Η αρχαιολογία είναι μια αυτόνομη επιστήμη που σίγουρα της ταίριαζε. Ακόμα περισσότερο, όμως, της ταίριαζε η υποκριτική. Γιατί είναι η επιστήμη εκείνη, που της βρίσκει τον τρόπο να καθαρίζει τη ψυχή της από τη σκόνη της καθημερινότητας…
Και η φετινή θεατρική επιλογή της Ξανθής Γεωργίου τη δίνει την ευκαιρία να λυτρώνεται πάνω στη σκηνή, ακούγοντας τα γέλια του κοινού στο “Δείπνο Ηλιθίων” του Francis Veber.
Μια από τις κωμωδίες της χρονιάς, που παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία στο Θέατρο Κάππα σε σκηνοθεσία Σπύρου Παπαδόπουλου.
“Το θέμα είναι σαν σου κλείνει το μάτι λέγοντας μήπως τελικά εσύ είσαι ο ηλίθιος όταν χαρακτηρίζεις κάποιον άλλον ηλίθιο; Κι ας μη ξεχνάμε ότι η ηλιθιότητα ελλοχεύει παντού”, αναφέρει στο All4fun για το πώς αντιλαμβάνεται το “Δείπνο Ηλιθίων”.
Η Ξανθή παράλληλα διατηρεί ακόμα τη δική της σχέση με την αρχαία Ελλάδα, δεδομένου πως είναι ιέρεια στην Αρχαία Ολυμπία στην αφή της ολυμπιακής φλόγας.”Υπάρχει μια μυσταγωγία και ιερότητα στην τελετή αφής της φλόγας που με αγγίζει βαθιά στην ψυχή. Η εμπειρία δεν περιγράφεται, βιώνεται”, παραδέχεται στο All4fun, σημειώνοντας και τη γοητεία που της ασκεί ο κινηματογράφος: “Τρελαίνομαι για το σινεμά, για τα γυρίσματα και κυρίως για τις ταινίες εποχές. Ηταν μοναδική η εμπειρία της συμμετοχής μου στο “Ουζερί Τσιτσάνης” και ήταν μεγάλη τιμή να ενσαρκώσω τη γυναίκα του Βασίλη Τσιτσάνη, τη Ζωή, μια σπουδαία προσωπικότητα, με καλλιέργεια, ευγένεια. Η μορφή της φάνταζε σαν αγία κι αυτό ήθελα ν΄ αποδώσω στην ταινία”.
Πραγματοποιώντας αυτήν τη σεζόν και το τηλεοπτικό της ντεμπούτο στην πολύ επιτυχημένη σειρά του Θοδωρή Παπαδουλάκη “Η λέξη που δε λες” θα ήθελε μελλοντικά ν’ ασχοληθεί με τη σκηνοθεσία, αλλά μόνο όταν νιώσει πρώτα πως θα έχει γεμίσει το βαλιτσάκι της με τα απαραίτητα εργαλεία…
* Η υποκριτική επιδιώχθηκε από παλιά αλλά προέκυψε στα 24, όταν επέστρεψα από τα Γιάννενα παραμάσχαλα με το πτυχίο Αρχαιολογίας.
* Για μένα η υποκριτική καθαρίζει τη ψυχή από την σκόνη της καθημερινότητας.
* Ένας νέος καλλιτέχνης αντιμετωπίζει την κρίση με τις επιλογές του. Γενικά θεωρώ ότι είμαστε οι επιλογές μας.
* Θεωρώ πως ούτε η τέχνη αλλά ούτε η ίδια η ανθρώπινη ύπαρξη μπορεί να δώσει απαντήσεις στο γιατί η τωρινή κατάσταση της Ελλάδας υφίσταται ένα τέτοιο παγκόσμιο οικονομικό έγκλημα. Η ανθρώπινη ύπαρξη οφείλει να κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί και η τέχνη απλά να αφυπνίσει, να παρηγορήσει, να προβληματίσει, να συγκινήσει, να σοκάρει. Ακίνδυνα τα όπλα της…Δεν μπορεί να σκοτώσει!
* Το ”Δείπνο Ηλιθίων” είναι μια κωμωδία με έξυπνο χιούμορ που σου κλείνει το μάτι λέγοντας μήπως τελικά εσύ είσαι ο ηλίθιος όταν χαρακτηρίζεις κάποιον άλλον ηλίθιο. Κι ας μη ξεχνάμε ότι η ηλιθιότητα ελλοχεύει σε όλους τους χώρους. Δεν περίμενα την τόσο μεγάλη ανταπόκριση του κοινού αλλά είναι λυτρωτικό ν΄ ακούς τον κόσμο να γελά με την ψυχή του!
