12.2 C
Athens
Τρίτη, 18 Φεβρουαρίου, 2025

Η επιλογή της εβδομάδας: “Δεσποινίς Τζούλια” στο Νέο Θέατρο Βασιλάκου

Επί σκηνής ξεσπά ένας μεγάλος πόλεμος, ένα βίαιο παιχνίδι εξουσίας μεταξύ των δύο φύλων.  Η θεατρική αίθουσα ακολουθεί τους ήρωες στην…  “κόψη του ξυραφιού”.
Καλοκαίρι του 1885. Στην κουζίνα ενός αριστοκρατικού σπιτιού ο υπηρέτης του κόμη,  Ζαν, ετοιμάζεται για τη βραδινή του ξεκούραση μαζί με τη μαγείρισσα και αρραβωνιαστικιά του, Κριστίν. Τότε η κόρη του κυρίου του καταφθάνει στα υπόγεια με μια παιχνιδιάρικη τάση για επίδειξη εξουσίας.
Η νεαρή δεσποινίς Τζούλια ειρωνεύεται, χλευάζει τον υπηρέτη της και τον αναγκάζει να πραγματοποιήσει κάθε της καπρίτσιο. Όταν η Κριστίν νυσταγμένη τους αφήνει μόνους, οι δύο ξεκινούν μια αποκαλυπτική συζήτηση που κατά το τέλος της οδηγεί στην αποπλάνηση της ηρωίδας από τον Ζαν. Έπειτα από το ερωτικό τους παιχνίδι η αυταρχική μάσκα πέφτει από το πρόσωπο της Τζούλια για να εμφανιστεί ένα αληθινά δυστυχισμένο και ευάλωτο πλάσμα που είναι έτοιμο να υποταχθεί. Μια συνεχής ανταλλαγή της εξουσίας διαμορφώνει τις επικίνδυνες συνθήκες που ανοίγουν το δρόμο σε ένα ακραίο φινάλε.
Από τα πιο μικρά αλλά και πιο δημοφιλή θεατρικά έργα του Αυγούστου Στρίντμπεργκ, η νατουραλιστική τραγωδία “Δεσποινίς Τζούλια “(1888) παρουσιάζει παράλληλα με την πάλη των τάξεων, την πάλη των δύο φύλων. Εστιάζει στη σύνθεση του γυναικείου χαρακτήρα σχεδιάζοντας με έντονες γραμμές τον ρόλο της Τζούλια. Επιπόλαιη, αυταρχική και παρορμητική, εκμεταλλεύεται χωρίς αναστολές τη δύναμη του πατρικού της τίτλου αλλά και τον ερωτισμό που γεννά αυτή η σχέση ισχύος με τον υπηρέτη της. Και ο Ζαν, ωστόσο, χάρη στην έκβαση αυτής της σχέσης παίρνει το “πάνω χέρι”, τσακίζει το γόητρο της Τζούλια αποδεικνύοντας πως το στοιχείο της εξουσίας υπονομεύει πάντα την έννοια του έρωτα. Το έργο προσθέτει στην ερωτική πράξη έναν τόσο σκοτεινό χαρακτήρα που καταφέρνει να τη συνδέσει ακόμα και με τον θάνατο…
Το ενδιαφέρον της Λίλλυς Μελεμέ μετά την επιτυχία του “Θείου Βάνια” φαίνεται πως στράφηκε στους γυναικείους χαρακτήρες της παγκόσμιας δραματουργίας.
Έτσι λοιπόν, παράλληλα με τη “Λούλου” του Φρανκ Βεντεκιντ που παίζεται στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, η δραστήρια σκηνοθέτης μάς συστήνει τη  “Δεσποινίδα Τζούλια” με ένα πολύ ιδιαίτερο ανέβασμα στο Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου.
Από το πρώτο φως που πέφτει στη σκηνή και την έναρξη με τα δυναμικά χορευτικά κομμάτια των ηθοποιών υπό την καθοδήγηση της χορογράφου Μόνικας Κολοκοτρώνη, δίνεται το στίγμα μιας παράστασης με ψυχή, νεύρο και ενέργεια. Το κείμενο του Στρίντμπεργκ γίνεται η βάση πάνω στην οποία οι δράσεις λειτουργούν λίγο πιο έντονα και σχηματικά από όσο θα περίμενε κανείς. Με μεγάλο ενδιαφέρον παρατηρούμε πως έως και οι υπαινιγμοί του κειμένου παίρνουν εδώ σάρκα και οστά.Η παράσταση φέρνει στο προσκήνιο την κρυμμένη από το κείμενο ερωτική σκηνή της Τζούλια και του Ζαν σχηματίζοντάς την καθαρά, στα πρότυπα μιας ιεροτελεστίας. Η εξουσία προβάλλεται συχνά μέσω της βίας και οι αστραπιαίες κλιμακώσεις στα στάτους των δύο ηρώων σχεδόν χορογραφούνται. Όσο για την ετοιμόρροπη ατμόσφαιρα και την “κόψη του ξυραφιού” η αίσθηση του κινδύνου μοιάζει καθ΄όλη τη διάρκεια βασανιστικά πραγματική.

