου αρέσει η ρύπανση και η αποξένωση σε κάποια σημεία της Αθήνας, στις γειτονιές μπορεί να μην υπάρχει τόσο.
* Στο All4fun μου αρέσει η αγάπη για τους ηθοποιούς, το θέατρο και ο αριθμός ρεκόρ παραστάσεων των εκροσώπων του που βλέπουν μέσα στο χρόνο.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τον “Μάρτυρα” ακολουθούν ΕΔΩ:
&& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τον “Μαζί σου για το τίποτα” ακολουθούν ΕΔΩ:
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 8/3/2018