* Υποδύομαι την Κριστίν, μια γυναίκα 30 χρονών, παντρεμένη μ΄ έναν άνδρα που αγαπά (τον υποδύεται ο Πυγμαλίωνας Δαδακαρίδης) αλλά δεν της δίνει αυτά που θέλει. Το έργο ξεκινάει με το βράδυ εκείνο που η σταγόνα ξεχειλίζει και τον εγκαταλείπει. Η συνέχεια επί σκηνής…
* Η συνεργασία μου με τον Σπύρο Παπαδόπουλο ως σκηνοθέτη, ηθοποιό, και πάνω απ΄ όλα άνθρωπο, είναι υπέροχη και ουσιαστική. Και με τους υπόλοιπους αγαπημένους μου συναδέλφους Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, Βασίλη Ρίσβα, Άννα Μενενάκου και Τάκη Παπαματθαίου η επικοινωνία είναι ωραία, τόσο πάνω όσο και κάτω από την σκηνή.
* Η εμπειρία μου στο ”Ουζερί Τσιτσάνης” ήταν μοναδική. Τρελαίνομαι για γυρίσματα, λατρεύω το σινεμά και κυρίως τις ταινίες εποχής. Ήταν μεγάλη μου τιμή να ενσαρκώσω τη γυναίκα του Βασίλη Τσιτσάνη, τη Ζωή.
* Πρόκειται για μια σπουδαία προσωπικότητα, με καλλιέργεια κι ευγένεια. Με συγκλόνισε η αγάπη που είχε στον άνδρα της. Η μορφή της φάνταζε σαν αγία κι αυτό ήθελα ν΄ αποδώσω στην ταινία. Επίσης έχω συμμετάσχει στην “Κόρη του Ρέμπραντ”, στο “Απ’ τα κόκαλα βγαλμένα” και σε μικρού μήκους ταινίες, όπως το “Bust” και το Daltonman.
* Με την τηλεόραση η πρώτη επαφή που είχα ήταν το καλοκαίρι, μ΄έναν μικρό ρόλο στη σειρά ”Η λέξη που δε λες” σε σκηνοθεσία Θοδωρή Παπαδουλάκη.
* Η εμπειρία μου ως Ιέρεια στην Αρχαία Ολυμπία είναι κάτι που δεν περιγράφεται, βιώνεται. Και αυτό το χρωστώ στη χορογράφο και δασκάλα μου Άρτεμις Ιγνατίου.
* Υπάρχει μια μυσταγωγία και ιερότητα στην τελετή αφής της φλόγας που με αγγίζει βαθιά στη ψυχή.
* Από τις συνεργασίες μου στο θέατρο θα ξεχωρίσω εκείνες με τον Κωνσταντίνο Αρβανιτάκη και τον Γιάννη Αναστασάκη. Αλλά εκείνος που μ΄ έριξε στα βαθιά, βγαίνοντας από τη σχολή, είναι ο Γιώργος Μιχαηλίδης στην παράσταση ”Αμφιβολία”. Στο μέλλον θα ήθελα να έχω και άλλες ωραίες συνεργασίες.
* Τα χρόνια στο Ωδείο Αθηνών ήταν γεμάτα χρόνια. Τα βίωσα έντονα, άλλοτε ως παιχνίδι, άλλοτε ως σπαζοκεφαλιά κι άλλοτε ως ”’ίδρυμα”. Χρόνια που άφησαν τη σφραγίδα τους. Δε μου λείπουν οι στιγμές εκεί γιατί τις κουβαλάω.
* Με τη σκηνοθεσία θα ήθελα ν΄ ασχοληθώ στο μέλλον, αφού γεμίσω πρώτα το βαλιτσάκι με τα απαραίτητα εργαλεία. Στο τραγούδι αηδόνι δε με λες.
* Στο χορό με ρίξανε στα 5 αλλά στα 17 σταμάτησα κατόπιν τραυματισμού. Τον ξαναβρήκα, όμως, μπροστά μου στη σχολή.
* Κολυμπώ χειμώνα – καλοκαίρι (τον χειμώνα συμβιβάζομαι με το κολυμβητήριο). Το νερό είναι η ψυχοθεραπεία μου.
* Στην Αθήνα μ΄ αρέσει ο ρυθμός της και δεν μ΄ αρέσει η βρωμιά της, αν και της πηγαίνει.
* Είμαι fan του All4fun! Έτσι απλά…
& Αναλυτικές λεπτομέρειες για τους συντελεστές και τις ημέρες που παίζεται το “Δείπνο Ηλιθίων” στο θέατρο Κάππα ακολουθούν στον εξής σύνδεσμο:http://www.all4fun.gr/fun/theater/13469–q-q-.html
Του Κυριάκου Κουρουτσαβούρη, 24/1/2017