Το κράμα γοητείας και ανισορροπίας, οργής και απελπισίας, το “χάσιμο” εαυτού αλλά και την πυγμή της ηρωίδας αποτυπώνει εξαιρετικά η Μαρία Κίτσου, η οποία γεμίζει τη σκηνή με την υψηλής ενέργειας ερμηνεία της. Με τις γρήγορες αλλά ψυχωμένες εναλλαγές της (πιο άμεση και αιχμηρή στα κωμικοτραγικά σημεία- πιο επιβλητική στην τραγωδία) η  Δεσποινίς Τζούλια, μας ενθουσίασε.Ο Ορέστης Τζιόβας ως Ζαν, ήπιος αρχικά καταφέρνει να σοκάρει το κοινό κατά την ανατροπή του ρόλου του, γεμίζοντας μανία, φωνάζοντας, χτυπώντας με απέχθεια τα αντικείμενα γύρω του. Τέλος, ο πιο τυπικός και σταθερός χαρακτήρας του έργου, εκείνος της Κριστίν, παρουσιάζεται με την αντάξιά του ειλικρίνεια και σκληρότητα από την Αμαλία Αρσένη.

Ο Γιώργος Γαβαλάς (σκηνικά) με ένα ορθογώνιο περίγραμμα λευκού φωτός οριοθετεί τον σκηνικό χώρο. Τα αρχικά τακτοποιημένα , έπειτα πεταμένα σερβίτσια της κουζίνας, δημιουργούν μια εικόνα καταστροφής. Οι δράσεις των ηθοποιών συνδέονται τόσο με τα σκηνικά αντικείμενα όσο και με τα κοστούμια.
Η ενδυματολόγος Βασιλική Σύρμα σχεδιάζει τα εντυπωσιακά κοστούμια της σε πολλά επίπεδα, ούτως ώστε να χρησιμοποιούνται (μπαίνουν, βγαίνουν, σχίζονται) δηλώνοντας τη διαφορετικότητα κάθε κατάστασης των ηρώων. Οι φωτισμοί της Μελίνας Μάσχα συμπληρώνουν το δυνατό εικαστικό τρίπτυχο και η μουσική του Σταύρου Γασπαράτου δένει μοναδικά με το σύνολο της παράστασης.
Σαν με μια ανάσα απολαύσαμε το αριστουργηματικό κείμενο του Στριντμπεργκ με την ανήσυχη σκηνοθετική ματιά της Λίλλυς Μελεμέ. Η ιδιαίτερη αισθητική και οι καθηλωτικές ερμηνείες των τριών ηθοποιών κερδίζουν 90 λεπτά απερίσπαστης προσοχής από τους θεατές. Μια προσεκτικά οργανωμένη παράσταση. Μια πραγματικά δυνατή θεατρική εμπειρία.
της Ευάνθης Αθανασιάδη, 15/02/2016
Συντελεστές
Συγγραφέας: Αύγουστος Στρίντμπεργκ
Μετάφραση: Μαργαρίτα Μέλμπεργκ
Σκηνοθεσία: Λίλλυ Μελεμέ
Σκηνικό: Γιώργος Γαβαλάς
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική: Σταύρος Γασπαράτος
Φωτισμοί: Μελίνα Μάσχα
Χορογράφος: Μόνικα Κολοκοτρώνη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελβίνα Μποτονάκη
Διεύθυνση Παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα
Φωτογραφίες: Τάσος Βρεττός
Παραγωγή: Λυκόφως – Γιώργος Λυκιαρδόπουλος
Παίζουν οι ηθοποιοί: Μαρία Κίτσου, Ορέστης Τζιόβας, Αμαλία Αρσένη
Πληροφορίες
Νέο Θέατρο Κατερίνας Βασιλάκου( Προφήτη Δανιήλ 3-5 και Πλαταιών, Κεραμεικός)
Τηλ.: 2110132002-5, 2121042777
Παραστάσεις: Πέμπτη 21.15, Σάββατο 19.00, Κυριακή 21.15
Τιμές: 16 € κανονικό 12 € φοιτητικό, ανέργων, άνω των 65
Διάρκεια: 90 λεπτά χωρίς διάλειμμα

ΑΦΗΣΤΕ ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

εισάγετε το σχόλιό σας!
παρακαλώ εισάγετε το όνομά σας εδώ

Σχετικά Άρθρα

Τελευταία Άρθρα