Oταν πρωτοείδε το Σογκούν αποφάσισε να ντυθεί σαμουράι και να υποδυθεί τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλέιν.
Μετά άρχισε ν’ απολαμβάνει τον Πίτερ Σέλερς στις διάφορες ταινίες του Ροζ Πάνθηρα.Στην παιδική αθωότητα εκείνων των χρόνων προέκυψε και η αγάπη του για το τραγούδι!
Ετσι ο Θοδωρής Τσουανάτoς ακολούθησε τον καλλιτεχνικό δρόμο, έστω και αν είχε κλίση και στον αθλητισμό, αφού ήταν μέλος του Ολυμπιακού, τόσο στο μπάσκετ, όσο και στην πυγμαχία.
Η ενασχόληση με πολλά πράγματα παράλληλα πάντα του άρεσε και τη συγκεκριμένη περίοδο απολαμβάνει τους τρεις ρόλους του στο «Τελευταίο ψέμα» σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι.«Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά της ομώνυμης ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι. Καλούμαι να παίξω τον μπακάλη, τον εκτιμητή έργων τέχνης και τον γιατρό. Θα έλεγα σε κάποιον να έρθει να δει το έργο για να διαπιστώσει αρχικά την διαχρονικότητα του κειμένου του 1958, του οποίου οι καταστάσεις θα μπορούσαν να συμβαίνουν με μεγάλη ευκολία στην χρονιά που διανύουμε. Και κατά δεύτερον για να δει το πως ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό σενάριο μπορεί να μεταμορφωθεί θεατρικά», αναφέρει στο All4fun, όπου αποκαλύπτει και το γεγονός ότι εδώ και πέντε χρόνια γράφει δύο θεατρικά έργα, τα οποία όμως συνεχώς σβήνει…
Παράλληλα με την υποκριτική και το τραγούδι (συνεργάζεται συστηματικά με τη Λυρική Σκηνή) ασχολείται πολύ ενεργά με το σπικάζ, το οποίο χαρακτηρίζει ως τέχνη: «Η «τέχνη» του σπικάζ η καλύτερα η «τέχνη» της ερμηνείας διαφημιστικών κειμένων προέκυψε από την πρώτη συνεργασία μου με τον συνάδελφο και πολύ καλό μου φίλο Σπύρο Ζουπάνο ο οποίος με ενθάρρυνε να κάνω demo σε διαφημιστικές εταιρίες γιατί διέκρινε τις δυνατότητες μου. Είναι σίγουρα κάτι που και απολαμβάνω αλλά και διασκεδάζω όταν το κάνω…»
* Η υποκριτική προέκυψε γύρω στα έξι μετά από ένα επεισόδιο της θρυλικής σειράς Σογκούν με τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλεϊν, όπου το επόμενο πρωί ντύθηκα σαμουράι (με ό,τι βρήκα) και έχοντας κομπάρσο τον 3 χρονών αδερφό μου κόπιαρα σκηνές του συγκεκριμένου επεισοδίου. Κάτι που συνεχιζόταν για καιρό και αργότερα ήρθαν τα φιλμ του Ροζ Πάνθηρα με τον αγαπημένο μου Πίτερ Σέλερς μέχρι και το Ρόκι.
* Το τραγούδι περίπου στην ηλικία των 8 χρόνων μέσα στο κόκκινο Peugeot των γονιών μου. Άκουσα ένα τραγούδι του Τουρνά (δεν θυμάμαι ποιο) και αμέσως μόλις τελείωσε ξεκίνησα να το τραγουδάω για μέρες. Όλα αυτά βέβαια με την παιδική αθωότητα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος μέχρι αργότερα να φτάσει στην συνειδητοποίηση ότι όντως αυτά θα θέλει να ακολουθήσει.
* Μπορώ ν’ απαντήσω για το τι σημαίνει υποκριτική πλέον μόνο με μία λέξη: Ανάγκη. Τώρα όσον αφορά στο τραγούδι θα έλεγα ότι εξ’ αιτίας του χαμογελά η ψυχή μου.
* Ξεκίνησα να δουλεύω επαγγελματικά το 2008 και μπορώ να πω λίγα σε σχέση με την κρίση. Μπορώ να μιλήσω περισσότερο εμπειρικά, αλλά η αίσθηση που μου έχει δημιουργηθεί είναι πως για τον καλλιτέχνη δεν υπάρχει εποχή πριν και μετά την κρίση. Είναι ακριβώς το ίδιο.
* Θεωρώ πως η τέχνη μπορούσε, μπορεί και θα μπορεί πάντοτε να δίνει απαντήσεις σε οποιαδήποτε κατάσταση είτε αυτή είναι πολιτική, είτε κοινωνική.
* Αυτήν τη στιγμή βρίσκομαι στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και συμμετέχω στην παράσταση «Το Τελευταίο Ψέμα» που είναι η θεατρική μεταφορά της ομώνυμης ταινίας του Μιχάλη Κακογιάννη σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι. Για πρώτη φορά σε θεατρική παράσταση εκτελώ χρέη καρατερίστα (ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα αυτό) όπου και καλούμαι να παίξω τον μπακάλη (ρόλο που με μεγάλη επιτυχία είχε κάνει ο Νίκος ο Φέρμας στην ταινία), τον Γιάννη, τον Εκτιμητή Έργων Τέχνης και τον γιατρό. Αυτό που θα δει ο κόσμος ερχόμενος στο θέατρο πάντα κατά την δική μου εκτίμηση, είναι μια αρκετά νόστιμη μοντέρνα μεταφορά του κινηματογραφικού σεναρίου στην σκηνή με επιτυχία.
