« Αυτό που εσύ ονομάζεις αμαρτία είναι το μεγάλο πνεύμα της αγάπης στις διάφορες μορφές του…»
Φελίτσε, Ευτυχία! Ένα κομμάτι φως! Αυτό που όλοι αναζητούμε στη ζωή! Λίλυ, μια κραυγή ζωής μέσα στην τρέλα του πολέμου. Ένα πλάσμα που διψά για αγάπη. .Φελίτσε και Λίλυ, ένας ύμνος στην άδολη και ανυπέρβλητη αγάπη. Έχει άραγε η αγάπη σύνορα; Χρώμα, ηλικία ,φύλο; Ανθίζει μέσα στην ειρήνη ή θεριεύει ακόμα και όταν γύρω απλώνεται το σκοτάδι;
Γράμματα, φωτογραφίες, αναμνήσεις στον ρυθμό της ρούμπας αναβιώνουν στην ψυχή της Λίλυς και στα μάτια των θεατών την ιστορία της αγάπης τους στο ναζιστικό Βερολίνο. Τρεις εξαιρετικές ηθοποιοί , η Δήμητρα Βαμβακάρη, η Έλενα Τυρέα και η Δήμητρα Σύρου μεταφέρουν επί σκηνής το έργο της Ελένης Καρασαββίδου σε σκηνοθεσία Κατερίνας Πολυχρονοπούλου. Πλάσματα αιθέρια ζωντανεύουν σαν παλιές φωτογραφίες και η σκηνή πλημμυρίζει από υπέροχα χρώματα. Λικνίζονται με τόση χάρη στους ρυθμούς της ρούμπας και απλώνεται παντού σαγήνη. Ερωτεύονται, αλληλογραφούν και ανακαλύπτουν την ευτυχία η μια στα μάτια της άλλης. Μια από τις εξαιρετικές σκηνές του έργου, η ερωτική ολοκλήρωση των δύο ηρωίδων. Η Κατερίνα Πολυχρονοπούλου την περιέβαλε με εκείνη την στοργή, την τρυφερότητα και τον ρομαντισμό που την μετέτρεψε σε μια σκηνή γεμάτη λυρικότητα.
Η Δήμητρα Βαμβακάρη είναι η Λίλυ που έχει ζήσει χωρίς να ζει. Η ψυχή της υποφέρει και αναζητά την αγκαλιά που θα θρέψει τις πληγές της. Μέσα από τη Φελίτσε θα μεγαλώσει το κορίτσι μέσα της και θα μεταμορφωθεί σε μια ώριμη, ολοκληρωμένη γυναίκα.
Η Έλενα Τυρέα είναι η Φελίτσε και την ενσάρκωσε με δύναμη, αφοσίωση, και πάθος. Με όλο εκείνο το φως που νικά το ναζισμό.
Η Δήμητρα Σύρου είναι η Λίλυ που συνεχίζει να ζει μετά το τέλος του πολέμου με τη γλυκιά ανάμνηση και τη νοσταλγία του έρωτά τους. Είναι η αγάπη που μένει για πάντα, όταν οι άνθρωποι φεύγουν.
Η εξαιρετική κίνηση, οι έξοχες ερμηνείες καθώς και η σκηνοθεσία αλλά και το ίδιο το κείμενο απέδωσαν το ζοφερό κλίμα της εποχής όπου η αγάπη τους ήταν η μοναδική ηλιαχτίδα που τρύπωνε στις ζωές τους.
Μια παράσταση που μας ταξίδεψε γεννώντας μας υπέροχα συναισθήματα. Έσπειρε το σποράκι της ελπίδας για ένα κόσμο σήμερα που επίσης σκοτεινιάζει. Μια εβδομάδα μετά η καρδιά μας χτυπά ακόμα εκεί, στην μικρή σκηνή του Vault.
Δείτε πληροφορίες για την παράσταση εδώ
Της Έλενας Γαζγαλή,
Φιλολόγου, Μεταπτυχιακής φοιτήτριας Δημιουργικής γραφής, 22/1/23