Η επιλογή της εβδομάδας: «Τερέζ Ρακέν» στο Θέατρο Ροές

Ο Εμίλ Ζολά είναι ένας συγγραφέας πολύ τολμηρός για την εποχή του (19ος αιώνας), αφού τόλμησε να βάλει σε πρώτο πλάνο στα έργα του τη γυναικεία σεξουαλικότητα (Νανά, Τερέζ Ρακέν κ.ά).

Από τους βασικούς εκπροσώπους του νατουραλισμού, κάνει φανερό πως θέλει να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της εποχής του.

Το έργο Τερέζ Ρακέν σε σκηνοθεσία Λίλλυς Μελεμέ, σχετίζεται πολύ κι αυτό με το νερό.

Η Τερέζ (Μαρία Κίτσου) είναι μια νέα κοπέλα που σφύζει από ζωή, αλλά που έχει καταλήξει να ζει εντελώς υποτονικά σ’ ένα σπίτι στο Παρίσι γεμάτο υγρασία. Είναι παντρεμένη με τον φιλάσθενο Καμίγ (Κώστας Βασσαρδάνης), ο οποίος πάσχει από κάποια αρρώστια του αίματος και μαζί τους ζει και η πεθερά και θεία της (Σοφία Σεϊρλή), που ουσιαστικά έχει μεγαλώσει την Τερέζ, παιδί του αδελφού της και μιας όμορφης Αλγερινής που πέθανε στη γέννα.

Η θεία και πεθερά ταυτόχρονα, έχει βρει στην Τερέζ τον κατάλληλο άνθρωπο να φροντίζει τον φιλάσθενο Καμίγ όταν εκείνη θα έχει “φύγει”. Η Τερέζ ασφυκτιά σ’ αυτήν τη συμβίωση, που δεν έχει καθόλου χρώμα και ένταση, καθώς και η σχέση με τον σύζυγο/ξάδελφό της είναι κατά κύριο λόγο αδελφική. Ουσιαστικά έχει καταλήξει ν’ αποτελεί το βουβό πρόσωπο της οικογένειας.

Αυτά όμως πρόκειται να αλλάξουν όταν στη ζωή τους θα εμφανιστεί ο Λοράν (Θανάσης Πατριαρχέας), παλιός φίλος του συζύγου της.

Ο Λοράν είναι στον αντίποδα του Καμίγ. Νέος, υγιής, γεμάτος ένταση και με πολλές εμπειρίες στη μέχρι τώρα ζωή του. Κυνικός στον υπερθετικό βαθμό, ομολογεί ότι περιμένει τη στιγμή που θα πεθάνει ο πατέρας του, ώστε να περάσει η περιουσία στα χέρια του και να ζήσει όπως εκείνος θέλει.

Η Τερέζ δεν έχει καμία τύχη από τώρα και στο εξής. Ο Λοράν είναι αυτό που ποθεί η ψυχή της και που θα την οδηγήσει στο να βγάλει στην επιφάνεια τον θαμμένο,πραγματικό εαυτό της. Ερωτεύονται με πάθος και η αντίστροφη μέτρηση αρχίζει.

Το παράνομο ζευγάρι σύντομα φτάνει στην ύβρι και στην καταπάτηση των νόμων του σύμπαντος. Δολοφονούν τον ανυποψίαστο Καμίγ στη διάρκεια μιας εκδρομής, στέλνοντάς τον στον υγρό τάφο του Σηκουάνα. Και πάλι το νερό είναι παρόν. Εκείνος όμως προφταίνει, πριν “φύγει” να αφήσει το σημάδι του στον λαιμό του Λοράν, μια δαγκωματιά στη διάρκεια της πάλης ζωής και θανάτου.

Κι ενώ οι εραστές θεωρούν ότι τώρα όλοι οι δρόμοι είναι ανοιχτοί γι’ αυτούς, η Νέμεσις και η Άτη τους περιμένουν στη στροφή.

Πρόκειται για μια παράσταση που σε κερδίζει άμεσα. Η Λίλλυ Μελεμέ έχει δουλέψει πολύ πάνω στους ήρωες και στη δημιουργία της ατμόσφαιρας,προκειμένου να μην “προδοθεί” η παράσταση από ανακολουθίες. Εξαιρετική η “χορογραφία” των ερωτικών συνευρέσεων του παράνομου ζευγαριού, από τα πολύ δυνατά σημεία της παράστασης. Επίσης πολύ εύστοχο το ότι οι ήρωες/ερμηνευτές δεν εγκαταλείπουν τη σκηνή σε όλην τη διάρκεια της παράστασης, ούτε καν μετά θάνατον.