* Το κοινό αντιμετωπίζει πολύ ζεστά το σκηνικό αποτέλεσμα και μας το επιβεβαιώνει από την έναρξη μέχρι και το φινάλε κάθε παράστασης, με την ανταπόκριση του από σκηνή σε σκηνή και με το θερμό χειροκρότημα του στο τέλος. Θα έλεγα σε κάποιον να έρθει να δει το έργο για να διαπιστώσει αρχικά την διαχρονικότητα του κειμένου του 1958, του οποίου οι καταστάσεις θα μπορούσαν να συμβαίνουν με μεγάλη ευκολία στην χρονιά που διανύουμε. Και κατά δεύτερον για να δει το πως ένα πρωτότυπο κινηματογραφικό σενάριο μπορεί να μεταμορφωθεί θεατρικά.
* Η συγκεκριμένη συνεργασία προέκυψε όπως κάθε συνεργασία μιας και σπανίως πάω σε ακροάσεις. Σε μία συνάντηση μου με τον Ένκε το καλοκαίρι μου πρότεινε να συμμετάσχω στη συγκεκριμένη δουλειά γιατί με είχε στο μυαλό του για τον ρόλο του μπακάλη. Συμφώνησα και στη συνέχεια προέκυψαν και οι υπόλοιποι ρόλοι. Βιώνω συνολικά τη συνεργασία με όλα τα συναισθήματα που θα μπορούσε να φέρει ένας ηθοποιός από τις πρόβες μέχρι και στις παραστάσεις. Το σίγουρο είναι ότι θα δεις ένα δεμένο σύνολο, το οποίο ευχαριστιέται αυτό που κάνει.
* Η συμμετοχή μου στον κινηματογράφο είναι σχετικά μικρή, αν και θα ήθελα να ασχοληθώ πιο ενεργά. Παρόλα αυτά ξεχωρίζω την μικρότερη συμμετοχή μου για το σύνολο της δουλειάς στην ταινία του Νίκου Νικολαϊδη, «Ο Χαμένος τα παίρνει όλα» στην οποία και βρέθηκα τυχαία αρκετά πριν αρχίσω να δραστηριοποιούμαι ενεργά με την υποκριτική.
* Η σχέση μου με το γράψιμο είναι πολύ καλή αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο δεν έχει ωριμάσει ακόμα μες το κεφάλι μου τόσο ώστε να το τρέξω και σαν πρότζεκτ. Γράφω δύο θεατρικά εδώ και μια πενταετία! Τα γράφω και τα σβήνω και ξανά από την αρχή…
* Η σκηνοθεσία με απασχολεί από την σχολή ακόμα όπου και οι καθηγητές μου με παρότρυναν από τότε να ασχοληθώ και σίγουρα είναι στα σχέδια μου για το μέλλον. Απλά δεν βλέπω να συμβαίνει σύντομα (ποτέ δεν ξέρεις βέβαια τι σου ξημερώνει) γιατί θέλω να υπάρχω στην σκηνή και προς το παρόν δεν πιστεύω ότι αυτά μπορούν να συμβούν παράλληλα.
* Η «τέχνη» του Σπικάζ η καλύτερα η «τέχνη» της ερμηνείας διαφημιστικών κειμένων προέκυψε από την πρώτη συνεργασία μου με τον συνάδελφο και πολύ καλό μου φίλο Σπύρο Ζουπάνο ο οποίος με ενθάρρυνε να κάνω demo σε διαφημιστικές εταιρίες γιατί διέκρινε τις δυνατότητες μου. Είναι σίγουρα κάτι που και απολαμβάνω αλλά και διασκεδάζω όταν το κάνω.
* Η σχέση μου με τον χορό ξεκίνησε και τελείωσε στα μπλουζ του γυμνασίου, εννοώντας ότι η σχέση μου μαζί του δεν είναι ιδιαίτερη αλλά όπου χρειαστεί η επαφή μου με την κίνηση είναι αρκετά καλή καθώς η ενασχόληση μου με τον επαγγελματικό αθλητισμό φρόντισε για αυτό.
* Ο αθλητισμός έπαιξε μεγάλο ρόλο στην ζωή μου για πολλά χρόνια καθότι έχω δοκιμαστεί σε διάφορα αθλήματα μέχρι να καταλήξω στην καλαθοσφαίριση και στην πυγμαχία σχεδόν παράλληλα στα τμήματα του Ολυμπιακού.
* Κάθε μια συνεργασία ξεχωριστά έχει κάτι που θα θυμάμαι για πάντα, δεν ξεχωρίζω κάποια με διαφορά από τις άλλες. Τις έχω αγαπήσει όλες. Στο μέλλον θα ήθελα πολύ να κάνω τον Πέερ Γκυντ του Ίψεν και τον Αγγελιαφόρο από τους Πέρσες του Αισχύλου. Είναι δύο ρόλοι που αγαπώ πολύ. Από συγγραφείς θα ήθελα πολύ να ασχοληθώ με τον Σαίξπηρ και με όποιον συγγραφέα, ρόλο, έργο του θεάτρου του παραλόγου.
* Στην Αθήνα μου αρέσουν τα πάντα και τίποτα.
* Αυτό που μου αρέσει στο All4fun είναι η δουλειά που κάνετε για να ακουστούμε όλοι χωρίς καμία εξαίρεση και κυρίως επειδή όλο αυτό το κάνετε με αγάπη και με μοναδικό κέρδος την ευγνωμοσύνη μας. Σας ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό…
Αναλυτικές πληροφορίες για το «Τελευταίο ψέμα» ακολουθούν στον σχετικό σύνδεσμο: http://www.all4fun.gr/fun/theater/14351-q-q-.html
Toυ Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 7/3/2017