Η ένταξη του στην ερασιτεχνική ομάδα της ΑΣΟΕΕ τον έφερε κοντά στο θέατρο. Και αφού περνούσε όμορφα στη σκηνή, αποφάσισε να δώσει στη δραματική σχολή του Εθνικού.
Πέρασε με τη δεύτερη και από τότε το νερό μπήκε στο αυλάκι. Και από τη στιγμή που δεν ήταν τόσο ψηλός, όσο θα ήθελε για να γίνει μπασκετμπολίστα, έγινε ηθοποιός, μετρώντας μάλιστα και μια υποψηφιότητα για το βραβείο Χορν.
Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος συνεργάζεται για τρίτη φορά με τον Τάκη Τζαμαργιά (μόλις λίγους μήνες μετά την περσινή του συμμετοχή στον Ριχάρδο Γ΄ στο Σύγχρονο Θέατρο).
Υποδύεται τον Ρυσίεκ στο έργο του Πολωνού Ταντέους Σλομποντιάνεκ, που μόλις ξεκίνησε να παρουσιάζεται στο Εθνικό Θέατρο.
“Ο χαρακτήρας μου είναι ένας Πολωνός καθολικός πατριώτης που αγαπάει την πατρίδα του ταγμένος ιδεολογικά στην απελευθέρωση της του από οποιοδήποτε καθεστώς, φιλία, μίσος, πόλεμο, αγάπη. Το έργο είναι πολύ σπουδαίο θεωρώ και βασίζεται σε αληθινά γεγονότα. Δεν έχει να κάνει με την Πολώνια και τα γεγονότα που διαδραματίζονται στο συγκεκριμένο χωριό αποκλειστικά αλλά για το τι είναι ο άνθρωπος ικανός να κάνει η να μην κάνει”, αναφέρει στο All4fun ο Αλέξανδρος, ο οποίος απόλαυσε και τις δύο άλλες παρουσίες του φέτος στο Εθνικό Θέατρο, στο “Στέλλα κοιμήσου” σε σκηνοθεσία Γιάννη Οικονομίδη και τον “Εξηνταβελόνη” σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ.
Στην παρούσα φάση συμμετέχει παράλληλα και στα γυρίσματα της ταινίας του Steve Krikris, ενώ στον ελεύθερο του χρόνο παρακολουθεί πολύ μπάσκετ…
* Μέχρι τα 18 δεν είχα δει θέατρο η αλήθεια είναι. Στο πανεπιστήμιο μπήκα στην ερασιτεχνική ομάδα της ΑΣΟΕΕ και περνούσα όμορφα. Στα 23 έδωσα στο Εθνικό και κόπηκα. Τελικά πέρασα την επόμενη χρονιά.
* Η υποκριτική είναι για να είναι. Με την κρίση δεν ξέρω τι να πω. Εγώ παίρνω αγκαλιά το κορίτσι μου. Η τέχνη θα προτιμούσα να έθετε ερωτήματα και όχι να έδινε απαντήσεις.
* Η “τάξη μας” είναι ένα σπουδαίο πολωνικό έργο του Ταντέους Σλομποτζιάνεκ που μιλάει για τους μαθητές μιας τάξης τις σχέσεις τους και τις αλλαγές που δημιουργούνται κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο.
* Ο χαρακτήρας μου, ο Ρυσίεκ είναι ένας Πολωνός καθολικός πατριώτης που αγαπάει την πατρίδα του ταγμένος ιδεολογικά στην απελευθέρωση της από οποιοδήποτε καθεστώς, φιλία, μίσος, πόλεμο, αγάπη. Και έχει ένα μεγάλο ερωτηματικό για τα όρια του ανθρώπου.
* Θα έλεγα σε κάποιον να έρθει να δει την παράσταση, γιατί βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και είναι ένα πολύ σπουδαίο έργο θεωρώ. Δεν έχει να κάνει με την Πολώνια και τα γεγονότα που διαδραματίζονται σ’ εκείνο το χωριό αποκλειστικά αλλά για το τι είναι ο άνθρωπος ικανός να κάνει η να μην κάνει.
* Είναι η τρίτη φορά που συνεργαζόμαστε με τον σκηνοθέτη της παράστασης Τάκη Τζαμαργιά και κάθε φορά είναι όμορφα διαφορετική. Έχουμε βρει έναν κώδικα που βοηθάει πολύ και νιώθω άνετα μαζί του.* Χαίρομαι που συνεργάζομαι μ΄’ αυτούς τους ηθοποιούς Όλοι τους είναι σπουδαίοι.
* Το “Στέλλα κοιμήσου ήταν μια φοβερή εμπειρία. Κάθε παράσταση ήταν διαφορετική λόγω του ότι κείμενο δεν υπήρξε ποτέ.* Και ο Γιάννης Οικονομίδης ζητούσε από εμάς να γίνονται όλα στο εδώ και τώρα.
* Ο Εξηνταβελόνης από την άλλη ήταν μια παράσταση διαφορετική. Βασισμένη σε αυτοσχεδιασμούς και αυτό οφείλεται στη Λίλλυ Μελεμέ που μας έδωσε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε και να απελευθερωθούμε μέσα στο ισχυρό πλαίσιο της γλώσσας του κειμένου.
* Τηλεοπτικά δεν έχω κάνει κάτι. Αν προκύψει και μ’ ενδιαφέρει θα το σκεφτώ.
* Τώρα έχουμε γυρίσματα στην ταινία του Steve Krikris με τον Άρη Σερβετάλη και τον Γιάννη Στάνκογλου και μ’ αρέσει πολύ. Η πρώτη μου κινηματογραφική εμπειρία, όμως ήταν στον POLK των Νικολόπουλου-Νικολούζου.
*Από τη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου έχω να θυμάμαι τις πολλές ώρες στην σχολή. Και τις πολλές προβες . Μου λείπουν οι στιγμές με τα παιδιά εκτός σχολής.
* Με το γράψιμο δεν τα πάω καλά. Φαίνεται νομίζω ! Η σκηνοθεσία; Χμμμ ίσως κάποια στιγμή αργότερα. Πολύ αργότερα και αν. Μ’ αρέσει να παίζω.
* Μου αρέσει πολύ το μπάσκετ. Αχ και να μουν 10 πόντους ψηλότερος. Μπάσκετ και πάλι μπάσκετ, άντε και λίγο θέατρο.
* Κάθε συνεργασία είναι ξεχωριστή και από την καθεμία μαθαίνεις κάτι διαφορετικό.
Στο μέλλον θα δούμε να είμαστε καλά.
* Όσον αφορά στην υποψηφιότητα μου για το βραβείο Χορν, δεν το περίμενα. Χάρηκα γι’αυτό. Και αν είμαι πάλι στο μέλλον, ξέρω γω. Δεν το σκέφτομαι.
* Οι άνθρωποι είναι στην Αθήνα το θέμα. Η πόλη μου αρέσει.
* Στο All4fun μου αρέσει η αγάπη που έχετε για το δημιούργημα σας.
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για την “Τάξη μας” ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/14757-q-q-.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 25/4/2017