Ο Κώστας Βασαρδάνης, εξαιρετική επιλογή για τον ρόλο του Καμίγ. Η ντελικάτη φιγούρα του δένει απόλυτα με τον ρόλο και στο ερμηνευτικό μέρος είναι αυτός που πάντα ξέρουμε, ο Βασαρδάνης που γίνεται σε κάποιες στιγμές ακόμη και ταμπλό-βιβάν προκειμένου να μας στείλει ξεκάθαρα το μήνυμα.

Η Μαρία Κίτσου, που μας έχει συνηθίσει σε εξαιρετικές ερμηνείες στο παρελθόν, εδώ μας προσφέρει ακόμη μία.

Φορώντας ένα φόρεμα με μεσοφόρι, μας θυμίζει τις μπαλαρίνες που είχαν τα παιδικά μας music box. Ειδικά στη σκηνή που στριφογυρίζει, η θύμιση αυτή γίνεται πολύ έντονη. Είναι ανάλαφρη όταν πρέπει, γίνεται άγρια όσο πρέπει και πειστική στην τραγικότητά της.

Ο Θανάσης Πατριαρχέας δίνει με επιτυχία σάρκα και οστά στον -αρχικά- κυνικό τυχοδιώκτη Λοράν, αλλά στη συνέχεια μας πείθει και για τον τραγικό Λοράν που βιώνει την κάθοδό του στον Άδη, μπλεγμένος στα δίχτυα της Νεμέσεως.

Η Σοφία Σεϊρλή, από τους ηθοποιούς χαμηλών τόνων, κοσμεί με την παρουσία της την παράσταση συνολικά και είναι πραγματικά εξαιρετική στη σκηνή του εγκεφαλικού επεισοδίου και στη μετέπειτα παρουσία της επί σκηνής, όπου ο μόνος τρόπος “ομιλίας” της είναι τα μάτια.

Το ηχητικό μέρος δένει απόλυτα με τα στάδια της παράστασης. Αρχικά η σταγόνα που πέφτει και πέφτει από τους υγρούς τοίχους και κατόπιν ήχοι που κυμαίνονται από την απλή μετάβαση μέχρι το θρίλερ.

Συνολικά πρόκειται για μια παράσταση που έχοντας μια πολύ καλή μαγιά, το κείμενο του Ζολά, χτίζει πάνω εκεί με σκηνοθέτι και ηθοποιούς να ξέρουν καλά πώς να τον τιμήσουν όπως του πρέπει…

Του Ζώη Ιωάννου, 18/2/2019

Συντελεστές της παράστασης:

Κείμενο: Εμίλ Ζολά
Σκηνοθεσία – Διασκευή: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνικό – Κοστούμια: Κωνσταντίνος Ζαμάνης
Μουσική σύνθεση: Μίνως Μάτσας
Κίνηση: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Σχεδιασμός φωτισμών: Μελίνα Μάσχα
Βοηθοί σκηνοθέτη: Χριστίνα Ματθαίου, Δημήτριος Ψύλλος
Βοηθός σκηνογράφου και ενδυματολόγου: Μαρία Παπαδοπούλου
Ηχογράφηση μουσικής: Δήμητρα Αγραφιώτη
Photos: Ελίνα Γιουνανλή
Graphic design: Δημήτρης Παναγιωτακόπουλος
Video: Ελένη Κατρακαλίδη
Επικοινωνία: Όλγα Παυλάτου (olga.pavlatou@gmail.com)

Διανομή ρόλων:
Τερέζ – Μαρία Κίτσου
Καμίγ – Κώστας Βασαρδάνης
Λοράν – Θανάσης Πατριαρχέας
Κυρία Ρακέν – Σοφία Σεϊρλή

Πληροφορίες:

Θέατρο Ροές
Ιάκχου 16, Γκάζι, Αθήνα 118.54
(στάση Μετρό: «Κεραμεικός»)
Τηλέφωνο: 2103474312
Facebook page: www.facebook.com/ΡΟΕΣ-θέατρο-ROES-theater-1946553562115744

Πρεμιέρα: την Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2019 στις 21:00

Παραστάσεις:
– Πέμπτη στις 21:00
– Παρασκευή στις 21:00
– Σάββατο στις 21:00
– Κυριακή στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων:
– Πέμπτη, Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 – Κανονικό: 18€, Μειωμένο: 16€
– Κυριακή στις 19:00 – Κανονικό: 16€, Μειωμένο: 12€

Προπώληση εισιτηρίων:
– τηλεφωνικά στο 2103479169
– για ομαδικές κρατήσεις στο τηλέφωνο: 6976531570
– online στο www.viva.gr/tickets/theater/theatro-roes/terez-raken-tou-emil-zola
– σε όλο το δίκτυο συνεργατών της VIVA
– στα εκδοτήρια του Θεάτρου «ΡΟΕΣ», 2 ώρες πριν την παράσταση