Ένας παραμορφωτικός καθρέπτης μας περίμενε στον πολυχώρο Vault.
Κοιτάζοντάς τον γελάσαμε, πικραθήκαμε και θυμώσαμε με τους εκπροσώπους μας επί σκηνής – Αυτόν και Αυτή!
Εκείνος περνά την ώρα του σε ένα πάρκο πίνοντας αλκοόλ. Εκείνη έρχεται κοντά του και κάθεται προκλητικά στο παγκάκι του. Ξεκινούν την κουβέντα τους. Παραπλάνηση, ψέμα και απάτη είναι τα μέσα που χρησιμοποιούν για να επικοινωνήσουν. Η μιζέρια της ζωής τους έρχεται σιγά σιγά στο προσκήνιο κι εκείνοι αρνούνται να τη δουν. Αναζητούν συνεχώς καινούργια παραμύθια και καινούργιες μάσκες για να κρυφτούν. Έπειτα βρίσκονται πάλι εκτεθειμένοι και ξεσπούν φωνάζοντας, κλαίγοντας, χτυπώντας. Δείχνουν να μισιούνται και να αγαπιούνται ταυτόχρονα. Βρίσκουν για λίγο τη διέξοδο της μοναχικής τους πραγματικότητας ο ένας στον άλλο κι ύστερα πάλι γυρίζουν πίσω.
Το έργο δεν αναφέρεται στην αγάπη που γεννιέται, μα στην αγάπη που χάθηκε και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να βρεθεί ξανά. Δύο «μολυσμένες» φιγούρες εκπροσωπώντας τα δύο φύλα σκορπίζουν μέσα από τη βουτηγμένη στο ψέμα σχέση τους, στιγμές ασφυκτικής αλήθειας.
Ο Γρηγόρης Καραντινάκης μετέφρασε από το πρωτότυπο το ρωσικό έργο του Αλεξάντερ Γκέλμαν (1983) και σκηνοθέτησε την παράσταση που φέτος διανύει τη δεύτερη σεζόν.
Το ζευγάρι των ηθοποιών που υποδύονται τα δύο πρόσωπα του έργου (Αλέξανδρος Καλπακίδης, Έλενα Μαρσίδου) με μια ευρεία γκάμα εκφραστικών μέσων καταφέρνουν να μας δώσουν ένα διαφορετικό θεατρικό βίωμα, πότε με χαμηλούς τόνους, πότε με ένταση και εκρηκτικές συναισθηματικές εναλλαγές. Στα πρόσωπά τους είδαμε ανθρώπους εξαθλιωμένους να φλερτάρουν με την παρακμή. Στα βλέμματά τους διακρίναμε την απελπισία, τον φόβο, την αγωνία για τον έρωτα, την αγάπη και τη ζωή.
Η σκηνοθεσία του Γρηγόρη Καραντινάκη μας προσφέρει με ιδιοφυή τρόπο γνήσιες, σκληρές σκηνές συνδυασμένες μοναδικά με χιούμορ. Εστιάζει σε αυτά τα δυο αλλόκοτα πλάσματα και δεν διστάζει να τα σχολιάσει και να τα κατακρίνει παρότι είναι ήδη μιασμένα από το κείμενο. Πειράζει συνεχώς το “πλάνο” τους και μας εκπλήσσει δημιουργώντας ακραίες εικόνες σε ανύποπτο χρόνο.
Χαραγμένα στη μνήμη μας βρίσκονται τα συχνά ατμοσφαιρικά «cut» που παγώνουν τη δράση της παράστασης και παρέα με την αλλαγή του φωτισμού, την εισαγωγή μουσικής (Κίτρινα Ποδήλατα) και την πολύ αργή κίνηση ή ακινησία των ηθοποιών δίνουν λίγο χρόνο στον θεατή να επεξεργαστεί, να εξετάσει καλύτερα τις έντονες στιγμές που προηγήθηκαν και να «εξαγνιστεί» για εκείνες που θα έρθουν.
Τέλος, μια υπέροχη δουλειά έγινε και από τον Βασίλη Μπαρμπαρίγο ο οποίος με τα κοστούμια του δυνάμωσε κι άλλο τις φιγούρες των δύο. Το αφαιρετικό σκηνικό του δε, με το παγκάκι που πότε μεγαλώνει και πότε μικραίνει φάνηκε πολύ λειτουργικό για τις τις δράσεις της παράστασης.
Της Ευάνθης Αθανασιάδη, 08/12/2015
Συντελεστές
Κείμενο: Αλεξάντερ Γκέλμαν
Μετάφραση- Σκηνοθεσία: Γρηγόρης Καραντινάκης
Μουσική: Κίτρινα Ποδήλατα
Σκηνικά-Κοστούμια: Βασίλης Μπαρμπαρίγος
Κινησιολογική Επιμέλεια: Ζωή Κολλάτου
Παίζουν: Αλέξανδρος Καλπακίδης, Έλενα Μαρσίδου
Πληροφορίες
Παραστάσεις: Δευτέρα και Τρίτη στις 9:00,
Vault Theater Plus Μελενίκου 26, Βοτανικός (Στ. Κεραμεικός), Τηλ: 2130356472
